Tου Εβρέν Δεδέ
Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως
Πρώτος, ο Αλ Γκόρ αποκαλεί «Πράσινο Πατριάρχη» τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο Αλ Γκορ αφιερώθηκε στα θέματα καταπολέμησης κλιματικών αλλαγών, αφού έχασε στις εκλογές του 2000 με μικρή διαφορά από τον Τ. Μπούς, και σε αυτό το πλαίσιο επισκέφτηκε μια σειρά από χώρες, ανάμεσα τους και η Τουρκία. Στις χώρες που επισκέφτηκε, περιέγραψε στις κυβερνήσεις αλλά και στον κόσμο τις επιδράσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τους κινδύνους που περιμένουν την γη στο μέλλον, προειδοποιώντας τους να πάρουν μέτρα. Μετά από αυτές τις προσπάθειες του, το 2007 βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Συνεπώς, όταν ο Αλ Γκόρ χαρακτήρισε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο «Πράσινο Πατριάρχη», δεν νομίζω πως χρειάζεται να περιγράψω ότι τόνιζε την ευαισθησία του Πατριάρχη για το περιβάλλον και τις πρωτοβουλίες του πάνω στο θέμα αυτό.
Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στην Τουρκία γύρω από το θέμα της «οικουμενικότητας» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αυτή η παράνοια, που βασίζεται στην θεωρία ότι το Φανάρι θα γίνει σαν το Βατικανό, δεν μπορεί να κατανοήσει το γεγονός ότι ο Πατριάρχης είναι ο πιο δραστήριος θρησκευτικός ηγέτης στον κόσμο, ο οποίος μέσω συμποσίων φέρνει κοντά θρησκευτικούς λειτουργούς, επιστήμονες, πολιτικούς και περιβαλλοντολόγους με διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις και τους παροτρύνει να συνεργαστούν πάνω σε οικολογικά θέματα. Ενώ αυτή η δυναμικότητα του Πατριάρχη, ο οποίος μπορεί να φέρει κοντά όλον τον κόσμο, δίνει την ευκαιρία ακόμα και στην Τουρκία να πρωταγωνιστήσει σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον. Βέβαια υπάρχει ανάγκη για μυαλά που θα μπορέσουν να αντιληφτούν τούτο το πράγμα και θα μπορέσουν να δουν αυτά που θα προσφέρει στην Τουρκία η «οικουμενικότητα» του Πατριάρχη.
Οι επιστήμονες, λόγω των σπουδών τους, δεν εμπιστεύονται τους θρησκευτικούς λειτουργούς, ισχύει βέβαια και το αντίστροφο. Μπορεί αρχικά να προσέγγισαν με την ίδια καχυποψία και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο Βραζιλιάνος επιστήμονας Δρ. Antonio Nobre, ο οποίος είχε προσκαλεστεί σε ένα από τα συμπόσια του Πατριάρχη, λέγοντας: «Όταν με προσκάλεσαν, το αντιμετώπισα αρχικά με καχυποψία. Ξέρετε, οι επιστήμονες δεν εμπιστεύονται και πολύ την θρησκεία», εξέφραζε αυτήν την πραγματικότητα ακριβώς. Όμως, όλοι αυτοί οι επιστήμονες στην τελική, κατάλαβαν πολύ γρήγορα ότι ο Βαρθολομαίος είναι «Πράσινος Πατριάρχης», όπως ακριβώς τον αποκαλούσε ο Αλ Γκόρ. Βέβαια, πρέπει να αποδεχτούμε ότι πίσω από αυτήν την επιτυχία κρύβεται μια λεπτή νοημοσύνη. Για παράδειγμα, η Maria Becket, η συντονίστρια του συμποσίου RSE, αναφερόμενη στην σημασία της πραγματοποίησης σε πλοίο του πρώτου συμποσίου λέγοντας: «Με αυτόν τον τρόπο ούτε οι θρησκευτικοί λειτουργοί αλλά ούτε οι επιστήμονες δεν θα μπορούσαν να φύγουν από την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην μέση της θάλασσας και θέλοντας και μη θα έβρισκαν ένα κοινό σημείο», προφανώς τόνιζε αυτήν την λεπτή νοημοσύνη.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πήγε σε όλες τις γωνιές του πλανήτη μαζί με τους επιστήμονες. Από την Αλάσκα έως την Αφρική, σε όλα τα μέρη που πήγε αξιολογήθηκαν οι κλιματικές αλλαγές και τα προβλήματα που έφερναν αυτές οι αλλαγές, και έγιναν προτάσεις στους αρμόδιους του κράτους για την επίλυση των προβλημάτων. Εκτός από την οικολογική πλευρά του, και η στάση του στο θέμα του διαθρησκευτικού διαλόγου έκανε παρόμοια αίσθηση. Πέραν των ζεστών σχέσεων που ανέπτυξε με τις Χριστιανικές εκκλησίες, κατάφερε να αναπτύξει διάλογο και με Μουσουλμάνους θρησκευτικούς λειτουργούς. Η δήλωσή του «Ευχαριστώ τον Γκιουλέν για την φιλική προσέγγιση του στους μη Μουσουλμάνους. Υπάρχει μια φράση που λέει τα μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του κ. Φετχουλλάχ Γκιουλέν. Τον αγαπάμε και τον επιθυμούμε πολύ» σχετικά με τον Φετχουλλάχ Γκιουλέν, στο ιφτάρ που παρέθεσε η Ένωση Συντακτών το 2008, είναι από τις χαρακτηριστικότερες δηλώσεις του Πατριάρχη και είναι αρκετή για να αποδείξει πόσο διαφορετικός άνθρωπος είναι.
Ο Πατριάρχης, ο οποίος δεν χρησιμοποιεί το επίθετο «οικουμενικός» στα δελτία που δημοσιεύει στα Τουρκικά με την ελπίδα ότι το κράτος του κάποια μέρα θα αποδεχτεί με την ίδια του θέληση αυτήν την θρησκευτική πραγματικότητα, δεν δίνει κατά έναν τρόπο σε όλους ένα μάθημα;
Τι ωραία θα ήταν αν το κράτος ακόμα και να μην αποδεχτεί την «οικουμενικότητα» του, έδινε την εκκλησία, που είχε κατασχέσει από τους Ρωμιούς και στην οποία διοργανώνονταν οι συναντήσεις της Εργκένεκον, σε αυτόν τον άνθρωπο, στον πραγματικό του ιδιοκτήτη, στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος με τις δραστηριότητες για το περιβάλλον για τον διαθρησκευτικό διάλογο κ.α. αυξάνει το κύρος της Τουρκίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, στην εκκλησία δεν θα διοργάνωναν συναντήσεις της Εργένοκον αλλά συμπόσια με θέμα το περιβάλλον…
Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στην Τουρκία γύρω από το θέμα της «οικουμενικότητας» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αυτή η παράνοια, που βασίζεται στην θεωρία ότι το Φανάρι θα γίνει σαν το Βατικανό, δεν μπορεί να κατανοήσει το γεγονός ότι ο Πατριάρχης είναι ο πιο δραστήριος θρησκευτικός ηγέτης στον κόσμο, ο οποίος μέσω συμποσίων φέρνει κοντά θρησκευτικούς λειτουργούς, επιστήμονες, πολιτικούς και περιβαλλοντολόγους με διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις και τους παροτρύνει να συνεργαστούν πάνω σε οικολογικά θέματα. Ενώ αυτή η δυναμικότητα του Πατριάρχη, ο οποίος μπορεί να φέρει κοντά όλον τον κόσμο, δίνει την ευκαιρία ακόμα και στην Τουρκία να πρωταγωνιστήσει σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον. Βέβαια υπάρχει ανάγκη για μυαλά που θα μπορέσουν να αντιληφτούν τούτο το πράγμα και θα μπορέσουν να δουν αυτά που θα προσφέρει στην Τουρκία η «οικουμενικότητα» του Πατριάρχη.
Οι επιστήμονες, λόγω των σπουδών τους, δεν εμπιστεύονται τους θρησκευτικούς λειτουργούς, ισχύει βέβαια και το αντίστροφο. Μπορεί αρχικά να προσέγγισαν με την ίδια καχυποψία και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ο Βραζιλιάνος επιστήμονας Δρ. Antonio Nobre, ο οποίος είχε προσκαλεστεί σε ένα από τα συμπόσια του Πατριάρχη, λέγοντας: «Όταν με προσκάλεσαν, το αντιμετώπισα αρχικά με καχυποψία. Ξέρετε, οι επιστήμονες δεν εμπιστεύονται και πολύ την θρησκεία», εξέφραζε αυτήν την πραγματικότητα ακριβώς. Όμως, όλοι αυτοί οι επιστήμονες στην τελική, κατάλαβαν πολύ γρήγορα ότι ο Βαρθολομαίος είναι «Πράσινος Πατριάρχης», όπως ακριβώς τον αποκαλούσε ο Αλ Γκόρ. Βέβαια, πρέπει να αποδεχτούμε ότι πίσω από αυτήν την επιτυχία κρύβεται μια λεπτή νοημοσύνη. Για παράδειγμα, η Maria Becket, η συντονίστρια του συμποσίου RSE, αναφερόμενη στην σημασία της πραγματοποίησης σε πλοίο του πρώτου συμποσίου λέγοντας: «Με αυτόν τον τρόπο ούτε οι θρησκευτικοί λειτουργοί αλλά ούτε οι επιστήμονες δεν θα μπορούσαν να φύγουν από την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην μέση της θάλασσας και θέλοντας και μη θα έβρισκαν ένα κοινό σημείο», προφανώς τόνιζε αυτήν την λεπτή νοημοσύνη.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πήγε σε όλες τις γωνιές του πλανήτη μαζί με τους επιστήμονες. Από την Αλάσκα έως την Αφρική, σε όλα τα μέρη που πήγε αξιολογήθηκαν οι κλιματικές αλλαγές και τα προβλήματα που έφερναν αυτές οι αλλαγές, και έγιναν προτάσεις στους αρμόδιους του κράτους για την επίλυση των προβλημάτων. Εκτός από την οικολογική πλευρά του, και η στάση του στο θέμα του διαθρησκευτικού διαλόγου έκανε παρόμοια αίσθηση. Πέραν των ζεστών σχέσεων που ανέπτυξε με τις Χριστιανικές εκκλησίες, κατάφερε να αναπτύξει διάλογο και με Μουσουλμάνους θρησκευτικούς λειτουργούς. Η δήλωσή του «Ευχαριστώ τον Γκιουλέν για την φιλική προσέγγιση του στους μη Μουσουλμάνους. Υπάρχει μια φράση που λέει τα μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του κ. Φετχουλλάχ Γκιουλέν. Τον αγαπάμε και τον επιθυμούμε πολύ» σχετικά με τον Φετχουλλάχ Γκιουλέν, στο ιφτάρ που παρέθεσε η Ένωση Συντακτών το 2008, είναι από τις χαρακτηριστικότερες δηλώσεις του Πατριάρχη και είναι αρκετή για να αποδείξει πόσο διαφορετικός άνθρωπος είναι.
Ο Πατριάρχης, ο οποίος δεν χρησιμοποιεί το επίθετο «οικουμενικός» στα δελτία που δημοσιεύει στα Τουρκικά με την ελπίδα ότι το κράτος του κάποια μέρα θα αποδεχτεί με την ίδια του θέληση αυτήν την θρησκευτική πραγματικότητα, δεν δίνει κατά έναν τρόπο σε όλους ένα μάθημα;
Τι ωραία θα ήταν αν το κράτος ακόμα και να μην αποδεχτεί την «οικουμενικότητα» του, έδινε την εκκλησία, που είχε κατασχέσει από τους Ρωμιούς και στην οποία διοργανώνονταν οι συναντήσεις της Εργκένεκον, σε αυτόν τον άνθρωπο, στον πραγματικό του ιδιοκτήτη, στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος με τις δραστηριότητες για το περιβάλλον για τον διαθρησκευτικό διάλογο κ.α. αυξάνει το κύρος της Τουρκίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, στην εκκλησία δεν θα διοργάνωναν συναντήσεις της Εργένοκον αλλά συμπόσια με θέμα το περιβάλλον…
*Ο Εβρέν Ντεντέ είναι μέλος της μειονότητας της Δ. Θράκης, δημοσιογράφος, εκδότης και δυναμικός μαχητής των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου