Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος ΜαγγίναςΤα εγκαίνια της έκθεσης «Λατρεία και Προσκυνήματα μετά την Άλωση μέσα από τις Συλλογές του Μουσείου Μπενάκη», που πραγματοποιείται στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, τέλεσε σήμερα το πρωί ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρουσία του υφυπουργού Πολιτισμού Γιώργου Νικητιάδη, της Γενικής Γραμματέως του Υπουργίου Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, της εκπροσώπου του Μουσείου Μπενάκη Ειρήνης Γερουλάνου, της Προέδρου του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Καθηγήτριας Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ και πλήθους προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών. Παρόντες και οι ιεράρχες Περγάμου Ιωάννης, Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος, Φωκίδος Αθηναγόρας και Θηβών και Λεβαδείας Γεώργιος.
Στην έκθεση, που αποτελεί προπομπό διεθνούς συμποσίου με θέμα «Το Βυζάντιο στην ιστορική συνέχεια», παρουσιάζονται εικόνες και λειτουργικά αντικείμενα μεταβυζαντινής περιόδου.
«Η τέχνη είναι η μόνη δραστηριότητα του ανθρώπου που ούτε σκοτώνει, ούτε λερώνει» είπε στον σύντομο χαιρετισμό της η καθηγήτρια Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ η οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη σημασία του έργου και της προσφοράς του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου που φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια ιεροσύνης και 20 χρόνια στον Πατριαρχικό Θρόνο.
Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε μεταξύ άλλων:
«Αντιλαμβανόμενοι την αναφοράν του ονόματος του Βυζαντίου εις το θέμα του υμετέρου Συμποσίου ως αναφοράν και εις την πόλιν, την ευρυτέρως γνωστήν ως πόλιν του Κωνσταντίνου, αλλά και εις την σημασίαν αυτής εις την εξέλιξιν της βυζαντινής αυτοκρατορίας και την προσφοράν ταύτης εις την οικουμένην, της οποίας απετέλει κατά κοινήν ομολογίαν την καρδίαν και τους οφθαλμούς, θεωρούμεν και εαυτούς αποτελούντας ιστορικήν συνέχειαν του Βυζαντίου, καθόσον το Βυζάντιον υπάρχει μέχρι της σήμερον έδρα της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου.
Άλλωστε, αποτελεί γεγονός ευαπόδεικτον και αποδεκτόν υφ' απάντων των επιστημόνων και μελετητών η μεγίστη συμβολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου εις την διαμόρφωσιν της πνευματικής προσωπικότητος και της πολιτιστικής ταυτότητος του Βυζαντίου, ήτις φέρει την ανεξίτηλον σφραγίδα επιφανών πατριαρχών και διαπρεπών ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, λογίων κληρικών, ακαταπονήτων ιεραποστόλων, θεοκινήτων υμνογράφων και αγιογράφων, καλλιφώνων μελωδών και ταπεινών μοναχών.
«Αντιλαμβανόμενοι την αναφοράν του ονόματος του Βυζαντίου εις το θέμα του υμετέρου Συμποσίου ως αναφοράν και εις την πόλιν, την ευρυτέρως γνωστήν ως πόλιν του Κωνσταντίνου, αλλά και εις την σημασίαν αυτής εις την εξέλιξιν της βυζαντινής αυτοκρατορίας και την προσφοράν ταύτης εις την οικουμένην, της οποίας απετέλει κατά κοινήν ομολογίαν την καρδίαν και τους οφθαλμούς, θεωρούμεν και εαυτούς αποτελούντας ιστορικήν συνέχειαν του Βυζαντίου, καθόσον το Βυζάντιον υπάρχει μέχρι της σήμερον έδρα της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου.
Άλλωστε, αποτελεί γεγονός ευαπόδεικτον και αποδεκτόν υφ' απάντων των επιστημόνων και μελετητών η μεγίστη συμβολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου εις την διαμόρφωσιν της πνευματικής προσωπικότητος και της πολιτιστικής ταυτότητος του Βυζαντίου, ήτις φέρει την ανεξίτηλον σφραγίδα επιφανών πατριαρχών και διαπρεπών ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, λογίων κληρικών, ακαταπονήτων ιεραποστόλων, θεοκινήτων υμνογράφων και αγιογράφων, καλλιφώνων μελωδών και ταπεινών μοναχών.
Εάν οι πολιτικοί και διοικητικοί θεσμοί απετέλουν δια το Βυζάντιον την κεφαλήν, τους οφθαλμούς και τα ώτα, τας χείρας και τους πόδας αυτού, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον απετέλει την ψυχήν, ήτις και παρέμεινε ζώσα παρά τας επελθούσας ιστορικάς αλλαγάς αλλά και παρά τας ποικιλομόρφους δυσκολίας ας αντιμετώπισε και τας ανυπολογίστους θυσίας ας υπέστη.
Η ψυχή αύτη συνέβαλε και εις την ιστορικήν συνέχειαν του Βυζαντίου τόσον εις τον χώρον εις τον οποίον είχε μεγαλουργήσει όσον και εκτός αυτού κατ' ανατολήν και δύσιν.
Δαπανώσα θυσιαστικώς τον εαυτόν της η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ανέλαβε την διατήρησιν της παιδείας, την διαφύλαξιν της ιστορίας και της γλώσσης του Γένους, την προστασίαν και ανάπτυξιν των τεχνών. Υπό τας πτέρυγας αυτής ανήπτον τον πυρσόν της γνώσεως σχολαί περιφανείς ως η Μεγάλη του Γένους Σχολή, η Πατμιάς, η Αθωνιάς και πλείσται άλλαι, διατηρούσαι αναλλοίωτον την παράδοσιν των περιφήμων σχολών του Βυζαντίου.
Την ιστορικήν συνέχειαν του Βυζαντίου υπηρετεί όμως και σήμερον η Μήτηρ Αγία του Χριστού Εκκλησία φυλάττουσα και ορθοτομούσα τον λόγον της αληθείας, εργαζομένη νυκτός και ημέρας υπέρ του ανά την οικουμένην ποιμνίου της και θύουσα και την ψυχήν αυτής υπέρ τούτου, στοιχούσα τη ιερά παραδόσει των αγίων Πατέρων, συντηρούσα και ανακαινίζουσα ιερούς ναούς, παλαιούς και νεωτέρους, άπτουσα λύχνον εις τους από δεκαετιών αλειτουργήτους ιερούς ναούς εις Μικράν Ασίαν, Πόντον, Καππαδοκίαν και Θράκην, μεταδιδούσα ποικιλοτρόπως την ψυχήν του Βυζαντίου εις άπαντα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου δια των κατά τόπους Ιερών Μητροπόλεων των ανηκουσών εις την πνευματικήν αυτής δικαιοδοσίαν, ουδέποτε όμως διεκδικούσα δόξαν ανθρωπίνην δι' εαυτήν, έχουσα βαθυτάτην συναίσθησιν ότι «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου», αλλά υπάρχει εν αυτώ δια να διακονή τον κόσμον και τον άνθρωπον.
Και ο Πατριάρχης κατέληξε:
Δια τοιούτων προβληματισμών αντιμετωπίζομεν το θέμα του Διεθνούς Συμποσίου• έχοντες δε την βεβαιότητα ότι εκ των εισηγήσεων θα προέλθουν πλείσται όσαι απαντήσεις εις το ερώτημα του υμετέρου Συμποσίου «Ποιά υπήρξε η συνέχεια της λαμπρής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», επιδαψιλεύομεν εις υμάς ολοθύμως τας πατρικάς ημών ευχάς και Πατριαρχικάς ευλογίας δια την επιτυχή διεξαγωγήν των εργασιών αυτού, και συγχαίρομεν πάσι τοις συντελεσταίς, εν οις πρώτη τυγχάνει η Ελλογιμωτάτη κ. Ελένη Γλυκατζή-Αρβελέρ, η και εκδαπανήσασα την ζωήν αυτής εις την μελέτην και την προβολήν του Βυζαντίου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου