Δεν ευθυνόμεθα εμείς γιατί συρρικνώθηκε η Ρωμηοσύνη, είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, φταίνε αυτοί οι οποίοι μας ξεκλήρισαν
Κωνσταντινούπολη, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα
Στο λευκασμένο τίμιο γήρας της Ρωμηοσύνης της Πόλης προσήλθε για μια ακόμη φορά ο πνευματικός πατέρας των Ρωμηών κάθε ηλικίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Από το Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων, που βρίσκεται στο εσωτερικό του Γηροκομείου Βαλουκλή, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέλεξε να χοροστατήσει κατά την Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος της Παρασκευής.
Στο τέλος της Ακολουθίας μιλώντας προς τους παρισταμένους αναφέρθηκε στο Ιερό Θεομητορικό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου σκιαγραφώντας τις ισχυρές πνευματικές διαστάσεις της υπάρξεώς Της καθώς και τις δυσαρίθμητες ευεργεσίες Της προς το γένος των ανθρώπων.
Αναφερόμενος στην ιστορία δυόμιση και πλέον αιώνων των Φιλανθρωπικών Καταστημάτων Βαλουκλή υπογράμμισε ότι «...και μαζί με αυτό το Νοσοκομείο και το Γηροκομείο μας έχουμε τα άλλα ιδρύματα της Ομογένειας, τις Φιλόπτωχες Αδελφότητες με τις ιέρειες της φιλανθρωπίας, τους Αθλητικούς Συνδέσμους μας, τα συσσίτιά μας, τα Σχολεία μας, έστω και με λίγους μαθητάς και γι'αυτό δεν ευθυνόμεθα ασφαλώς εμείς, ευθύνονται και φταίνε αυτοί οι οποίοι μας ξεκλήρισαν, μας συρρίκνωσαν- και τί δεν αποκαλύπτεται όσο περνάει ο καιρός. Σήμερα διαβάστε τις εφημερίδες να δείτε τί κωδικούς είχαν εφεύρει για μας οι ιθύνοντες τότε τας τύχας της χώρας και πώς από δύο τρείς εκατοντάδες χιλιάδες που ήμασταν τότε, συρρικνωθήκαμε στις ελάχιστες χιλιάδες που είμαστε τώρα. Όλα αυτά τα είχαμε κάποτε, πολλά από αυτά τα Ιδρύματα και τους θεσμούς της Φιλανθρωπίας και της Παιδείας εξακολουθούμε να τους έχουμε μέχρι σήμερα και αγωνιζόμενοι τον αγώνα τον καλόν και συσπειρωμένοι γύρω από την Μητέρα Εκκλησία θα τα διατηρήσουμε όλα αυτά όσο μπορούμε, μέχρι τέλους, μέχρι της συντελείας των αιώνων, αγωνιζόμενοι για τη μεγαλοσύνη της Ρωμηοσύνης».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε πως παρά τις κατά καιρούς δυσκολίες η Ρωμηοσύνη κράτησε πάντοτε την αξιοπρέπεια και το υψηλό φρόνημά της.
«Η Ρωμηοσύνη ποτέ δεν υπήρξε πτωχοπρόδρομος, ποτέ δεν υπήρξε ο πτωχός συγγενής παρά τας πιέσεις, παρά τα προβλήματα και τα παθήματά της αλλά είχε πάντοτε την αρχοντιά της, τη μεγαλοσύνη της, την αξιοπρέπειά της. Να μην ξεχνούμε, αδελφοί, ότι ανήκουμε σε ένα Γένος και σε μία Ομογένεια, εδώ στην Κωνσταντινούπολη, που την διέκρινε πάντοτε η αρχοντιά και η μεγαλοσύνη. Έχουμε χρέος να τα συνεχίσουμε αυτά και να τα παραδώσουμε ως πολύτιμη παρακαταθήκη και κληρονομιά εις τους επιγενομένους, στα παιδιά και στα εγγόνια μας και στα δισέγγονά μας, τα οποία ευχόμεθα να ζήσουν και να μεγαλουργήσουν υπό καλλιτέρας συνθήκας. Σε εσάς τους μεγαλυτέρους κατά την ηλικίαν αδελφούς οι οποίοι συνεβάλατε ο καθένας από το δικό του μετερίζι εις την διατήρησιν της Ιστορίας και της αρχοντιάς και εκφράζουμε την ευαρέσκειά μας και την ευγνωμοσύνη μας. Σας μεταφέρω την ευλογία της Μητρός Εκκλησίας, του Πατριαρχείου μας και σας εύχομαι όλα τα καλά του Θεού. Να έχετε θαλερόν γήρας, να έχετε υγείαν μέχρι τέλους. Όλοι θα έχουμε ένα τέλος στη βιολογική μας ύπαρξη αλλά ευχόμεθα αυτό το τέλος, τα τέλη της ζωής μας, όπως εύχεται πάντοτε η Εκκλησία μας, να είναι χριστιανικά, ειρηνικά, ανώδυνα και ανεπαίσχυντα. Η Χάρις της Παναγίας να είναι πάντοτε μαζί μας. Αμήν».
Ο Πατριάρχης χαιρέτισε με εγκαρδιότητα την παρουσία του Ελληνικής καταγωγής Καθηγητού από την Αμερική, κ. Παπαδημητρίου και της οικογενείας του και αναφέρθηκε στο λεύκωμα που ετοίμασε και εξέδωσε ο μικρότερος γιος του Ρωμανός Παπαδημητρίου με τον τίτλο "Βαλουκλή, εστία αγάπης".
Η Ρωμηοσύνη, με την παρουσία της αιώνων στη Πόλη, δείχνει πραγματικά το μεγαλείο της, αλλά και την ένδοξη ιστορία και τον πολιτισμό της. Η Ρωμηοσύνη, είναι αυτή πού δημιούργησε μνημεία εξαιρετικού κάλλους και μοναδικής αρχιτεκτονικής, τα οποία υπάρχουν μέχρι και σήμερα και είναι επισκέψιμα από όλους μας, με κορυφαίο βέβαια την Εκκλησία της Πονεμένης Ρωμηοσύνης, την Μεγάλη Εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Η Ρωμηοσύνη σε όλη την ιστορική της πορεία στην Πόλη, έδειξε ακόμα και σε δύσκολα χρόνια, πώς οι άσχημες καταστάσεις γίνονται αφορμή για νέες δόξες και θριάμβους. Η Ρωμηοσύνη της Πόλεως, κάτω από την σκέπη της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, δημιούργησε και δημιουργεί πολιτισμό, αλλά και ιδρύματα, τα οποία είναι ζηλευτά από πολλούς. Το Γένος μας, μπορεί να συρρικνώθηκε στην Πόλη, όχι από δική του ευθύνη, αλλά από άλλους, εν τούτοις όμως, οι λίγοι, γνωρίζουν πώς αυτοί είναι πού μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Το Γένος των Ρωμηών, όσο και να θέλουν να το εξαλείψουν,όσο και να θέλουν να το εξαφανίσουν, δεν πρόκειται να το πετύχουν, γιατί η Ρωμηοσύνη "νάτην πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει, και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου".
ΑπάντησηΔιαγραφή