ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΣ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΣΗΛΥΒΡΙΑ (9-11-2014)

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΣ ΜΑΞΙΜΟΥ

Κατά την Θεία Λειτουργία στη Σηλυβρία (9-11-2014)

Ἅγιος Νεκτάριος-Ἕνας Οἰκουμενικός Ἅγιος 

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, 
Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε Σηλυβρίας,
Ἐξοχώτατοι καί Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες ἐξ Ἑλλάδος,
Λαέ τοῦ Θεοῦ.

Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάποιοι Ἅγιοι συνδέονται περισσότερο μέ τούς πιστούς καί ἔχουν μία ἄμεση προσωπική σχέση μέ τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι, δηλαδή, λαοφιλεῖς, ὅπως π.χ. ἡ Παναγία, τήν ὁποία οἱ πιστοί ἐπικαλοῦνται περισσότερο ἀπό τόν Χριστό, ἐπειδή τήν αἰσθάνονται ὡς μάνα τους, ἡ ὁποία μεσιτεύει πρός τόν Υἱόν της καί Θεό. Καί ἕνα τέτοιο Ἅγιο ἤλθαμε νά τιμήσουμε σήμερα, ἕνα Ἅγιο τῆς Ρωμηοσύνης, τόν Ἅγιο Νεκτάριο, Μητροπολίτη Πενταπόλεως, τόν δικό μας Ἅγιο, τόν Ἅγιο τῆς Σηλυβρίας, τῆς θρακοπαραλίας νύφης. 

Καί ἤλθαμε νά τόν τιμήσουμε, ἡμέρα Κυριακή, μέ τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, καί νά ἁγιασθοῦμε, μεταλαμβάνοντας τῶν ἁγίων μυστηρίων τοῦ Κυρίου μας, τοῦ Σώματος καί Αἵματός Του, καί ἔτσι νά ἑνωθοῦμε μυστικῶς μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί μέ ὅλους τούς Ἁγίους καί μέ ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, ζωντανούς καί νεκρούς. 

Ὡς ἀληθινός Ἅγιος, ὁ Νεκτάριος βίωσε τό μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ, διότι ἁγιότητα χωρίς Σταυρό δέν νοεῖται, εἶχε ταπείνωση, ἐκένωσε ἑαυτόν κυριολεκτικά, ὑπομένοντας ἄδικες διώξεις καί ἀνυπόστατες συκοφαντίες. Ὡς ἀληθινός Ἅγιος, ὁ Νεκτάριος διακρινόταν γιά τήν ἄδολη ἀγάπη του πρός ὅλους, ἀκόμα καί πρός τούς συκοφάντες του. Καί αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου ἀποδεικνύεται ἀπό τό πλῆθος τῶν θαυμάτων πού ἐπιτέλεσε καί ἐπιτελεῖ μετά τόν θάνατό του. Ἡ φήμη του ἐπεκτάθηκε καί ἐκτός Ἑλλάδας καί ἔτσι κατέστη ἕνας Πανορθόδοξος Ἅγιος. Οἱ ἄνθρωποι τόν ταπείνωσαν, ἐνῶ ὁ Θεός τόν ἐξύψωσε μέχρι τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. 

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι αὐτή ἡ ἀγάπη του ἐκδηλωνόταν καί πρός τούς ἑτεροδόξους χριστιανούς καί τοῦτο ἀποδεικνύεται ἀπό τίς ἐπιστολές πού ἀντάλλαξε μέ ΡΚαθολικούς Κληρικούς, στίς ὁποίες εἶναι πασιφανές ὅτι ὁ Ἅγιος ἐπαινεῖ τίς προσπάθειες καί τίς ἐνέργεις τοῦ θεαρέστου σκοποῦ τῆς ἕνωσης τῶν Ἐκκλησιῶν. Εἶχε, λοιπόν, ὁ Ἅγιος μιά ἀγαπῶσα ρωμέηκη οἰκουμενική καρδιά καί ἀγαποῦσε ὅλους ἀδιάκριτα ἀπό τούς μαθητές τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, στήν ὁποία διακρίθηκε σάν Παιδαγωγός, τούς πτωχούς καί ἐνδεεῖς μέχρι καί τούς ἑτεροδόξους. Αὐτό, ἄλλωστε, ἀπαιτεῖ τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό ἦθος. 

Καί στό διωγμό του ἀπό τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ἐπέδειξε ὑψηλό ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Γράφει σέ ἐπιστολή του πρός τόν ἀοίδιμο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Φώτιο, σχετικά μέ τό διωγμό του ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια καί τήν ἐκκλησιαστική του ἀποκατάσταση, ὅτι ἐξ ἀπολύτου σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπο τοῦ γέροντά του Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου καί ἐκ «πνεύματος εἰρήνης» ἀναχώρησε ἀπό τήν Αἴγυπτο. 

Ἕνα ἄλλο ἀξιοπρόσεκτο σημεῖο τῆς βιοτῆς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου εἶναι ἡ μεγάλη ἀγάπη του πρός τήν φύση. Ἕνας ἀληθινός ἅγιος ἔχει καύση καί ἀγάπη γιά ὅλη τήν κτίση, καί ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τόσο ὡς Διευθυντής τῆς Ριζαρείου, ὅσο καί ὡς γέροντας ὑπεύθυνος στήν Ἱ. Μονή Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης, ἔδειχνε αὐτή τήν ἀγάπη πρός τήν φύση. Σύμφωνα μέ προφορική μαρτυρία τῆς μακαριστῆς μοναχῆς Νεκταρίας, Ἡγουμένης τῆς Ἱ.Μονῆς Ἁγίου Μηνᾶ Αἰγίνης, ἀνήμερα τό Πάσχα ἔστελνε ὁ Ἅγιος μία μοναχή μαζί μέ τά παιδιά πού φιλοξενοῦνταν στό Μοναστήρι του, νά ψάλλουν στό βουνό τό «Χριστός Ἀνέστη» γιά νά τό ἀκούσει ὅλη ἡ φύση. Αὐτό τό γεγονός δείχνει τήν πίστη τοῦ Ἁγίου ὅτι τά πάντα θ’ἀναστηθοῦν καί αὐτή ἀκόμη ἡ ἄλογη κτίση, μία πίστη θεμελιωμένη στήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. 

Μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο ἐξυψώθη σέ περίοπτη θέση ἡ γενέθλια πόλη του, ἡ ἱστορική καί ἔνδοξη Σηλυβρία, διότι σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τοῦ κόσμου, ὅπου τιμᾶται ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί ψάλλεται τό τροπάριο «Σηλυβρίας τόν γόνον» ἀκούγεται τό ὄνομα τῆς Σηλυβρίας. Ἡ τιμή καί ἀγάπη τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων πρός τό πρόσωπό του παγκόσμια καί οἰκουμενική. Ὁ Ἅγιος ἔχει ταυτιστεῖ ἀπόλυτα μέ τήν Σηλυβρία καί γι’ αὐτόν τόν λόγο ἑκατοντάδες πιστῶν κατέφθασαν σήμερα γιά νά τιμήσουμε τόν Ἅγιο της Σηλυβρίας, τοῦ ὁποίου ἡ οἰκία βρισκόταν λίγα μέτρα πιό κάτω ἀπό ἐδῶ. Στήν πόλη ὅπου ὁ Ἅγιος εἶδε γιά πρώτη φορά τό φῶς τῆς ἡμέρας, βαπτίστηκε καί ἀνατράφηκε κατά Θεόν ἀπό τούς εὐλαβεῖς γονεῖς του. Ἤλθαμε νά τιμήσουμε τήν μνήμη του ἐδῶ στό ὑδραγωγεῖο, κάτω ἀπό τόν χῶρο ὅπου βρισκόταν, μέχρι πρίν λίγα χρόνια, τά ἐρείπια τοῦ ἱστορικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, μέ τά πρωτότυπα καί μοναδικά κιονόκρανα, τόν ὁποῖο ἔκτισε ὁ Ἀλέξιος Ἀπόκαυκος. Καί αὐτό ἐδῶ τό μνημεῖο, ὅπως καί ὁ Ναός τοῦ Ἀπόκαυκου, μαρτυροῦν τό ἔνδοξο ἱστορικό παρελθόν τῆς πόλης, τῆς ὁποίας ἡ ἱστορία χάνεται στά βάθη τῶν αἰώνων. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο παρελθόν, διότι ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου εἶναι ἕνα αἰώνιο παρόν μέσα στήν ρέουσα ἱστορία τοῦ κόσμου καί κατ’ ἐπέκταση στήν ἱστορία τῆς Σηλυβρίας. 

Καί σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, βρίσκεται ἐδῶ ἀοράτως ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης Νεκτάριος, καί πρόσφερε διά τοῦ ἀναξίου Ἐπισκόπου τῆς Σηλυβρίας, τήν ἀναίμακτη θυσία μετά τῶν Προφητῶν, Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν καί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Μαζί μέ τούς συμπροσευχομένους Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, Γέροντα Νικαίας κ. Κωνσταντῖνο, Γέροντα Δέρκων κ. Ἀπόστολο, Μύρων κ. Χρυσόστομο καί Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρα, καί τούς συλλειτουργούς Κληρικούς, καί τούς ἄλλους παρευρισκομένους Κληρικούς. Μαζί μέ τούς Ἐξοχ. κ.κ. Νικόλαο Νικολόπουλο καί Ἰωάννη Πασχαλίδη, Βουλευτές ἐξ Ἑλλάδος, τήν Εὐγεν. κ. Παρασκευή Χαριτίδου, Πρόξενο τῆς Ἑλλάδας στήν Ἀδριανούπολη, καί τήν Εὐγεν. Δήμαρχο Καβάλας κ. Δήμητρα Τσανάκα καί ἄλλους πολιτικούς ἄρχοντες. Μαζί μέ τούς κατά σάρκα συγγενεῖς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Μαζί μέ τούς ἐν Κυρίῳ ἀναπαυομένους τῆς περιοχῆς αὐτῆς καί τούς παρισταμένους εὐγενεῖς ἀπογόνους αὐτῶν ἀπό τήν Σηλυβρία, τούς Ἐπιβάτες, τό Φανάρι, τούς Δελλιῶνες, τό Ἑξάστερο, τό Οἰκονομειό καί τούς Αἰγιαλούς, οἱ ὁποῖοι καυχῶνται καί σεμνύνονται γιά τούς τόπους καταγωγῆς τους. 

Μαζί μέ πιστούς ἀπό τήν Πόλη, τήν Ἀθήνα, τήν Πάτρα, τήν Καβάλα, τήν Κόρινθο, τήν Κομοτηνή, τήν Ἀλεξανδρούπολη, τήν Δράμα, τό Ὄλβιο Ξάνθης, τό Κρανοβούνι Κομοτηνῆς, τήν Ὁρεστιάδα, τήν Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικῆς καί τήν Κεραμωτή Καβάλας. Εὐχαριστῶ τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί ὅλους σας γιά τήν πολύτιμη καί τιμητική παρουσία σας. 

Εὐχαριστῶ τήν Α. Θ. Παναγιότητα, τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο, τόν πνευματικό μας πατέρα, ὁ Ὁποῖος, κατά τήν στιγμή αὐτή, ἀπό τό ἐξωτερικό ὅπου εὑρίσκεται, σέ ἱερή ἀποδημία, ἐνισχύει τήν ταπεινότητά μου μέ τίς πολύτιμες εὐχές Του. 

Εὐχαριστῶ μέσα ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου τόν Ἐντιμότατο Δήμαρχο τῆς Σηλυβρίας κ. Özcan Işıklar, τόν εὐγενῆ καί ἄριστο Ἄρχοντα τῆς πόλης, τόν δραστήριο καί ἄοκνο ὑπηρέτη τῶν συμφερόντων τοῦ Δήμου τῆς Σηλυβρίας, ὁ ὁποῖος, κινούμενος ἀπό τήν μεγαλωσύνη τῆς ψυχῆς του, ἐπέτρεψε τήν παρουσία μας καί τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας σ’ αὐτόν τόν ἱστορικό χῶρο. Ἐκφράζω προσωπικές εὐχαριστίες γιά τά θερμά αἰσθήματα πού τρέφει πρός τό ταπεινό μου πρόσωπο καί πού μέ κάνει νά νοιώθω καί ἐγώ Σηλυβριανός, ἀναπόσπαστο κομμάτι αὐτῆς τῆς πόλης. Εὐχαριστῶ ἐπίσης καί τόν Ἐξοχότατο Καϊμακάμη τῆς Σηλυβρίας καί τόν Διευθυντή Ἀσφαλείας γιά τήν συμβολή τους στήν πραγματοποίηση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ προσκυνήματος. Τέλος, εὐχαριστῶ τόν εὐγενῆ καί ἀρχοντικό λαό τῆς Σηλυβρίας γιά τήν ὑποδοχή πού μᾶς ἐπιφύλαξε. 

Κύριε Δήμαρχε, εἴμαστε βαθύτατα εὐγνώμονες πρός τό πρόσωπό σας καί στούς καλούς καί πρόθυμους συνεργάτες σας, οἱ ὁποῖοι καί αὐτοί βοήθησαν στήν πραγματοποίηση τοῦ σημερινοῦ πανηγυριοῦ, δηλαδή τῆς ἀνταπόδοσης τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Ἅγιο Νεκτάριο. Τόν Ἅγιο τοῦ δικοῦ σας Δήμου, τοῦ συμπατριώτη σας, τόν Ἅγιο τῆς ἀγάπης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς συγγνώμης, τόν ὁποῖο παρακαλοῦμε νά προσεύχεται πρός τόν Ἅγιο Θεό ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί συναδέλφωσης τῶν λαῶν. Ἀμήν!