Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ως φιλόστοργος πνευματικός πατέρας και συνεχιστής της δισχιλιετούς παρουσίας της Χριστιανοσύνης στην γη της αρχαίας πόλης του Βυζαντίου όπου δίδαξε ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, υποδέχεται τους μαθητές, ακούει τις εντυπώσεις και τις σκέψεις τους, μοιράζεται τους προβληματισμούς τους και τους μιλάει για την κατά Χριστόν ζωή στις σύγχρονες κοινωνίες, για τον σεβασμό του ανθρωπίνου προσώπου, για την ανεκτικότητα και την ειρηνική συνύπαρξη, το διάλογο και για την ανάγκη ευαισθητοποίησης όλων των ανθρώπων για την προστασία της Δημιουργίας και ιδιαιτέρως του φυσικού περιβάλλοντος.
Φωνές, χαμόγελα, ζωηρό βλέμμα που διατρέχει κάθε γωνιά του Πατριαρχικού Οίκου και του Ναού του Αγίου Γεωργίου. Οι μαθητές, αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας, μεταφέρουν αυτή την εμπειρία πίσω στην Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή ο Πατριάρχης δεν ξεχνά ούτε λεπτό τα παιδιά της Ομογένειας. Τα αγόρια και τα κορίτσια που φοιτούν στα ρωμαίικα σχολεία της Πόλης, συνεχιστές και τα ίδια της μακραίωνης παρουσίας της ρωμιοσύνης στην άλλοτε Βασιλεύουσα.
Οι μαθητές της Βλάγκας
Τα επτά παιδιά τραγούδησαν και παρουσίασαν μια μικρή θεατρική παράσταση με θέμα την προστασία του περιβάλλοντος, την οποία προετοίμασαν με την βοήθεια των δασκάλων τους. Στη συνέχεια προσέφεραν στον Πατριάρχη ένα μικρό βιβλίο που δημιούργησαν μόνα τους για την φύση και τη διαφύλαξή της.
Προηγουμένως είχε μιλήσει ο Μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος, Επόπτης της Περιφερείας Υψωμαθείων, ο Αρχιεπίσκοπος Γεράσων Θεοφάνης, εκ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ο οποίος είχε διατελέσει Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη, η κ. Έρση Αμπατζή - Κάλφογλου, Καθηγήτρια, Πρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητος καθώς και οι κυρίες Αγνή Ν. Νικολαΐδου και Δέσποινα Βασιλειάδου, εκπαιδευτικοί της Κοινοτικής Σχολής.
Στο τέλος ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τους εκπαιδευτικούς για την εκδήλωση και κυρίως την χαρά και την ικανοποίησή του για τη δημιουργικότητα και την εργατικότητα των λιγοστών μαθητών του κοινοτικού δημοτικού σχολείου.
Ο νέος Παιδικός Σταθμός της Κοινότητας Σταυροδρομίου
Την περασμένη Κυριακή ο Πατριάρχης είχε την ευκαιρία να καθίσει δίπλα-δίπλα με τα μικρά παιδιά του νέου παιδικού σταθμού της Κοινότητας της Αγίας Τριάδας Σταυροδρομίου.
Μέσα στο ζεστό και λειτουργικό περιβάλλον του προσφάτως ανακαινισμένου παλαιού δημοτικού σχολείου της Κοινότητας, οι λιλιπούτειοι μαθητές αποκτούν τα πρώτα ακούσματα, μαθαίνουν παραδοσιακά ρωμαίικα παιχνίδια και κάνουν τα πρώτα τους βήματα για την κοινωνικοποίησή τους.
Στο πλευρό των 15 παιδιών, κάθε στιγμή της ημέρας, βρίσκεται η κυρία Αγάπη Παπαδοπούλου, ακούραστη, εργατική και σεμνή εκπαιδευτικός, αλλά και η νεοεκλεγείσα εφοροεπιτροπή της μεγαλωνύμου Κοινότητας Σταυροδρομίου με επικεφαλής τον δραστήριο πρόεδρο της, Γεώργιο Παπαλιάρη.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ράντισε με αγιασμό τους χώρους του παιδικού σταθμού ευλογώντας τα παιδιά, τους δασκάλους τους και τους κοινοτικούς παράγοντες.
Χαρούμενα παιδικά πρόσωπα και γέλια πλημμύρισαν τον χώρο γεμίζοντας όλους με αισιοδοξία για το αύριο της Ρωμιοσύνης. Μιας Ρωμιοσύνης που μπορεί να δοκιμάστηκε πολλές φορές αλλά άντεξε, επιβίωσε και συνεχίζει την πορεία της γεμάτη ελπίδες για το μέλλον.
"Ρωμηοσύνη, Ρωμηοσύνη δεν θα ησυχάσεις πιά, ένα χρόνο ζείς ειρήνη και τριάντα στην φωτιά". Αυτά τα λόγια από το γνωστό τραγούδι "η Σμύρνη" νομίζω ότι ταιριάζουν απόλυτα για το μέλλον της Ρωμηοσύνης στην Πόλη. Η Ρωμηοσύνη πέρασε πολλά, ιδίως στον εικοστό αιώνα. Συνεχίζει όμως να υπάρχει παρά τις Κασσάνδρες που μιλούν για το τέλος της και το τέλος του Πατριαρχείου. Η παρουσία του Πατριάρχου μας κυρίου Βαρθολομαίου κοντά στην νεολαία της Πόλεως, η ίδρυση του νέου παιδικού Σταθμού στην Κοινότητα της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου, δείχνουν ότι η Ρωμηοσύνη και το Πατριαρχείο μας έχουν μέλλον λαμπρό. Και είναι λαμπρό, γιατί αυτή η μικρή ζύμη μπορεί να ζυμώσει όλο το φύραμα. Να γιατί ο Πατριάρχης μας και όλοι οι συνεργάτες του είναι χαρούμενοι, γιατί στα πρόσωπα των μικρών αυτών παιδιών, βλπέπουν την συνέχεια του Γένους στα αγιασμένα και ευλογημένα χώματα της Βασιλευούσης των Πόλεως, της Πόλεως που την θεωρεί και δική του πατρίδα κάθε έλληνας - ρωμηός όπου γής. Παναγιώτατε, οι αγώνες Σας έφεραν καρπούς. Απολαύστε τους. Και οι καρποί αυτοί θα φέρουν και άλλους, γιατί είναι χαρακτηριστικό του Γένους μας πώς "η Ρωμηοσύνη ανθεί και φέρει κι άλλο".
ΑπάντησηΔιαγραφή