ΑΞΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΔΩΝΙΩΝ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

Φανάρι, του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης τελέστηκε σήμερα στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο η χειροτονία του Μητροπολίτου Κυδωνιών Αθηναγόρα.

Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Γέρων Δέρκων Απόστολος, Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, Μιλήτου Απόστολος, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Γαλλίας Εμμανουήλ,  Αρκαλοχωρίου Ανδρέας, Θηβών Γεώργιος, και Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος.

Παρέστη συμπροσευχόμενος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.

Ο νεοχειροτονηθείς διένειμε σε όλο το εκκλησίασμα το αντίδωρο για πολλή ώρα.

Ακολούθησε δεξίωση στην Αίθουσα του Θρόνου, παρουσία και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, κατά την οποία μίλησε ο Πατριάρχης, ο νέος Μητροπολίτης Κυδωνιών και ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Γεώργιος, ο οποίος ήταν ηγούμενος του Μητροπολίτου Κυδωνιών στην Ι. Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας, όταν ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας ασπάστηκε το μοναχικό βίο.

Προσλαλιά τῆς Α. Θ. Παναγιότητος 

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου 

κατά τήν εἰς Ἐπίσκοπον Χειροτονίαν τοῦ Θεοφιλεστάτου 

Ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου 

(Φανάριον, 18 Νοεμβρίου 2012) 

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριε Ἱερώνυμε, 

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Μητροπολῖτα Κυδωνιῶν κύριε Ἀθηναγόρα, 

Ἐντιμότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος, 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

"Δόξα τῇ ἀπειροτάτῃ καί παναιτίῳ καί ζωαρχικῇ βασιλείᾳ Σου· ἡ ὑπερούσιος καί ὑπέρθεος καί ὑπεράρχιος ἐναρχική Παναγία Τριάς... ἡ πάντα ὑπέρ ἔννοιαν ὑπερβάλλουσα ἁγιότης, ἡ πάντων δεσπόζουσα κυριότης, ἡ πάντων ἀρχή ὑπεράρχιος, καί ἀπειρία πάσης ἀπειρίας, καί πάντων πέρας ὑπερτελές, ἡ πάντα ἐν σεαυτῇ περιέχουσα κατά μίαν ὑπερουσίως ἀπειρίας ἁπλότητα"(Θηκαρᾶς, Ὕμνος Τριαδικός, σελ. 99, Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος, Ἅγιον Ὄρος 2008). 

Ἐπαναλαμβάνοντες καί ἡμεῖς κατά τήν ὥραν ταύτην, καθ᾿ ἥν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὑπερίπταται ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, καί συγκροτεῖ ἐπί αἰῶνας τόν σταυροαναστάσιμον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, τήν δοξολογικήν ταύτην ἀναφοράν, ἐπικαλούμεθα ἐπί σέ, ἀδελφέ Ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῶν Κυδωνιῶν, τῆς ὡραίας καί ἀλησμονήτου Ἰωνικῆς καί Αἰολικῆς γῆς, τήν Θείαν Χάριν, τήν "τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν". 

Ὁ κυβερνῶν τά πάντα κατά τάς ἀνεξιχνιάστους βουλάς Αὐτοῦ Κύριος μᾶς ἐκάλεσε καί σήμερον νά προσφέρωμεν εἰς Αὐτόν τήν ἀναίμακτον θυσίαν, καί συγχρόνως νά ἐπιθέσωμεν τάς χεῖρας ἐπί σέ, καί νά τελέσωμεν τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν σου, ὡς καλλικάρπως ἱερατικῶς ἄχρι τοῦδε ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν διακονήσαντα ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ Ναῷ ὑπό τήν ἰδιότητα κυρίως τοῦ Μεγάλου Ἀρχιμανδρίτου. 

 Ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικῶς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, "ἐλθών εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακράν καί τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι᾿ αὐτοῦ ἔχομεν τήν προσαγωγήν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνί Πνεύματι πρός τόν Πατέρα" (Ἐφεσ. β΄,18-19). Διά μόνου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ προσφερόμεθα πρός τόν Θεόν καί Πατέρα, ὡς Αὐτός βεβαιοῖ ἡμᾶς, λέγων: "Οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα, εἰ μή δι᾿ ἐμοῦ" (Ἰωάν. ιδ΄, 6-7). 

Τοιουτοτρόπως καί σύ, τέκνον καί ἀδελφέ ἐν Κυρίῳ, ὡς καί πάντες οἱ περί σέ ἐν τῇ Ἱερᾷ Αὐλῇ ταύτῃ τοῦ Φαναρίου, κατά τό μέτρον καί τήν χάριν ἥτις ἐδόθη ἑκάστῳ παρά Θεοῦ, ἄλλος πολύ καί ἕτερος ὀλιγώτερον, προσφέρετε ὡς λίθοι εἰς τήν πνευματικήν οἰκοδομήν τοῦ Οἰκοδομήματος, τό ὁποῖον εἶναι καί λέγεται Μεγάλη Ἐκκλησία. Σύ δέ προσωπικῶς, λαβών τό χάρισμα τῆς διακονίας παρά τοῦ συμπροσευχομένου λίαν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρίου Ἱερωνύμου, ὅστις ὡς Μητροπολίτης τότε Θηβῶν καί Λεβαδείας σέ διέθεσεν εἰς τάς χρείας καί τήν διακονίαν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν ἐνταῦθα Κέντρου, ἐκλήθης νῦν διά τῆς τιμίας ψήφου τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἡμετέρᾳ εἰσηγήσει, εἰς τόν μέγιστον βαθμόν τῆς ἀρχιερωσύνης. Ἀνταποκριθείς εἰς τήν κλῆσιν, διηκόνησες ἐπί δύο περίπου δεκαετίας ἐγκάρπως καί ἐμπόνως ἀπό διαφόρων ἐπάλξεων ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ περιβόλῳ· ὡς Μέγας Ἀρχιμανδρίτης, ὡς ὑπεύθυνος τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, τῆς Πατριαρχικῆς Βιβλιοθήκης, τῆς διδασκαλίας τῆς λειτουργικῆς τάξεως καί παραδόσεως τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας εἰς τόν ἐνταῦθα ἱερόν κλῆρον, τῆς ἐκδόσεως τοῦ Ἡμερολογίου ἡμῶν, συγκοπιῶν μετά τῶν συμπροσευχομένων ἀδελφῶν σου τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς καί συμβαστάζων μετ᾿ αὐτῶν τόν καθ᾿ ἡμέραν καύσωνα τῆς πολυπλάγκτου, πολυεπιπέδου, πολυμεροῦς καί πολυτρόπου διακονίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πάντα πράττων καί λέγων πρός τό κοινωφελές.

 Ἀσφαλῶς μετά τῶν κατά πνεῦμα ἀδελφῶν καί πατέρων σου, τῶν σήμερον μετεχόντων εἰς τήν χαράν καί τήν τιμήν σου, ἰδιαιτέρως χαίρονται καί ἀγάλλονται οἱ κατά σάρκα συγγενεῖς σου, ἡ ἐκλεκτή μήτηρ σου καί ἡ αὐταδέλφη σου, βλέπουσαι τήν βλάστησιν καί αὔξησιν τοῦ πνευματικοῦ σπόρου, τόν ὁποῖον ἐφύτευσεν ἡ οἰκογένειά σου, καί μάλιστα ὁ μακαριστός πατήρ σου, ἡ ψυχή τοῦ ὁποίου εὐφραίνεται ἀσφαλῶς ἐν οὐρανοῖς διά τήν πρόοδον καί κατά Θεόν προκοπήν τοῦ τέκνου του. 

 Ἡ ἀναγινωσκομένη σήμερον Εὐαγγελική περικοπή ἄς εἶναι καί διά σέ μία διαρκής ὑπόμνησις καί ἐγερτήριον σάλπισμα, ὥστε, ἐνθυμούμενος πάντοτε τό ἄδηλον τοῦ θανάτου, τό ὁποῖον εἶχε λησμονήσει ὁ διά πολλῶν χαρισμάτων καί ἐπιγείων τιμῶν καί ἀγαθῶν τιμηθείς ὑπό τοῦ Θεοῦ "ἄφρων πλούσιος", νά εἶσαι πάντοτε φρόνιμος οἰκονόμος τῆς Ἀρχιερατικῆς Χάριτος, δοῦλος Κυρίου πιστός, φυλάττων ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, ἕως ἐσχάτης σου ἀναπνοῆς, τήν ἀμώμητον ἡμῶν Ὀρθόδοξον πίστιν, ἀπέχων ἀπό πάσης ἁμαρτίας καί ἀδικίας, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἡ φοβερά διά τόν ἀνέτοιμον ὥρα τοῦ θανάτου συντάξῃ σε ὁ Κύριος μετά τῶν μακαρίων καί γρηγορούντων. Μή λησμονήσῃς ποτέ "τήν τοῦ βίου ματαιότητα καί τήν ἐπάλληλον φοράν ἐν πᾶσι τρόποις τῆς ἀνθρωπίνης περιδινήσεως, καί ὅτι ἕν μόνον ἐστί στάσιμον καί ἀγαπητόν καί ἐραστόν, ὁ Θεός καί τό πρός Αὐτόν φέρεσθαι διά τῆς ἐναρέτου βιώσεως" (Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Κατήχησις 99, Παραινετικός περί τῆς Δευτέρας Παρουσίας). 

Σοί ἔλαχεν ἡ εὐλογία καί ὁ κλῆρος τῆς ἀναλήψεως μιᾶς Μητροπόλεως μέ βαρεῖαν ἱστορικήν κληρονομίαν, τά χώματα τῆς ὁποίας ἐπότισε τό αἷμα νεομαρτύρων. Εἶσαι ὁ τρίτος Ἐπίσκοπός της μετά τόν πρῶτον ἅγιον, μαρτυρικόν καί ἐκλεκτόν ποιμένα της Γρηγόριον Ὡρολογᾶν, τόν συγκαταλεγόμενον μετά τοῦ Χρυστοστόμου Καλαφάτη, τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη καί ἑτέρων ἐκλεκτῶν ποιμένων, εἰς τήν ἐπίλεκτον ἐκείνην ὁμάδα Ἱεραρχῶν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὁμάς, ὑπό τήν καθοδήγησιν τοῦ ἐκ τῶν μεγάλων προκατόχων ἡμῶν εἰς τόν Πατριαρχικόν τοῦτον Θρόνον Ἰωακείμ τοῦ Γ´ , τοῦ ὁποίου ἡ ἑκατονταετία ἀπό τῆς κοιμήσεως τιμᾶται ἐφέτος, εἰργάσθησαν λίαν καρποφόρως καί ἀποτελεσματικῶς εἰς τόν ἐκκλησιαστικόν ἀμπελῶνα, ποιμάναντες ἀκαμάτως καί ἀγρύπνως τό ποίμνιόν των, μετ᾿ αὐταπαρνήσεως, θείου ζήλου καί ἀκαταβλήτου γενναιότητος, μή "θησαυρίσαντες ἑαυτοῖς", ὡς ὁ πλούσιος τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά "πλουτήσαντες εἰς Θεόν" (πρβλ. Λουκ. ιβ΄, 21). Μεταξύ τοῦ Γρηγορίου Ὡρολογᾶ καί τῆς Θεοφιλίας σου ἐμεσολάβησεν ὁ λόγιος Κυδωνιῶν Ἀγαθάγγελος, ὁ ἐκ Lüleburgaz τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης, τόν ὁποῖον πάντοτε νά ἐνθυμῆσαι εἰς τάς προσευχάς σου. 

Ἀγαπητέ Ἀθηναγόρα, 

Προτρεπόμεθά σε πατρικῶς κατά τήν ἱεράν ταύτην καί μοναδικήν στιγμήν: Ἄς εἶναι ἡ ζωή σου ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἑξῆς μία καθημερινή συμμετοχή εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος θά σέ λυτρώνῃ ἐκ τῆς γηΐνης συμβατικότητος καί θά σέ ἑνώνῃ μέ τήν ὁρατήν καί ἀόρατον ἐκκλησιαστικήν κοινότητα, εἰς μίαν κοινήν ἀναστάσιμον πορείαν. Ἄς ἀναπτύσσεται ἑκάστη ἐκκλησιαστική καί ποιμαντική δραστηριότης σου μέ βάσιν τήν Θεανθρωπίνην πορείαν τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Βάδιζε καθημερινῶς ἐπί τά ἴχνη Του, γινόμενος μιμητής Του. Ἡ μίμησις τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἐν ᾯ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμεν, ἔχει ὡς μοναδικόν τέλος τήν μέχρι θανάτου θυσίαν, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ, ἐν ὑπομονῇ, ἐν ἀφελότητι καρδίας, ἐν γενναιότητι, ὡς ἔπραξεν ὁ προκάτοχός σου Κυδωνιῶν Γρηγόριος. Αὐτή ἡ θυσία ὑπέρ Χριστοῦ καί τοῦ συνανθρώπου ἀσφαλῶς καί εἶναι ἡ μεγίστη πνευματική παρακαταθήκη, τήν ὁποίαν σοί κληροδοτεῖ ὁ ἀοίδιμος ἐκεῖνος προκάτοχός σου μέ τό ὑπόδειγμα καί παράδειγμά του, ἀλλά καί ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἡ ἐπί τῆς θείας ταύτης φυλακῆς τοῦ Φαναρίου γρηγοροῦσα καί φυλάσσουσα φυλακάς ἡμέρας καί νυκτός. Πρόσεχε ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἑξῆς καί ἐπιμελήθητι ἀληθῶς, ἔργοις καί λόγοις, πράξεσι καί θεωρίᾳ, οὐσίᾳ καί τύποις, ὥστε ἡ βιοτή καί πολιτεία σου νά εἶναι ἀξία τῆς τιμῆς καί τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἐν τῷ σημείῳ τούτῳ ἐπαναλαμβάνομεν τούς λόγους Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, προτρεπόμενοί σε: "Οὕτω τό φῶς σου τῶν ἀρετῶν φρυκτωρείτω, καί οὕτως ὁ τοῦ βίου σου ρυθμός λαλείσθω, ὡς ὀνομαστόν γενέσθαι ἔτι ἐν τοῖς ἀδελφοῖς σου καί μήν καί ἐν τοῖς ἔξωθεν· πᾶς γάρ ὅστις τόν Θεόν ἐν ἑαυτῷ σχοίη, διά τῆς ἐργασίας τῶν ἁγίων Αὐτοῦ ἐντολῶν, ὀνομαστός γίνεται καί ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς, καί τοσοῦτον, ὁπόσον γε καί ἐπιδίδωσι τήν πρός Αὐτόν ἀγάπην" (Κατήχησις ΝΕ´ , Παραινετική πρός τούς ἐν τῷ Σακκουδίωνι καί ἐν τῷ Ἁγίῳ Χριστοφόρῳ ἀδελφούς). Συνέχιζε τήν ἐργασίαν σου εἰς τό γεώργιον τῆς Ἐκκλησίας ἀγαθός, εὐπροσήγορος, διδακτικός, ὑπομνηστικός τῶν προσηκόντων, τελῶν τήν ἀρχιερατικήν διακονίαν σου προθύμως, ἐγρηγόρως, νηφαλίως, ἀπροσπαθῶς, ἵνα ὁ Θεός δοξάζηται ἐν τοῖς ἔργοις σου. Μή γίνεσαι ἄδικος, καθότι οἱ ἄδικοι φέρονται πάντοτε σκληρῶς πρός τούς ἀδικουμένους, συκοφαντοῦντες κυρίως καί διαβάλλοντες αὐτούς. "Γίνεται δέ καί ἄλλως ἡμέτερον τό ἔγκλημα, ὅταν ἐν τοῖς ὁμοίοις πταίσμασι, τῶν μέν πενήτων σφοδρῶς καταπτώμεθα, δημοσιεύοντες μέν αὐτῶν τά πταίσματα, καί μηδενός ὀνείδους φειδόμενοι, ἐνεπιδεικνύμενοι δέ τόν τοῦ Θεοῦ ζῆλον τοῖς πένησι, καί ἐκ τούτου τά πρόσωπα αὐτῶν καταισχύνοντες..." (Μεγάλου Βασιλείου, Εἰς τόν Προφήτην Ἠσαΐαν, P.G. 30, 316Α-C). Μή ἐπιζητῇς δόξαν ἀνθρώπων ματαίαν, καθότι "...πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου. Τό γάρ ὀλιγοχρόνιον τῆς ζωῆς, καί τό ἐν ὀλίγῳ περιχαρές καί ἱλαρόν τῆς ἀνθρωπίνης εὐημερίας, καιριωτάτης παρά τῷ προφήτῃ τετύχηκε τῆς εἰκόνος. Σήμερον εὐθαλής τῷ σώματι....ἐπανθοῦσαν ἔχων τήν εὔχροιαν, αὔριον ὁ αὐτός οὗτος ἐλεεινός, ἤ τῷ χρόνῳ μαρανθείς ἤ νόσῳ διαλυθείς...Ὥστε ἐπιτέτευκται τῷ προφήτῃ ἡ πρός τό ἀδρανέστατον ἄνθος ὁμοίωσις τῆς ἀνθρωπίνης δόξης" (Μεγάλου Βασιλείου, εἰς τήν Ἑξαήμερον Ε´ , P.G. 29, 97 C-100Β). 

Ἔφθασεν ἡ στιγμή νά δείξῃς, Θεοφιλέστατε, ὅτι, μέσα ἀπό τάς δυσχερείας καί τήν παντελῆ ἔλλειψιν καί ἐρήμωσιν, ἔχεις ἀγαπήσει τόν Θεόν, ἔχεις ἀγαπήσει τήν Ἐκκλησίαν, ἔχεις ἀγαπήσει τήν ἀπώλειαν τῆς ψυχῆς σου διά νά κερδήσῃς αὐτήν αἰωνίως, ὡς λέγει ὁ Κύριος (πρβλ. Ματθ. ις΄ 25-26). Πρέπει ἡ γνώμη σου, ἡ θέλησίς σου, ἡ σκέψις καί αἱ ἐπιθυμίαι σου νά συνταυτίζωνται μέ αὐτά τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, ἐφ᾿ ὅσον ὅλοι εἴμεθα μέλη ἑνός καί τοῦ ἰδίου σώματος, ὅπως ἡ Ἁγία Τριάς εἶναι ἡ Μία Θεότης, ἡ Μία Βασιλεία, ἡ Μία Κυριότης, ἡ Μία Δύναμις, ἡ Μία Ἐξουσία. 

Λάβε, λοιπόν, τήν π α ρ α κ α τ α θ ή κ η ν ἐν ἐπιθέσει τῶν χειρῶν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καί τῶν συλλειτουργῶν ἁγίων Ἀρχιερέων καί φύλαξον αὐτήν κατενώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Κυρίου, ὅσον χρόνον διακονίας σοῦ δώσῃ, περιπατῶν ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ, ἀκακίᾳ καί ἁπλότητι, ὁμοψυχῶν ἐν πᾶσι, κοπιῶν εἰς δόξαν τῆς Ἐκκλησίας πνευματικήν, εἰρηνεύων καί ὑποτασσόμενος ἑτέροις διά τήν ἑνότητα τοῦ Κυριακοῦ Σώματος, ἔχων τόν Θεόν ἐν πᾶσι πρό ὀφθαλμῶν σου, καί μή ὑπερηφανεύσαι, ὅτι "ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν"(Ἰακ. δ΄ 6-7). Μή χρησιμοποιήσῃς τόν ἐπίλοιπον χρόνον σου εἰς ἀνάπαυσιν σωματικήν καί ἐκπλήρωσιν θεληματικήν, ἀλλ᾿ εἰς ἄνεσιν θεϊκήν καί ἀνάπαυσιν ψυχικήν· γίνου φύραμα καλόν, τό ὁποῖον θά ἀναζυμώσῃ εἰς ἑαυτόν ὅλους ὅσους θά συνδεθοῦν ἤ ἤδη συνδέονται μετά σοῦ, ὄπτησον τοῦτο μέ τό πῦρ τῆς θείας ἀγάπης, ἵνα ὡς ἄρτος ἡδύς προσφερθῇς τῷ Θεῷ καί τοῖς ἀδελφοῖς σου. 

Καί, τέλος, ἔχε κατά νοῦν πάντοτε, ὅτι ὁ συνεπής Ἐπίσκοπος εἶναι "ἔρεισμα πατρίδος, Ἐκκλησιῶν κόσμος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, στερέωμα τῆς εἰς Χριστόν πίστεως, οἰκείοις ἀσφάλεια, δυσμαχώτατος τοῖς ὑπεναντίοις, φύλαξ πατρῴων θεσμῶν, νεωτεροποιΐας ἐχθρός.... Ἔστω Ἐπίσκοπος μή ἐκ τοῦ τόπου σεμνυνόμενος, ἀλλά τόν τόπον σεμνύνων ἀφ' ἑαυτοῦ" (Μεγάλου Βασιλείου, Ἐπιστολή 28, Νεοκαισαρεῦσιν, P.G. 32,305 καί τοῦ ἰδίου Ἐπιστολή 98, P.G. 32,497Α). 

Πατρικῶς χαίροντες καί συγχαίροντές σοι, ὡς παρακολουθήσαντες ἐκ τοῦ ἐγγύς τήν διακονίαν καί προσφοράν σου, τήν ἀναστροφήν καί τόν χαρακτῆρα σου, παρακαλοῦμεν καί προτρεπόμεθά σε νά ἀκολουθῇς τάς εἰρημένας ἐμπραγμάτους καί ἀληθεῖς νουθεσίας τῶν Πατέρων, καί εὐχόμεθα ὁλοθέρμως ὅπως ἡ ἀρχομένη ἀπό τῆς σήμερον νέα ἐφεξῆς ἐκκλησιαστική διακονία σου, ἀπό τῆς πλέον εὐθυνοφόρου Ἐπισκοπικῆς θέσεως, ἀποφέρῃ καρπούς πνευματικούς, καί τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, τό ἐπιφέρον "ὀθνείαν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην", (βλ. Πρόσομοια ἑσπερινοῦ Ἁγίας Πνετηκοστῆς), κατευθύνῃ τά διαβήματά σου, ὥστε ἡ πορεία σου νά εἶναι ἀξία τοῦ ὑψίστου ἀξιώματος τοῦ Ἱεράρχου τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. 

Πρόσελθε, λοιπόν, ἵνα λάβῃς τήν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί καταστῇς διά τῆς ἐπιφοιτήσεώς Του "φρονιμώτερος προστάτης καί οἰκονόμος τοῦ βίου... καί μή ἐκπέσῃς τῶν ὅρων τῆς εὐσεβείας..." (Μεγάλου Βασιλείου, εἰς τήν μάρτυρα Ἰουλίτταν, P.G. 31, 245Α-252Α). Ἀμήν.