5/31/2012

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΣΗΦ BOSCH ΩΣ ΒΟΗΘΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ

φωτορεπορτάζ: Νικόλαος Μαγγίνας

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά από πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, εξέλεξε σήμερα ως βοηθό Επίσκοπο του Μητροπολίτου Μπουένος Άιρες Ταρασίου, τον Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως Μπουένος Άιρες Αρχιμ. Ιωσήφ Bosch.
Η εκλογή έγινε από τους Συνοδικούς Μητροπολίτες κατά την τάξιν στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Την σχετική ακολουθία τέλεσε ο νεώτερος - κατά τα πρεσβεία - Μητροπολίτης  Προύσης Ελπιδοφόρος.


Ακολουθεί το βιογραφικό του εψηφισμένου Επισκόπου Πατάρων: 
Ὁ ἐψηφισμένος Ἐπίσκοπος Πατάρων κ. Ἰωσήφ (Bosch) ἐγεννήθη τὸ ἔτος 1976 ἐν Κόρδοβᾳ τῆς Ἀργεντινῆς. Ἐπεράτωσε ἀριστεύσας τάς γυμνασιακάς καὶ λυκειακάς του σπουδάς ἐν τῷ Ὀρθοδόξῳ Κολλεγίῳ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τὴν γενέτειράν του, κατά τὸ ἔτος 1994. 
Τὸ ἔτος 1995, πρωτοβουλίᾳ τοῦ τότε Ἐπισκόπου Ἄρκας κ. Κυρίλλου, μεταφέρθη εἰς τὴν Συρίαν διὰ νὰ ἐξακολουθῇ πρόγραμμα ἱερατικῶν σπουδῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ χειμάρρου, καὶ ἔπειτα εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ἐν Μπαλαμὰντ, Λιβάνῳ. Τὸ ἔτος 1997 ἔλαβε ὑποτροφίαν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διὰ νὰ σπουδάζῃ θεολογίαν εἰς τὸ Τμῆμα Ποιμαντικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἐξ οὗ ἀπεφοίτησεν ἀριστεύσας τὸ ἔτος 2002. Εἰς διάκονον ἐχειροτονήθη τὸ ἔτος 1997 ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σασίμων κ. Γενναδίου ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου μετονομασθείς εἰς Ἰωσήφ, ἐνῷ ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία ἐγένετο εἰς τὴν γενέτειράν του τὸ 2000, ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μπουένος Ἄϊρες κ. Γενναδίου. Τὸ αὐτό ἔτος μεταφέρθη εἰς τὴν πόλιν Φρείμπουργ τῆς Γερμανίας καὶ ἐτοποθετήθη ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αὐγουστίνου ὡς Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. 
Τὸ 2002 μεταφέρθη εἰς τὴν Ρώμην διὰ νὰ συνεχίζῃ τὰς προπτυχιακάς θεολογικάς του σπουδὰς ἐν τῷ Καθολικῷ Πανεπιστημίῳ τοῦ Ἁγ. Θωμᾶ Ἀκινάτου – Angelicum, ἐξ οὗ ἀπεφοίτησεν ἀριστεύσας τὸ ἔτος 2003. Τὸ ἐπόμενον ἔτος 2004 ἔλαβε μὲ ἄριστα τὸ μεταπτυχιακόν πτυχίον Master of Arts εἰς τὴν ποιμαντικήν καὶ πνευματικήν καθολικήν θεολογίαν, ὑποβαλὼν ἐπὶ τούτῳ διατριβὴν ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἡ ἰκανοποίησις τῆς μετάνοιας κατὰ τὸν Θωμᾶν Ἀκινάτον». Τὸ ἔτος 2005 ὡλοκλήρωσε ἀριστεύσας τὰς μεταπτυχιακὰς αὐτοῦ σπουδὰς εἰς τὴν Θεολογικήν Σχολὴν τοῦ προαναφερομένου Ποντιφικοῦ Πανεπιστημίου, ὑποβαλὼν διατριβὴν ὑπὸ τὸν τίτλον «Ὁ Ἁγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός ὡς πηγή τοῦ Α’ μέρους τῆς Θεολογικῆς Σούμμας τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτου». Τὸ 2006 ἔλαβε μὲ ἄριστα μεταπτυχιακόν πτυχίον ἀπὸ τοῦ Τμῆματος Ποιμαντικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὑποβαλὼν διατριβὴν ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἡ θεολογική μεθοδολογία τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ».

Τὸ ἔτος 2006, ἐντολῇ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, μεταφέρθη εἰς Ἀργεντινήν καὶ ἔκτοτε ὑπηρετεί εἰς τὴν ἵερᾶν του Θρόνου ἐπαρχίαν ἐν Νοτίῳ Ἀμερικῇ. Τὸν Φεβρουάριον τοῦ ἔτους 2007, προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, προήχθη ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μπουένος Ἄϋρες κ. Ταρασίου εἰς Ἀρχιμανδρίτην καὶ ἐτοποθετήθη ὡς Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Σαντιάγκο, ἑνῷ διορίσθη Ἀρχιερατικῶς Ἐπίτροπος Χιλῆς. Κατὰ τὸ ἔτος 2008 μεταφέρθη εἰς τὴν γενέτειράν του Κόρδοβα διορισθείς Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Ἀρχιερατικῶς Ἐπίτροπος Κεντρώας καὶ Βορείου Ἀργεντινῆς. Τὸ ἔτος 2010 μεταφέρθη εἰς Μπουένος Ἄϋρες καὶ ἀνέλαβε τὴν πρωτοσυγκελλίαν τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἑνῷ διωρίσθη Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τὸ ἔτος 2011 ὑπέβαλε διδακτορικὴν διατριβὴν εἰς τὸ καθολικὸν πανεπιστήμιον τοῦ Ἁγ. Θωμᾶ Ἀκινάτου – Angelicum, ὑπὸ τὸν τίτλον: «Ἴχνη τοῦ Δαμασκηνοῦ εἰς τὸν Ἀγγελικόν Διδάσκαλον. Μία ἑρμηνευτική προσέγγισις εἰς τὴν χρήσιν τῆς θεολογίας τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ἐν τῇ Θεολογικῇ Σούμμᾳ τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτου» καὶ ἀνηγορεύθη Διδάκτωρ τῆς Καθολικῆς Θεολογίας μὲ τὸν βαθμόν «ἄριστα», ἐνῷ τόν Μάρτιον τοῦ 2012 ἀνεκηρύχθη ἀριστοῦχος Διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὑποβαλών διδακτορικήν διατριβήν μέ θέμα: «Τὰ ἀρεοπαγιτικά κείμενα εἰς τὸ Α’ μέρος τῆς Θεολογικής Σούμμας τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτου».  

O Εψηφισμένος Επίσκοπος Πατάρων Ιωσήφ προσέφερε στον Οικουμενικό Πατριάρχη τη διατριβή του τον Μάρτιο

Τὴν 31ην Μαΐου 2012 ἐξελέγη παμψηφεὶ Ἐπίσκοπος Πατάρων, Βοηθὸς Ἐπίσκοπος παρὰ τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Μπουένος Ἄϋρες. 
Τυγχάνει μέλος τῆς ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Νεολαίας του Π.Σ.Ε και τῆς μεικτῆς ἐπιτροπῆς διεργασίας –Joint Working Group- τοῦ Π.Σ.Ε μετὰ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Διετέλεσεν μέλος Πατριαρχικῶν Ἀντιπροσωπειῶν καὶ Ἀποστολῶν κατὰ τὰς Γενικὰς Συνελεύσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, και διάφορα ἄλλα Διαχριστιανικὰ Συνέδρια.


ΕΞΕΛΕΓΗ ΒΟΗΘΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ

φωτογραφία: Νικόλαος Μαγγίνας


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ 

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τάς τακτικάς αὐτῆς συνεδρίας τήν Tετάρτην, 30ήν, καί τήν Πέμπτην, 31ην τ. μ. Μαΐου 2012. 
Κατ᾿ αὐτάς ἐξητάσθησαν ἅπαντα τά ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένα θέματα, ἐφ᾿ ὧν καί ἐλήφθησαν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις. 
Κατά τήν τελευταίαν συνεδρίαν, προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ψήφων κανονικῶν γενομένων ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ, ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἰωσήφ Bosch, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μπουένος Ἄϊρες, ἐξελέγη παμψηφεί Βοηθός Ἐπίσκοπος παρά τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Μπουένος Ἄϊρες κυρίῳ Ταρασίῳ, ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Πατάρων. 
 Ἐκ τοῦ Γραφείου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ



OIKOYMENIKOΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἀνακοινωθέν ἐκ τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου 
ἐπί τοῦ θέματος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἐξ ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἀπό 29ης Μαρτίου 2012, ἐπί σχετικῇ ἐκθέσει τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Θείας Λατρείας, ἀπό 23ης Μαρτίου 2012, ἐπί θέματος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Μουσικῆς, λόγῳ τῆς ἐξ ὑπαιτιότητος ὡρισμένων Ἱεροψαλτῶν ἐφαρμοζομένης θεωρητικῆς ἐργασίας κατ᾿ ἀρχήν μέν ἀνεπαισθήτως, σύν τῷ χρόνῳ δέ συστηματικώτερον, κυκλοφορησάσης δέ ἐν ἔτει 1982 ὑπό τήν ὀνομασίαν «Μέθοδος τῆς Ἑλληνικῆς Μουσικῆς- Θεωρητικόν» καί δημιουργησάσης ἀνήσυχον κατάστασιν, δηλοῖ ὅτι: 
1. Ἀπορρίπτει καί καταδικάζει τάς εἰς βάρος τοῦ κύρους τῶν ἀποφάσεων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διενεργουμένας αὐτοβούλους, ἀνευθύνους καί κραυγαλέας παλινῳδίας, ὡς καί προσπαθείας διαδόσεως τοῦ ὡς ἄνω χαρακτηρισθέντος παρῳχημένου καί ὀθνείου πρός τήν ἐπικρατοῦσαν κανονικήν τάξιν τῆς θεωρίας καί πράξεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Μουσικῆς «Θεωρητικοῦ». 
2.Καταγγέλλει πᾶσαν παράνομον καί ξένην πρός τά κρατοῦντα ἐνέργειαν ἀλλοιώσεως, παραποιήσεως καί παραχαράξεως κατά τό δοκοῦν ἀρχαίων μουσικῶν ἔργων μουσουργῶν, ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένων ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, καί 
3.Ὡς μουσικόν σύστημα ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ ἡμῶν Μουσικῇ ἀναγνωρίζει, ἐφαρμόζει καί διδάσκει κατά τήν τε θεωρίαν, τήν πρᾶξιν καί τήν παράδοσιν, τό ἐν ἔτεσι 1812-1814, ὑπό τῶν Τριῶν Διδασκάλων, Χρυσάνθου Μητροπολίτου Προύσης, Γρηγορίου Πρωτοψάλτου καί Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος, ὡς «Νέαν Μέθοδον Ἀναλυτικῆς Σημειογραφίας τῶν μουσικῶν μελῶν», θεμελιωθέν καί ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐγκριθέν. 
Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 28ῃ Μαΐου 2012 
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

5/30/2012

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ MARTIN SCHULZ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ


Ρεπορτάζ-φωτογραφίες Νικολάου Μαγγίνα 
Τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία, οι θρησκευτικές ελευθερίες και η αναγκαιότητα επίλυσης των σχετικών προβλημάτων συζητήθηκαν από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz κατά την επίσκεψή του ευρωπαίου πολιτικού στο Φανάρι το απόγευμα της Τρίτης. 
Η συνάντηση, η οποία διεξήχθη σε εγκάρδιο κλίμα, διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα. Ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στα θέματα που απασχολούν το Πατριαρχείο και την Ομογένεια της Πόλης και στην αναμονή υλοποίησης των κατά καιρούς υποσχέσεων, όπως κυρίως η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. 


Εξέθεσε στον πρόεδρο τους διαθρησκειακούς διαλόγους που πραγματοποιούνται από το Πατριαρχείο, που αποσκοπούν στην αλληλοκατανόηση μεταξύ των διαφόρων θρησκειών και πολιτισμών, καθώς και στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Κατά την ανταλλαγή απόψεων τέθηκε και το θέμα των ευρωπαϊκών αξιών οι οποίες αξίες πρέπει να γίνονται σεβαστές από τα μέλη και τα υποψήφια μέλη καθώς και θέματα συνεισφοράς της παιδείας στο πολιτισμό και τήρησης των κριτηρίων ένταξης στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο πρόεδρος τόνισε μεταξύ άλλων ότι το επίπεδο δημοκρατικότητος μιάς χώρας εξαρτάται από το κατά πόσον η οποιαδήποτε χώρα προστατεύει τις μειονότητες που ζουν στην επικράτειά της. 


Στην συνάντηση παρέστησαν ο επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης στην Άγκυρα Jean Maurice Ripert και σύμβουλοί του, ο Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Αρχιμ. Βαρθολομαίος, οι Πρωτοπρεσβύτεροι Αλέξανδρος Καρλούτσος και Δοσίθεος Αναγνωστόπουλος και ο Άρχων Μ. Χαρτοφύλαξ Παντελεήμων Βίγκας εκπρόσωπος των Μειονοτικών Βακουφίων στο Συμβούλιο της Γενικής Διευθύνσεως Βακουφίων.


Πριν την αναχώρησή του ο πρόεδρος δήλωσε αναφορικά με τον Θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την προσωπικότητα του Πατριάρχη, με νόημα, τα εξής : «Υπάρχει κάτι το αδιάλειπτο και σταθερό, το οποίο και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες επιζεί και που οφείλει κανείς να το προστατεύει (σσ. εννοεί τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου). Είμαι πάντοτε βαθύτατα εντυπωσιασμένος από χώρους, όπως αυτός εδώ, οι οποίοι διακατέχονται από έναν geniusloci (μεγαλοφυϊα του χώρου),- και επ΄αυτού είμαι απόλυτα πεπεισμένος-, και της οποίας η επιρροή αντανακλά επάνω μου». (σσ. εννοεί την Προσωπικότητα του Πατριάρχη). 


Ο Ρωμαιοκαθολικός Πρόεδρος Schulz, αφού άναψε κερί στον Πατριαρχικό Ναό ξεναγήθηκε σ΄αυτόν από τον Πρωτοπρεσβύτερο Δοσίθεο. 
Να σημειωθεί ότι την Δευτέρα ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Schulz στο πλαίσιο της επισκέψεως του στην Τουρκία συναντήθηκε με θρησκευτικούς και λαϊκούς εκπροσώπους Μειονοτήτων στο ξενοδοχείο Conrad σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για την θρησκευτική ελευθερία και πίστη. Το Πατριαρχείο εκπροσώπησε ο Πρωτοπρεσβύτερος Δοσίθεος Αναγνωστόπουλος.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Εκκλησιαστικαί Ειδήσεις 

Ἡ Ἐπιστροφή τῆς Α.Θ.Παναγιότητος 
Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης ὁλοκληρώσας τό προσκύνημα Αὐτοῦ εἰς Καππαδοκίαν, καθ’ὅ ἐχοροστάτησεν ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Ἁγίου Νικολάου Σινασοῦ κατά τόν Ἑσπερινόν τοῦ Σαββάτου, 26ης τ.μ., καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς ἑπομένης ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ τῶν Ἁγίων Βασιλείου καί Βλασίου ἐν τῇ κωμοπόλει Μηστί, διεπεραιώθη εἰς Ἰκόνιον καί Καραμάν, ὅπου τήν Δευτέραν, 28ην ἰδίου, ἐπεσκέφθη διαφόρους ἀρχαίους Ἱερούς Ναούς, καί ἐπέστρεψε τήν ἐπιοῦσαν ἀεροπορικῶς εἰς τήν Πόλιν. 

Ὁ Ἐξοχ. κ. Martin Schulz, Πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, εἰς τά Πατριαρχεῖα 
Τό ἀπόγευμα τῆς Τρίτης, 29ης Μαΐου, ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο μετά πολλῆς ἐγκαρδιότητος καί τῶν προσηκου- σῶν τιμῶν τόν Ἐξοχ. κ. Martin Schulz, Πρόεδρον τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινο- βουλίου, συνοδευόμενον ὑπό τοῦ Ἐξοχ. κ. Jean-Maurice Ripert, ἐπικεφαλῆς τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἐν Ἀγκύρᾳ καί συνεργατῶν αὐτοῦ. Κατά τήν συνάντησιν μεταξύ τῶν δύο ἀνδρῶν, ἡ ὁποία διήρκεσε περί τήν μίαν καί ἡμίσειαν ὥραν, παρέστησαν ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Βαρθολομαῖος, Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, οἱ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτεροι κ. Ἀλέξανδρος Καρλοῦτσος καί κ. Δοσίθεος Ἀναγνωστόπουλος καί ὁ Ἐντιμολ. κ. Παντελεήμων Βίγκας, Ἄρχων Μ. Χαρτοφύλαξ. Κατά τήν ἀναχώρησίν του, ὁ Ἐξοχώτατος ἐξεναγήθη εἰς τόν Π. Πατριαρχικόν Ναόν, προπεμφθείς ὑπό τῶν Κληρικῶν τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς.

5/27/2012

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗ ΣΙΝΑΣΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΙΣΤΙ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ


Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Εκατοντάδες πιστοί συμμετείχαν στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε την Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Βλασίου στο ιστορικό Μιστί, στα αγιασμένα χώματα της Καππαδοκίας. 
Για πρώτη φορά μετά το 1922, οπότε και ο δεκάτρουλος Ναός «σιώπησε» - όπως και οι άλλοι περικαλλείς πέτρινοι Ναοί της Καππαδοκικής γης – τελέστηκε το ιερό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος συλλειτούργησε μαζί με τους Μητροπολίτες του Θρόνου, Μπουένος Άϊρες Ταράσιο και Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιο. 
«Εδώ σήμερον συνηντήθημεν ζώντες και κεκοιμημένοι εις το ιερόν δισκάριον της Προσκομιδής», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Δράμας Παύλος και Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας καθώς και Άρχοντες του Θρόνου, προσκυνητές από την Πόλη αλλά και από την Ελλάδα και τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Από το ιστορικό Μιστί καταγόταν ο τοπικός Άγιος Δημήτριος ο εκ Νίγδης, ενώ η ποτισμένη με τα δάκρυα και το αίμα μαρτύρων της Εκκλησίας Αγιοτόκος Καππαδοκία ευλογήθηκε από την παρουσία και τις δοκιμασίες του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, τη μνήμη του οποίου τιμά σήμερα η Εκκλησία. 
Την παραμονή της εορτής ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό που τελέστηκε στον ανακαινισμένο Ιερό Ναό της Μονής του Αγίου Νικολάου Σινασσού. «…Αι δύσκολοι εξωτερικαί συνθήκαι ποτέ δεν είναι δι’ ημάς τους πιστεύοντας εις τον Χριστόν εμπόδιον εις την πρόοδόν μας, αλλά αντιθέτως αποτελούν εφαλτήριον δια μεγαλύτερα πνευματικά κατορθώματα. Και τούτο το απεδείξαμεν ως Γένος πολλάκις και το βλέπομεν εις όλας τας εκφάνσεις του πολιτισμού μας. Έχομεν την εντύπωσιν ότι όσον περισσότεροι ήσαν οι κίνδυνοι δι' ημάς, τόσον ο βίος και ο πολιτισμός μας εβυθίζοντο εις το φως της Αναστάσεως, το ίδιον φως το οποίον διαχρονικώς νυν και εις τους αιώνας φωτίζει την Βασιλεύουσαν Πόλιν και τα όρη και τους δρυμούς και τας νάπας της Καππαδοκίας», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του. 
Ακολουθούν οι ομιλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Ιερό Ναό των Αγίων Βασιλείου και Βλασίου, στο Μιστί, καθώς και στον εσπερινό που τελέστηκε στον ανακαινισμένο Ιερό Ναό της Μονής Αγίου Νικολάου Σινασσού.


ΟΜΙΛΙΑ 
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ 
ΕΝ ΤΩι Ι. ΝΑΩι ΑΓ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΒΛΑΣΙΟΥ ΜΙΣΤΙ 
(Kυριακὴ 318 Πατέρων Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου-
Μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου, 27 Μαΐου 2012) 

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 
Δοξάζομεν τὸν Κύριον διότι μᾶς ἠξίωσε νὰ τελέσωμεν διὰ πρώτην φορὰν τὴν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Ναὸν τῶν Ἁγίων Βασιλείου καὶ Βλασίου, εἰς τὸ ἱστορικὸν Μιστί, εἰς τὰ ἡγιασμένα χώματα τῆς Καππαδοκίας. Ἡ χαρά μας εἶναι μεγάλη διότι καὶ ἐφέτος μᾶς ἐδόθη ἡ εὐλογία νὰ πραγματοποιήσωμεν τὸ τελούμενον κατ' ἔτος προσκύνημα εἰς τὴν ἁγιοτόκον αὐτὴν περιοχὴν τῆς Καππαδοκίας, τὴν κατ’ ἐξοχὴν βρίθουσαν πολυπληθῶν σεβασμάτων καὶ ἁγιασμάτων, ὅπου κάθε πέτρα μαρτυρεῖ τὴν εὐλάβειαν τῶν κατοίκων της, τῶν εὐλογημένων Καππαδοκῶν, οἱ ὁποῖοι τόσα πολλὰ προσέφεραν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τόσους πολλοὺς ἀνέδειξαν Ἁγίους. 
Εἰς τὴν χαράν μας αὐτὴν μετέχει σήμερον καὶ ἡ κτίσις ὅλη, θάλλουσα καὶ ἀνθοφοροῦσα. Βλέπομεν τὴν γῆν καταπράσινον, τὰ φυτὰ βλαστάνοντα, τὰ ζῷα περιχορεύοντα, τὰ πάντα πανηγυρίζοντα καὶ ἑορτάζοντα. Ἡ χαρὰ αὐτὴ τῆς φύσεως μᾶς ἀνάγει εἰς τὸν Δημιουργόν. Διότι ἐὰν τὰ ἄψυχα καὶ ἄλογα κτίσματα μὲ τόσην ὡραιότητα καλλωπίζωνται καὶ φαιδρύνωνται, πόσον περισσότερον ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ πιστοί, ὡς λογικαὶ ψυχαὶ καὶ εἰκόνες Θεοῦ, νὰ στολίζωμεν καὶ νὰ λαμπρύνωμεν τοὺς ἑαυτούς μας μὲ τὴν θεάρεστον ζωήν μας.


Εἰς τὴν χαράν μας σήμερον συμμετέχουν οἱ ἑορταζόμενοι τριακόσιοι δέκα καὶ ὀκτὼ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη εἰς τὴν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας. Αὐτοὶ οἱ Πατέρες μετέφεραν ἀπὸ τὴν πηγὴν τῆς Νικαίας εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως, τὸ Πιστεύω, εἰς τὸ ὁποῖον στηρίζονται ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτοὶ σήμερον συνεκάλεσαν ἡμᾶς ἐδῶ, εἰς τὴν γῆν τῆς Καππαδοκίας, ἐκ τῆς ὁποίας ἀρκετοὶ εἷλκον τὴν καταγωγήν των, διὰ νὰ τιμήσωμεν τὴν ἀΐδιον μνήμην των καὶ νὰ ζητήσωμεν τὰς μεσιτείας των ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ τὸ Γένος μας. Τιμῶμεν αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι διετήρησαν ζωντανὴν τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας. 
Ἡ πνευματικὴ παράδοσις ἡ ὁποία ἐδημιουργήθη ἐδῶ εἰς τὴν Καππαδοκίαν κατὰ τὸν τρίτον καὶ τέταρτον αἰῶνα κατέστησεν αὐτὴν προπύργιον τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τοὺς πατέρας αὐτῆς, τοὺς ὀρθοτομοῦντας τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, κανόνας ὀρθοδόξου ζωῆς καὶ διδασκαλίας. Ἔτσι ἡ Καππαδοκία, διὰ τῶν θεοπνεύστων ἀνδρῶν της, συνεκράτησε καὶ ὑπεστήριξε πολλάκις τὴν Ὀρθοδοξίαν, προτάξασα τοὺς λόγους των ὡς ρομφαίαν δίστομον ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν ζιζανίων.
Ἐπὶ πλέον, εἶναι μεγάλη ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νὰ τελοῦμε τὴν Θείαν Λειτουργίαν διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὸν ναὸν τοῦτον τὸν ὁποῖον πρὸ ἑκατὸν πεντήκοντα καὶ πλέον ἐτῶν ἀνήγειρον περικαλλῆ, ἀρχιτεκτονικῶς περίλαμπρον, δεκάτρουλλον οἱ φιλοπρόοδοι καὶ φιλευσεβεῖς Μισθιῶται.


Αὐτὸς ὁ ναὸς ἦτο τὸ κέντρον τῆς ζωῆς των. Εἰς αὐτὸν ἐβάπτιζον τὰ τέκνα των. Εἰς αὐτὸν ἐστεφανοῦντο τὰ νέα ζεύγη. Εἰς αὐτὸν ἐκήδευον καὶ προέπεμπον τοὺς ἠγαπημένους συγγενεῖς των. Εἰς αὐτὸν ἀπέπλυνον τὰς ἀνομίας των διὰ τῶν ἱερῶν μυστηρίων. Ἐδῶ μετεῖχον εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωήν. Ἐδῶ ἐλάμβανον τὸν ἁγιασμόν, ἄνευ τοῦ ὁποίου οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον. Ἐδῶ σήμερον ἐτελέσαμεν τὴν μυστικὴν θυσίαν τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ἐδῶ σήμερον συνηντήθημεν ζῶντες καὶ κεκοιμημένοι εἰς τὸ ἱερὸν δισκάριον τῆς Προσκομιδῆς. Κάθε τροῦλλος αὐτοῦ τοῦ ναοῦ ὁμιλεῖ διὰ τὴν ἀγάπην τῶν Μισθιωτῶν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἀναβιβάζει καὶ ἡμᾶς εἰς Αὐτόν. Μᾶς παρακινεῖ εἰς ἕνωσιν οὐρανοῦ καὶ γῆς, εἰς κοινωνίαν μετὰ τῶν Ἁγίων, καὶ μάλιστα τῶν Καππαδοκῶν, εἰς σύναξιν ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων. Ἐδῶ συνεχίζεται, διὰ τῆς τελεσθείσης ἀναιμάκτου θυσίας, σήμερον ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου, μυστικῶς καὶ μυστηριακῶς. Καὶ πιστεύομεν ὅτι θὰ συνεχισθῇ, διότι «πῦλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσι τῆς Ἐκκλησίας».
Καίτοι πολλοὺς κινδύνους διῆλθον καὶ πολλοὺς κατακτητὰς ἐγνώρισαν οἱ μακαριστοὶ Καππαδόκαι Μισθιῶται, ζῶντες ἐπὶ αἰῶνας ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς εἰς ὑπογείας ἐσκαμμένας εἰς τοὺς βράχους στοάς, τά "κελέρια", παρέμειναν ὅμως πλούσιοι εἰς εὐσέβειαν καὶ εὐλάβειαν καὶ κατεστόλισαν τὰ ὄρη καὶ τοὺς λόφους καὶ τὰς πεδιάδας καὶ τὰ σπήλαια τῆς ἱερᾶς αὐτῆς γῆς μὲ ναοὺς καὶ ἱερὰς μονάς, ποὺ παντοιοτρόπως ἐκόσμουν, διὰ ἀναθημάτων, ἱερῶν εἰκόνων, ἀπαραμίλλων τοιχογραφιῶν. Δὲν ἠρκοῦντο εἰς τὰς ὑπαρχούσας ἐκκλησίας, ἀλλὰ καθημερινῶς προσέθετον καὶ νέας, συναμιλλώμενοι πρὸς τὰς προηγουμένας γενεάς.Ἔτσι, ὅπως εἶναι γνωστόν, τὸ ὑπόγειον χωρίον των ἦτο κατάσπαρτον ἀπὸ ἐκκλησίας καὶ μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἔλεγον καὶ ἐμαρτύρουν ἐμπράκτως, τρόπον τινά, ὅτι βασικὴ προτεραιότης τῆς ζωῆς μας καὶ τελικὸς σκοπός της εἶναι ἡ κληρονομία τοῦ Παραδείσου, ἀφοῦ ἐπίγειος Παράδεισος εἶναι κάθε ἱερὸς ναός. Εἴμεθα δὲ βέβαιοι ὅτι μὲ αὐτὰς τὰς ἐξ αἰσθητῶν λίθων ἐκκλησίας, εἴτε σῴζονται σήμερον εἴτε ὄχι, κατεσκεύασαν κατοικητήρια ἐκ λίθων τιμίων καὶ ἀφθάρτων διὰ τὰς ψυχάς των ἐν τοῖς οὐρανοῖς.


Αὐτὴν τὴν εὐλάβειαν ἂς μιμηθοῦμε καὶ ἡμεῖς, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὅπου καὶ ἐὰν εὑρισκώμεθα, ὅποια καὶ ἐὰν εἶναι ἡ καταγωγή μας. Καὶ ἂς μὴ λυπούμεθα καὶ ἂς μὴ ἀποροῦμε σήμερα διὰ τὴν μετεγκατάστασιν τοῦ λαοῦ αὐτῆς τῆς πόλεως ἀπὸ τὰς πατρογονικάς του ἑστίας εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν φαινομενικὴν διακοπὴν τῆς χριστιανικῆς παραδόσεως. «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Καὶ δὲν ὑπάρχει ἐπὶ γῆς τόπος ἐστερημένος τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Διότι ἐὰν ὑπῆρχε τοιοῦτος τόπος, ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἦτο Θεός. Καὶ τὰ ἐρείπια καὶ οἱ ναοὶ οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν καὶ σήμερον ἐξηφανίσθησαν καὶ κατεπόθησαν ὑπὸ τῆς φθορᾶς ἢ ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης παρεμβάσεως, ζοῦν ἐντὸς τῆς φιλοστόργου ἀγκάλης τοῦ Θεοῦ ὡς δῶρα πολύτιμα καὶ προσφοραὶ εὐπρόσδεκτοι, θυμίαμα εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πνευματικῆς, ὅπως ἄλλωστε ζοῦν καὶ οἱ κεκοιμημένοι ὁμογενεῖς μας, ὡς τέκνα Του γνήσια, τιμῶντα τὸν Πατέρα των. Πρέπει δὲ νὰ ἔχουμε πάντοτε εἰς τὸν νοῦν μας ὅτι εἰς τὸ τέλος ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψει καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρὸς» (Φιλιπ. β΄, 10-11) καὶ τοιουτοτρόπως, ἐν τῇ μελλούσῃ δόξῃ, τὰ πάντα θὰ ἀποκατασταθοῦν δεδοξασμένα καὶ κατηγλαϊσμένα μὲ ἄπλετον φῶς, ὅταν θὰ συναχθοῦν ἐκ βορρᾶ καὶ δυσμῶν καὶ ἑῴας τὰ τέκνα τὰ ἠγαπημένα τοῦ Θεοῦ.
Ἀπευθυνόμενοι δὲ καὶ εἰδικῶς εἰς τοὺς ἐξ Ἑλλάδος ἀδελφούς μας, τοὺς ἐλθόντας διὰ νὰ τιμήσουν τὴν μνήμην τοῦ ἐν Καππαδοκίᾳ ἀσκητικῶς βιώσαντος Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ὁμολογητοῦ τοῦ Ρώσσου, θέλομεν νὰ τονίσωμεν ὅτι ὁ σημερινὸς ἅγιος, διὰ τοῦ βίου του ἀποτελεῖ ὑπόδειγμα καὶ βεβαίωσιν ὅτι οὐδεμία βία καὶ οὐδεμία ἐξωτερικὴ ἰσχὺς καὶ ἀντινομία, οὐδεμία ἔλλειψις καὶ στέρησις, οὐδεμία οἰκονομικὴ ἔνδεια, δὲν ἠμπορεῖ νὰ καταβάλῃ τὸν ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν, ἀλλὰ αὐτὸς καὶ εἰς τὰς πλέον δυσχερεῖς περιστάσεις ἐξέρχεται πάντοτε νικητής. Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν.


Kατακλείοντες τὸν λόγον, στρέφομεν τὰ ὄμματα τῆς καρδίας μας πρὸς τὸν τοπικὸν Ἅγιον Δημήτριον, ἀπὸ ἐδῶ ἀπὸ τὸ Μιστὶ καταγόμενον, τὸν καταλιπόντα τὰ τῆς γῆς καὶ βίον ἰσάγγελον διαγαγόντα, τὸν ὁσιακῶς ἀθλήσαντα, καὶ καταθέτομεν εἰς τὴν ἁγίαν αὐτοῦ μνήμην τὰ ἄνθη τῆς εὐλαβείας τῆς ψυχῆς μας. Τὰ χαριτόβρυτα λείψανά του ἀνευρέθησαν, θαυματουργικῷ τῷ τρόπῳ, περὶ τὰ ἔτη 1860 καὶ 1870, ὅτε ἡ Ἐλευθερία Ἐλεκίδου, γυναίκα ἀγράμματος καὶ θεοσεβής, ὡς ἄλλωστε ἦσαν σχεδὸν ὅλοι οἱ Καππαδόκες, θεοσεβεῖς, κάτοικος τοῦ χωρίου τούτου ὅπου σήμερον εὑρισκόμεθα, χρηματισθεῖσα κατ' ὄναρ, ὡδήγησε τὸν σύζυγόν της καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τοῦ Μιστίου εἰς κατακόμβην, κειμένην μεταξὺ τοῦ χωρίου τούτου καὶ τῆς ὁμόρου Λίμνας, ὅπου εὗρον αὐτὰ ἀποτεθειμένα ἀναβλύζοντα μυρίπνοον εὐωδίαν, παρέχοντα ἔκτοτε πλουσίαν τὴν εὐλογίαν καὶ πολλαπλᾶς τὰς ἰάσεις εἰς τοὺς καταφεύγοντας εἰς τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου. Αἱ δὲ σεβόμεναι τὸν Θεὸν καππαδοκικαὶ χεῖρες μετέφεραν κατὰ τὴν ἀνταλλαγὴν τῶν πληθυσμῶν τὰ λείψανα ταῦτα εἰς τὸ χωρίον Ἰάνα τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως,ὅπου τιμᾶται ἡ μνήμη αὐτοῦ ὁμοῦ μετὰ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Θεσσαλονικέως.
Διὰ τῶν σκέψεων τούτων, εὐχόμεθα εἰς πάντας οἱ ἅγιοι Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος καὶ Δημήτριος ὁ ἐκ Νίγδης καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Καππαδοκίας, ὅπως ὁ ἅγιος Γεώργιος, ὁ ἅγιος Σάββας, ὁ ἅγιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης, ὁ ἅγιος Ἱλαρίων, ὁ ἅγιος Ἀρσένιος καὶ τόσοι ἄλλοι, νὰ εἶναι στήριγμα, ἀντίληψις καὶ παραμυθία, οἱ ἅγιοι τριακόσιοι δέκα καὶ ὀκτὼ πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου νὰ μᾶς φωτίζουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγοῦν καὶ ὁ πανάγαθος Θεός, ταῖς πρεσβείαις αὐτῶν, νὰ μᾶς ἀξιώσῃ καὶ πολλὰς ἀκόμη φορὰς νὰ συναχθοῦμε ἐπὶ τὸ αὐτὸ εἰς τὴν ἡγιασμένην Καππαδοκίαν διὰ νὰ Τὸν δοξάσουμε καὶ νὰ ἐνθυμηθοῦμε τοὺς προγόνους μας, οἱ ὁποῖοι ἐμεγαλούργησαν ἐδῶ εἰς τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς μὲ τὴν βαθεῖαν πίστιν των, τὴν εὐλάβειάν των καὶ τὴν ἀγάπην των πρὸς κάθε ὑψηλὸν καὶ ὡραῖον καὶ ἅγιον.
Καλὴν Ἁγίαν Πεντηκοστὴν καὶ καλὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὰ ἴδια.


ΟΜΙΛΙΑ 
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΕΝ ΤΗι Ι. ΜΟΝΗι ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΝΑΣΣΟΥ 
(26 Μαΐου 2012) 

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, 
Διανύοντες τὴν κοσμοχαρμόσυνον περίοδον τοῦ Πεντηκοσταρίου, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας μὲ ἰδιαιτέραν λαμπρότητα ἐπετέλεσε τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα καὶ τώρα ἑτοιμάζεται νὰ ἑορτάσῃ τὴν Κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,ποὺ ἐσήμανε τὴν ἵδρυσίν της καὶ τὴν ἔναρξιν τῆς σωτηριώδους ἀποστολῆς της ἐν τῷ κόσμῳ, τιμῶμεν αὔριον τὴν ἱερὰν μνήμην τῶν τριακοσίων δεκαοκτὼ Πατέρων, οἱ ὁποῖοι,μετασχόντες τῆς ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διετήρησαν ἀνόθευτον καὶ καθαρὰν τὴν πίστιν,τὴν ὁποίαν παρέλαβαν ἀπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. 
Ἡ εὔανδρος γῆ τῆς Καππαδοκίας, ὅπου ἐτελέσαμεν τὸν ἑσπερινὸν τῶν Θεοφόρων τούτων Πατέρων, μεγάλως ηὐλογήθη παρὰ Κυρίου ἀπὸ αὐτῶν ἀκόμη τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων, μάλιστα καὶ διὰ τῆς παρουσίας τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι ἐστερέωσαν τὴν πίστιν καὶ διεμόρφωσαν τὴν δογματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας διὰ τῶν συγγραφῶν των καὶ τῆς συμμετοχῆς των εἰς τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους. Ἀλλὰ καὶ διαχρονικῶς παρέχει τὴν εὐλογίαν της διὰ τῆς παρουσίας τῶν ἱερῶν ναῶν καὶ μονῶν της, ὅπως τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἄρτι ἀνακαινισθείσης. Τὰ ἐρείπια τῶν ἁγιασμάτων τῆς πίστεώς μας, τὰ οἱαδήποτε ἐρείπια, δὲν μᾶς στενοχωροῦν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, παρότι εἶναι ἐπιθυμία μας νὰ τὰ ἐβλέπαμε ὅπως ἐξῆλθαν ἐκ τῆς χειρὸς τῶν κτιτόρων καὶ ἀφιερωτῶν των. Διότι ἂν καὶ αὐτὰ εἶναι τμῆμα τοῦ παρόντος αἰῶνος τῆς φθορᾶς, συγχρόνως ἀνάγουν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀσάλευτον καὶ οὐράνιον πατρίδα, τὴν ἄνωἹερουσαλήμ, ὅπου ναὸς χειροποίητος δὲν ὑπάρχει, διότι ναὸς αὐτῆς εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὅπως γράφει ἡ Ἀποκάλυψις. 
Σήμερα συνήφθημεν μυστικῶς μὲ τὰς ψυχὰς τῶν μακαρίων κτιτόρων, οἰκιστῶν, ἀνακαινιστῶν καὶ ἀφιερωτῶν τῆς λαξευμένης εἰς τὸν βράχον κατοικίας αὐτῆς τοῦ ἁγίου καὶ θαυματουργοῦ Ἱεράρχου Νικολάου.


Ἂς προσευχηθοῦμε πρωτίστως διὰ τὰς ψυχὰς τῶν πατέρων μας οἱ ὁποῖοι ἔζησαν εἰς αὐτὴν τὴν Μονὴν καί ηὐλίσθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Ἂς ἐνθυμηθοῦμε ὅσους ἠσπάσθησαν ἐδῶ τὸν κοινοβιακὸν βίον, ὅσους δὲν ἔζησαν διὰ τὸν ἑαυτόν των, ἀλλά ζοῦσε ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν ὁ Χριστός, τὸν ὁποῖον ἠκολούθησαν ἀφοῦ ἠρνήθησαν τὰ πάντα. 
Διότι ὁ κοινοβιακὸς μοναχισμὸς εἶναι ἐκλογὴ τοῦ Χριστοῦ, χορὸς ἐκλεκτῶν, πληθὺς ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἀνέθεσαν τὴν ζωήν των εἰς τὸν Θεόν, συνοδεία ἀκολουθοῦσα τὸν Χριστὸν, ἡ ὁποία φέρει τὸν Σταυρὸν καὶ κραταιοῦται ὑπὸ τοῦ Σταυροῦ, στρατὸς τοῦ πνεύματος μαχόμενος κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων. 
Τὴν ἀλήθειαν διὰ  τοὺς μοναχοὺς οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν ἐδῶ ᾐσθάνθη καὶ ὁ μεγάλος βραβευμένος ποιητὴς Γεώργιος  Σεφέρης, ὅταν ἐπεσκέφθη τὰ μέρη αὐτά, ἴσως μίαν μονὴν ὅπως αὐτὴν εἰς τὴν ὁποίαν ἑσπερίζομεν ἀπόψε, καὶ ἔγραψεν εἰς τὸ μικρὸ ἀλλὰ συγκλονιστικὸ δοκίμιό του "Τρεῖς μέρες στὰ μοναστήρια τῆς Καππαδοκίας": «Οἱ καππαδόκες καλόγεροι ἦταν περίφημοι τρωγλοδύτες: τέτοιες ἦταν οἱ ἀνάγκες σ’ ἐκεῖνες τὶς ἄκρες ποὺ πῆγαν νά ριζώσουν. Ἄλλ’ ὅσο τοὺς μελετᾶ κανείς, θαυμάζει ποὺ δέν ἔγιναν πνευματικοὶ τρωγλοδύτες». 
Εἰς αὐτοὺς τοὺς ὑπογείους μὲν τρωγλοδύτας, πνευματικῶς ὅμως οὐρανίους ὑψιπετεῖς ἀετοὺς κατατάσσομεν καὶ τὸν σήμερον ἑορταζόμενον ὅσιον καὶ ὁμολογητὴν Ἰωάννην τὸν Ρῶσσον, ἀσκητικῶς καὶ μοναχικῶς βιώσαντα, καίτοι ὄχι εἰς Κοινόβιον ἢ εἰς ἀσκητήριον, ἀλλὰ εἰς τὴν οἰκίαν ἀλλοθρήσκου δεσπότου εἰς τὸ Προκόπιον, τοῦ ὁποίου ἦτο σκλάβος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἐγεννήθη εἰς τὴν Μικρορωσίαν, εἰς τὴν Οὐκρανίαν τὸ 1690 καὶ εἰς μίαν ἐκστρατείαν τοῦ τσαρικοῦ στρατοῦ αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς Τατάρους καὶ πουλήθηκε σκλάβος σὲ ἕνα Τοῦρκο ἀξιωματικὸ τοῦ ἱππικοῦ, ὁ ὁποῖος τὸν ἔφερε στὴν πατρίδα του στὸ Προκόπι τῆς Καππαδοκίας. Πολλοὶ συναιχμάλωτοί του ἀλλαξοπίσθησαν, ὄχι ὅμως ὁ Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος ἔλεγε στὸ ἀφεντικό του "Εἶσαι ἀφέντης τοῦ σώματός μου, ὄχι ὅμως καὶ τῆς ψυχῆς μου. Ἄφησέ με ἐλεύθερο νὰ ἐκτελῶ τὰ θρησκευτικά μου καθήκοντα κι᾿ ἐγὼ πρόθυμα θὰ ὑπακούω στὶς προσταγές σου". Αὐτὴ ἡ στάσις του ἀργότερα ἐκτιμήθηκε καὶ ὁ σκλάβος Ἰωάννης καταξιώθηκε εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ αὐθέντου του ὡς δίκαιος ἄνθρωπος. Προσηύχετο τὶς νύκτες ἐπὶ ὧρες ὁλόκληρες γονατιστὸς εἰς τὸν νάρθηκα τῆς γειτονικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ ἦταν ἀνυπόδητος χειμῶνα - καλοκαίρι. Ἀπέθανε νέος τὸ 1730 καὶ κατὰ τὴν ἀνταλλαγὴν τῶν πληθυσμῶν τὸ λείψανό του μετεφέρθη ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς Καππαδόκες εἰς τὸ Νέο Προκόπι Εὐβοίας. Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ τὴν μνήμη του κάθε χρόνο εἰς τὰς 27 Μαΐου.


Τὸ δίδαγμα εἶναι ὅτι αἱ δύσκολοι ἐξωτερικαὶ συνθῆκαι ποτὲ δὲν εἶναι δι’ ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας εἰς τὸν Χριστὸν ἐμπόδιον εἰς τὴν πρόοδόν μας, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἀποτελοῦν ἐφαλτήριον διὰ μεγαλύτερα πνευματικὰ κατορθώματα. Καὶ τοῦτο τὸ ἀπεδείξαμεν ὡς Γένος πολλάκις καὶ τὸ βλέπομεν εἰς ὅλας τὰς ἐκφάνσεις τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἔχομεν τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ὅσον περισσότεροι ἦσαν οἱ κίνδυνοιδι'ἡμᾶς, τόσον ὁ βίος καὶ ὁ πολιτισμός μας ἐβυθίζοντο εἰς τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τὸ ἴδιον φῶς τὸ ὁποῖον διαχρονικῶς νῦν καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας φωτίζει τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν καὶ τὰ ὄρη καὶ τοὺς δρυμοὺς καὶ τὰς νάπας τῆς Καππαδοκίας. 
Καὶ ἦτο αὐτὸ τὸ φῶς, ὡς εὐστόχως λέγει ὁ νομπελίστας Σεφέρης, μία δέσμη ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ δύο ἑστίας. Ἡ μία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἥτις δίδει τὴν εὐγένειαν καὶ τὴν χάριν. Ἡ ἄλλη τῶν μοναστηρίων τῆς Καππαδοκίας «δίνει τὸν παλμὸ καὶ τὴν δροσιὰ μιᾶς χειροπιαστῆς ζωῆς». Καὶ αὐτὲς οἱ δύο μεγάλες παραδόσεις τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων ἀνηλώθησαν εἰς τὴν τελειότητα μιᾶς μοναδικῆς, νέας δημιουργίας, τὴν ὁποίαν «κοντὰ στὰ τείχη στὴν Μονὴ τῆς Χώρας» ἐκφράζει «ἕνα ψηφιδωτὸ κυπαρίσσι ποὺ παίζει ἀκόμη μὲ τὴν πνοὴ τοῦ ἀγέρα», ἐνῷ, ἐδῶ «στὴν γειτονιὰ τοῦ Νικήτα τοῦ Χωνιάτη, στὸν Ἅγιο Θεόδωρο, οἱ βασιλιάδες τοῦ Ἰσραὴλ ἀνασαίνουν ἀκόμη γύρω ἀπὸ τὴν Θεοτόκο μὲ τὸ Θεῖον Βρέφος». 
Ἀσφαλῶς ἀξίζει ἡ ἱστορικὴ αὕτη πόλις τῆς Σινασσοῦ τὴν σημερινὴν πανηγυρικὴν σύναξιν, διότι ἐν αὐτῇ ἤνθησεν ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἐν γένει πνευματικὴ ζωή, ἐν μέσῳ πλείστων ἀντιξοοτήτων, ὥστε ἐκαλεῖτο ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Καισαρείας Εὐσταθίου «ὄασις ἐν τῇ ἐρήμῳ, νῆσος ἐν τῷ πελάγει, ἀστὴρ ἐν τῷ σκότει καὶ Ἀθῆναι ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ». Παρὰ τὴν ὑλικὴν εὐμάρειαν, ἡ ὁποία ἦτο ἀποτέλεσμα τοῦ φιλοπροόδου χαρακτῆρος τῶν εὐγενῶν κατοίκων της καὶ τὴν ὁποίαν σήμερον ἀποδεικνύουν τὰ περίφημα ἀρχοντικά των, οἱ Σινασσῖται δὲν ἐλησμόνησαν τὸν Θεόν, ὡς συχνάκις συμβαίνει εἰς τοιαύτας περιστάσεις, ἀλλὰ παρέμειναν ἀμετακίνητοι εἰς τὰς παραδόσεις καὶ εἰς τὴν ταυτότητά των. 
Ἡ βαθεῖα αὐτὴ εὐλάβεια καὶ εὐσέβεια τῶν Σινασσιτῶν διετηρήθη μέχρι τέλους καὶ τὰ τεκμήριά της εἶναι εἰσέτι ὁρατά, ὡς ὁ περικαλλὴς ἐνοριακὸς Ναὸς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἡ ὁποία ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἁγίου σήμερον ἤνοιξε καὶ ἤκουσε χείλη ἱερέως μετὰ τὴν πάροδον τοσούτων δεκαετιῶν, ἀποτελεῖ ἐπίσης ἁπτὸν καὶ εὔγλωττον τεκμήριον τῆς ἀγάπης τῶν Σινασσιτῶν διὰ τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἅγιόν Του, δεδομένου ὅτι οἱ ἴδιοι δι’ ἐπιτροπῶν, ἐν εἴδει Ἀδελφότητος, ἐφρόντιζον διὰ τὴν διατήρησιν τοῦ προσκυνήματος τούτου, μὲ ἀφοσίωσιν καὶ θεῖον ζῆλον διαχειριζόμενοι τὴν περιουσίαν αὐτοῦ.


Ἀδελφοί μου, αἱ ὀλίγαι ἡμέραι τὰς ὁποίας θὰ διέλθωμεν εἰς τὴν Καππαδοκίαν πραγματικῶς δὲν ἐπαρκοῦν. Διὰ νὰ χρησιμοποιήσωμεν πάλιν τοὺς λόγους τοῦ ποιητοῦ Σεφέρη «πρέπει νὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήσει μὲ ἄνεση ἕνα διάστημα σ’ αὐτὰ τὰ μέρη. Νὰ ἰδεῖ καὶ νὰ ξαναϊδεῖ• ν’ ἀργοπορήσει, νά στοχαστεῖ καὶ ν’ ἀναμετρήσει• πρέπει νὰ ἔχει κανεὶς τὸν τρόπο νὰ παραβάλει καὶ νὰ κοιτάξει τὶ χάθηκε ἀνεπανόρθωτα καὶ ὅ,τι μένει ἀπὸ τὰ καταπληκτικὰ τοῦτα ἀφιερώματα στὸν Θεὸ ἑνὸς σβησμένου κόσμου». Καὶ ἂν οἱ προπάτορές μας ἐγκατέλιπον ἀναγκαστικῶς τὰς ἐν Καππαδοκίᾳ ἑστίας των, ὅμως τὸ Πνεῦμα πνέει ἐδῶ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούομεν καὶ κατὰ τὴν ὄμορφη αὐτὴ ἀνοιξιάτικη βραδυά. 
Καλῶς ὡρίσατε ὅλοι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἀμερική, τὴν Ρουμανία, καλῶς ὡρίσατε εἰς αὐτὰ τὰ ἁγιασμένα μέρη τῆς καθ'ἡμᾶς Ἀνατολῆς καὶ εἴθε ἡ χάρις τῶν Ἁγίων της νὰ σᾶς συνοδεύῃ εἰς ὅλον τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς σας. Χρόνια πολλά!

5/26/2012

ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ


Καππαδοκία 
φωτορεπορτάζ: Νικόλαος Μαγγίνας
Τον τόπο όπου μαρτύρησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, το ιστορικό Προκόπιο, επισκέφθηκε νωρίτερα σήμερα, παραμονή της εορτής της μνήμης του Αγίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στο πλαίσιο του ετήσιου προσκυνήματός του στην αγιασμένη γη της Καππαδοκίας. 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετέβη στο Προκόπιο, αμέσως μετά την άφιξή του στην Καισάρεια, και στο πέτρινο Καππαδοκικό χωριό τον υποδέχθηκε πλήθος προσκυνητών από την Πόλη, την Ελλάδα, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. 
Ανάμεσά τους, οι Μητροπολίτες Δράμας Παύλος και Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας, ο Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Αλέξανδρος Καρλούτσος, ο Τούρκος Δήμαρχος του Προκοπίου, ο Δήμαρχος Πυλαίας - Χορτιάτη Ιγνάτιος Καϊτεζίδης, καθώς και Άρχοντες του Θρόνου από τις ΗΠΑ.

5/25/2012

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ


Ρεπορτάζ-φωτογραφίες Νικολάου Μαγγίνα 

Θέματα θρησκευτικής ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου με την Αμερικανίδα Βουλευτή Carolyn Maloney, η οποία επισκέφθηκε το Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας το απόγευμα της Πέμπτης. Η συνάντηση διεξήχθη σε εγκάρδιο κλίμα ενώ η Βουλευτής έδειξε, όπως το πράττει πάντοτε, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ζητήματα που απασχολούν τη ζωή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ομογένειας της Πόλης. 


Θέλησε να ενημερωθεί για την πορεία της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης για την οποία εξέφρασε την επιθυμία της να την επισκεφθεί σε επόμενη επίσκεψή της. Διαβεβαίωσε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ότι θα συνεχίσει, ως μέλος του Κογκρέσσου της Αμερικής, να παρακολουθεί τα προβλήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και να συμβάλλει στην επίλυσή τους. Ο Πατριάρχης δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι έχουν γίνει ήδη ορισμένα θετικά βήματα από την Κυβέρνηση Erdoğan και αναμένονται ακόμη περισσότερα να υλοποιηθούν, ενώ ευχαρίστησε την Αμερικανίδα πολιτικό και στο πρόσωπό της τις πολιτικές Αρχές των Η.Π.Α. για το αμέριστο ενδιαφέρον τους. 


Την Βουλευτή Maloney συνόδευαν υπηρεσιακοί παράγοντες από το Γενικό Προξενείο των Η.Π.Α. στην Πόλη, ενώ στη συνάντηση παρέστη και ο π. Ιωάννης Χρυσαυγής, Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Θρόνου.
Η κ. Maloney προσκύνησε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου ξεναγήθηκε από τον Πατριαρχικό  Διάκονο Νήφωνα.