2/27/2014

Για τον Δημητρό που έφυγε...

Κωνσταντινούπολη, του Νίκου Μαγγίνα 

Πλουσιότερη η Ίμβρος από την 26η του Φεβρουαρίου του 2014. Πλουσιότερη γιατί μια ψυχή δική της επεστράφη στον Παράδεισο εκείνο που δημιούργησε ο Θεός στο γαλάζιο του Αιγαίου! 
Ο Δημητρός, ο τραχύς και συνεπής φροντιστής του πρώτου Ναού της Ορθοδοξίας βιάστηκε να εκπληρώσει τον λόγο του Δαβίδ και στα 70 χρόνια του συμπλήρωσε την ηλικία του ανθρώπου και άφησε τα πρόσκαιρα της ζωής αυτής.
Ταπεινός, σεμνός, φωναχτερός, άτεγκτος, πολλές φορές σκληρός και δύσκαμπτος, ανυποχώρητος στην τήρηση της απόλυτης τάξης στον Πατριαρχικό Ναό, καθαρός, συνεπής, ακέραιος, απλοϊκός, καλός οικογενειάρχης και κυρίως ΙΜΒΡΙΟΣ ο αγαπημένος μας Δημητρός κατάφερε να κερδίσει χωρίς και να το επιδιώκει τις καρδιές όλων όσοι εργαζόμαστε κοντά του στο Ιερό Κέντρο.
Μια φορά έως τώρα μας πίκρανε ουσιαστικά. Τη μέρα που μας χαιρετούσε ως συνταξιούχος κανδηλάπτης, στις 7 Φεβρουαρίου 2013. Και μια σήμερα που πληροφορηθήκαμε με δάκρυα την αναχώρηση του από τον κόσμο μας.


Καλή Ανάσταση αγαπημένε μας κυρ Δημητρό!
Θα σε θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία να φροντίζεις για την τάξη και την ευπρέπεια του Ναού, να διδάσκεις με ιστορίες απ' τους παλιούς, να περιμένεις έξω από το Ναό την ώρα της ακολουθίας, να εργάζεσαι με αφοσίωση τα έργα της λατρείας, μεγαλοπρεπής να φέρεις το κόλλυβο στον Θρόνο Αρχιερέων πολλών, των αγωνιστών της Πίστης και της Παιδείας μας και κλείνοντας τα μάτια θα ακούμε στους χώρους του ναού με τα καντήλια να τρεμοπαίζουν σαν τις θύμησες μας, τη στεντόρια φωνή σου να καλεί κάποιον σε εκτέλεση παραλειπόμενης ενέργειας.
Θα σε θυμόμαστε και με χαμόγελο θα σε αναζητούμε στον Παράδεισο της Βασιλείας του Θεού ή και στην Ίμβρο σου. Για σένα το ίδιο κάνει! Και τώρα; Τώρα από εκεί που θα αναπαύεται η ψυχή σου αν η παρρησία στον διακονηθέντα είναι η νέα σου πραγματικότητα, μην ξεχνάς να έρχεσαι και να προσθέτεις λάδι στο υπεραιωνόβιο καντήλι που ονομάζεται Φανάρι. Μην ξεχνάς να έρχεσαι και να διακονείς, στον καιρό που σου περισσεύει από την ατελεύτητη θεία λατρεία της Ευλογημένης Βασιλείας, τις συνειδήσεις μας που ακόμη μαθαίνουν και διδάσκονται. Και από εκεί ακόμη με την ίδια διάθεση, με την ίδια πιστότητα, με τον ίδιο ζήλο να υπηρετείς τον αχειροποίητο Ναό του Θεού ο όποιος σε άμειψε για την άδολη καρδιά σου με μια τόσο ανώδυνη αναχώρηση!
Κυρ Δημητρό,
Καλόν Παράδεισο!
Στους ουρανούς ή και στην Ίμβρο! Να 'ναι ελαφρύ το χώμα που θα σκέπει το νεκρό σου και μακάριες οι νεφέλες που ενετύλιξαν το πνεύμα σου για να το παραδώσουν ατόφιο όπως ήταν στην Κρίση Του! Θα μας λείπεις πολύ...!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου