Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Στην γενέτειρά της επέστρεψε ύστερα από σχεδόν 90 χρόνια η κυρία Κωνσταντινιά Γεωργαλά, 91 ετών σήμερα, η οποία το Σάββατο το απόγευμα επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και έλαβε την ευλογία και τις ευχές του.
Συναισθήματα συγκίνησης και χαράς πλημμύρισαν την ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία γεννήθηκε το 1920 στο Φανάρι, βαπτίσθηκε στην Παναγία την Μουχλιώτισα που βρίσκεται δίπλα από την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή και το 1922 – στην αγκαλιά των γονιών της - ακολούθησε τον δρόμο του ξεριζωμού του ελληνισμού της Μικρασίας.
«Ήρθα να δω τον τόπο που άνοιξα τα μάτια μου, που είδα το φως της ζωής», μας εξομολογήθηκε η κυρία Κωνσταντινιά την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου για να προσκυνήσει. «Με αξίωσε ο Κύριος να επιστρέψω, ας είναι δοξασμένο το όνομά του» είπε εμφανώς συγκινημένη.
Στο δικό της προσκύνημα στην Πόλη, στην επιστροφή της στον τόπο που γεννήθηκε, την συνόδευαν η κόρη της, ιατρός Ανδρονίκη Καϊμάκη και φιλικά της πρόσωπα από την Θεσσαλονίκη όπου κατοικεί.
«Η Κωνσταντινιά στην Κωνσταντινούπολη», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης υποδεχόμενος με ανοιχτή την αγκαλιά του την κυρία Γεωργαλά στο Πατριαρχικό Γραφείο.
«Γιατί δεν ερχόσασταν τόσα χρόνια;» την ρώτησε ο Πατριάρχης.
«Υποχρεώσεις και άλλα… δεν έδωσαν την ευκαιρία να έλθω. Τώρα μας αξίωσε ο Θεός» απάντησε η σεμνή κυρία Κωνσταντινιά που το πατρικό της επίθετο είναι Μάγκου.
«Γιατί δεν ερχόσασταν τόσα χρόνια;» την ρώτησε ο Πατριάρχης.
«Υποχρεώσεις και άλλα… δεν έδωσαν την ευκαιρία να έλθω. Τώρα μας αξίωσε ο Θεός» απάντησε η σεμνή κυρία Κωνσταντινιά που το πατρικό της επίθετο είναι Μάγκου.
Ο Πατριάρχης, η κυρία Γεωργαλά και η κόρη της συζήτησαν για το σημαντικό αυτό ταξίδι που χρειάστηκαν να περάσουν εννέα δεκαετίες για να πραγματοποιηθεί.
«Πώς σας φάνηκε η Κωνσταντινούπολη, η γενέτειρα;» την ρώτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Συγκίνηση ένιωσα ύστερα από τόσα χρόνια. Διάβαζα για την Πόλη αλλά και τη γνώριζα από διηγήσεις της γιαγιάς μου» απάντησε η ηλικιωμένη γυναίκα.
«Πώς σας φάνηκε η Κωνσταντινούπολη, η γενέτειρα;» την ρώτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Συγκίνηση ένιωσα ύστερα από τόσα χρόνια. Διάβαζα για την Πόλη αλλά και τη γνώριζα από διηγήσεις της γιαγιάς μου» απάντησε η ηλικιωμένη γυναίκα.
Αποχαιρετώντας την ο Πατριάρχης την προέτρεψε να επισκεφθεί και πάλι το Πατριαρχείο και την Πόλη.
Πατριάρχης: Να μας ξανάρθεις…
κ.Γεωργαλά: Έτσι λέτε; Να σας έχει ο Θεός γερό…
Πατριάρχης: Η ευχή σου πιάνει. Να με θυμάσαι στην προσευχή σου.
«Δόξα τον Θεό, αισθάνομαι μια ικανοποίηση μέσα μου» μας δήλωσε αμέσως μετά την συνάντησή της με τον Πατριάρχη του Γένους η κυρία Κωνσταντινιά.
Και συνέχισε λέγοντάς ένα ποίημα:
«Mια έχω, μια ελπίδα. Λέω πως θα έλθω ένα πρωί, εκεί που πρωτοείδα το φως και τη ζωή».
«Η ελπίδα μου έγινε πραγματικότητα» πρόσθεσε.
Πατριάρχης: Να μας ξανάρθεις…
κ.Γεωργαλά: Έτσι λέτε; Να σας έχει ο Θεός γερό…
Πατριάρχης: Η ευχή σου πιάνει. Να με θυμάσαι στην προσευχή σου.
«Δόξα τον Θεό, αισθάνομαι μια ικανοποίηση μέσα μου» μας δήλωσε αμέσως μετά την συνάντησή της με τον Πατριάρχη του Γένους η κυρία Κωνσταντινιά.
Και συνέχισε λέγοντάς ένα ποίημα:
«Mια έχω, μια ελπίδα. Λέω πως θα έλθω ένα πρωί, εκεί που πρωτοείδα το φως και τη ζωή».
«Η ελπίδα μου έγινε πραγματικότητα» πρόσθεσε.
Πριν την συνάντησή της με τον Πατριάρχη προσκύνησε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Προσκυνώντας τις εικόνες κοντοστάθηκε μπροστά από εκείνη της Παναγίας της Φανερωμένης που μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο από την Αρτάκη, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή. Και αυτό γιατί μόλις πληροφορήθηκε την προέλευση της ιερής εικόνας συγκινήθηκε ιδιαιτέρως αφού ο μακαριστός σύζυγός της, που άφησε την τελευταία του πνοή το 2005 σε ηλικία 100 ετών, καταγόταν από την Αρτάκη. Η κυρία Κωνσταντινιά ασπάστηκε την εικόνα και προσευχήθηκε στην χάρη της Παναγίας.
Συγκινητικές στιγμές για την εννενηντάχρονη γυναίκα, πού είδε για πρώτη φορά τον τόπο όπου γεννήθηκε. Συγκινητικές όμως στιγμές και για τον ίδιο τον Πατριάρχη μας, που υποδέχτηκε στο Σεπτό Κέντρο την γυναίκα αυτή, η οποία αντίκρυσε για πρώτη φορά το φώς του ηλίου στην ένδοξη Συνοικία του Φαναρίου. Μακάρι αυτός ο πόθος για την Πόλη να υπάρχει σε όλους τους ξενιτεμένους Κωνσταντινουπολίτες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Πόλη, όχι γιατί το ήθελαν αλλά γιατί το επέβαλαν κάποιοι άλλοι. Μακάρι αυτή η αγάπη για την Πόλη για την Πρωτεύουσα της Ρωμηοσύνης, για την Πόλη του Πέραν και της Αγιά -Σοφιάς, να υπάρχει σε όλους μας, ώστε να πηγαίνουμε πιο τακτικά και να αντλούμε δύναμη και ελπίδα από τα άγια, τα ιερά και τα όσια της Φυλής και του Γένους μας, που με περισσή φροντίδα κρατούν αναμμένα η Ρωμηοσύνη, αλλά και το Μαρτυρικό μας Πατριαρχείο.
ΑπάντησηΔιαγραφή