Ο Φιλαδελφείας Μελίτων στον "Φιλελεύθερο" Κύπρου για την αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου

Του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΒΙΚΕΤΟΥ 

"ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" 14.01.2015

Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνήλθε χθες στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αποδέχθηκε ομόφωνα εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής και ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον μοναχό Παΐσιο Αγιορείτη. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ» η μνήμη του Αγίου Παϊσίου θα τιμάται στις 12 Ιουλίου, ημέρα της κοιμήσεως του. 

Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Μελίτων, μέλος της Κανονικής Επιτροπής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δήλωσε στον «Φ» ότι ο Γέροντας Παΐσιος είχε από χρόνια καθιερωθεί ως Άγιος στην συνείδηση του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. «Ό,τι και να πεί η μετριότητα μου είναι πολύ λίγο για ένα Άγιο άνθρωπο , ο οποίος τίμησε τον Ορθόδοξο μοναχισμό και την Εκκλησία του Χριστού. Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς αγίους ασκητές του 20ου αιώνα», επεσήμανε ο Μητροπολίτης Μελίτων. Επίσης, μας ανέφερε συνοπτικά την δική του εμπειρία για τον Άγιο: «Τον είχα γνωρίσει προσωπικά το 1992 στο Άγιο Όρος. Με συμβούλευσε και ξεπέρασα ένα προσωπικό πρόβλημα. Μάλιστα, μου έδωσε τότε για να με βοηθήσει και ένα έγγραφο, το οποίο φύλαξα. Πριν περίπου τρία χρόνια πήγα στην Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου έκανα τρισάγιο και προσευχήθηκα στον τάφο του. Το έγγραφο, που μου είχε δώσει, το παρέδωσα στην Μονή. Εύχομαι ο Άγιος Πορφύριος και ο Άγιος  Παΐσιος, οι οποίοι συμπορεύτηκαν στον μοναστικό βίο, να πρεσβεύουν στον Θεό για όλους μας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε», κατέληξε ο κ. Μελίτων. 

Ο Άγιος Παΐσιος  εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, για τον οποίο είχε πει ότι είναι ευτύχημα για την Ορθοδοξία, που έχει τέτοιο Πατριάρχη. Ο Γέρων Παΐσιος ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος, ο οποίος πίστευε στο λόγο του Ευαγγελίου, κάνοντας τρόπο ζωής τον μοναστικό βίο και τις διδαχές της Ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης. Οι εγκύκλιες γνώσεις του περιορίζονταν στο επίπεδο του δημοτικού. Παρ' όλα αυτά ξεχώριζε για την «χαριτωμένη» απλότητά του και την έντονη αγωνία που τον διακατείχε για την βοήθεια των συνανθρώπων του, που αναζητούσαν ένα πνευματικό καθοδηγητή. 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ 

«Να σκεπτόμαστε θετικά για τον συνάνθρωπο και όχι αρνητικά, γιατί αλλιώς εισέρχεται η πονηριά στον άνθρωπο και η ισχυρογνωμοσύνη», έλεγε. Υποδείκνυε πως «ό,τι προσφέρουμε ή κάνουμε πρέπει να γίνεται φιλότιμα και όχι αναγκαστικά και συμφεροντολογικά». 

Δυστυχώς, πολλοί καπηλεύτηκαν τις διδαχές του Αγίου Παϊσίου, αποδίδοντας σε αυτόν απόψεις και λόγια είτε για δικό τους όφελος, είτε για εθνικά ζητήματα, που ο ίδιος ποτέ δεν ανέφερε, κάτι που τον λυπούσε, ενώ ήταν ήδη στη ζωή. Μετά την κοίμηση του το φαινόμενο αυτό εντάθηκε.

Συνέγραψε τέσσερα βιβλία, τα οποία έχουν εκδοθεί από το Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» (Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Τα βιβλία αυτά είναι: Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1991), Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης, 1809-1886 (1986), Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα (1993), Επιστολές (1994). 

Η ΖΩΗ ΤΟΥ 

Ο Άγιος Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος του έδωσε το δικό του όνομα. 

Λίγο μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, η οικογένεια του έφτασε στον Πειραιά και από εκεί πήγε στην Κέρκυρα, όπου και έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια κατέληξε στην Κόνιτσα. 

Εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Το 1956, χειροθετήθηκε μοναχός και ονομάστηκε «Παΐσιος». Το 1958 πήγε στο Στόμιο Κονίτσης, όπου επιτέλεσε σημαντικό έργο και μετά στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Εργαζόταν ως ξυλουργός και ό,τι κέρδιζε το έδινε σε φιλανθρωπίες στους Βεδουίνους. Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος. Το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 και άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και πολλοί άνθρωποι κατέφευγαν κοντά του για να τους στηρίξει. Λίγα χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα, μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί .

Μετά το 1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες, για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Γυναικείο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και εισήχθη στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε όγκος στο παχύ έντερο. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 χειρουργήθηκε και στο τέλος Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. 

Κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Στο Καθολικό του Ησυχαστηρίου βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη.