8/31/2013

Η ΝΕΑ ΣΥΝΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ


Γενομένης της τακτικής ανασυγκροτήσεως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, αύτη απετελέσθη δια το εξάμηνον 01.09.2013-28.02.2014, υπό την προεδρίαν της Α.Θ. Παναγιότητος, εκ των Σεβ. Ιεραρχών:
Αμερικής κ. Δημητρίου 
Γερμανίας κ. Αυγουστίνου
Τρανουπόλεως κ. Γερμανού
Σασίμων κ. Γενναδίου
Νέας Ιερσέης κ. Ευαγγέλου 
Ρόδου κ. Κυρίλλου
Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου
Νέας Ζηλανδίας κ. Αμφιλοχίου 
Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού
Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ 
Σιγκαπούρης κ. Κωνσταντίνου
Αυστρίας κ. Αρσενίου

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (2013)


Και φέτος θα εορτασθεί στην Κωνσταντινούπολη, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Ημέρα του Περιβάλλοντος, η οποία έχει καθιερωθεί από το Σεπτό Κέντρο την 1η Σεπτεμβρίου, Αρχή της Ινδίκτου.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα χοροστατήσει στην Ακολουθία του Μ. Εσπερινού της εορτής στην Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, σήμερα Σάββατο 31 Αυγούστου στις 6 το απόγευμα. 
Αύριο Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου, ο Πατριάρχης θα χοροστατήσει στην Θεία Λειτουργία που θα τελεσθεί στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, συγχοροστατούντων, κατά την τάξιν, Συνοδικών και Ενδημούντων Αρχιερέων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. 
Στον Πατριαρχικό Ναό αυτή την ημέρα εορτάζεται και η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παμμακαρίστου, γι' αυτό και η Ιερά Εικών της Παναγίας θα είναι εκτεθειμένη, κατά το έθος, στο σωλέα, προς προσκύνησιν υπό των πιστών. 
Κατά την Θ. Λειτουργία θα αναγνωσθεί και το ακόλουθον
Σεπτόν Πατριαρχικόν Μήνυμα ἐπί τῇ ἡμέρᾳ προσευχῆς ὑπέρ τῆς Προστασίας τοῦ Φυσικοῦ Περιβάλλοντος (01/09/2013) 
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, 
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ 
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΟΥ 
ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ 
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 
* * * 
 Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 
Ἔφθασεν ἡ πρώτη Σεπτεμβρίου, ἡ πρώτη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τήν ὁποίαν πρό ἐτῶν τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἐν συνεχείᾳ σύνολος ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία ὡρίσαμεν ὡς ἡμέραν προσευχῆς διά τό περιβάλλον. Ἔκτοτε, λόγῳ καί τῆς ἡμετέρας πρωτοβουλίας ταύτης, ἔχει γενικευθῆ τό ἐνδιαφέρον διά τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί πολλά λαμβάνονται μέτρα ἐν προκειμένῳ διά τήν ἀειφορίαν καί τήν ἰσορροπίαν τῶν οἰκοσυστημάτων ἀλλά καί διά πᾶν σχετικόν πρός αὐτάς πρόβλημα. 
Καθώς μάλιστα τυγχάνει γνωστόν καί ἐπιμεμαρτυρημένον ὅτι "οὐ λύονται οἱ νόμοι τῆς φύσεως, οὐδέ σαλεύονται, ἀλλά μένουσιν ἀκίνητοι" (πρβλ. Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον ΣΤ΄, P.G. 48, 1042), ὀφείλομεν σήμερον νά ἐπικεντρώσωμεν τήν προσοχήν μας εἰς τάς ἀφανεῖς ἐπεμβάσεις τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν ἰσορροπίαν τοῦ περιβάλλοντος, ἡ ὁποία διασαλεύεται ὄχι μόνον δι᾿ ἐμφανῶν καταστρεπτικῶν ἐνεργειῶν, ὡς αἱ ἐκριζώσεις τῶν δασῶν, ἡ ὑπεράντλησις τῶν ὑδάτων, ἡ ἐν γένει ὑπερεκμετάλλευσις τῶν φυσικῶν καί ἐνεργειακῶν πόρων καί ἡ μέσῳ διαρροῆς καί ἀποθέσεως τοξικῶν καί χημικῶν οὐσιῶν μόλυνσις μεγάλων χερσαίων καί ὑδατίνων περιοχῶν, ἀλλά καί δι᾿ ἀφανῶν διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ πράξεων. Καί τοιαῦται τυγχάνουν αἱ ἐπεμβάσεις εἰς τά γονιδιώματα τῶν ἐμβίων ὄντων καί ἡ δημιουργία κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον μετηλλαγμένων εἰδῶν ἀγνώστου ἐν συνεχείᾳ μετεξελίξεως, ὡς καί ἡ ἀνεύρεσις τρόπων ἀποδεσμεύσεως τεραστίων δυνάμεων, τῶν ἀτομικῶν καί πυρηνικῶν, τῶν ὁποίων ἡ μή ὀρθή χρῆσις δύναται νά ἐξαφανίσῃ πᾶν ἴχνος ζωῆς καί πολιτισμοῦ εἰς τόν πλανήτην μας. Εἰς τάς περιπτώσεις ταύτας δέν εἶναι ἡ πλεονεξία καί ἡ ἐπιθυμία τῆς ὑπερισχύσεως τά μόνα κίνητρα τῶν ἐπιδιωκόντων νά ἐπέμβουν καί νά μεταλλάξουν τά ἔμβια ὄντα, τά ὁποῖα ὁ Θεός ἐδημιούργησεν ὡς «καλά λίαν», ἀλλά καί ἡ ὑπεροψία ὡρισμένων ὅπως ἀντιπαραταχθοῦν εἰς τήν Σοφίαν τοῦ Θεοῦ καί ἀποδείξουν ἑαυτούς ἱκανούς νά βελτιώσουν τό ἔργον Αὐτοῦ. Ἡ ψυχική στάσις αὕτη χαρακτηρίζεται ὑπό τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ὡς "ὕβρις", δηλαδή ὑπεροπτική αὐθάδεια τοῦ ἔχοντος περιωρισμένον νοῦν ἔναντι τοῦ Πανσόφου καί Παντοδυνάμου Δημιουργοῦ. 
Ἀσφαλῶς δέν ἀντιτασσόμεθα πρός τήν ἐπιστημονικήν ἔρευναν, ἐάν καί ἐφ᾿ ὅσον παρέχῃ ἐπωφελεῖς ὑπηρεσίας εἰς τόν ἄνθρωπον καί τό περιβάλλον. Τοιουτοτρόπως, ἡ χρησιμοποίησις τῶν πορισμάτων αὐτῆς διά τήν θεραπείαν, παραδείγματος χάριν, ἀσθενειῶν εἶναι ἀσφαλῶς θεμιτή, ἀλλά ἡ βεβιασμένη ἐμπορική ἐκμετάλλευσις προϊόντων τῆς συγχρόνου χημικῆς καί βιολογικῆς τεχνολογίας πρό τῆς τετελεσμένης διαπιστώσεως ὅτι εἶναι διά τόν ἄνθρωπον ἀβλαβῆ, εἶναι ἀσφαλῶς κατακριτέα, καθώς ἐπανειλημμένως ὡδήγησεν εἰς τραγικάς συνεπείας αὐτόν καί τό περιβάλλον. 
Ἡ ἐπιστήμη, καλῶς πράττουσα, διαρκῶς ἐρευνᾷ καί προσπαθεῖ νά ἑρμηνεύσῃ τήν φυσικήν νομοτέλειαν καί τάξιν. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός τούς πρωτοπλάστους "κατακυριεύσατε τῆς γῆς"(Γεν. θ΄ 1) παρέχει τήν ἄδειαν τῆς ἐρεύνης καί γνώσεως τῶν φυσικῶν καί βιολογικῶν μηχανισμῶν οἱ ὁποῖοι δροῦν εἰς αὐτήν, διά νά εἶναι σύνολον τό φυσικόν περιβάλλον παραδείσιον. Ἀρκεῖ ἡ ἐπιδίωξις τῆς γνώσεως καί ἡ ἐκμετάλλευσις αὐτῆς νά μή στοχεύῃ μόνον εἰς τό κέρδος καί νά μή εἶναι ἀλαζονική προσπάθεια οἰκοδομήσεως ἑνός νέου πύργου τῆς Βαβέλ, διά τοῦ ὁποίου τό δημιούργημα θά προσπαθήσῃ νά φθάσῃ καί ἴσως, κατά τήν ἔπαρσιν ὡρισμένων, νά ὑπερβῇ καί Αὐτόν τόν Δημιουργόν. Δυστυχῶς λησμονεῖ ἐνίοτε ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ τοῦ "κάλλους γενεσιάρχης ἔκτισεν αὐτά" (Σοφ. Σολ. ιγ΄, 3) καί χείρ Κυρίου "ἐθεμελίωσε τήν γῆν, καί ἡ δεξιά Αὐτοῦ ἐστερέωσε τόν οὐρανόν" (πρβλ. Ἡσ. μη΄, 13). 
Καθῆκον, λοιπόν, ἡμῶν τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος καί τῆς ἐπιστήμης, ἀλλά καί πάντων τῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν, εἶναι νά ἐργαζώμεθα τό ἀγαθόν καί κυρίως νά προσευχώμεθα ὅπως ὁ Δημιουργός τοῦ παντός Θεός φωτίζῃ τούς εἰδικῶς μέ τά ἀνωτέρα θέματα ἀσχολουμένους ἐπιστήμονας ἵνα ἐν ταπεινώσει ἔναντι Αὐτοῦ καί ἐν σεβασμῷ πρός τήν φυσικήν νομοτέλειαν καί τάξιν εἰσέρχωνται εἰς τά ἐνδότερα αὐτῆς καί ἀποφεύγουν τήν διά λόγους οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως ἤ ἄλλους, ὡς ἀνεφέρομεν, βεβιασμένην χρησιμοποίησιν τῶν πορισμάτων τῆς ἐρεύνης των. Χρειάζεται μακρά πεῖρα διά νά βεβαιωθῇ ὅτι αἱ διαπιστωθεῖσαι εὐεργετικαί ἐπιρροαί ἐκ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν νέων γνώσεων δέν συνεπάγονται παραπλεύρως ἐπιβλαβεῖς παρενεργείας εἰς τό περιβάλλον καί βεβαίως εἰς αὐτόν τοῦτον τόν ἄνθρωπον. 
Κατά τήν δημιουργίαν τοῦ κόσμου ἡ τότε φωνή καί τό πρῶτον πρόσταγμα τοῦ Κυρίου "οἷον νόμος τις ἐγένετο φύσεως, καί ἐναπέμεινε τῇ γῇ, τήν τοῦ γεννᾶν αὐτῇ καί καρποφορεῖν δύναμιν εἰς τό ἑξῆς παρεχόμενος..." (Μεγάλου Βασιλείου, εἰς τήν ἑξαήμερον Θ΄, P.G. 29, 96A), ἐξασφαλίζουσα τήν ἀειφορίαν αὐτῆς. Καί ἡ γῆ θά συνεχίσῃ νά γεννᾷ καί νά καρποφορῇ ἐφ᾿ ὅσον ἀφεθῇ εἰς τήν φυσικήν αὐτῆς τάξιν καί ἐφ᾿ ὅσον ἡμεῖς οἱ πάροικοι ἐπ᾿ αὐτῆς πορευθῶμεν κατά τά προστάγματα καί τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί φυλάττωμεν καί ποιῶμεν αὐτάς. Τότε Ἐκεῖνος μόνον "δώσει τόν ὑετόν ἡμῖν ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καί ἡ γῆ δώσει τά γενήματα αὐτῆς, καί τά ξύλα τῶν πεδίων ἀποδώσει τόν καρπόν αὐτῶν [...] καί φαγώμεθα τόν ἄρτον ἡμῶν εἰς πλησμονήν καί κατοικήσωμεν μετά ἀσφαλείας ἐπί τῆς γῆς ἡμῶν. Καί πόλεμος οὐ διελεύσεται διά τῆς γῆς ἡμῶν[...]" (πρβλ. Λευιτ. 26, 4-5). 
Προσευχόμενοι ἐπί τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ καί τῇ εἰσόδῳ τοῦ ἐνιαυτοῦ μετά Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, Συμεών τοῦ ἰσαγγέλου καί τῶν ἐν Ἐφέσῳ ἑπταρίθμων παίδων καί μετά τοῦ ἱεροῦ Ψαλμῳδοῦ Δαυίδ πρός τόν Κύριον ὅπως ἐξαποστείλῃ τό πνεῦμα Αὐτοῦ καί ἀνακαινίσῃ τό πρόσωπον τῆς γῆς (πρβλ. Ψαλμ. 103, 30), εὐλογῶν τά ἔργα τῶν χειρῶν Αὐτοῦ καί καταξιῶν ἡμᾶς λυσιτελῶς περαιῶσαι τήν τοῦ χρόνου περίοδον, ἐπικαλούμεθα ὑπέρ τῶν ἐρευνώντων τάς δυνάμεις τῆς φύσεως τόν φωτισμόν, τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
͵βιγ΄ Σεπτεμβρίου α΄ 
+Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος 
Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης

Επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου προς τον Πρόεδρο του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ. με την ευκαιρία της διοργάνωσης του 13ου Διαχριστιανικού Συμποσίου στo Μιλάνο


Τω Ελλογιμωτάτω κυρίω Χρυσοστόμω Σταμούλη, Καθηγητή Πανεπιστημίου, τέκνω της ημών Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητώ, χάριν και ειρήνην παρά Θεού. 
Την σχέσιν των μαθητών Του μετά του κόσμου καθώρισεν ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις την ολίγον προ του Πάθους προσευχήν Αυτού περιγράφων τούτους ως «ουκ … εκ του κόσμου» (Ίωάν. ιζ” 14-15), και παρακαλών τον Θεόν Πατέρα Του ουχί ίνα άρη αυτούς εκ του κόσμου, αλλ' ίνα τηρήση αυτούς εκ του πονηρού (Ιωάν. ιζ' 15-16). Προς τούτοις, την δράσιν τών εις Χριστόν πιστευόντων προσδιώρισε και ο απόστολος Παύλος δια της προσομοιώσεως αυτών προς την μικράν ζύμην ήτις «όλον το φύραμα ζυμοί» (Γαλ. ε' 9). Η εν τω κόσμω διαβίωσις των χριστιανών έθεσεν αρχήθεν το ζήτημα των σχέσεων αυτών μετά της εν τω κόσμω εξουσίας και  της στάσεως των πιστών έναντι αυτής. Εις την αντιπαράθεσιν μετά της κοσμικής εξουσίας, διατυπουμένην δια της εν τω πραιτωρίω ερωτήσεως του Χριστού υπό του Ποντίου Πιλάτου, «σύ ει ο βασιλεύς των Ιουδαίων;», ο Χριστός αποποιείται την τοιαύτην εξουσίαν καί διακηρύσσει ευθαρσώς ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωάν. ιη' 36). Τοιουτοτρόπως, αφ’ ενός μεν απορρίπτει την προς την κοσμικήν εξουσίαν αντιπαράθεσιν, αφ’ ετέρου δε δεν ενοχλείται από την ύπαρξιν αυτής, αφορών εις μίαν διακριτήν και διακριτικήν μετ’ αυτής σχέσιν. 


Εις την δια μέσου των αιώνων εξέλιξιν της ιστορίας οι χριστιανοί άλλοτε διήλθον δια του πυρός και του σιδήρου των διωγμών, άλλοτε χάρις εις την ευσέβειαν των κρατούντων απήλαυσαν ήρεμον και ησύχιον βίον. Η θεία συνάρσει έκδοσις του εν Μεδιολάνοις διατάγματος της ανεξιθρησκείας υπό του αγίου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου τού Μεγάλου συνέβαλε τα μέγιστα εις την ειρηνικήν συμπόρευσιν των πιστών μετά των εκάστοτε εν εξουσία όντων, δια της παραχωρήσεως αδείας προς ελευθέραν άσκησιν των λατρευτικών και θρησκευτικών καθηκόντων των και της αναγνωρίσεως εν γένει της ανεξιθρησκείας. 
Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνομεν ότι δικαίως το από εικοσαετίας οργανούμενον υπό τού Τμήματος Θεολογίας τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Istituto Francescano di Spiritualità τού Πανεπιστημίου Antonianum τής Ρώμης Διαχριστιανικόν Συμπόσιον ενετάχθη εις το πλαίσιον των επετειακών εορτασμών των 1700 ετών από της εκδόσεως τού Διατάγματος των Μεδιολάνων, ως θέμα δε τούτου επελέγη η σχέσις της ζωής των χριστιανών προς την πολιτικήν εξουσίαν, θέμα επίκαιρον και εις τας ημέρας ημών, κατά τας οποίας τόσον ο πειρασμός της εξουσίας επηρεάζει ενίοτε την ζωήν των χριστιανών, όσον και ένιαι μορφαί πολιτικής εξουσίας εις τον σύγχρονον κόσμον δρούν αρνητικώς ή και θέτουν εν κινδύνω την ζωήν αυτών. 
Διό και ευχόμεθα πάσαν επιτυχίαν εις τας εργασίας του Συμποσίου τούτου, επικαλούμενοι πατρικώς τον άνωθεν φωτισμόν προς πνευματικήν καρποφορίαν αυτού επ' αγαθώ της Εκκλησίας και προόδω της εικοσαετούς συνεργασίας των επιστημονικών τούτων Ιδρυμάτων.


Ο Πατριάρχης εδέξατο εις ακρόασιν και εξεπροσωπήθη... (19-27 Αυγούστου 2013)



Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις 
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 
- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Περγάμου κ. Ἰωάννην, Ἀκαδημαϊκόν, ἐξ Ἀθηνῶν. 
-Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ. 
- Τούς Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Jean Gueit, Ἀντιπρόεδρον τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Συμβουλίου τῆς ἐν Δυτικῇ Εὐρώπῃ Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσσικῆς Παραδόσεως, καί Πρωτοπρεσβύτερον κ. Ἀλέξανδρον Φωστηρόπουλον, ἐκ Λονδίνου, τόν Ἐντιμ. κ. Sergius Runge, ἐκ τῶν μελῶν αὐτοῦ, καί τόν Ἐντιμ. κ. Michel Sollogoub, Γραμματέα, ἐκ Παρισίων. 
- Ὅμιλον μελῶν τοῦ Σώματος Ἑλλήνων Προσκόπων, ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Ἐντιμ. κ. Κωνσταντίνου Κιούση, ἐξ Ἀθηνῶν.
-Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναῖον, Ἐπόπτην τῆς Περιφερείας Βοσπόρου, μετά τοῦ Αἰδεσιμ. Πρεσβυτέρου κ. Εὐαγγέλου Γρηγοριάδου, Ἱερατικῶς Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Φωκᾶ τῆς Κοινότητος Μεσαχώρου, τοῦ Ἐντιμ. κ. Εὐστρατίου Δολτσινιάδου, Προέδρου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, καί μελῶν αὐτῆς, κομίσαντας Αὐτῷ τόν εἰθισμένον ἄρτον, ἐπί τῇ ἐπικειμένῃ πανηγύρει τοῦ Ἱεροῦ αὐτῶν Ναοῦ. 
- Τόν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπον Συνάδων κ. Διονύσιον, Ἐπόπτην τῆς Περιφερείας Φαναρίου-Κερατίου Κόλπου, μετά τοῦ Αἰδεσιμ. Πρεσβυτέρου κ. Χαραλάμπους Μπέργκε, τοῦ Ἐντιμ. κ. Παναγιώτου Ὀζκουρκούτη, Προέδρου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας τῆς Σούδας τῆς Κοινότητος Ἐγρίκαπου, καί μελῶν αὐτῆς, κομίσαντας Αὐτῷ τόν εἰθισμένον ἄρτον, ἐπί τῇ πανηγύρει τοῦ Ἱεροῦ αὐτῶν Ναοῦ, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. 
-Ὅμιλον ἐκ Νορβηγίας ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Λουθηρανοῦ Ἐπισκόπου Nidaros Θεοφιλ. κ. Tor Singsaas. 
- Τόν Ἐλλογ. κ. Βασίλειον Διαμάντογλου, Περιβαλλοντολόγον-Μηχανικόν, ἐξ Ἀμερικῆς. 
- Τόν Ἐντιμ. κ. Thomas Suehs, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Χριστίνης, καί τόν Ἐντιμ. κ. William Robinson, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Linda, ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Denver Ἀμερικῆς.
* * * 
Ἐξεπροσωπήθη: 
α) Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου, κατά τήν κηδείαν τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου Τύρη, πατρός τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Διαβατῶν Θεσσαλονίκης, τήν Δευτέραν, 26ην Αὐγούστου, 
β) ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἰακώβου Καραμούζη, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μυτιλήνης, κατά τήν κηδείαν τῆς ἀειμνήστου Ρέας Ξύδα, συζύγου τοῦ Ἐξοχ. Πρέσβεως ἐ. τ. κ. Φωτίου Ξύδα, ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μυτιλήνης, τήν Δευτέραν, 19ην Αὐγούστου. 
Καταλλήλως δέ κατά: 
α) τήν κηδείαν τῆς ἀειμνήστου Θεογνωσίας Ἀϊβάτογλου, ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, τό Σάββατον, 24ην Αὐγούστου, καί β) τούς γάμους τοῦ ζεύγους Μηνᾶ Μ. Βασιλειάδου καί Ξένιας Καζίμοβα, ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίας Τριάδος Πέραν, αὐθημερόν.
Ἐξεπροσωπήθη ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἐδέσσης καί Πέλλης κ. Ἰωήλ, κατά τάς διοργανωθείσας ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας ἐκδηλώσεις εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ πρῴην Ποιμενάρχου αὐτῆς ἀειμνήστου Μητροπολίτου κυροῦ Αὐγουστίνου, τό Σάββατον, 24 Αὐγούστου, καί τήν Κυριακήν, 25ην ἰδίου. 
* * * 
Σεπτῇ Πατριαρχικῇ προτροπῇ καί ἀναθέσει, ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος, προστάς τῆς κηδείας τῆς κοιμηθείσης Ἀναστασίας Καραβέλα, πενθερᾶς τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Ἀλεξάνδρου Καρλούτσου, ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Southampton Νέας Ὑόρκης, τήν Τρίτην, 27ην Αὐγούστου, διεβίβασε τῇ πενθούσῃ οἰκογενείᾳ τά συλλυπητήρια καί τήν συμπάθειαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος.

8/30/2013

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Στις 31 Αυγούστου η Εκκλησία γιορτάζει την ανακομιδή της τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου από τα Ιεροσόλυμα στην Βασιλεύουσα Πόλη επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού, σύμφωνα με το Συναξάρι. 
Για το πότε ακριβώς έγινε η ανακομιδή της Τιμίας Ζώνης, ερευνά σχετικώς ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του
Κατατέθηκε η τιμία Ζώνη «εν τω σεβασμίω οίκω της Θεοτόκου, τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις». Ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την Αγία Σoρό, την θήκη που είχε την Ζώνη της Παναγίας, μετά από 410 χρόνια για να επικαλεσθεί την χάρη της, επειδή η σύζυγός του διακατεχόταν από «πνεύμα ακάθαρτο». Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα και αμέσως ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. 
Στην Πόλη η πανήγυρις της Αγίας Ζώνης τελείται στον Ναό της Παναγίας της Σούδας. Ένας Ναός κοντά στα ανάκτορα των Βλαχερνών και της Πύλης Εγρί Καπού. Μια ξυλόστεγη βασιλική, χτισμένη εκεί που παλιά υπήρχε βυζαντινός ναός. 
Πήγα πριν κάμποσα χρόνια αυτή τη μέρα, της Αγίας Ζώνης. Χοροστατούσε ο Πατριάρχης. Την Εκκλησιά δεν την βλέπεις απ’ έξω. Ένας τοίχος την κρύβει, όπως όλες σχεδόν τις Εκκλησιές της Πόλης. Τότε που πήγα είχε μόλις ανακαινισθεί και ακτινοβολούσε! Κάτω από το Ιερό Βήμα υπάρχει αγίασμα, ενώ παλιότερα στον περίβολο του ναού λειτουργούσε Ελληνική Σχολή καθώς και ιατρείο – φρενοκομείο, το οποίο έπαψε να λειτουργεί το 1839. 


Ο Πατριάρχης θα πάει, ως κατ’ έτος, στην Παναγία της Σούδας για τον εορτασμό της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης. Όλα γίνονται εκεί με μια αίσθηση βάθους της ιστορίας, επίγνωσης του παρόντος και ενατένισης επ’ ελπίδι του μέλλοντος. Τίποτα δεν παραλείπεται. Όλα γίνονται με μιαν ορμή της ιστορίας και του Πνεύματος. Νυν και αεί και εις τους αιώνας. Όπως τόσους αιώνες μέχρι τώρα. 
Την Παναγία της Σούδας την επισκέφθηκα στις 31 Αυγούστου 2000. Και είχα γράψει σ' ένα κείμενό μου για κείνη την παρθενική μου λειτουργία σε εκκλησιά της Πόλης. 
Πηγαίνοντας πρόσφατα στην Πόλη ένιωσα τι σημαίνει να αληθεύει ο βίος. Στην Πόλη αλήθεια σημαίνει μνήμη. Μια μνήμη ολoζώντανη, διαρκής, δυναμική, που δεν έχει καμία σχέση με αναμνησιολογία. Περιδιαβαίνω στα μικρά, στενά δρομάκια. που οδηγούν στο ναό της Παναγίας της Σούδας, δίπλα στα βυζαντινά τείχη και βλέπω τις ψηφίδες της μνήμης να συνθέτουν το μωσαϊκό μιας ιστορίας αιώνων που συνεχίζει να είναι Λαμπρή μες στην ταπεινοσύνη της τώρα. Μέσα στα άθλια στενοσόκακα ο ναός της Παναγίας της Σούδας και το αγίασμα της Τιμίας Ζώνης στέκουν και περιμένουν να αρχίσει η Λειτουργία. Ο Πατριάρχης του Γένους, οι ρωμηοί της Πόλης και πιστοί από την Ελλάδα αποτελούν την ευχαριστιακή σύναξη. Μιλώντας ο πατριάρχης προς τους πιστούς διαδηλώνει το "υπάρχουμε". Υπάρχει η Πόλις, υπάρχει η Μεγάλη Εκκλησία, Λιτανεύουμε σ' αυτά τα δρομάκια της πόλης, του παλαιού Βυζαντίου, την μεγάλη ιστορία της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Λιτανεύουμε τα παθήματα, τις θυσίες της για το Γένος, τα μαρτύρια των προ ημών και εμπνεόμεθα από το παράδειγμά τους, αντλούμε δύναμη και διακονούμε, δίνουμε τη μαρτυρία".


8/28/2013

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ (Φωτογραφίες από την ανάβαση στην Αρασιά)


Ὁμιλία 
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος 
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου 
κ. κ. Βαρθολομαίου 
κατά τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ 
τῆς Ἀποδόσεως τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 
(Ἴμβρος, Ἅγιοι Θεόδωροι, 22 Αὐγούστου 2013) 
Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι, 
Ἐντιμότατε κ. Γ. Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐν ΚΠόλει, 
Ἀγαπητοί μας συμπολῖται, ἀδελφοί καί τέκνα ἠγαπημένα, 
Εὐλογημένοι ὅπου γῆς Ἴμβριοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, 
Ἀπόψε, τῆς Παναγιᾶς μας˙ τῆς γιορτῆς τοῦ χωριοῦ μας˙ διά τήν ὁποίαν ἐδημιουργήθησαν ὑπό τοῦ Θεοῦ ὅλα «καλά λίαν». Αὐτό τό «κάλλος» καί αὐτή ἡ «καλωσύνη» ἀφοροῦν εἰς τήν Παναγίαν, κατά τόν Ἅγιον Νικόλαον τόν Καβάσιλαν. Δηλαδή, ἐγένοντο ὅλα «καλά λίαν» ἐπειδή ἀφοροῦσαν εἰς τήν Παναγίαν. Ἐπειδή θά ἐγεννᾶτο ἡ Παναγία, ἡ ὁποία εἶναι στό τέλος τῆς ὅλης ἀναμονῆς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.


Ἔτσι, λοιπόν, οἱ ἄνθρωποι περιμέναμε χιλιετίες ὁλόκληρες, γιά νά ἔλθῃ κάποιος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θά καταλάβαινε τί σημαίνει «ἀγάπη Θεοῦ». Γιά νά τό καταλάβαινε ὅμως αὐτό, ἔπρεπε νά ἦταν καί ὁ ἴδιος καθαρός καί πολύ ταπεινός, ὄχι ἐγωϊστής, φιλόδοξος, αἰθεροβάμων. Καί γεννήθηκε ἡ Παναγία.
«Πρό δέ τοῦ ἐλθεῖν τήν πίστιν ὑπό νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τήν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι» (Γαλ. γ΄ 23). Δηλαδή πρίν ἔλθῃ ἡ π ί σ τ ι ς, εἴμασταν κλεισμένοι μέσα στόν ν ό μ ο ν. Ὁ Νόμος ἔγινε παιδαγωγός εἰς Χριστόν, ἀλλά ὁ Νόμος, ὁ ὁποιοσδήποτε νόμος, ἦταν ἀνίκανος, καί εἶναι ἀνίκανος, νά μᾶς σώσῃ καί νά ἱκανοποιήσῃ τόν ἄνθρωπο ἀληθινά. 
Γι᾿ αὐτό, ὅταν ἦλθε «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν Αὐτοῦ, ... γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» ( πρβλ. Γαλ. δ΄ 4, 5). Καί τό π λ ή ρ ω μ α τοῦ χρόνου εἶναι ἡ γέννησις τῆς Παρθένου, τῆς γυναικός διά τῆς ὁποίας ἔγινεν ἄνθρωπος ὁ Θεός. Αὐτή εἶναι ἡ «κλίμαξ δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός» καί «ἡ γέφυρα ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν» καί τότε καί μετά τήν κοίμησιν καί τήν μετάστασί της, κατά τήν ὁποίαν δέν ἐγκατέλιψε τόν κόσμον -ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε. 
 Ἡ Παναγία μας μᾶς διδάσκει καί σήμερα μίαν ἀ λ ή θ ε ι α ν, ὅτι ὅταν εἴμεθα ἄρρωστοι, ὅταν εἴμεθα ἀδύνατοι, μόνοι, ὅταν ἀδικούμεθα, ὅταν πεθαίνουμε, τότε εἴμεθα δυνατοί˙ καί ὅταν ταπεινωνώμεθα ἀληθινά, μόνον τότε δοξαζόμεθα, τότε καταργεῖται «τό μεσότοιχον τῆς ἔχθρας».


Εἴμεθα, λοιπόν, ἐδῶ, στό νησί μας, στήν ταπεινή καί ἄσημη καί «ἀδόξαστη» Ἴμβρο μας, ὅπως ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ, κατ᾿ ἀναλογίαν, καί μένουμε ἔ κ π λ η κ τ ο ι ἐμπρός εἰς τό Μυστήριον τῆς Παναγίας. 
Ἀδελφοί συμπατριῶται, 
Εἴμεθα προσωπικῶς συγκινημένοι πού εὑρισκόμεθα μαζί σας καί νοιώθουμε ὅλοι μαζί αὐτό τό κ ά λ λ ο ς, αὐτήν τήν Χ ά ρ ι ν, νά ὑπάρχῃ σ’ὅλο τό Νησί τῆς Παναγίας, πού εἶναι ἡ Ἴμβρος μας, εἰς τήν ὁποίαν ὅλα ἦταν μέχρι πρίν μερικές δεκαετίες «καλά λίαν». Διότι ἐπεκράτει ἡ χάρις, καί ὁ νόμος, ὁ κάθε νόμος, ἦταν ἀνενεργός. Ἐδέσποζε παντοῦ, στήν κτίσιν, στούς ἀνθρώπους, στά χωράφιά μας, στίς Ἐκκλησιές μας, ἡ Χάρις καί ἡ Ἀγάπη -ὑπό τήν σκέπην καί τήν χάριν τῆς Παναγίας. 
Ἀλλά εἶναι ὡραία ἡ ἀποψινή μας συνάντησις ἐδῶ στήν πατρίδα μας ὑπό τήν σκέπην καί Χάριν τῆς Παναγίας, πού ταιριάζει ἀπολύτως καί γιά μᾶς, αὐτό πού λέγει ὁ ἀρχαῖος Ὅμηρος γιά τόν ταλαιπωρημένον ἀκούσιον «πρόσφυγα» Ὀδυσσέα, ὅτι «καί καπνόν ἀνωθρώσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης θανέειν ἰμείρεται» (Ὀδύσ. Ραψ. α΄, στ. 57). 
Ἡ καρδιά μας χτυπᾷ δυνατά καί γρήγορα, διότι πατᾶμε τά ἀγαπημένα χώματα τοῦ φιλτάτου νησιοῦ μας. Βλέπομεν τά σπίτια ὅπου γεννηθήκαμε, πολλά ἐρείπια ἀπό τήν «ἔλλειψιν ζωῆς», ἄλλα ἀνακαινισμένα κατά τά τελευταῖα χρόνια, ἀλλά καί πάλιν «ἔρημα» ἀπό τά ὡραῖα καί μοναδικά ἐκεῖνα βιώματα τοῦ παρελθόντος μας. Βλέπουμε τίς «κορυφογραμμές» τῶν λόφων, πίσω ἀπό τούς ὁποίους εἴδαμε γιά πρώτη φορά νά ἀνατέλλῃ ὁ φωτεινός δίσκος τοῦ ἡλίου, ἀλλά καί τοῦ νοητοῦ Ἠλίου, τοῦ Χριστοῦ μας. Οἱ βλεπόμενες «κορυφογραμμές» παραμένουν πράσινες καί γεμᾶτες πάντοτε ἀπό ἐλπίδα καί προσδοκίαν. Οἱ νοητές «κορυφογραμμές», ἀναμένουν μαζί μας νά «φθάσωμεν τόν Ἄφθαστον», ὁ Ὁποῖος μόνος δύναται νά μᾶς «καταφαιδρύνῃ τοῖς θαυμασίοις», ἐμᾶς καί τήν Ἴμβρον μας.


Σέ κάθε ματιά, σέ κάθε στροφή τοῦ βλέμματος, σέ κάθε ἀντίκρυσμα τοῦ τόπου μας, χείμαρρος δακρύων τρέχει ἀπό τά μάτιά μας καί ρίγη συγκινήσεων, ἀναμνήσεων, παιδικῶν ἐλπίδων καί προσδοκιῶν, κατακλύζουν τήν ὕπαρξίν μας. Ἐδῶ ἡ πτωχική «κούνια» ὅπου μέ ἀνεπανάληπτη μητρική στοργή μᾶς νανούριζε ἡ μητέρα μας. Ἐδῶ καἱ ἡ «Κούνια», ἡ Μεγάλη Μητέρα μας, ἡ Παναγία, στήν ὁποίαν μικροί καί μεγάλοι πάντοτε καταφεύγουμε καί προσφεύγουμε. Ἐκεῖ στό σεντούκι παραμένει ἡ «σκούφια» τοῦ μωροῦ, τό «νυφικό» τῆς νύμφης, τά «τσερβούλια» τοῦ πατέρα, ἡ «γκαζόλαμπα» πού φώτιζε μέ τό ἀμυδρό της φῶς τίς ἀτέλειωτες «νύκτες» ἀνατολῆς καί προσδοκίας -ἡ λάμπα μέ τήν ὁποία διαβάζαμε τά μαθήματά μας τότε. 
Ἐκεῖ ὁ «σοφάς» πού καθότανε ἡ γιαγιά καί μᾶς ἔσφιγγε στήν στοργικήν ἀγκαλιά της καί μᾶς παρηγοροῦσε ὅταν κλαίγαμε ἀπό πεῖνα καί ἀπό ἀνέχεια καί ἀπό φτώχεια οἱ περισσότεροί μας, πού μόνον ἡ εὐαισθησία τῆς παιδικῆς ψυχῆς μας κατανοοῦσε. Πιό πέρα ἡ «γωνιά» πού καθόταν ὁ στοργικός πατέρας, τά γόνατα τοῦ ὁποίου μᾶς παρεῖχαν τήν πλήρη ἀ σ φ ά λ ε ι α ν τῆς πατρικῆς προστασίας καί πολλές φορές μᾶς κουνοῦσαν στοργικά καί μᾶς σφούγγιζαν τό παιδικό ἀθῶο, μά ἀληθινό δάκρυ, καί γι᾿ αὐτό ὅλα αὐτά εἶχαν τόν χαρακτῆρα τῆς περιζήτητης θ έ σ ε ω ς. Γιατί ὅλα ἦταν ἀληθινά, καθαρά, γνήσια, αὐθεντικά, ὄχι μάταια, ὑποκριτικά, παροδικά.


Πέρασαν τά ὡραῖα παιδικά χρόνια, μεγαλώσαμε καί μάθαμε πολλά ἀπό τούς ἁπλοῦς γονεῖς μας, τούς παπποῦδες μας, τούς δασκάλους μας, τόν Κοτζίνην καί τόν Μπακάλην, τούς Τερζῆδες, τόν Ὀκουμούση, τούς ἱερεῖς μας, τόν Ἀστέριον, τόν Βαρλαάμ, τόν Παπα-Μπρῖγκον, τόν Νικηφόρον, τούς Ἀρχιερεῖς μας, τόν Ἰάκωβον, τόν Μελίτωνα, τόν Νικόλαον, τόν Δημήτριον, τόν Φώτιον, τόν σημερινό ἄξιο καί θυσιαζόμενο Κύριλλον, τούς γείτονές μας, τούς συγχωριανούς μας. Μιά κ ο ι ν ω ν ί α ἀδελφωμένη, μέ ὁλόψυχη συμμετοχή στά χαρούμενα καί στά λυπηρά γεγονότα τῆς μικρῆς οἰκογένειάς μας, τοῦ χωριοῦ μας, τῆς Ἴμβρου, μέ τίς πόρτες τῶν καρδιῶν καί τῶν σπιτιῶν μας διάπλατα ἀνοιγμένες, χωρίς «ἀμπάρες», χωρίς φόβους, χωρίς ἀδικίες... μέ ἀγάπη καί ὑπομονή μπροστά στό ἄδικο καί στόν κατατρεγμό τῶν γύρω μας, ἄλλοτε ὀλίγων καί μετρημένων, σήμερα πολλῶν πού διαφεντεύουν τό «βιός» μας, ἰδιαιτέρως ἀπό τό '64 καί ἐδῶ. 
Τά ἀρραβωνιάσματα, οἱ γάμοι, οἱ γέννες, οἱ βαπτίσεις, οἱ κηδεῖες, οἱ γιορτές, πλούτιζαν τή ζωή μας μέ συναισθήματα, καί αὔξαναν τήν ἐμβάθυνσιν τοῦ νοῦ στίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς μέ τό κ ά λ λ ο ς τῆς ἀληθείας. 
Ὁ καθένας μας συμμετεῖχεν ὁλόψυχα σέ ὅ,τι συνέβαινε στόν διπλανό του καί ἐξεδήλωνε θερμόν, εἰλικρινές καί γνήσιον, ἀθῶον, θά ἐλέγομεν, ἐνδιαφέρον γιά ὅσα συνέβαιναν στόν συνάνθρωπό του. Ἡ κοινότητα ζοῦσε τό ἀ π ο κ ο ρ ύ φ ω μ α τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.


Πέρασαν τά χρόνια, μεγαλώσαμε, ξενητευτήκαμε, οἱ περισσότεροί μας ἀναγκαστικά, καί φεύγοντας τραγουδήσαμε κρυφά μέσα μας, γιά νά μή μᾶς δοῦν καί νά μή μᾶς ἀκούσουν οἱ ἄ λ λ ο ι, πάντοτε «ψυχαῖς καθαραῖς καί ἀρρυπώτοις χείλεσι», τό «μισεύω καί τά μάτια μου δακρύζουν λυπημένα, ἄχ! πατρίδα μου γλυκειά, πόσο σ᾿ ἀγαπῶ βαθειά». 
Στήν ξενιτειά σταδριοδρομήσαμε. Δέν χαθήκαμε. Ὁ καθένας στόν τομέα του κ ά τ ι πέτυχε. Μά οὔτε οἱ ἐπιτυχίες, οὔτε οἱ τιμές, οὔτε οἱ δοκιμασίες, οὔτε οἱ ἀποτυχίες, οἱ λύπες μας, οἱ ἀδικίες πού μᾶς ἔγιναν ἀπό δικούς μας καί τρίτους, οὔτε ἄλλο τίποτε κατάφερε νά ξεριζώσει ἀπό μέσα μας τόν ἀσίγητον π ό θ ο ν τῆς ἐπιστροφῆς στήν πατρογονική γῆ. Στό νησί μας. Στό χωριό μας. Στό σπίτι μας. Στό ντάμι μας. Στά χωράφιά μας. Στά λιοστάσιά μας. Στά σχολεῖα μας. Ἔστω καί ἄν σήμερα ἄλλοι τά «κατέχουν». Ἐπιστροφῆς στήν ἀθώα, ἀθόρυβη, ἀκίνδυνη γιά τούς ἄλλους, ζωή μας. Καί τό μόνο πού ζητοῦμε καί θέλουμε καί σήμερα εἶναι τό «δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς», καί ἀληθῶς «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί».


Καί νά! Εἴμεθα πάλι ἐδῶ. Πλημμυρισμένοι ἀπό ἀναμνήσεις, συγκλονισμένοι ἀπό συναντήσεις καί εὐοίωνες προοπτικές καί θετικές ἐλπίδες, ὅτι δέν θά ξεχάσουμε ποτέ πιά τήν Ἴμβρο μας... Δέν θά τήν χάσουμε. Οἱ πατρίδες δέν μποροῦν νά θεωροῦνται χαμένες ἐφ᾿ ὅσον ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού τίς πονοῦν, πού τίς τιμοῦν, πού τίς ἀγαποῦν. 
Ἴσως οἱ συνθῆκες δέν ἐπιτρέπουν σέ ὅλους μας τήν ἐγκατάστασι στά πατρογονικά μας σπίτια, ἀλλά δέν ἐμποδίζουν τίς συχνότερες ἐπισκέψεις μας σέ αὐτά, μαζί μέ τά παιδιά μας πού δέν ἔχουν ἴσως, ἀλλά πρέπει νά ἀποκτήσουν τόν ἴδιο ἰσχυρότατο δεσμό μέ αὐτόν τῶν παππούδων καί τῶν γονιῶν, μέ τά σπίτια, μέ τά χωριά, μέ τά ἤθη, τά ἔθιμά μας, τίς παραδόσεις μας, τούς χορούς μας, τά μοιρολόγιά μας. Ἡ λαχτάρα μας καί ἡ ἀγάπη μας γιά τόν τ ό π ο μας, ζωντανή καί ἀκτινοβόλος, συντονίζει καί τούς παλμούς τῶν καρδιῶν τῶν ἀπογόνων μας μέ τό δικό μας χτυποκάρδι γι᾿ αὐτόν. 
Ἡ ζωή ἡ ἐπίγειος συνεχίζεται καί θά συνεχισθῇ μέχρι τῆς ἀκοῆς «τῆς ἠχούσης σάλπιγγος» τοῦ Βασιλέως τῶν βασιλευόντων καί Κυρίου τῶν πάσης φύσεως κυριευόντων, εἰς τούς ὁποίους «ἐδόθη παρά Κυρίου ἡ κράτησις καί ἡ δυναστεία παρά Ὑψίστου» (Σοφ. Σολομ. 6,3). Καί δέν πρέπει νά λησμονῆται αὐτό. Οἱ τάφοι τῶν κοιμητηρίων μας, ὅπου ἀναπαύονται τά σώματα τῶν «κεκοιμημένων», τῶν συμπατριωτῶν μας, θά φιλοξενήσουν καί τά σώματα πολλῶν ἀπό ἡμᾶς, ὅταν ἡ ψυχή μας θά φτερουγίζῃ σέ ἄλλους κόσμους πνευματικούς, ἀπό τούς ὁποίους «ἀπέδρα πᾶσα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός». Τό σῶμα μας θά γίνῃ ἕνα μέ τήν γῆ μας καί ἡ ψυχή μας θά γίνῃ ἕνα μέ τήν ψυχή τῶν προγόνων μας....


Γιά ἀρκετές χιλιετίες τό πνεῦμα μεταλαμπαδεύεται ἀπό γενεᾶς εἰς γενεάν καί τό σῶμα γονιμοποιεῖ τήν γῆν πού τρέφει τά νέα σώματα. Ἀέναος ἐναλλαγή καί αἰώνιος συνέχισις τῆς ζωῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ. Τό γνωρίζουμε, τό πιστεύουμε, τό θέλουμε. Ἡ ζωή μας καί ὁ πολιτισμός ἔχει καί θά ἔχῃ σ υ ν έ χ ε ι α καί σ υ ν έ π ε ι α. Ὄχι χθές ἀλλά καί σήμερα, ἀλλά καί αὔριο διαφορετικά. Ἡ ζωή τῆς Ἴμβρου μας, τῶν χωριῶν μας, τῶν Ναῶν μας, τῶν ἐξωκκλησίων μας, τῶν σπιτιῶν μας, τῶν προσώπων μας, χθές καί σήμερα καί αὔριο ἡ ἴδια, μέ τήν πίστι μας, τήν εὐσέβειά μας, τήν φιλοπατρία μας, τό ἦθος μας, τίς παραδόσεις μας, τίς ἰδέες μας, τά προβλήματά μας, ὅπως θά ἔγραφεν ὁ ἱστοριοδίφης τοῦ νησιοῦ μας μακαριστός Ἀλέξανδρος Ζαφειριάδης καί ὅπως ὁ Ἄλκης Σχοινουδιώτης θά περιέγραφε τήν ἰδιαιτερότητά μας στό ποίημά του «Ἡ γλώσσα τοῦ χωριοῦ μου».
Αὐτή ἡ συνέχεια καί ἡ συνέπειά μας εἶναι τ ρ ό π ο ς ἀθανασίας, εἶναι τό κ ά λ λ ο ς μας, τά πάντα μας, τά καλά λίαν. 
Εἶναι βέβαιον ὅτι ζοῦμε μέσα εἰς τό "σ ῶ μ α" τῶν προγόνων μας. Γιά νά ζήσουμε καί μέσα στό πνεῦμα τους πρέπει νά κατακτήσουμε καί τήν ψυχή τους καί αὐτή κατακτᾶται μέ τήν ἀ γ ά π η ν καί μέ τόν θ α υ μ α σ μ ό ν καί μέ τήν μ ί μ η σ ι ν τοῦ κάλλους των. Ἐάν μᾶς ἀγαπήσουν καί μᾶς θαυμάσουν τά παιδιά μας, θά μᾶς μιμηθοῦν. Ἔτσι θά ἀποφευχθῇ ἡ ἀφομοίωσίς τους ἀπό ἄλλους πολιτισμούς καί ἡ ἀπώλειά τους γιά τήν κοινότητά μας, τήν Ἴμβρο μας. Δέν ἀρκεῖ νά ρέῃ στίς φλέβες τους τό αἷμά μας, πρέπει νά τρέχῃ στήν πνευματικήν ὕπαρξίν τους ἡ παιδεία μας καί τό πνεῦμα μας. Τό Νησί μας, τό Χωριό μας, μᾶς περιμένει. Μεγάλη χαρά γίνεται στήν κοινωνία του κάθε φορά πού ἕνας ἀπό μᾶς ἀποβιβάζεται μόνιμα στό λιμάνι του, στόν Ἅγιο Κήρυκο. Χαίρεται ὁ ἐπιστρέφων, χαίρονται καί οἱ ὑποδεχόμενοι αὐτόν, οἱ «προσδοκῶντες ἀνάστασιν» πατέρες μας καί τά ὀστᾶ των στά κοιμητήρια μας ὑπό τήν γῆν πλέον. Ἡμεῖς οἱ ἐπί τῆς γῆς ἀκόμη, τούς ὀφείλουμε κάτι. Νά μή ἀφανίσωμε μέ τά πάθη μας καί τίς ἰδιοτροπίες μας καί μέ τήν ζωή μας τό κ ά λ λ ο ς τῆς Ἴμβρου καί τῶν γνησίων ἀνθρώπων της.


Ὁ φλοῖσβος τῶν κυμάτων τῆς θαλάσσης πού γαληνεύει καί ὁ παφλασμός των ὅταν οἱ ἄ ν ε μ ο ι ἀναταράσσουν τά ν ε ρ ά ἀποτελοῦν τόν χαρμόσυνον φυσικόν χαιρετισμόν τοῦ Νησιοῦ πρός τούς ἐπανακάμπτοντας. Ὁ δεύτερος χαιρετισμός, τό καλωσόρισμα, ἐκφράζεται μέ τήν ἀνθρώπινη φωνή τῶν ἐναπομεινάντων πού τόσα χρόνια περιμένουν νά ἀκούσουν τήν φωνή τοῦ ξενητεμένου νά τούς ἀναγγέλλῃ τήν ἄφιξίν του μέ τό δυσκολοπρόφερτον, ἀπό τήν συγκίνησιν, «ἦρθα καί πάλι Μάννα» καί ἐμεῖς προσθέτουμε: 
μ ά ν ν α Π α ν α γ ι ά! 
«Καλῶς ἦρθες, παιδί μου»! Ἡ ἀγκαλιά ζεστή καί σφιχτή λέγει χωρίς λόγια ὅλα τά ὑπόλοιπα.
Ἀδελφοί καί τέκνα, 
Τό κ ά λ λ ο ς τῆς Παναγίας μας, τό κ ά λ λ ο ς τῆς Ἴμβρου μας, εἶναι τό φ ῶ ς , τό ὁποῖον ἔρχεται «ἔσωθεν». Εἶναι ὁ τῆς «κοιλίας αὐτῆς καρπός». Αὐτό τό κάλλος, πού ἐγέννησε τό Φ ῶ ς τό ἀνέσπερον, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί Υἱός Της καί Κύριός μας. Αὐτό τό Φῶς πού φωτίζει ὅλην τήν ζωή μας, τά προβλήματά μας καί τίς δυσκολίες μας, αὐτό πού ἐξαγιάζει τά «πάθη» μας καί καταργεῖ τά μεσότοιχα τῆς «ἔχθρας» καί τοῦ «μίσους» καί τῆς «ἀδικίας» καί μᾶς διδάσκει τήν ἀγάπην, τήν ταπείνωσιν, τό «δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς», ἡ ὁποία δικαιοσύνη «σέ ἀκολουθεῖ ἀπό πίσω, ἀλλά πληρώνει μέ τόκο» («Ὀπισθόπους μέν, σύν τόκῳ δ᾿ ἐπέρχεται») (Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἐπίγραμμα ΛΗ΄, P.G. 38,103). Ἀμήν. 
Χρόνια σας πολλά καί εὐλογημένα, ἀγαπητοί συμπατριῶται καί συμπροσευχόμενοι φίλοι τῆς Ἴμβρου!


[Φωτογραφίες του Νικόδωρου Δάμαδα από την ανάβαση στην Αρασιά της Ίμβρου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη ηγούμενον της αναβάσεως]

8/26/2013

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΙΔΡΥΕΙ Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΒΕΛΓΙΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Η Μητρόπολις Βελγίου είναι αναμφίβολα μια από τις πιο οργανωμένες και δραστήριες Επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου με πολυσχιδή δράση, έχοντας κατορθώσει να απολαμβάνει της αναγνώρισης και της τιμής από την Πολιτεία της χώρας, αλλά και τους κατοίκους της. 
Τώρα, με πρωτοβουλία του πάντοτε ανήσυχου ποιμενάρχου της Μητροπόλεως Βελγίου κ. Παντελεήμονος ιδρύεται το Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας “Απόστολος Παύλος”. 
Το Ινστιτούτο θα παρέχει υψηλή θεολογική εκπαίδευση και θα έχει σαφώς διορθόδοξο χαρακτήρα. Το Ινστιτούτο είναι ανοικτό σε όλους τους Ορθοδόξους που θέλουν να εκπαιδευθούν κατάλληλα, ώστε στη συνέχεια να γίνουν αυτοί οι καθηγητές του μαθήματος της Ορθόδοξης Θεολογίας στον τομέα της εκπαίδευσης, αφού διδάσκονται τα θρησκευτικά για τους Ορθοδόξους στο Βέλγιο από το 1985, οπότε αναγνωρίστηκε επίσημα από το κράτος η Ορθόδοξη Εκκλησία, με εκπρόσωπο την Μητρόπολη Βελγίου που ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. 
Επιπλέον, το Ινστιτούτο απευθύνεται και σε κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να εμβαθύνει στην Ορθόδοξη πίστη και ζωή, για να ακολουθεί συνειδητά την πορεία της. 
Στο πρόγραμμα σπουδών που έχει εκπονηθεί θα διδάσκονται, μεταξύ άλλων, στη διάρκεια έξι εξαμήνων: Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη, Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, Πατρολογία: Εισαγωγή στην πατερική σκέψη, Εκκλησιαστική Ιστορία, Εισαγωγή στην ψυχολογία των παιδιών και των εφήβων, Αγιολογία, Εισαγωγή στη δογματική θεολογία και συμβολική, Λειτουργική θεολογία, Πατερική Θεολογία,, Χριστιανικά δόγματα και Οικουμενική κίνηση, Ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Ιστορία των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, Στοιχεία της εκπαιδευτικής ψυχολογίας, Ερμηνευτική και θεολογία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, Στοιχεία Κανονικού Δικαίου, Εκκλησιαστική Ιστορία του δυτικού Χριστιανισμού, Μελέτη των θρησκειών, Σύγχρονα ζητήματα ηθικής, σύμφωνα με την πατερική διδασκαλία κ.α. 
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου
Πρόεδρος του Ινστιτούτου είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου Παντελεήμων, ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αντιπρόεδρος ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σινώπης Αθηναγόρας, βοηθός επίσκοπος της Μητροπόλεως Βελγίου. Γραμματέας ο π. Ευάγγελος Ψάλλας, ταμίας ο π. Σταύρος Τριανταφύλλου, μέλος ο π. Παναγιώτης Μοσχονάς και Διευθυντής ο π. Κωνσταντίνος Κενανίδης (Δρ Θεολογίας). 
Ανάμεσα στους διδάσκοντες είναι και οι εξής: π. Γρηγόριος Παπαθωμάς, π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Δρ Jean-Claude Larchet, Δρ Sorin Selaru. 
Περισσότερα δείτε στο σχετικό site του Ινστιτούτου. 
Τα εγκαίνια του Ινστιτούτου θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013 στις 10 το πρωί στην Rue Joseph Claes 91-1060 στις Βρυξέλλες (πλησίον του Σιδηροδρομικού Σταθμού Midi).

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ


Επιμέλεια: Π. Α. Ανδριόπουλος
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ξεκίνησε και τελείωσε την ομιλία του στην Παναγία Σουμελά του Πόντου, φέτος τον Δεκαπενταύγουστο, με στίχους δύο μεγάλων ελλήνων ποιητών.
Του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και του Κωστή Παλαμά.
Δανείστηκε για την αρχή στίχους του Βαλαωρίτη από το περίφημο ποίημα του Η Φανερωμένη, εμπνευσμένο από την πολιούχο της Λευκάδας - γενέθλιο γη του ποιητή - Παναγία την Φανερωμένη.
Ιδού το σχετικό απόσπασμα που παρέθεσε ο Πατριάρχης:


«Ξυπνᾶ κι᾿ ὁ γερο γούμενος, τόν ὄρθρο του σημαίνει
καί μουρμουρίζοντας σιγά, στήν ἐκκλησιά πηγαίνει,
τήν ἅγια Εἰκόνα τῆς Κυρᾶς σκυφτά νά προσκυνήσει.
Κι᾿ ἐκεῖ πού ἐτέντων ὁ παπᾶς τά χείλη νά φιλήσει
τοῦ κάστηκε πώς ἔλειπε –παράδοξη ἱστορία- 
ἀπ᾿ τό θρονί της τό χρυσό ἡ Δέσποινα Μαρία...
Ἐτρομαξ΄ὁ καλόγερος... Στήν πλάκα γονατίζει,
χτυπᾶ τό μέτωπο στή γῆ, παρακαλεῖ, δακρύζει... 
Μέ μιᾶς ἀστράφτ᾿ ἡ ἐκκλησιά κι᾿ αἰσθάνετ᾽ ἕνα χέρι 
ὅπου τόν ἀνασήκωνε...Μοσχοβολάει τ᾿ ἀγέρι... 
Τά μάτια του ἄνοιξ᾿ ὁ παπᾶς...Στό κάτασπρό του γένι
τό δάκρυ του ἔσταζε βροχή. Κοιτάζει...καθισμένη
στό Θρόνο βλέπει τήν Κυρά, πού τοῦ χαμογελοῦσε
καί τό Παιδί πού ἐχαίρετο καί πού τόν εὐλογοῦσε.
-Σέ ποιό καλύβι ἀγνώριστο, σέ ποιά καρδιά θλιμμένη
νά πέρασες τή νύχτα Σου, Κυρά Φανερωμένη;»
Και ο Πατριάρχης λέει πως έτσι:
θά ἐτραγουδοῦσε καί θά ὑμνοῦσε μαζί μέ ὅλους μας σήμερα ἐδῶ, σήν Σουμελᾶν τήν Παναΐαν, ὁ Λευκαδίτης ποιητής Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Ολόκληρο το ποίημα Η Φανερωμένη μπορείτε να διαβάσετε εδώ.


Ο Πατριάρχης έκλεισε την ομιλία του στη Σουμελά του Πόντου με στίχους του Παλαμά.
Το σχετικό απόσπασμα έχει ως εξής: 
Ἄς μιμηθοῦμε κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν τό παράδειγμά της καί τήν Εἰκόνα της, παραδιδούσης τό πνεῦμα εἰς τόν Κύριον καί Θεόν της, διά νά εὕρωμεν χάριν καί ἔλεος ὅταν θά συναντηθοῦμε εἰς τήν οὐράνιον Γαλιλαίαν καί θά ἰδοῦμε τό Πρόσωπον τοῦ ἀπροσωπολήπτου Κυρίου, «καθώς ἐστι» δίκαιος καί ἀληθινός καί κρίνων καί ἀγαπῶν καί σώζων. 
Εἴθε ὅλοι νά ἀξιωθῶμεν αὐτῆς τῆς μοναδικῆς χ α ρ ᾶ ς «ἐν τῇ Χώρᾳ τῶν ζώντων». 
Μέχρι τότε, ἀπευθύνουμε εἰς τήν Παναγίαν, σήμερα καί πάντοτε, μέ ἕνα στόμα καί μία καρδιά, τήν «Μυστική Παράκλησι» τοῦ Μεσολογγίτου ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ: 
«Δέσποινα, 
κανένα φόρεμα τή γύμνια μου 
δέ φθάνει νά σκεπάσει, ... 
Πρόστρεξε, Μυροφόρα, 
μονάχα ἐσένα πίστεψα, 
καί λάτρεψα μονάχα ἐσένα, 
ἀπό τά πρωτινά γλυκοχαράματα 
κι᾿ ὥς τώρα στά αἱματοστάλαχτα 
μιᾶς ὠργισμένης δύσης. ... 
Δέσποινα, στήριξέ με ἐσύ 
καί μή μ᾽ ἀφήσεις.......». Ἀμήν.
Ολόκληρο το ποίημα του Παλαμά μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Ολόκληρη την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Παναγία Σουμελά του Πόντου καθώς και το βίντεο της Πατριαρχικής Λειτουργίας δείτε στο Φως Φαναρίου

8/25/2013

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
φωτογραφίες: Νικόδωρος Δάμδας 
Το βιβλίο του Ίμβριου στην καταγωγή, εκπαιδευτικού και συγγραφέα Ιωακείμ Μπουτάρα με τίτλο: "Η εκπαίδευση στην Ίμβρο 1800-1964" παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε μια κατάμεστη αίθουσα την Τετάρτη 21 Αυγούστου στο χωριό των Αγίων Θεοδώρων Ίμβρου παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου. 
Την εκδήλωση άνοιξε ο οικοδεσπότης του χώρου και πρόεδρος του τοπικού Συλλόγου κ. Ζορλός, ο οποίος καλωσόρισε το κοινό και με την ευκαιρία δώρισε εκ μέρους του Συλλόγου μια ποιμενική ράβδο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. 


Έπειτα ο Γιώργος Παπαθεοδώρου που ανέλαβε τον συντονισμό της εκδήλωσης προσκάλεσε τον πρόεδρο του Συλλόγου Ιμβρίων Αθήνας Πάρη Ασανάκη να προλογίσει το βιβλίο και τον συγγραφέα Ιωακείμ Μπουτάρα να μιλήσει γι' αυτό. Πρέπει να σημειωθεί ότι την έκδοση ανέλαβε ο Σύλλογος Ιμβρίων Αθηνών, ο οποίος και διαθέτει το βιβλίο. 
Ο συγγραφέας του ογκώδους αυτού τόμου, αποτέλεσμα δεκαετούς και πλέον έρευνας, μίλησε για το βιβλίο και το περιεχόμενο του που διαπραγματεύεται τη διαδρομή περίπου δύο αιώνων εκπαιδευτικής διαδικασίας, από το 1800 έως το 1970, στην Ίμβρο και την Τένεδο. Ο συγγραφέας κατά την παρουσίαση στάθηκε στα ορόσημα που αφορούν την εκπαιδευτική περιπετειώδη πορεία στα δύο νησιά από την ίδρυση του πρώτου σχολείου μέχρι το 1964. 
Μια πρόσφατη συνέντευξη του συγγραφέα, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ


Κατά τον χαιρετισμό του ο Λάκης Βίγκας, εκπρόσωπος των Ευαγών Ιδρυμάτων στην Τουρκία, αφού ανακοίνωσε ότι εξασφαλίστηκε η επαναλειτουργία του Δημοτικού Σχολείου στους Αγίους Θεοδώρους με δύο μαθητές από το φετινό σχολικό έτος, υπογράμμισε ότι η προσπάθεια αναδόμησης της ομογενειακής παιδείας ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2010 με μια απλή αίτηση προς το Υπουργείο Παιδείας. Η αίτηση αυτή περιείχε ένα αυτονόητο δικαίωμα να διδάσκεται τη μητρική γλώσσα και πολιτισμός στον τόπο μας, είπε και πρόσθεσε,  ότι όσο αυτονόητο μπορεί να ακούγεται αυτό για τις σύγχρονες κοινωνίες εμείς αναγκασθήκαμε πολλές φορές να παλέψουμε για παρόμοια αυτονόητα δικαιώματα και έκλεισε με την ευχή το νέο εκπαιδευτικό ίδρυμα να διευρυνθεί και να λειτουργήσει ως πόλος δραστηριότητας της ομογένειας στο νησί.  
Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Πόλη Νίκος Ματθιουδάκης στον χαιρετισμό του εξέφρασε την αισιοδοξία του για τη λειτουργία του νέου σχολείου και η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη συνεχάρη την έκδοση του βιβλίου και τις προσπάθειες των Ιμβρίων.  


Η εκδήλωση έκλεισε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος χαιρετώντας την έκδοση, συνεχάρη τον συγγραφέα και τόνισε ότι ο ογκώδης τόμος θα έχει καθοριστική συμβολή στο να ενημερωθεί ο κόσμος για το δράμα που συντελέστηκε στην Ίμβρο και ευχήθηκε να έχει την δέουσα απήχηση. Μάλιστα, ζήτησε το συντομότερο να μεταφραστεί το έργο στα τουρκικά και αγγλικά ώστε να διαβαστεί από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Αναφερόμενος στην συμβολή των Ιμβριώτικων σχολείων στη διαμόρφωση του ήθους και της παιδείας των κατοίκων του νησιού οι οποίοι διέπρεψαν όπου και αν πήγαν μετά τη μεγάλη φυγή από τον τόπο τους, ανέφερε προσωπικές αναμνήσεις από τα μαθητικά του χρόνια στο Δημοτικό σχολείο των Αγίων Θεοδώρων και στάθηκε στην αισιοδοξία που δημιουργείται με την επαναλειτουργία του σχολείου. Τον αγιασμό στο ανακαινισμένο και σε λειτουργία πλέον Δημοτικό Σχολείο των Αγίων Θεοδώρων τέλεσε ο ίδιος ο Πατριάρχης την επομένη, Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013. 
Το σχετικό φωτορεπορτάζ δείτε εδώ


Στην παρουσίαση του βιβλίου παρέστησαν οι Μητροπολίτες Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, Μύρων Χρυσόστομος (ο οποίος απηύθυνε και σχετική προσλαλιά), Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας, Δράμας Παύλος, ο πρωτοπρεσβύτερος Θωμάς Συνοδινός, η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας Λίνα Μενδώνη, η δημοσιογράφος Άννα Παναγιωταρέα, πολλοί Ίμβριοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πρόσκοποι του 3ου Συστήματος Προσκόπων Χαλανδρίου, οι οποίοι έλαβαν μέρος σε ποικίλες δράσεις στο νησί αυτές τις μέρες κ.α. 

Το σχολείο των Αγίων Θεοδώρων την πρώτη χρονιά της λειτουργίας του 1932-33

8/23/2013

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
φωτογραφίες: Νικόδωρος Δάμδας
Με Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στους Αγίους Θεοδώρους της Ίμβρου γιορτάστηκαν σήμερα τα Εννιάμερα της Παναγίας, δηλαδή η Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας στο γενέθλιο τόπο του, για άλλη μια χρονιά αυτή τη μέρα (το συνηθίζει άλλωστε τα τελευταία χρόνια), με συλλειτουργούς τους Μητροπολίτες Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα και Δράμας Παύλο. Λειτούργησαν, επίσης, ο πρωτοπρεσβύτερος Θωμάς Συνοδινός από την Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ο Διάκονος Ιωακείμ, υπογραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 
Συμπροσευχόμενος ήταν ο οικείος Επίσκοπος Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, καθώς και οι κληρικοί της Μητροπόλεως Ίμβρου. 
Στην Θ. Λειτουργία παρέστησαν εκτός από τους ντόπιους και τους καταγόμενους από την Ίμβρο, αρκετοί προσκυνητές από την Ελλάδα. Ανάμεσά τους η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας Λίνα Μενδώνη, η γνωστή δημοσιογράφος Άννα Παναγιωταρέα κ.α. 
Τον Θείο Λόγο κήρυξε, μετά το Ευαγγέλιο, ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας. 
Μετά την Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε λιτανεία μέχρι τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου. 

8/22/2013

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΕΛΕΣΕ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ


ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΜΒΡΟ
φωτογραφίες: Νικόδωρος Δάμδας
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε σήμερα το απόγευμα, στη γενέτειρά του, τον αγιασμό του Δημοτικού Σχολείου των Αγίων Θεοδώρων παρουσία του Γενικού Προξένου Νίκου Ματθιουδάκη, της ιδρυτού του σχολείου  Άννας Κουτσομάλη, του προέδρου του Συλλόγου Ιμβρίων Αθήνας Πάρη Ασανάκη καθώς και δεκάδων κατοίκων του νησιού οι οποίοι συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την ιστορική αυτή στιγμή της παράδοσης του εκ βάθρων ανακαινισμένου σχολείου.
Παρόντες επίσης: ο επιχώριος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, οι Μητροπολίτες Δράμας Παύλος και Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας από την Ελλάδα και άλλοι κληρικοί.
Τον Σεπτέμβριο το σχολείο πρόκειται να επαναλειτουργήσει μετά από μισό αιώνα διακοπής, εξυπηρετώντας και πάλι τις ανάγκες της κοινότητας της Ίμβρου με δύο μαθητές.


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συγκινημένος χτυπάει συμβολικά το καμπανάκι του
μικρού πέτρινου σχολείου στο οποίο φοίτησε και ο ίδιος  
Τα θρανία αποτελούν προσφορά της Ρωμαίικης Κοινότητας Νεοχωρίου  
Στα θρανία μαζί με τους μικρούς μαθητές και ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και ο Σταυρουπόλεως Βαρνάβας
και ο πρωτοπρεσβύτερος Θωμάς Συνοδινός
Ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος στο ανακαινισμένο Δημοτικό Σχολείο της Ίμβρου

Η Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος από τον π. Σταύρο Κοφινά, υπεύθυνο του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική στο Χώρο της Υγείας


Η Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος
Μεθεόρτιες Επιλογές 
Στη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως, αλλά και στον Μικρό Παρακλητικό Κανόνα που ψάλαμε προς τη Θεοτόκο μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, ακούσαμε το ευαγγελικό ανάγνωσμα που περιγράφει τη συνάντηση της Μαρίας με την Ελισάβετ, όπου εισήλθε η Μαρία στον οίκο της Ελισάβετ και την ασπάσθηκε. Τότε «εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία» της Ελισάβετ. Το βρέφος (που ήταν ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος) αναγνώρισε ότι η Παρθένος κυοφορούσε τον Χριστό που είναι η Ζωή και ο Σωτήρας του κόσμου, και «εσκίρτησε» από τη χαρά του. 
Ακούγοντας γι' αυτή τη συνάντηση, τίθεται το ερώτημα: Πόσο έχουμε καλλιεργήσει μέσα μας τη δυνατότητα να γνωρίσουμε την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας, την εικόνα του Θεού που είναι βαθιά τοποθετημένη στην καρδιά μας και να χαρούμε γι΄αυτό; Επιπλέον, πόσο μπορούμε να αναγνωρίζουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει η ζωή, δια της Θείας Χάριτος, ώστε να ζούμε δημιουργικά, να καλλιεργούμε σχέσεις που είναι εμπλουτισμένες με αγάπη και που προσφέρουν ελπίδα για το μέλλον; 
Αντίθετα, μήπως προτιμάμε να αγνοούμε αυτές τις ευκαιρίες/ευλογίες για να αποφύγουμε την ευθύνη που αυτές εμπεριέχουν; Μήπως, επιλέγουμε να μην εκμεταλλευτούμε αυτές τις ευκαιρίες και να βιώσουμε αυτές τις σχέσεις, επειδή φοβόμαστε τον πόνο που μπορεί να υποστούμε από μια πιθανή απογοήτευση ή από μία αποτυχία ή ακόμη και από το ενδεχόμενο ενός αποχωρισμού; Μήπως προτιμάμε να μείνουμε στον Άδη της μεμψιμοιρίας, της θλίψης και της απογοήτευσής μας παρά να μεταβούμε στην αληθινή ζωή, όπου δεσπόζει στο φώς της Αναστάσεως, εκεί που είναι κανείς ερωτευμένος με τον Θεό και τους ανθρώπους γύρω του, σε μια ζωή που δεν έχει τέλος; 
†ΣΚ
Πηγή: Δίκτυο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο Χώρο της Υγείας

Συντάκτης της Ποιμαντικής Σκέψης της Εβδομάδος είναι ο υπεύθυνος του Δικτύου π. Σταύρος Κοφινάς.
Ο π. Σταύρος Κοφινάς γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στις ΗΠΑ. Μετά τις θεολογικές του σπουδές, εκπόνησε το διδακτορικό του στην κλινική ψυχοθεραπεία και ποιμαντική ψυχιατρική μέριμνα. Ζει στην Ελλάδα από το 1976. Από το 1996 λειτουργεί στην Ιερά Μονή του Οσίου Μελετίου Κιθαιρώνος (Ι. Μητρόπολη Μεγάρων και Σαλαμίνος). 
Έχει μεγάλη πείρα ως ψυχοθεραπευτής και ασχολείται ιδιαίτερα με θέματα που σχετίζονται με την ποιμαντική. Είναι Συντονιστής του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο Χώρο της Υγείας. Στα πλαίσια της διακονίας του έχει συντονίσει πολλές ψυχοθεραπευτικές ομάδες, ιδιαίτερα για ζευγάρια, γονείς και νέους. Έχει οργανώσει και λάβει μέρος σε πολλά εκπαιδευτικά σεμινάρια και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για κληρικούς, ιατρούς, νοσηλεύτριες και κοινωνικούς λειτουργούς. Παράλληλα, είναι γνωστός για το συγγραφικό του έργο σε τομείς ψυχολογίας και ποιμαντικής.