ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΣΟΥΗΔΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΣΚΑΝΔΙΝΑΥΪΑΣ κ. ΚΛΕΟΠΑ,
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΑΥΤΟΥ
(21 Μαΐου 2014)
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,
Σεβαστοί πατέρες,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐξοχώτατοι Διπλωμᾶται,
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Χριστός Ἀνέστη!
Διακατεχόμενος ὑπό βαθυτάτων καί ἀναμείκτων αἰσθημάτων, ἀφ’ ἑνός μέν ὑπό ἀγαλλιάσεως καί προθυμίας, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὑπό ἱερᾶς συγκινήσεως καί συστολῆς, προσῆλθον προχθές εἰς τήν Βασιλεύουσαν τῶν πόλεων μετά δέους, διά τό μέγεθος τῆς ἀναληφθείσης ἀρχιερατικῆς εὐθύνης, καί σήμερον, κατά θαυμαστήν συγκυρίαν, 21ην τοῦ μηνός Μαΐου, ἡμέραν καθ’ ἥν ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου θεοστέπτου καί Ἰσαποστόλου Βασιλέως Κωνσταντίνου, τοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς Πόλεως, μετά τῆς Ἁγίας αὐτοῦ μητρός Ἑλένης, ἠξιώθην ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ πληρώματος τῆς χάριτος τῆς Ἱερωσύνης, χειροτονηθείς εἰς Ἐπίσκοπον τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τοῦ Ἱεροῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, προκειμένου νά διαποιμάνω μίαν Ἐπαρχίαν αὐτοῦ ἐν ταῖς Βορείαις Χώραις, τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας.
Τά αἰσθήματα, τά ὁποῖα κατακλύζουν τήν στιγμήν ταύτην τήν φλεγομένην καρδίαν μου, τυγχάνουν ἀπερίγραπτα καί μοναδικά. Τό θέλημα καί ἡ πρόνοια τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ, ἐκπεφρασμένα διά τῶν κανονικῶν ψήφων τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἀνεβίβασαν σήμερον τήν ἐμήν ἐλαχιστότητα εἰς τήν Ἐπισκοπικήν Καθέδραν. Πρόκειται ἀναμφιβόλως διά τήν προσωπικήν μου Πεντηκοστήν, ἡ ὁποία κατά θαυμαστήν ἐπί πλέον συγκυρίαν, συντελεῖται ἐπί τῇ ἀποδόσει σήμερον τοῦ συνεορτασμοῦ τῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῆς Μεσοπεντηκοστῆς.
Ὑψίστη ὄντως ἡ τιμή, τῆς ὁποίας ἠξιώθην, ὑψίστη ἐν ταὐτῷ τυγχάνει καί ἡ εὐθύνη. Καλοῦμαι ἀπό τῆς σήμερον, τῇ σεπτῇ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, πρός τήν ὁποίαν ἐκφράζω τήν ἄπειρον καί διηνεκῆ εὐγνωμοσύνην καί εὐπείθειάν μου, νά διακονήσω τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἐν μέσῳ καιρῶν χαλεπῶν, κατά τούς ὁποίους, περισσότερον πάσης ἄλλης φορᾶς, αἱ παραδεδομέναι πατρογονικαί ἀρχαί καί ἀξίαι τίθενται ὑπό ἀμφισβήτησιν, ἀντιμετωπιζόμεναι κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον ποικιλοτρόπως ἐκ μέρους τῆς κοινωνίας. Ἐν τούτοις, πιστεύω ἀκραδάντως ὅτι ἡ Πρωτόθρονος Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Βασιλευούσης τῶν πόλεων, ἀπευθυνομένη πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ἔχει τάς προϋποθέσεις ἵνα μεταλαμπαδεύσῃ τήν σοφίαν τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, τά ὁράματα τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου καί Ἰωάννου καί τά ἐν γένει Χριστιανικά ἰδεώδη εἰς ἕνα κλυδωνιζόμενον καί καταρρέοντα κόσμον.
Ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις βιοῦμεν, ἐκ τοῦ σύνεγγυς, Παναγιώτατε Δέσποτα, ἔντονον τόν παλμόν καί ἰδαιτέραν τήν χαράν ἐπί τῇ ἐπικειμένῃ συναντήσει τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος μετά τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου ἐν Ἱεροσολύμοις, ἐπί τῇ ἀγομένῃ ἐφέτος πεντηκοστῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἱστορικῆς συναντήσεως τῶν ἀοιδίμων Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ’, οἵτινες, ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς πολυποθήτου προοπτικῆς τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀντήλλαξαν τόν ἀσπασμόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης εἰς τόν τόπον οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Κυρίου, ἐν πνεύματι ἀμοιβαίας ἀδελφωσύνης. Ἡ ἐπερχομένη ἱστορική συνάντησις ἐπιβεβαιοῖ τήν δέησιν πάντων ἡμῶν ʺὙπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεωςʺ (ἐκ τῆς Μ. Συναπτῆς). Διό καί ἅπαντες εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ὅπως ὁ Θεολογικός Διάλογος μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἀδελφῶν ἀναδειχθῇ εἰς ἀποφασιστικόν παράγοντα, πρός οἰκοδομήν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
ʺὉ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοιʺ (Ματθ. 9, 37) ἀκούεται, Παναγιώτατε Δέσποτα, μέχρι σήμερον διαχρονικῶς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητάς καί Ἀποστόλους καί δι’ αὐτῶν πρός ἅπαντας τούς ἀνά τούς αἰῶνας Ἐπισκόπους. Καθώς κατεστάθην, χάριτι Θεοῦ, φορεύς τοιαύτης ὑψηλῆς καί βαρείας παρακαταθήκης, προσμένω ἐναγωνίως τήν στιγμήν κατά τήν ὁποίαν, ὑπό τήν πεπνυμένην καθοδήγησιν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, πρόκειται νά θέσω ʺτήν χεῖρα ἐπ’ ἄροτρονʺ (πρβλ. Λουκ. 9, 62) εἰς τό πνευματικόν γεώργιον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας, τό ὁποῖον, προτάσει καί προβολῇ τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς, ἔθεσεν ἡ σεπτή ψῆφος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν ποιμαντικήν μου μέριμναν. Ἄμεσος ἐπιδίωξίς μου τυγχάνει ἡ ὡς τάχιστα ἐπίσκεψις πασῶν τῶν Ἐνοριῶν καί Κοινοτήτων, οὐχί μόνον ἐν Σουηδίᾳ, ἀλλά καί τῶν λοιπῶν ἐν Νορβηγίᾳ, Δανίᾳ καί Ἰσλανδίᾳ εὑρισκομένων, ἀφουγκραζόμενος ἐκ τοῦ σύνεγγυς τούς προβληματισμούς καί τάς ἀγωνίας τοῦ ἐμπιστευθέντος μοι λογικοῦ ποιμνίου. Ἐπιστρατεύων ἁπάσας τάς ταπεινάς μου δυνάμεις, διαβεβαιοῦμαι τήν Ὑμετέραν Θεόλεκτον Κορυφήν ὅτι πρόκεται, σύν Θεῷ Ἁγίῳ, νά ἐργασθῶ ἀόκνως, ἵνα φανῶ ἀντάξιος τῶν ἁγίων προσδοκιῶν καί τῶν ἱερῶν ὁραματισμῶν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.
Ἐπιπροσθέτως, σπεύδω ὅπως διαβεβαιώσω τήν Ὑμετέραν προσκυνητήν μοι Παναγιότητα ὅτι προτίθεμαι νά ἐναγκαλισθῶ, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὁλοκλήρους τούς εὐγενεῖς καί πεπολιτισμένους λαούς τῶν Χωρῶν τῆς ταπεινῆς μου Ἐπαρχίας, δίδων τό στίγμα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς Ὀρθοπραξίας, ὡς χώρου, δηλονότι, ἀγάπης, εἰρήνης, καταλλαγῆς, συμφιλιώσεως καί ἑνότητος πρός ἅπαντας ἀνεξαιρέτως, εἰς τό πρόσωπον ἑνός ἑκάστου τῶν ὁποίων διακρίνεται ἡ ζῶσα εἰκών τοῦ Θεοῦ, κατά τό Πατερικόν λόγιον ʺΕἶδες τόν ἀδελφόν σου; Εἶδες τόν Θεόν σουʺ!
Ἐπίσταμαι ἐμπειρικῶς, ἐκ τοῦ Ὑμετέρου Πατριαρχικοῦ πνευματοφόρου παραδείγματος, ὅτι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας δέν τυγχάνει μία δεδομένη καί αὐτονόητος ἀξία, ἀλλά ἀπαιτεῖται συνεχής ἐγρήγορσις καί ἔμπονος ἄσκησις διά τήν διατήρησίν της. Πεπεισμένος ὤν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας καί διά τοῦτο οὐδέν ἔχουσα νά φοβηθῇ, προτίθεμαι, βαδίζων διαρκῶς ἐπί τῶν ἁγίων ἰχνῶν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ἵνα ἀποδώσω ἰδιαιτέραν βαρύτητα εἰς τήν ἐπιτυχῆ συνέχισιν τῶν Διαχριστιανικῶν καί Διαθρησκειακῶν Διαλόγων.
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει ἀναλαμβάνων τήν διαποίμανσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας, κλίνω τόν αὐχένα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος εἰς τόν νέον τοῦ Κυρίου χρηστόν ζυγόν. Μετά τάς πρός τόν Ἀναστάντα Χριστόν εὐχαριστίας καί δοξολογίας, ὁ νοῦς, ἡ καρδία καί οἱ ὀφθαλμοί μου στρέφονται πρός τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην καί προσκυνητήν μοι Παναγιότητα, εἰς Ἥν, μετά Θεόν, ὀφείλω τό πλήρωμα τῆς χάριτος, ἐκφράζων τήν εἰς τό διηνεκές υἱϊκήν μου ἀφοσίωσιν.
Ταύτῃ τῇ στιγμῇ, ἐπιτραπήτω μοι, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, νά ἀποδώσω τά ὀφειλόμενα εἰς πρόσωπα διαδραματίσαντα καθοριστικόν ρόλον εἰς τήν μέχρι τοῦδε πορείαν μου, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μου, Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος κυροῦ Κλεόπα, παρά τούς πόδας τοῦ ὁποίου πολλά ἐδιδάχθην καί τά ὁποῖα μέλλουν νά ἀποτελέσουν σημαντικά ἐφόδια διά τήν διακονίαν μου εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία καί ἄληστος, ἡ δέ μερίς αὐτοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, μετά τῶν ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστησάντων τῷ Θεῷ Ἁγίων Ἱεραρχῶν.
Εὐγνωμόνως εὐχαριστῶ τούς ἀειμνήστους γονεῖς μου, Δημήτριον καί Πηνελόπην, διά τήν θυσιαστικήν ἀγάπην, τούς πολλούς κόπους καί τάς ποικίλας φροντίδας των, τάς ὁποίας ἐν πολλῇ αὐταπαρνήσει μοί προσέφερον. Δεηθῆτε, παρακαλῶ, Παναγιώτατε, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν των ἐν σκηναῖς δικαίων.
Εὐχαριστῶ, ἀπό βάθους ψυχῆς, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βοστώνης κ. Μεθόδιον, παρά τῷ ὁποίῳ εἶχον τήν ἰδαιτέραν τιμήν καί εὐλογίαν νά ὑπηρετήσω ἐπί δεκαέξ ἔτη.
Ὅλως ἰδιαιτέρως ὑποβάλλω τάς εὐγνώμονας εὐχαριστίας μου εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, τόν ἐμπνευσμένον ποδηγέτην, σοφόν μέντορα καί ἔνθερμον ὑποστηρικτήν τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος.
Οὐχ ἧττον, θερμοτάτας εὐχαριστίας ἐκφράζω πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόραν, τόν γνήσιον καί ὁμογάλακτόν μου φίλον, τόν ἀγαθόν καθοδηγητήν, τόν διά τοῦ λόγου, τοῦ παραδείγματος, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἀδελφικῆς του ἀφοσιώσεως ὑποστηρίζοντά με εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις τῆς εἰκοσιπενταετοῦς ἱερατικῆς μου διακονίας.
Εὐχαριστῶ ἐνθέρμως τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βελγίου κ. Ἀθηναγόραν, Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας, διά τό βάρος τό ὁποῖον προφρόνως ἐπωμίσθη μέχρι τῆς ἐγκαταστάσεώς μου ἐν Στοκχόλμῃ.
Περαιτέρω, εὐχαριστῶ ἐκ μυχίων καρδίας, διά τόν κόπον τῆς τιμητικῆς προσελεύσεώς των, τούς μακρόθεν ἐλθόντας, πρός συμμετοχήν εἰς τήν χαράν μου• ὅλως ἰδιαιτέρως τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς κ. Δημήτριον, λαμπρόν καί σοφόν Ἱεράρχην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί Ἔξαρχον αὐτοῦ ἐν τῷ Νέῳ Κόσμῳ, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ζάμπιας καί Μαλάουϊ κ. Ἰωακείμ, ἐκλεκτόν Ἱεράρχην τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου, τόν Πανιερ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ἐκ τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ὡς καί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μωκησσοῦ κ. Δημήτριον, Πρωτοσυγκελλεύοντα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σικάγου, τῶν ὁποίων ἐπικαλοῦμαι τάς πρός Ἀρχιποίμενα Χριστόν προσευχάς των, διά τήν κατά Θεόν ἐπιτέλεσιν τῆς ἀνατεθείσης μοι ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ποιμαντικῆς εὐθύνης, ἐκζητῶν ἅμα τάς εὐχάς καί τήν εὐλογίαν τοῦ ἀμέσου προκατόχου μου Μητροπολίτου Ἀμασείας κ. Παύλου, τοῦ ἐπί τεσσαρακονταετίαν ποιμάναντος, ἐν μέσῳ πολλῶν ἀντιξοοτήτων, τόν λαόν τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς Σκανδιναυϊκαῖς Χώραις.
Πρός τήν ἀγαπημένην μου ἀδελφήν Κωνσταντῖναν Κολιδᾶ καί τήν ἐκλεκτήν οἰκογένειάν της χάριτας ὁμολογῶ, διότι ἵστανται παρά τό πλευρόν μου ἐν ἀγάπῃ διαρκεῖ καί φροντίδι ἐξαιρέτῳ. ʺΔῴη αὐτοῖς Κύριος κατά τήν καρδίαν αὐτῶν καί πᾶσαν τήν βουλήν αὐτῶν πληρώσαιʺ (πρβλ. Ψαλμ. 19, 5).
Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, τούς τιμῶντας με, διά τῆς συμμετοχῆς καί συμπροσευχῆς των κληρικούς καί λαϊκούς, ἔκ τε τῆς Θεόθεν λαχούσης μοι Ἐπαρχίας, ἐξ Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς καί ἐξ Ἑλλάδος.
Ἐπιπροσθέτως εὐχαριστῶ εὐγνωμόνως τούς σεβαστούς Καθηγητάς μου εἰς τάς Θεολογικάς Σχολάς Ἀθηνῶν, Θεσσαλονίκης, Durham Ἀγγλίας, Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης καί τῶν Πανεπιστημίων Βοστώνης καί Harvard, οἱ ὁποῖοι μετελαμπάδευσαν εἰς ἐμέ οὐχί μόνον γνώσεις, ἀλλά κυρίως μοῦ ἐνέπνευσαν τόν ζῆλον διά περαιτέρω ἔρευναν καί συμβολήν εἰς τήν ὑπόθεσιν τῶν Ἱερῶν Γραμμάτων.
Κατακλείων τόν λόγον, παρακαλῶ θερμῶς τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ὅπως, εὐαρεστουμένη, εὐχηθῇ ἵνα ὁ Ἀναστάς Κύριος εὐλογῇ καί κατευθύνῃ τά ἀρχιερατικά βήματα τῆς νέας ὑψίστης διακονίας μου, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, διά πρεσβειῶν τῆς προστάτιδος τῆς Πόλεως καί τοῦ Γένους Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, ἱδρυτοῦ τῆς Βασιλευούσης, καί τῆς Βασιλομήτορος Ἑλένης, τῆς εὑρούσης τόν Τίμιον Σταυρόν.
Πολλά καί τετιμημένα τά ἔτη τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχίας Ὑμῶν, Παναγιώτατε καί Θειότατε Δέσποτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου