5/05/2023

Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Η εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στην κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, από ρωσικής πλευράς, και με την ένοχη σιωπή των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 
Η έντονη δραστηριότητα της Μόσχας καταγράφεται στο site του μορφώματος της, με τίτλο «Πατριαρχική Εξαρχία Αφρικής». 
Εδώ εστιάζουμε σε μερικά πρόσφατα γεγονότα, ενδεικτικά της ρωσικής διείσδυσης στη Μαύρη Ήπειρο, με κάθε δυνατό τρόπο. 
Στις 18 Μαρτίου 2023 ο ραδιοφωνικός σταθμός Sputnik έβγαλε στον αέρα μια εκπομπή για την λεγόμενη «Πατριαρχική Εξαρχία Αφρικής». 
Στην εκπομπή συμμετείχαν ο καθηρημένος από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας «Πατριαρχικός Έξαρχος» της Αφρικής πρ. Μητροπολίτης Κλιν Λεωνίδας, ο πρωθιερέας Ανδρέας Νόβικοβ, ο αρχιερατικός επίτροπος των ενοριών της «Πατριαρχικής Εξαρχίας» στη Νιγηρία Αρχιμανδρίτης Νίφων (Ούλε), ο Πρόεδρος του Ιεραποστολικού Τμήματος της Εξαρχίας ιερέας Γεώργιος Μαξίμοβ, ο ιερέας Γεώργιος Τσαμπβέρα (Μαλάβι), η μοναχή Ματρόνα Τζεπτσιρτσίρ (Κένυα). Οι συμμετέχοντες στην εκπομπή μίλησαν «για την ολέθρια κατάσταση των ορθόδοξων χριστιανών στην Αφρική» και για τις αλλαγές που έγιναν χάρη στην δημιουργία της Εξαρχίας, ανέφεραν γιατί την κεντρική οδό στην Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία ονόμασαν προς τιμή της Ρωσίας και πώς οι Αφρικανοί στηρίζουν τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. 
Και μόνο από το τελευταίο φαίνεται πως η εισβολή στην Αφρική δεν είναι μόνο εκκλησιαστική, αλλά και πολιτική δια της Εκκλησίας. Το Πατριαρχείο Μόσχας δεν ευλογεί απλώς τη εισβολή στην Ουκρανία, αλλά προωθεί πάση τη κτίσει την ρωσική πουτινική πολιτική, με σκοπό τον εξαγιασμό της «Αγίας Ρωσίας». 
Φυσικά, δεν λείπουν οι …παράλληλες ενέργειες. 
Στις 27 Μαρτίου 2023, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στην Πρετόρια, την πρωτεύουσα της Νότιας Αφρικής, μεταξύ του Γραμματέα Διαχριστιανικών Σχέσεων του DECR, Ιερομόναχου Stefan (Igumnov), του Αρχιερέα Daniel Lugovoi, Προϊσταμένου του Ναού του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ στο Γιοχάνεσμπουργκ, με την ηγεσία του Συμβουλίου Εκκλησιών της Νότιας Αφρικής: Επίσκοπος Malusi Mpumlwana, Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου, Πάστορας Mzwandile Molose, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συμβουλίου, Πάστορας Lungile Mpetsheni και Διευθυντής Προγράμματος του Συμβουλίου, Pulane Baloyi. 
Από ρωσικής πλευράς, στη συνάντηση συμμετείχε και ο επικεφαλής του τμήματος εξωτερικών σχέσεων του «Κέντρου Διεθνούς Συνεργασίας του Υπουργείου Παιδείας της Ρωσίας» A. G. Averkova. Τα μέρη συζήτησαν θέματα συνεργασίας μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Συμβουλίου Εκκλησιών της Νότιας Αφρικής, έργα που αφορούν την ανάπτυξη ρωσικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στη Νότια Αφρική και άλλα θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Αυτή η συνάντηση ήταν μέρος μιας κοινής επίσκεψης στη Νότια Αφρική από τον Ιερομόναχο Στέφαν (Igumonov), Γραμματέα Διαχριστιανικών Σχέσεων του DECR, και μια αντιπροσωπεία του ρωσικού Υπουργείου Παιδείας, των ρωσικών κολεγίων και των μέσων ενημέρωσης. Το ταξίδι είχε προγραμματιστεί να συμπέσει με μια συνεδρίαση της διακυβερνητικής επιτροπής Ρωσίας-Νοτίου Αφρικής που πραγματοποιήθηκε στην Πρετόρια. 
Επομένως, Ρωσική Εκκλησία και Ρωσικό κράτος συμπορεύονται παντού, με κοινό σκοπό την εξάπλωση της «Αγίας Ρωσίας» σε όλη την οικουμένη. 
Την ίδια στιγμή, στις 30 Μαρτίου 2023, πραγματοποιήθηκε στρογγυλή τράπεζα με θέμα: «Διεθνής Συνεργασία: Ρωσία – Αφρική» στο Κεντρικό Σπίτι των Δημοσιογράφων στη Μόσχα, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της «Πατριαρχικής Εξαρχίας Αφρικής». 
Ο κρατικός μηχανισμός της Ρωσίας είναι στη διάθεση της Ρωσικής Εκκλησίας και η όλη υπόσταση του Πατριαρχείου Μόσχας υφίσταται για να υπηρετεί την κρατική μηχανή. 
Ο Πούτιν είχε εκδηλώσει για πρώτη φορά τις φιλοδοξίες του για την Αφρική τον Οκτώβριο του 2019, όταν φιλοξένησε τους 43 ηγέτες αφρικανικών κρατών στην πρώτη σύνοδο κορυφής Ρωσίας – Αφρικής στο Σότσι. Εκτοτε, μια σειρά από χώρες, από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έως το Μάλι και από την Μπουρκίνα Φάσο έως το Σουδάν, πλησιάζουν τη «σφαίρα επιρροής» της Μόσχας. Τώρα, με όχημα την Ρωσική Εκκλησία, η ρωσική διείσδυση έχει και «έρεισμα». 
Αυτόν τον καιρό αρκετοί Ορθόδοξοι – κληρικοί και λαϊκοί – ολοφύρονται και κόπτονται για την αποπομπή των ρωσόφιλων μοναχών (του Μητροπολίτη Ονούφριου) από την Λαύρα του Κιέβου, μετά από σχετική απόφαση της Κυβέρνησης της Ουκρανίας, λόγω ακριβώς της απαράδεκτης ρωσικής εισβολής. 
Ξεχνούν, άραγε, όλοι αυτοί ότι όλα τα έχει κάνει πρώτη η Εκκλησία της Ρωσίας. Αυτή δεν διέκοψε την λειτουργία του Μετοχίου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Μόσχα και εξεδίωξε τον Μητροπολίτη Κυρήνης, ο οποίος διακονούσε εκεί για περισσότερα από 20 χρόνια; Εξάλλου στην Αφρική, σύμφωνα με δήλωση ντόπιου ιερέα «πολλοί εφημέριοι πήγαν με την Εξαρχία των Ρώσων αλλιώς θα έκλειναν τους ναούς». Που σημαίνει ότι οι Ρώσοι με τον δικό τους τρόπο εκεί καταλαμβάνουν ναούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. 
Είναι τραγικό – το λιγότερο – οι ρωσόφιλοι κληρικοί της Ουκρανίας να μιλούν για «διωγμό», για «καταπάτηση θρησκευτικών ελευθεριών» και να ταυτίζουν τα «πάθη» τους με τον Χριστό, όταν η αγαπημένη τους «Αγία Ρωσία» καταστρέφει την Ουκρανία και εισβάλλει ως κατακτητής στην κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.


ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ "ΑΓΙΑΣ ΡΩΣΙΑΣ"


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο Πατριάρχης Σερβίας Πορφύριος σε μια παραληρηματική ανακοίνωσή του, καλεί τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες να καταδικάσουν την απόφαση της Κυβέρνησης της Ουκρανίας που θέτει εκτός της Λαύρας του Κιέβου την εν Ουκρανία ρωσική εκκλησιαστική παρουσία.
Μαζί με τον Πατριάρχη Πορφύριο έχουν προβεί σε ανάλογες …οργίλες δηλώσεις και άλλοι Σέρβοι ιεράρχες. 
Το ότι ο Πατριάρχης των Σέρβων ταυτίζει την Ορθοδοξία μόνο με τον Μητροπολίτη Ονούφριο, είναι τουλάχιστον θλιβερό. 
Επειδή λέει και ξαναλέει με έμφαση ότι "όλος ο χριστιανικός κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο, είναι η μόνη κανονική Εκκλησία», καλό θα ήταν να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι πλέον υπάρχει Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. 
Το τραγικό εδώ είναι ότι τον Σερβίας Πορφύριο δεν τον ενοχλεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δεν βλέπει την καταστροφή της χώρας ούτε τους χιλιάδες νεκρούς, αλλά ...ξεσπαθώνει μήπως οι ..φίλοι του φιλορώσοι χάσουν την Λαύρα του Κιέβου, κάτι που είναι άξιον και δίκαιον υπό τις παρούσες συνθήκες και θα έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού. 
Διαρρηγνύει τα ιμάτια του ο Σερβίας Πορφύριος επειδή η Λαύρα του Κιέβου «αλλάζει χέρια», αλλά δεν λέει λέξη για την βάναυση εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στην κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Καμία τοποθέτηση υπέρ του Δευτερόθρονου Πατριαρχείου της Ορθοδοξίας. Αλλά βέβαια, εκεί δεν υπάρχει θέμα γιατί ό,τι κάνουν οι φίλοι του οι Ρώσοι είναι καλώς καμωμένο! Ό,τι κάνουν αυτοί είναι «κανονικό», ενώ όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την «Αγία Ρωσία» του Σερβίας Πορφυρίου είναι «αντικανονικός» (sic). 
Ο Σερβίας Πορφύριος δεν ενοχλείται από την «θεολογία του πολέμου», που διατυπώνει έργοις και λόγοις ο Μόσχας Κύριλλος. Αντιθέτως την επικροτεί. Μας λέει ότι «οι πόλεμοι, δίκαιοι και άδικοι, γίνονται από κράτη και όχι από εκκλησίες». Δεν ακούει τον Μόσχας Κύριλλο όταν προτρέπει …πατρικά και …ισλαμικά; «Πηγαίνετε γενναία να εκπληρώσετε το στρατιωτικό σας καθήκον. Και να θυμάστε ότι αν δώσεις τη ζωή σου για την πατρίδα σου, θα είσαι με τον Θεό στο βασίλειό του, τη δόξα και την αιώνια ζωή του». 
Όταν ο Ουκρανικός λαός αντιστέκεται στον ρώσο ειβολέα, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος, ο Σερβίας Πορφύριος γράφει: «Η συμπεριφορά της ουκρανικής κρατικής ηγεσίας μαρτυρεί ότι ο πραγματικός -μάλλον απώτερος- στόχος της είναι να σβήσει την ιστορική μνήμη και όλα τα ίχνη της αρχικής Ορθοδοξίας στην Ουκρανία». 
Όταν η σημερινή Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας ήταν 30 χρόνια στο περιθώριο και σε κατάσταση διωγμού και σχίσματος κυρίως και κατ’ εξοχήν από την Ρωσική Εκκλησία, τότε δεν υπήρχε «παραβίαση των θρησκευτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στην Ουκρανία»; 
«Υψώνουμε τη φωνή μας ενάντια στη φοβερή αδικία», κραυγάζει ο Σερβίας Πορφύριος, ενώ ταυτόχρονα προσεύχεται «θερμά στον Κύριο για το τέλος του αδελφοκτόνου πολέμου στην Ουκρανία και για την εγκαθίδρυση ευλογημένης ειρήνης σε αυτόν όσο το δυνατόν συντομότερα». 
Για τον Σερβίας Πορφύριο δεν υπάρχει εισβολή, δεν υπάρχει επιτιθέμενος, αλλά γενικώς και αορίστως «αδελφοκτόνος πόλεμος». Το αίμα των αθώων, των αμάχων, των στρατιωτών, κι από τις δύο πλευρές, δεν τον συγκινεί. Καμία αναφορά σε αυτούς. 
Κρίμα για τον Σερβίας Πορφύριο… Όταν του είχα πάρει συνέντευξη το 2000 – ήταν τότε Επίσκοπος Έγρας -για τον Τηλεοπτικό Σταθμό της Μητροπόλεως Πατρών ΛΥΧΝΟΣ, στην Ιερά Μονή Αρχαγγέλων Κόβιλιε, όπου ήταν Ηγούμενος, άλλα νόμιζα. 
Αλλά αρχή άνδρα δείκνυσι… Τώρα αποκαλύπτεται σε ολόκληρο το ρωσικό του μεγαλείο: εραστής της «Αγίας Ρωσίας», όχι της Ορθοδοξίας.

Απάντηση στον «εκκλησιολόγο» Διονύσιο Σλιόνοφ / Answer to the “ecclesiologist” Dionysios Slionov


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο κληρικός της Εκκλησίας της Ρωσίας Διονύσιος Σλιόνοφ, καθηγούμενος της ιεράς μονής Αγίου Ανδρέου του Στρατηλάτη, καθηγητής της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας και διευθυντής του Τμήματος Μεταπτυχιακών Σπουδών της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας, δημοσίευσε πρόσφατα ένα κείμενο με τίτλο: «Κριτική της θεωρίας περί πρωτείου τιμής και εξουσίας εξ απόψεως της ορθοδόξου Eκκλησιολογίας». 
Το κείμενο αυτό δεν είναι ένα οποιοδήποτε κείμενο. Είναι ένα κείμενο προγραμματικών αρχών της Ρωσικής Εκκλησίας για το ζήτημα του «πρωτείου τιμής» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γι’ αυτό και δημοσιεύεται στο επίσημο site του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. 
Επειδή ο συντάκτης του με θεωρεί «οπαδό» του «πρωτείου» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αναγκάζομαι να απαντήσω – ενδεκτικώς – στην επιχειρηματολογία του, κυρίως όσον αφορά το Φως Φαναρίου, το οποίο διαχειρίζομαι και στο οποίο παραπέμπει δαψιλώς ο ρώσος κληρικός. 
Γράφει ο εν λόγω: «Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και οι οπαδοί του καθ’ όλη τη διάρκεια της συζητήσεως που διεξάγεται, δεν προέβησαν σε καμία πραγματική κίνηση, δήλωση ή υποχώρηση και δεν εξεδήλωσαν καμία έμπρακτη μετάνοια με σκοπό την εξομάλυνση της καταστάσεως. Τούτο αποδεικνύεται όχι μόνον από τα επιστημονικά και ψευδοεπιστημονικά δημοσιεύματα, τα οποία διακινούνται από την πλευρά τους, αλλά και από μια τεράστια γκάμα δημοσιογραφικών τοποθετήσεων, που εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα τόσο από ηγετικά πρόσωπα, όσο και από τους δημοσιογράφους, ιδεολόγους της θεωρίας του πρωτείου τιμής και εξουσίας, συμπεριλαμβανομένου και του διευθυντή της ιστοσελίδας «Φως Φαναρίου» Π.Α. Ανδριοπούλου, ο οποίος άκρως επιθετικά προωθεί τις α΄ ή β΄ σκέψεις⁴¹». 
Και ο κληρικός Διονύσιος Σλιόνοφ σημειώνει στην σχετική παραπομπή του: «Πρβλ. ένα εκ των τελευταίων δημοσιευμάτων του Π. Ανδριοπούλου, όπου εμφανίζει την ευκταία περί του Οικουμενικού Πατριάρχη ως κεφαλή της Εκκλησίας διδασκαλία ως πραγματική (Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου Οικουμενικός Πατριάρχης η κεφαλή των Ορθοδόξων  (26 Ιανουαρίου 2023)». 
Ο ρώσος κληρικός θεωρεί πως «άκρως επιθετικά» προωθώ τις περί «πρωτείου» θέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όμως, το κείμενό μου, στο οποίο παραπέμπει, αναφέρεται σε πολύ συγκεκριμένες τοποθετήσεις περί του θέματος και όχι σε προσωπικές εκτιμήσεις. Ιδού τι έγραφα: 
«Σε πρόσφατη συνέντευξή του, στη μεγάλη ομογενειακή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της Αμερικής, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β’ απάντησε στην ερώτηση του Θ. Καλμούκου αν είναι «δόκιμος ο χρόνος να καλέσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης μία Σύναξη των Προκαθημένων», ως εξής: 
«Είναι προσωπική απόφαση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου ως η κεφαλή των Ορθοδόξων όποτε το κρίνει θα το κάνει γιατί ο Θεός του έχει δώσει σοφία». 
Φυσικά η Κεφαλή, Δομήτωρ της Εκκλησίας είναι θεολογικώς ο Χριστός, αλλά η κεφαλή της υπ’ ουρανόν Ορθοδοξίας –ως πρωτεύθυνος– είναι, ιεροκανονικώς, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κι αυτό δεν μειώνει κανένα. 
Το έχει πει ξεκάθαρα και ο Σεβ. Μητροπολίτης Σπάρτης κ. Ευστάθιος: «Η Κεφαλή της Εκκλησίας μας γενικώς αναγνωρίζουμε ότι είναι ο Χριστός μας. Αλλά επί της Γης είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης».
Αίφνης θυμήθηκα πρόσφατη αναφορά της Αρχιγραμματείας της Εκκλησίας της Αλβανίας σε κείμενο του Αρχιγραμματέως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Γρηγορίου Φραγκάκη. 
Εκεί, εν κατακλείδι, σημειώνεται: 
«Τέλος, στον Τόμο της Ουκρανίας αναγράφονται τα εξής: 
‘Προσεπιδηλούμεν τοις ανωτέρω ότι η εν Ουκρανία Αυτοκέφαλος Εκκλησία γινώσκει ως κεφαλήν τον Αγιώτατον Αποστολικόν Πατριαρχικόν Θρόνον, ως και οι λοιποί Πατριάρχαι και Προκαθήμενοι’. Παρόμοια αναφορά δεν υπάρχει στον Τόμο του Αυτοκεφάλου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας.
Δε νομίζω ότι διαφεύγει της προσοχής του Μακ. Αλβανίας κ. Αναστασίου ότι στο Συνοδικό Χρυσόβουλλο ή Τόμο, για την Πατριαρχική αξία της Εκκλησίας της Ρωσίας, ο οποίος φέρει τις υπογραφές του Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου, Αντιοχείας Ιωακείμ, Ιεροσολύμων Σωφρονίου και ογδόντα ενός Μητροπολιτών, Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων (Μάιος 1590, Καλ. Δελ. Τόμος ΙΙΙ, σελ. 25), αναγράφεται επί λέξει: ‘και ίνα κεφαλήν και αρχήν έχη αυτός τον Αποστολικόν Θρόνον της του Κωνσταντίνου πόλεως ως και οι άλλοι Πατριάρχαι’». 
Επομένως, όχι ο τόμος της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, αλλά της ίδιας της Ρωσίας, ήδη από το 1590, αναγνωρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως «κεφαλήν» και «αρχήν». 
Ο Πατριάρχης του Δευτερόθρονου, πρεσβυγενούς Πατριαρχείου της Ανατολής, Αλεξανδρείας Θεόδωρος, δεν δυσκολεύεται να παραδεχτεί αυτή την αλήθεια των αιώνων, όπως, δυστυχώς, ο Αλβανίας Αναστάσιος. 
Στη σημερινή, Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2023, συνεδρίαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως αναφέρεται στο σχετικό ανακοινωθέν «το Ιερόν Σώμα επληροφορήθη εν συνοχή καρδίας και θλίψει τας διά των Γραμμάτων του Μακ. Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου ανακοινωθείσας ιεροκανονικάς αποφάσεις της κατ’ Αυτόν Εκκλησίας ως προς την εισπήδησιν της Εκκλησίας Ρωσσίας εις την δικαιοδοσίαν αυτής, ας αποδεχομένη, στηρίζει κατά πάντα το Παλαίφατον τούτο Πατριαρχείον εις τον δίκαιον αγώνα του υπέρ της κανονικής τάξεως». 
Η κεφαλή, ο Αποστολικός και Πατριαρχικός Οικουμενικός Θρόνος, τάσσεται απερίφραστα υπέρ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, που πλήττεται από την αντικανονική εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στην δικαιοδοσία του. 
Η κεφαλή, ως έχουσα το πρωτεύθυνον, παίρνει θέση, σαφή και ξεκάθαρη. Όχι αοριστολογίες, όχι ευχολόγια, όχι ανέξοδες ρητορείες περί ενότητος, αλλά θέση υπέρ του αδικουμένου έναντι του αδίστακτου εισβολέως. 
Είθε και οι υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες να αναλάβουν «πανοπλίαν του φωτός», ήτοι την ευθύνη τους και να συμπορευθούν με την πρωτεύθυνη κεφαλή». 
Φυσικά ο κληρικός της Εκκλησίας της Ρωσίας Διονύσιος Σλιόνοφ, θέλει να επιχειρηματολογήσει εναντίον του «πρωτείου τιμής» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά στην πραγματικότητα ξιφουλκεί υπέρ του «πρωτείου» του Μόσχας. 
Αναφέρει, μάλιστα, τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο ως πηγή, γράφοντας επί λέξει: «Ας στραφούμε στην «Ἱστορία περὶ τῶν ἐν Ἰεροσολύμοις Πατριαρχευσάντων» του Δοσιθέου Νοταρά. Οφείλουμε να πούμε ότι αυτός ο ιεράρχης του τέλους του 17ου – αρχών του 18ου αι., ο οποίος ευρισκόταν στις καταβολές της Σλαβοελληνολατινικής Ακαδημίας, φιλικότατος έναντι της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι εκείνος ο θεολόγος, ο οποίος ανάμεσα σε όλους τους άλλους πατέρες, τόσο τους αρχαιότερους, όσο και τους πιο σύγχρονους, δίδασκε και υποστήριζε το συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας. Σε κανένα άλλο συγγραφέα δεν ευρίσκουμε τόσα επιχειρήματα υπέρ της συνοδικότητας όσα στον Πατριάρχη Δοσίθεο. Ειδικά ο Δοσίθεος πολέμησε όχι μόνο το πρωτείο της Ρώμης, αλλά και την απολυταρχική εξουσία της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία υπήρχε σε ανεπίτρεπτο κάπως βαθμό και εκείνη την εποχή, γι’ αυτό και ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήριζε τους οπαδούς τέτοιου είδους απολυταρχικής εξουσίας «νέους αιρετικούς». 
Θυμίζουμε, λοιπόν, στον ρώσο κληρικό ένα γράμμα το οποίο συντάχθηκε πριν από 300 και πλέον χρόνια από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο προς τον τότε Πατριάρχη Μόσχας Ιωακείμ, ο οποίος έπεισε τον νεοεκλεγέντα τότε Κιέβου Γεδεών να δεχθεί να χειροτονηθεί από εκείνον στην Μόσχα και όχι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη όπως γινόταν πάντα. 
Η πράξη αυτή του Ιωακείμ της Μόσχας είχε προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις στο Κίεβο και παρά τις πιέσεις η χειροτονία δεν έγινε δεκτή. Τότε ενεργοποιήθηκε ένας μηχανισμός πίεσης προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο Δ΄ προκειμένου να αλλάξει γνώμη, κάτι που έγινε τελικά. 
Γράφει ο Ιεροσολύμων στον Μόσχας: 
«Ίσως επιθυμείτε, ίνα και την Ιερουσαλήμ καταστήσωμεν υμετέραν επισκοπήν και νίπτωμεν τους πόδας υμών… Μήπως είναι μικρόν το ότι η Μητρόπολις Μόσχας προεβιβάσθη εις Πατριαρχείον και εκλέγεσθε υπό Συνόδου και θεωρείσθε υφ’ όλων Πατριάρχης; …Αλλ’ επεθυμήσατε και ξένην επαρχίαν! Θα ήτο ικανόν να μείνητε επίτροπος του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως εν σχέσει πρός τον Μητροπολίτην Κιέβου. Λέγετε δε ότι ήτο ανάγκη και εχειροτονήσατε τον Μητροπολίτην Κιέβου, ημείς όμως νομίζομεν ότι δεν υπήρχεν ανάγκη, αλλά φιλοκτημοσύνη. Άνευ δε ανάγκης διατί να μεταίρωνται τα όρια των πατέρων; Τίς δύναται τούτο να συγχωρήση; Πράξαντες τούτο, άνευ ουδεμίας ανάγκης, αλλά προς ικανοποίησιν μόνον της υμετέρας φιλοδοξίας αντί αγαθού προξενείτε κακόν και εαυτοίς και τη Εκκλησία». 
Και σημειώνει με έμφαση, αλλά και προφητικά ο Ιεροσολύμων Δοσίθεος προς τον Μόσχας: «Κατά τους ορισμούς των πατέρων αι επαρχίαι δέον να μένωσιν απρόσβλητοι εν τοις εαυτών ορίοις, δια τούτο ουδείς επίσκοπος δικαιούται να ζητή εξουσίαν εν ξένη επαρχία, αλλ’ υμείς ζητείτε να καταλάβητε ξένην επαρχίαν. Ουδαμώς δύνασθε να δικαιολογήσητε την πράξιν ταύτην, αλλά μόνον όνειδος παρά των ανθρώπων και αμαρτία παρά του Θεού θα πέση επί του υμετέρου ονόματος». 
Σήμερα η Μόσχα επιχειρεί να καταλάβει ολόκληρη την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας! Και, φυσικά, δεν εννοεί ότι μπορεί να χάσει την εκκλησιαστική κυριαρχία της στην Ουκρανία, παρά την βάναυση ρωσική εισβολή. 
Για ποιο «πρωτείο» του Οικουμενικού Πατριαρχείου τολμά και μιλάει σήμερα η Μόσχα όταν: 
Δεν προσήλθε στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας το 2016, μόνο και μόνο επειδή προήδρευε, κατά την τάξιν, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και βέβαια προσπάθησε με κάθε τρόπο να την τορπιλίσει. 
Έχει διακόψει από το 2018 την μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχου. 
Έχει εξαπολύσει ανελέητη επίθεση εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αμφισβητώντας όσο μπορεί τα κανονικά του προνόμια, και βάλλοντας κατά του προσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, προσπαθώντας να τον μειώσει στα μάτια των Ορθοδόξων και όχι μόνο. 
Το Πατριαρχείο Μόσχας αναπτύσσοντας μια ρητορική εναντίον του «πρωτείου τιμής» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προσπαθεί να εδραιώσει την δική του θέση στην Ορθοδοξία, που όσο να ‘ναι κλονίζεται με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. 
Δεν είναι, όμως, τυχαίο ότι το κείμενο του κληρικού της Εκκλησίας της Ρωσίας Διονυσίου Σλιόνοφ, δημοσιεύεται παράλληλα με αντίστοιχο κείμενο του κληρικού της Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμ. Αθανασίου, προηγουμένου του Μ. Μετεώρου, με τίτλο: Τα «πρεσβεία τιμής» και η έκπτωσή τους σε «πρωτείο εξουσίας». 
Οι εν Ελλάδι ρωσόφιλοι και αντιπατριαρχικοί γίνονται ευχαρίστως όργανα της «Αγίας Ρωσίας», στηρίζοντας αναφανδόν το «πρωτείο» της Μόσχας έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 
Για τον Διονύσιο Σλιόνοφ δεν υπάρχει ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δεν υπάρχει εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στην κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, δεν υπάρχει πόλεμος, δεν υπάρχουν νεκροί, δεν υπάρχει καταστροφή, παρά μόνο το «πρωτείο»! 
Αλλά πώς να μην έχει αυτή την λογική ο ρώσος Διονύσιος Σλιόνοφ, όταν γράφει ότι «η λεγόμενη αίρεση του εθνοφυλετισμού, καταδικάσθηκε από την τρίτη συνεδρία της Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως στις 16 Σεπτεμβρίου 1872 σχεδόν με μονομερή πράξη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως». 
Εδώ είναι το κλειδί της ερμηνείας της στάσης της Ρωσικής Εκκλησίας. Δεν καταδικάζει τον εθνοφυλετισμό ως αίρεση, επομένως όλα επιτρέπονται! Και οι εισβολές και οι εισπηδήσεις και οι κάθε λογής αυθαιρεσίες αφού, σύμφωνα με τον Διονύσιο Σλιόνοφ «η πολεμική της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά της θεωρίας του πρωτείου τιμής και εξουσίας και η μη αποδοχή αυτής της θεωρίας είναι δικαιολογημένες πλήρως και επιδιώκουν ανώτατους και ευγενείς σκοπούς: το αγαθό της ενότητας της οικουμενικής Ορθοδοξίας». 
Για τη «θεωρία του πολέμου» δεν έχει να μας πει κάτι ο κληρικός Διονύσιος Σλιόνοφ. Σωστά! Αφού ο πρόεδρος Πούτιν συγχαίρει την ημέρα του Πάσχα την Ρωσική Εκκλησία που τον στηρίζει στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία! 
Η Μόσχα έχει καταπατήσει κάθε έννοια θεολογίας και εκκλησιολογίας και «ελέγχει» εκκλησιολογικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο (sic)! 
Την ίδια στιγμή που ελέγχει – βλέπε χειραγωγεί – τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, ώστε να είναι προσδεδεμένες στο άρμα της. 
Τρανό παράδειγμα η ΜΗ τοποθέτηση των 10 Αυτοκεφάλων Εκκλησιών στην κατάσταση που διαμορφώνει η Μόσχα εισβάλλοντας στην κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Ενημερώθηκαν επισήμως με Γράμμα του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β’ και διαβάσαμε ότι στις κατά τόπους Συνόδους «ανεγνώσθη» η συγκεκριμένη επιστολή. Καμία αντίδραση! Και μετά τολμά να μιλάει η Μόσχα για «πρωτείο εξουσίας» του Οικουμενικού Πατριαρχείου και για «εκκλησιολογία». Αυτή η εξουσιομανής και εισβολέας πάση τη κτίσει. 
Το «πρωτείο» του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι το πρόσχημα, είναι η πρόφαση, είναι το προκάλυμμα για τον αιμοσταγή Μόσχας Κύριλλο. 
Πλησιάζει, όμως, ο καιρός που θα δικαστεί για τα εγκλήματα του, φανερά και αφανή, και τότε καμιά «θεωρία» εναντίον του Οικουμενικού Θρόνου δεν θα μπορεί να τον σώσει…

By Panagiotis Ant. Andriopoulos 
The clergyman of the Church of Russia Dionysios Slionov, professor of the holy monastery of St. Andrew the Soldier, professor of the Moscow Theological Academy and director of the Department of Postgraduate Studies of the Moscow Theological Academy, recently published a text entitled: “Criticism of the theory of primacy of honor and authority from the point of view of Orthodox Ecclesiology”. 
This text is not just any text. It is a text of programmatic principles of the Russian Church on the question of the “primary honor” of the Ecumenical Patriarchate. That is why it is published on the official website of the Department of External Church Relations of the Moscow Patriarchate. 
Since its editor considers me a “follower” of the “prototype” of the Ecumenical Patriarchate, I am forced to respond – aptly – to his argumentation, mainly regarding the Lantern Light, which I manage and to which the Russian clergyman refers eloquently. 
The person in question writes: “The Patriarchate of Constantinople and its followers throughout the discussion that is being held, did not make any real move, statement or retreat and did not show any practical repentance with the aim of normalizing the situation. This is proven not only by the scientific and pseudo-scientific publications, which are circulated on their side, but also by a huge range of journalistic positions, expressed at all levels by both leading figures and journalists, ideologues of the primacy theory honor and authority, including the director of the website “Fos Fanariou” P.A. Andriopoulou, who very aggressively promotes the first or second thoughts”. 
And the cleric Dionysios Slionov notes in his relevant reference: “Cf. one of the last publications of P. Andriopoulos, where he shows the euktaia about the Ecumenical Patriarch as the head of the Church as a real teaching (Panagioti Ant. Andriopoulos Ecumenical Patriarch the head of the Orthodox // https://fosfanariou.gr/index.php/ 2023/01/26/fos-fanariou-ston-ethniko-kirika-amerikis/ (26 January 2023)’. 
The Russian cleric considers that I “extremely aggressively” promote the “primary” positions of the Ecumenical Patriarchate. But my text, to which he refers, refers to very specific positions on the subject and not to personal assessments. Here’s what I wrote: 
“In his recent interview, in the great expatriate newspaper “National Herald” of America, the Patriarch of Alexandria and All Africa Theodore II answered the question of Th. Kalmoukos if “the time is ripe for the Ecumenical Patriarch to call a Synod of Primates”, as follows: 
“It is a personal decision of the Ecumenical Patriarch, as the head of the Orthodox, whenever he decides, he will do so because God has given him wisdom.” 
Of course the Head, Domitor of the Church is theologically Christ, but the head of Orthodoxy under heaven – as the head – is, canonically, the Ecumenical Patriarch, and this does not diminish anyone.
Reverend has also said it clearly. Metropolitan of Sparta, Mr. Efstathios: “We generally recognize the Head of our Church to be our Christ. But on Earth he is the Ecumenical Patriarch.” 
I suddenly remembered a recent report of the Archsecretariat of the Church of Albania in a text by the Archsecretary of the Holy and Holy Synod of the Ecumenical Patriarchate Grigori Fragakis. 
There, in conclusion, it is noted: 
“Finally, the Volume of Ukraine states the following: 
“We declare to the above that the Autocephalous Church in Ukraine has as its head the Holy Apostolic Patriarchal Throne, as well as the other Patriarchs and Primates”. A similar reference does not exist in the Volume of the Autocephalus of the Orthodox Church of Albania. 
I don’t think it escapes Mack’s attention. of Albania Mr. Anastasiou that in the Synodical Chrysovoullos or Volume, on the Patriarchal value of the Church of Russia, which bears the signatures of Jeremiah of Constantinople, Joachim of Antioch, Sophronius of Jerusalem and eighty-one Metropolitans, Archbishops and Bishops (May 1590, Cal. Del. Volume III, p. 25), it is written verbatim: ‘and as head and principle he has the Apostolic Throne of the city of Constantine like the other Patriarchs’”.
Therefore, not the volume of the Autocephaly of Ukraine, but of Russia itself, as early as 1590, recognizes the Ecumenical Patriarchate as “head” and “principle”. 
The Patriarch of the Second Throne, ambassador of the Patriarchate of the East, Theodore of Alexandria, has no difficulty in admitting this age-old truth, as, unfortunately, Anastasios of Albania. 
In today’s, Tuesday, January 10, 2023, meeting of the Holy and Sacred Synod of the Ecumenical Patriarchate, as stated in the relevant communiqué, “the Holy Body was informed with unity of heart and sorrow through the Letters of Mak. Patriarch of Alexandria and all Africa, Mr. Theodore, announced canonical decisions of his Church regarding the entry of the Church of Russia into its jurisdiction, let it be accepted, supports this Palaifate Patriarchate in its just struggle in favor of the normal order”. 
The head, the Apostolic and Patriarchal Ecumenical Throne, stands unequivocally in favor of the Patriarchate of Alexandria, which is affected by the irregular invasion of the Moscow Patriarchate into its jurisdiction. 
The head, as having the primary, takes a position, clear and unequivocal. No aristologies, no wishful thinking, no cheap speeches about unity, but a position in favor of the wronged against the ruthless invader. 
May the rest of the Orthodox Churches also take on “armor of light”, i.e. their responsibility and accompany the leading head”. 
Of course the clergyman of the Church of Russia Dionysios Slionov wants to argue against the “primary honor” of the Ecumenical Patriarchate, but in reality he is lashing out in favor of the “primary” of Moscow. 
In fact, he cites the Patriarch of Jerusalem Dositheos as a source, writing verbatim: “Let us turn to the “History of the Patriarchs in Jerusalem” by Dositheos Notaras. We must say that this hierarch of the end of the 17th – beginning of the 18th century, who was at the origins of the Slavo-Greno-Latin Academy, very friendly towards the Russian Orthodox Church, is that theologian, who among all the other fathers, both ancient, as well as the most modern, he taught and supported the synodical polity of the Church. In no other author do we find so many arguments in favor of synodality as in the Patriarch Dositheos. Dositheus in particular fought not only the primacy of Rome, but also the absolutist power of Constantinople, which existed to an impermissible degree even at that time, which is why he neither more nor less characterized the followers of this kind of absolutist power as “new heretics” . 
So, we remind the Russian clergy of a letter written more than 300 years ago by the Patriarch of Jerusalem Dositheos to the then Patriarch of Moscow Joachim, who convinced the then newly elected Kievan Gideon to accept being ordained by him in Moscow and not by the Ecumenical Patriarch as always. 
This act of Joachim of Moscow had caused huge reactions in Kiev and despite the pressures the ordination was not accepted. Then a pressure mechanism was activated on the Ecumenical Patriarch Dionysios IV in order to change his mind, which was finally done. 
“Perhaps you wish that we also make Jerusalem a bishopric and worship at your feet… Is it a small thing that the Metropolis of Moscow was promoted to a Patriarchate and you were elected by a Synod and considered Patriarch by all? …But you also wished for a foreign province! You would be able to remain a commissioner of the Patriarch of Constantinople in relation to the Metropolitan of Kiev. You say that it was a necessity and you praised the Metropolitan of Kiev, but we think that there was no necessity, but hospitality. Without need, why divide the boundaries of the fathers? Can this be forgiven? By doing this, without any need, but only to satisfy your excessive ambition, instead of good, you bring harm to yourselves and to the Church”. 
And he notes emphatically, but also prophetically, Dositheos of Jerusalem to Moscow: “According to the definitions of the fathers, the provinces must remain inviolable within their own borders, for this reason no bishop has the right to ask for authority in a foreign province, but you ask to understand foreign province. You may be able to justify this act, but only a disgrace to men and a sin to God will fall upon the following name”. 
Today Moscow is attempting to seize the entire jurisdiction of the Patriarchate of Alexandria! And, of course, she does not mean that she can lose her ecclesiastical rule in Ukraine, despite the brutal Russian invasion. 
What “priority” of the Ecumenical Patriarchate is Moscow daring to talk about today when:
He did not attend the Holy and Great Synod of Orthodoxy in 2016, only because the Ecumenical Patriarch was presiding, according to the class, and of course he tried in every way to torpedo it. 
It has stopped commemorating the Ecumenical Patriarch since 2018. 
He has launched a merciless attack against the Ecumenical Patriarchate, questioning as much as he can its canonical prerogatives, and attacking the face of Ecumenical Patriarch Bartholomew, trying to diminish him in the eyes of the Orthodox and beyond. 
The Moscow Patriarchate, by developing a rhetoric against the “first honor” of the Ecumenical Patriarchate, is trying to consolidate its own position in Orthodoxy, which is being shaken by the Russian invasion of Ukraine. 
However, it is no coincidence that the text of the cleric of the Church of Russia Dionysios Slionov is published alongside a corresponding text of the cleric of the Church of Greece Archim. Athanasios, predecessor of M. Meteoros, with the title: The “embassies of honor” and their reduction to a “principle of power”. 
The Russophiles and anti-patriarchs in Greece happily become instruments of “Holy Russia”, openly supporting the “primacy” of Moscow over the Ecumenical Patriarchate. 
For Dionysius Slionov there is no Russian invasion of Ukraine, no invasion of the Moscow Patriarchate into the canonical jurisdiction of the Patriarchate of Alexandria, no war, no dead, no destruction, only the “prime”! 
But how could the Russian Dionysios Slionov not have this logic, when he writes that “the so-called heresy of ethno-tribalism was condemned by the third session of the Synod of Constantinople on September 16, 1872 almost by a unilateral act of the Patriarchate of Constantinople”. 
Here is the key to the interpretation of the attitude of the Russian Church. It does not condemn ethno-tribalism as a heresy, so everything is allowed! And the invasions and incursions and all kinds of arbitrariness since, according to Dionysios Slionov “the polemic of the Russian Orthodox Church against the theory of the primacy of honor and power and the non-acceptance of this theory are fully justified and pursue high and noble purposes: the good of the unity of ecumenical Orthodoxy”. 
The cleric Dionysios Slionov has nothing to say about the “theory of war”. Correctly! After President Putin congratulates the Russian Church on Easter Day for supporting him in the Russian invasion of Ukraine! 
Moscow has trampled over every concept of theology and ecclesiology and ecclesiologically “controls” the Ecumenical Patriarchate (sic)! 
At the same time that it controls – see it manipulates – the Orthodox Churches, so that they are tied to its chariot. 
A great example is the NOT placing the 9 Autocephalous Churches in the situation that Moscow is creating by invading the normal jurisdiction of the Patriarchate of Alexandria and all Africa. They were officially informed by a Letter from the Pope and Patriarch of Alexandria Theodore II and we read that the specific letter was “read” at the local Synods. No reaction! And then Moscow dares to talk about the “prime authority” of the Ecumenical Patriarchate and about “ecclesiology”. This domineering and invading woman will do everything she can. 
The “principle” of the Ecumenical Patriarchate is the pretense, it is the pretext, it is the cover for the Moscow bloodthirsty Cyril. 
However, the time is approaching when he will be tried for his crimes, overt and unseen, and then no “theory” against the Universal Throne will be able to save him…