φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας
Π Ρ Ο Π Ο Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΡΗΝΗΣ
κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΡΑΤΕΘΕΝ ΔΕΙΠΝΟΝ
(23 Μαΐου 2010)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κυρήνης κ. Ἀθανάσιε,
Λοιποὶ Ἱερώτατοι ἀδελφοί,
Ἀγαπητοὶ συνδαιτυμόνες,
Ἀποτελεῖ ἰδιαιτέραν χαρὰν δι’ ἡμᾶς τὸ νὰ παρακαθήμεθα εἰς τὸ ἐπίσημον τοῦτο δεῖπνον, τὸ ὁποῖον ὁ Ἔξαρχος τοῦ δευτεροθρόνου Πατριαρχείου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἤτοι τοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Κυρήνης καὶ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς κ. Ἀθανάσιος εὐηρεστήθη νὰ παραθέσῃ πρὸς τιμὴν τῆς ἡμῶν Μετριότητος.
Οἱ δεσμοὶ μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας εἶναι ἀρχαῖοι, ἰσχυροὶ καὶ ἀκατάλυτοι, διότι εἶναι δεσμοὶ τοῦ ὁμοδόξου καὶ κατὰ πάντα ταυτοσήμου τῆς πίστεως, τῆς παραδόσεως, τῆς λειτουργικῆς πράξεως, τῆς πνευματικότητος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους καὶ φρονήματος, τῆς ἱερᾶς ἐμπειρίας καὶ τῆς ἐνθέου ὁμολογίας, ὡς καὶ τῆς κοινῆς πολιτιστικῆς ὑποδομῆς. Ταῦτα πάντα μᾶς συνδέουν ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως, μένοντας ταυτοχρόνως, κατὰ τὴν διοίκησιν, εἰς τὸ ἀσύγχυτον καὶ ἄτρεπτον τῶν κανονικῶν ἑκάστου δικαίων. Δύο Ἅγιοι Πατριάρχαι Ἀλεξανδρείας ἐκόσμησαν καὶ τὸν καθ’ ἡμᾶς Ἀποστολικὸν καὶ Οἰκουμενικὸν Θρόνον. Ὁ πολὺς τὰ θεῖα Μελέτιος ὁ Πηγᾶς, ἐπ’ ὀλίγον, ὡς «Ἐπιτηρητής», εἰς ὥρας δυσκόλους τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὁ περίδοξος καὶ πολύτλας Κύριλλος ὁ Λούκαρις, ἐπὶ δωδεκαετίαν ἐκ διαλειμμάτων πατριαρχεύσας, ὁ ὁποῖος μάλιστα κατεστόλισε τὴν πρωτεύθυνον Ἐκκλησίαν μὲ τὴν πορφύραν τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματός του. Ἄλλοτε πάλιν, εἰς ἐξόχως δυσκόλους ὥρας διὰ τὸν Θρόνον τοῦ Ἁγίου Μάρκου, καὶ ἔρημον ἀρχιερατικῆς προστασίας τυγχάνοντα, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον φιλαδέλφως μεριμνῶν ἐξέλεγε καὶ ἀπέστελλεν εἰς αὐτὸν Πατριάρχην ἐκ τῆς Βασιλευούσης, ὡς τοὺς μακαριστοὺς Κοσμᾶν Γ΄ καὶ Ἀρτέμιον, δίδον κυριολεκτικῶς οὕτω τὸ «φιλὶ τῆς ζωῆς» εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἐνῷ οὐδέποτε ἐπαύσατο διεκδικοῦν ἐπιμόνως τὰ Ἀλεξανδρινὰ δίκαια παρὰ τῇ Ὑψηλῇ Πύλῃ. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς κάτω χρόνους, ἐφησυχάζοντες Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι ἐκλήθησαν ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ὡς διάδοχοι τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, ὡς Σωφρόνιος ὁ Γ΄(Δ΄ διὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν) καὶ Μελέτιος Δ΄ (Β΄ διὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν), ὁ Μεταξάκης.
Προσωπικῶς εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν νὰ συνεργασθῶμεν ἀδελφικῶς μετὰ τῶν τελευταίων Προκαθημένων τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἤτοι τῶν μακαριστῶν καὶ ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Νικολάου, Παρθενίου καὶ Πέτρου, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς ὅλης Ἐκκλησίας. Διατηροῦμεν τὰς καλλιτέρας τῶν ἀναμνήσεων καὶ ἐκ τῶν τριῶν. Μάλιστα ὁ πολύκλαυστος Παρθένιος ἦτο καὶ ὁμογάλακτος ἡμῶν ἀδελφός, ἀπόφοιτος τῆς γεραρᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς ὁποίας προσδοκῶμεν νὰ ἀπολαύσωμεν ὅσον ἔνεστι τάχιον, μετὰ τέσσαρας ὅλας δεκαετίας ἀθελήτου ὕπνου. Ἀλλὰ καὶ ὁ σήμερον ἱθύνων τοὺς οἴακας τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου Μακαριώτατος Πάπας καὶ Πατριάρχης κ. Θεόδωρος Β΄ τυγχάνει παλαιόθεν οἰκεῖος ἡμῖν, κυριολεκτικῶς σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων ἡμῶν, ὡς Κρὴς καὶ ἐν Κρήτῃ τὴν ἱερωσύνην λαβὼν καὶ ἐκεῖσε ἐπὶ πολλὰ ἔτη διακονήσας. Τὸν ἐγνωρίσαμεν ἐκ νεότητος αὐτοῦ καὶ τὸν ἀγαπῶμεν, ἐκτιμῶντες τὴν καλωσύνην του, τὴν ἀγάπην του διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν ἱεραποστολικόν του ζῆλον. Ἀπόψε ἐν πνεύματι τὸν αἰσθανόμεθα ἐν μέσῳ ἡμῶν, συνευφραινόμενον καὶ μοιραζόμενον τὴν χαράν μας. Ἄλλωστε, ἡ Ρωσσία τοῦ εἶναι πολὺ οἰκεία. Εἰργάσθη ἐπὶ πολλὰ ἔτη εὐδοκίμως ὡς Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος ἐν Ὀδησσῷ, ἐξέμαθε τὴν ρωσσικὴν γλῶσσαν, ἔκτισε γεφύρας μεταξὺ τῆς ἑλληνοφώνου καὶ τῆς σλαυοφώνου Ὀρθοδοξίας. Παρακαλοῦμεν, Ἱερώτατε ἅγιε Κυρήνης, νὰ μεταφέρετε εἰς τὸν Μακαριώτατον τὴν ἀγάπην μας καὶ τὸν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμὸν καὶ ἐγκάρδιον χαιρετισμόν μας. Προγευόμεθα τῆς χαρᾶς τῆς προσεχοῦς ἐπανασυναντήσεως καὶ τοῦ κοινοῦ προσκυνήματος ἡμῶν εἰς τὴν ἁγιοτόκον Καππαδοκίαν.
Λοιποὶ Ἱερώτατοι ἀδελφοί,
Ἀγαπητοὶ συνδαιτυμόνες,
Ἀποτελεῖ ἰδιαιτέραν χαρὰν δι’ ἡμᾶς τὸ νὰ παρακαθήμεθα εἰς τὸ ἐπίσημον τοῦτο δεῖπνον, τὸ ὁποῖον ὁ Ἔξαρχος τοῦ δευτεροθρόνου Πατριαρχείου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἤτοι τοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Κυρήνης καὶ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς κ. Ἀθανάσιος εὐηρεστήθη νὰ παραθέσῃ πρὸς τιμὴν τῆς ἡμῶν Μετριότητος.
Οἱ δεσμοὶ μεταξὺ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας εἶναι ἀρχαῖοι, ἰσχυροὶ καὶ ἀκατάλυτοι, διότι εἶναι δεσμοὶ τοῦ ὁμοδόξου καὶ κατὰ πάντα ταυτοσήμου τῆς πίστεως, τῆς παραδόσεως, τῆς λειτουργικῆς πράξεως, τῆς πνευματικότητος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους καὶ φρονήματος, τῆς ἱερᾶς ἐμπειρίας καὶ τῆς ἐνθέου ὁμολογίας, ὡς καὶ τῆς κοινῆς πολιτιστικῆς ὑποδομῆς. Ταῦτα πάντα μᾶς συνδέουν ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως, μένοντας ταυτοχρόνως, κατὰ τὴν διοίκησιν, εἰς τὸ ἀσύγχυτον καὶ ἄτρεπτον τῶν κανονικῶν ἑκάστου δικαίων. Δύο Ἅγιοι Πατριάρχαι Ἀλεξανδρείας ἐκόσμησαν καὶ τὸν καθ’ ἡμᾶς Ἀποστολικὸν καὶ Οἰκουμενικὸν Θρόνον. Ὁ πολὺς τὰ θεῖα Μελέτιος ὁ Πηγᾶς, ἐπ’ ὀλίγον, ὡς «Ἐπιτηρητής», εἰς ὥρας δυσκόλους τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὁ περίδοξος καὶ πολύτλας Κύριλλος ὁ Λούκαρις, ἐπὶ δωδεκαετίαν ἐκ διαλειμμάτων πατριαρχεύσας, ὁ ὁποῖος μάλιστα κατεστόλισε τὴν πρωτεύθυνον Ἐκκλησίαν μὲ τὴν πορφύραν τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματός του. Ἄλλοτε πάλιν, εἰς ἐξόχως δυσκόλους ὥρας διὰ τὸν Θρόνον τοῦ Ἁγίου Μάρκου, καὶ ἔρημον ἀρχιερατικῆς προστασίας τυγχάνοντα, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον φιλαδέλφως μεριμνῶν ἐξέλεγε καὶ ἀπέστελλεν εἰς αὐτὸν Πατριάρχην ἐκ τῆς Βασιλευούσης, ὡς τοὺς μακαριστοὺς Κοσμᾶν Γ΄ καὶ Ἀρτέμιον, δίδον κυριολεκτικῶς οὕτω τὸ «φιλὶ τῆς ζωῆς» εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἐνῷ οὐδέποτε ἐπαύσατο διεκδικοῦν ἐπιμόνως τὰ Ἀλεξανδρινὰ δίκαια παρὰ τῇ Ὑψηλῇ Πύλῃ. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς κάτω χρόνους, ἐφησυχάζοντες Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι ἐκλήθησαν ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ὡς διάδοχοι τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, ὡς Σωφρόνιος ὁ Γ΄(Δ΄ διὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν) καὶ Μελέτιος Δ΄ (Β΄ διὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν), ὁ Μεταξάκης.
Προσωπικῶς εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν νὰ συνεργασθῶμεν ἀδελφικῶς μετὰ τῶν τελευταίων Προκαθημένων τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἤτοι τῶν μακαριστῶν καὶ ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Νικολάου, Παρθενίου καὶ Πέτρου, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς ὅλης Ἐκκλησίας. Διατηροῦμεν τὰς καλλιτέρας τῶν ἀναμνήσεων καὶ ἐκ τῶν τριῶν. Μάλιστα ὁ πολύκλαυστος Παρθένιος ἦτο καὶ ὁμογάλακτος ἡμῶν ἀδελφός, ἀπόφοιτος τῆς γεραρᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς ὁποίας προσδοκῶμεν νὰ ἀπολαύσωμεν ὅσον ἔνεστι τάχιον, μετὰ τέσσαρας ὅλας δεκαετίας ἀθελήτου ὕπνου. Ἀλλὰ καὶ ὁ σήμερον ἱθύνων τοὺς οἴακας τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου Μακαριώτατος Πάπας καὶ Πατριάρχης κ. Θεόδωρος Β΄ τυγχάνει παλαιόθεν οἰκεῖος ἡμῖν, κυριολεκτικῶς σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων ἡμῶν, ὡς Κρὴς καὶ ἐν Κρήτῃ τὴν ἱερωσύνην λαβὼν καὶ ἐκεῖσε ἐπὶ πολλὰ ἔτη διακονήσας. Τὸν ἐγνωρίσαμεν ἐκ νεότητος αὐτοῦ καὶ τὸν ἀγαπῶμεν, ἐκτιμῶντες τὴν καλωσύνην του, τὴν ἀγάπην του διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν ἱεραποστολικόν του ζῆλον. Ἀπόψε ἐν πνεύματι τὸν αἰσθανόμεθα ἐν μέσῳ ἡμῶν, συνευφραινόμενον καὶ μοιραζόμενον τὴν χαράν μας. Ἄλλωστε, ἡ Ρωσσία τοῦ εἶναι πολὺ οἰκεία. Εἰργάσθη ἐπὶ πολλὰ ἔτη εὐδοκίμως ὡς Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος ἐν Ὀδησσῷ, ἐξέμαθε τὴν ρωσσικὴν γλῶσσαν, ἔκτισε γεφύρας μεταξὺ τῆς ἑλληνοφώνου καὶ τῆς σλαυοφώνου Ὀρθοδοξίας. Παρακαλοῦμεν, Ἱερώτατε ἅγιε Κυρήνης, νὰ μεταφέρετε εἰς τὸν Μακαριώτατον τὴν ἀγάπην μας καὶ τὸν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμὸν καὶ ἐγκάρδιον χαιρετισμόν μας. Προγευόμεθα τῆς χαρᾶς τῆς προσεχοῦς ἐπανασυναντήσεως καὶ τοῦ κοινοῦ προσκυνήματος ἡμῶν εἰς τὴν ἁγιοτόκον Καππαδοκίαν.
Ἡ ἐν Μόσχᾳ παρουσία τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου εἶναι μία διαρκὴς ὑπογράμμισις τῶν ἀγαθῶν ἀδελφικῶν σχέσεων αὐτοῦ μὲ τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας.
Εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα νὰ εἶναι ἡ Ἐξαρχία αὕτη πάντοτε ἕνας τηλαυγὴς φάρος τῆς μεγάλης παραδόσεως τοῦ Θρόνου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου καὶ τόπος ἁγίας ἐν Χριστῷ συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας.Ἱερώτατε ἅγιε Κυρήνης!
Ἐκ μέρους καὶ τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Συνοδείας σᾶς ἐκφράζομεν θερμοτάτας εὐχαριστίας διὰ τὴν ἀποψινὴν ἐγκάρδιον δοχὴν καὶ τὸ δεῖπνον. Διεκρίνομεν ὅλην τὴν περιλάλητον κυπριακὴν φιλοξενίαν καὶ τὴν κυκκώτικην ἀρχοντιάν, τόσον εἰς τὸ δεῖπνον καθ’ ἑαυτὸ καὶ εἰς τὴν ὅλην ἀτμόσφαιράν του, ὅσον καὶ εἰς τοὺς εὐγενεῖς λόγους τῆς πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην προσφωνήσεώς σας. Νὰ γνωρίζετε ὅτι πολὺ σᾶς ἐκτιμῶμεν καὶ ἀγαπῶμεν, καὶ σᾶς ἀναμένομεν εἰς πρώτην εὐκαιρίαν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Εὐχόμεθα ὁ Παράκλητος νὰ φωτίζῃ πάντοτε δαψιλῶς τὴν καρδίαν καὶ τὰς τρίβους σας καὶ νὰ σᾶς χαρίζῃ μακροημέρευσιν, ὑγείαν καὶ δυνάμεις πνευματικὰς πολλάς, διὰ νὰ ἀνταποκρίνεσθε πάντοτε ἐπιτυχῶς καὶ καλλικάρπως, ὡς μέχρι τοῦδε, εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ἀρχιερατικοῦ σας ἀξιώματος καὶ τῆς ἐξαρχικῆς σας εὐθύνης, εὐαρεστοῦντες τῷ Θεῷ, τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῷ Μακαριωτάτῳ Πάπᾳ καὶ Πατριάρχῃ ὑμῶν.
Μὴ ἐπιθυμοῦντες νὰ καταπονήσωμεν διὰ περισσοτέρων τοὺς ἀγαπητοὺς συνδαιτυμόνας, ὑψοῦμεν τὸ ποτήριον ὑπὲρ ὑγιείας καὶ μακροημερεύσεως τοῦ Μακαριωτάτου ἀδελφοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου καὶ τοῦ εὐγενοῦς ἀμφιτρύωνος Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ κ. Ἀθανασίου. Εἰς πολλὰ ἔτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου