Ο ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 

Άγιος ο Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ «Φ» ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ & ΜΟΡΦΟΥ 

Του Α. ΒΙΚΕΤΟΥ* 

Είκοσι δύο χρόνια από την κοίμηση του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο, αποφάσισε την αναγραφή του στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η Συνοδική απόφαση ορίζει ότι η μνήμη του Οσίου Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη θα τιμάται από την Εκκλησία στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοιμήσεως του. 

Η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αγιοκατάταξε χθες και τον όσιο Μελέτιο τον Ρόδιο, ο οποίος έζησε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. 

Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Μελίτων, μέλος της Κανονικής Επιτροπής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία έκανε στην Ιερά Σύνοδο τις εισηγήσεις για τις αγιοκατατάξεις, δήλωσε στον «Φ» ότι το βασικό κριτήριο για την αξιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου ήταν η συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Πρόκειται, τόνισε, περί αληθώς μεγάλου Αγίου. «Όπως γνωρίζω προσωπικά και εμπειρικά είχε επικοινωνία με τους Αγίους, με τον Θεό, με την Κτίση ολόκληρη και βοηθούσε πολλές ψυχές. Ενήργησε θαυματουργικά με το προορατικό και διορατικό του χάρισμα, που είχε κληρονομήσει με τη Χάρη του Θεού», επεσήμανε ο κ. Μελίτων. Επίσης, ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, μιλώντας στον «Φ», σημείωσε ότι έχουν γραφεί πάνω από 50 βιβλία για τον γέροντα Πορφύριο από πολλούς ανθρώπους και μάλιστα από ανθρώπους, οι οποίοι τον είχα περιφρονήσει, επειδή κατά κόσμο ήταν αγράμματος. Έγραψαν συγγράμματα για τη ζωή και την προσφορά του. 

Τον Γέροντα Πορφύριο γνώρισε το 1981, όταν ήταν φοιτητής στην Αθήνα, ο Μητροπολίτης Μόρφου, Νεόφυτος. Ο Γέρων Πορφύριος τον καθοδήγησε σε έναν άλλο Γέροντα, τον μακαριστό Ιάκωβο Τσαλίκη, ηγούμενο τότε της μονής του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια. Ο Μόρφου Νεόφυτος διατήρησε, όπως μας είπε, ζωντανή σχέση με τον Γέροντα Πορφύριο μέχρι την κοίμηση του, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα «εν ετέρα μορφή». 

Για την σημασία της αγιοκατάταξης ο Μόρφου δήλωσε στον «Φ»: 

«Μέσα σε συνθήκες πνευματικής κρίσης με όλα τα επιγενόμενα αυτής σε όλο τον ελληνισμό και σε όλο τον κόσμο το σοφό Οικουμενικό Πατριαρχείο μας ανήγγειλε δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και η λαμπάδα είναι η αεί καιομένη του Οσίου Πατρός ημών Πορφυρίου του διορατικού και συμπαντικού επιστήμονος». 

Σύμφωνα με τον κ. Νεόφυτο ο Γέροντας Πορφύριος και οι άλλοι σύγχρονοι Γέροντες, Ιάκωβος, Παίσιος, Ευμένιος «ποτέ δεν καλλιέργησαν τον γεροντισμό. Αυτό είναι φαινόμενο, που ακολούθησε την εκδημία τους από ανθρώπους, οι οποίοι ήθελαν να τους μιμηθούν χωρίς να έχουν τις πνευματικές προϋποθέσεις». Επίσης, ο Μόρφου Νεόφυτος σημείωσε ότι ο Γέροντας Πορφύριος είχε γνώση όλου του κόσμου και αποδεχόταν όλες τις τεχνολογίες της σύγχρονης επιστήμης. Δεν ήταν, μας είπε, «ο Γέροντας του άσπρου και του μαύρου» και το κυριότερο τον προσέγγιζαν όλων των ειδών άνθρωποι, ιδιαιτέρως οι άνθρωποι της αμαρτίας και των ακροτήτων, τους οποίους παρηγορούσε και τους οδηγούσε σε μετάνοια και εκκλησιαστική ζωή. Είναι πολύ σημαντικό, επεσήμανε, ότι ο Γέροντας Πορφύριος 30 χρόνια της ζωής του τα έζησε στην πιο αμαρτωλή περιοχή των Αθηνών, την Ομόνοια. «Είχε πολλές ασθένειες και δεν ζήτησε ποτέ να θεραπευτεί. Αισθανόταν ότι οι ασθένειες γιʼ αυτόν ήταν η ασφάλεια, που είχε απέναντι στα πολλά χαρίσματα, που του δώρισε ο Θεός», κατέληξε ο Μητροπολίτης Μόρφου. 

*Δημοσιεύτηκε στις 28.11.13 στην κυπριακή εφημερίδα «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ»