Εἰκόνες ποὺ διδάσκουν...
Οἱ περισσότεροι, θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι ἔχουμε συνειδητοποιήσει, πὼς ζοῦμε πιὰ στὴν ἐποχὴ τῆς εἰκόνας. Παραμερισμένος ὁ λόγος-γραπτὸς καὶ προφορικός- παραχωρεῖ τὴ θέση του στὴν Α. Μ τὴν εἰκόνα, ποὺ ἀναμφίβολα εἶναι δίκοπο μαχαίρι: ἀπὸ τὴ μιὰ εἶναι χρήσιμο κι ἀπὸ τὴν ἄλλη γίνεται ὅπλο αὐτοκτονίας ἤ ἀνθρωποκτονίας. Μὲ λίγα λόγια, ὅταν γίνεται καλὴ καὶ ἔντιμη χρήση τῆς εἰκόνας, αὐτὴ λειτουργεῖ ὡς ἐργαλεῖο ποὺ ἐπεξηγεῖ καὶ ἑρμηνεύει πολλά, καί, μάλιστα, χωρὶς περιττὲς φλυαρίες. Ἀντίθετα, ὅταν γίνεται κατάχρηση μὲ τὴν πληθωρικὴ ἐμφάνιση πολλῶν καὶ ἐν πολλοῖς περιττῶν εἰκόνων τότε δύο τινὰ συμβαίνουν. Ἀπὸ τὴ μιὰ «φυσιοῦται» (πρβλ. Α΄ Κορ. 13,4) ὁ πολυεικονιζόμενος κι ἀπὸ τὴν ἄλλη σκανδαλίζει μὲ αὐτὴ τὴν πληθωρικὴ «παρουσία»του, τὴν ἔστω καὶ ἄυλο.
Ὡστόσο, στὴ περίπτωση αὐτὴ θὰ ἤθελα νὰ παρουσιάσω δύο φωτογραφίες/εἰκόνες ποὺ πραγματικὰ μᾶς συγκινοῦν καὶ συνάμα διδάσκουν. Διδάσκουν, τὶ ἄλλο ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἁπλότητος; Γιατὶ τὰ πάντα μέσα στὴ Ἐκκλησία μας γι’ αὐτὲς τὶς δύο ἀρετὲς ὁμιλοῦν, ἄσχετα ἄν ἐμεῖς, παρασυρόμενοι ἀπὸ τὸ μέσα μας ἑδρεύοντα ναρκισσισμό, μεγαλαυχοῦμε, νομίζοντας πρὸς στιγμὴν ὅτι εἴμαστε τὸ κέντρο τοῦ κόσμου.
Οἱ φωτογραφίες αὐτές, λοιπόν, τὶς ὁποῖες καὶ δανείζομαι ἀπὸ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πρακτορεῖα εἰδήσεων Ρομφαία καὶ Ἀμήν, είκονίζουν δύο Ἱεράρχες τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Θρόνου σὲ πολὺ ἀνθρώπινες στιγμές. Στιγμὲς ποὺ συνορεύουν ἐξάπαντος μὲ τὴν Αἰωνιότητα, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο γίνονται φυλαχτὸ πολύτιμο στὴν ψυχή, ἀφοῦ τὴν ντύνουν μὲ τὸ μεγαλεῖο τῆς ἁπλότητος καὶ τῆς μετριοφροσύνης.
Πρόκειται γιὰ τοὺς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς Φιλαδελφείας Μελίτωνα καὶ Σεβαστείας Δημήτριο.
Ὁ μὲν πρῶτος, ὁ Ἅγιος Φιλαδελφείας, ἑόρτασε τὰ 40 χρόνια ἱερωσύνης του στὸ νησί του, τὴν Ἴμβρο καὶ δὴ στὸ χωριό του, τὰ Ἀγρίδια, μὲ μιὰ ἁπλότητα ποὺ ὄντως συγκινεῖ καὶ χαριτώνει τὴν ψυχή. Γιατί, ὅπως φαίνεται καὶ στὴ φωτογραφία, ἄφησε τὸν ἑαυτό του νὰ γεμίσει μὲ τὴν ὁμορφιὰ ποὺ ζοῦσε γύρω του. Τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἁπλότητος, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὡς ἁπλὸς παπᾶς φαίνεται ἐδῶ νὰ τελεῖ Τρισάγιο σὲ ναὸ ἀσφαλῶς ποὺ τὸν ἔζησε στὰ παιδικά του χρόνια... Ἀλήθεια, πόσα δὲν μᾶς διδάσκει αὐτὴ ἡ φωτογραφία.
Ὁ ἕτερος δὲ τῶν Ἱεραρχῶν, ὁ Σεβαστείας, εἰκονίζεται ὡς ἁπλὸς κληρικὸς νὰ παρίσταται στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία τῆς Μητέρας του. Καμμιὰ διάκριση, κανένα ἀπολύτως σημάδι ὑπεροχῆς δὲν ὐπάρχει. Ἡ ἁπλότητα καὶ ἡ σεμνότητα μονάχα εἶναι ἐμφανεῖς. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις. Καί, μάλιστα, τόσο ἐμφανεῖς ὥστε νὰ παραδίζουν στοὺς παρισταμένους, ἀλλὰ καὶ στοὺς θεατὲς ἕνα σπουδαῖο καὶ κορυφᾶιο μάθημα, ποὺ τὸ πρωτοδίδαξε Ἐκεῖνος καὶ τὸ ἐξήγγειλε: «Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς, καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι, καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ· καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» ( Μτθ 11, 29). Ψέματα;
π. Κων. Ν. Καλλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου