ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ὅμως ὁ κεραυνὸς αὐτὸς προκαλεῖ: πυκνὸν ἀέρα, ὕποπτον σιγήν, δυσοσμίαν καὶ κόνιν ἐκπυρσοκροτήσεως, ὥστε μερικοὶ συντηρητικοὶ νὰ κλείνουν τὰ ὦτα. Ἀλλὰ οἱ μεταρρυθμισταὶ εἶναι ἐνθουσιασμένοι.
Ὁ Ποντίφηξ κατευθύνει μὲ τὸν ὑψηλὸν ρυθμὸν διὰ τοῦ ὁποίου ἐκτελεῖ τὸ ὑπούργημά του, μία λίαν ἐπικίνδυνον πορείαν. Διότι προκαλεῖ πανισχύρους ἀντιπάλους ἐντόνως. Δὲν ἠμπορεῖ νὰ βασισθεῖ εἰς τοὺς συντηρητικοὺς Καρδιναλίους. Διότι θὰ ἐργασθοῦν ἐναντίον του εἰσέτι περισσοτέρον. Πάντως δὲν ἠμπορεῖ ἐξ ἑτέρου νὰ ἀρνηθεῖ τὴν διαχρονικὴν προσφορὰν καὶ μεγάλην ἐμπειρίαν των.
Ὁ πρῶτος Πάπας ἐκ τοῦ ἀνανεωτικοῦ τάγματος τῶν Ἰησουϊτῶν ἀλλάσσει τὴν Ἐκκλησίαν ρηξικελεύθως, καίτοι ἀπέχει ἐκ τῶν ἀναγκαίων διορθώσεων εἰς τὴν διδασκαλίαν. Ἀντ' αὐτοῦ στρέφεται πρὸς μίαν νέαν πλησίον τοῦ ἀνθρώπου πρᾶξιν τῆς φιλευσπλάχνου ποιμαντικῆς, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τοὺς ἀνθρώπους ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς μὴ λησμονῶμεν ὅτι προέρχεται ἐκ τοῦ χώρου τῆς Θεολογίας τῆς Ἀπελευθερώσεως.
Μὲ τὸν διορισμὸν Καρδιναλίων περατώνει τὴν κυριαρχίαν συντηρητικῶν Ἰταλῶν εἰς τὴν Σύγκλητον τῶν Καρδιναλίων, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἐνισχύσει ὁ Βενέδικτος.
Μεταξὺ τῶν 15 νεοονομασθέντων καὶ ἐκλεκτόρων Καρδιναλίων εἷς μόνον εἶναι ἐκπρόσωπος τῆς παλαιᾶς Κουρίας. Παραπλεύρως εὑρίσκονται 14 τοπικοὶ Ἐπίσκοποι ἐκ πτωχῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως τῆς Μυανμάρ, τοῦ Παναμᾶ, τῆς Τόνγκα καὶ τοῦ Ἀκράγαντα.
Ἐὰν ὁ Πάπας συνεχίσει οὕτως, τότε μέχρι τὸ 2018 ἡ πλειονότης τῶν μελῶν τοῦ Κονκλαβίου θὰ ἀνήκει εἰς τὸν Τρίτον Κόσμον. Ἡ τελεολογικὴ προσωπικὴ πολιτική του εἶναι ἡ τῆς ἰσχύος.
Ὁ Francesco ἀνανεώνει τὴν Ρ/Κθολικὴν Ἐκκλησίαν ἐκ τῶν περιθωρίων. Πληροῖ ἐπισκοπικοὺς θρόνους μὲ ἄνδρας τοὺς ὁποίους βασίζεται ὅτι δύνανται νὰ πραγματοποιήσουν τὸ δημιουργικὸν ἐξεγερτικὸν πνεῦμα τοῦ Ποντιφικάτου του καὶ εἶναι ἐστραμμένοι πρὸς τὴν σήμερον. Εὐχόμεθα ὅμως νὰ μὴν ἐξαπατηθεῖ, ὡς συνήθως, ἐκ τοῦ "νέου αἵματος"!
Προσεύχεται εἰς τὴν Βηθλεὲμ εἰς τὸ διαχωριστικὸν τεῖχος τῶν Ἰσραηλινῶν, συμβάλλει εἰς τὴν εἰρήνην μεταξὺ Κούβας καὶ ΗΠΑ, ἐπισκέπτεται τὴν Κορέαν καὶ τὴν Σρὶ Λάνκα. Ζητεῖ τὸ μέλλον μακρὰν τοῦ παλαιοῦ κόσμου. Ἤλλαξε ὡς συνήθως τὰ κορυφὰς βατικανείων συνομοσπονδιῶν. Περιθωριοποίησε εὐνοουμένους τῶν προτέρων Παπῶν! Ἀθορύβως ἐπέβαλε μίαν πρώτην οἰκονομικὴν μεταρρύθμισιν καὶ διέλυσε τὸ παλαιὸν πλέγμα σχέσεων, τὸ ὁποῖον ἔφθειρε βαρέως τὴν ἀξιοπιστίαν τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας.
Ἐν τούτοις αἱ ἐσωτερικαὶ ἀντιδράσεις φυσικῶς αὐξάνονται. Ἤρχισε δὲ νὰ συζητεῖται τὸ θέμα "Πάπας καὶ Δικτάτωρ"! (Palm, Kertzer, Schieder). Κατὰ τὴν σύνοδον περὶ τῆς οἰκογενείας π.χ., οἱ ἀντίπαλοί του ἤθελον νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ψήφισιν ἄρθρον πρὸς ἄρθρον.
Εἶναι σαφές, ὅτι εἰς τοὺς μὴ χριστιανοὺς καὶ τὰ ΜΜΕ ὁ Πάπας εἶναι ὅλως ἀγαπητός. Ἀλλὰ οἱ ἀντίπαλοί του θεωροῦν αὐτὸν ὡς ἕνα "ὑποδαυλιστήν", καὶ τὸ χειρότερον, ἐντυπωσιοθήραν καὶ λαϊκιστήν. Οἱ συντηρητικοὶ φοβοῦνται τὴν παραίτησίν του περισσότερον ἀπὸ τὴν Παποσύνην του, διότι αὕτη κατὰ τὸ πρότυπον τοῦ Βενεδίκτου, θὰ ἐπεριθωριοποίει τὸν Παπισμόν.
Εἰς αὐτὴν τὴν δυσχερῆ θέσιν χρειάζεται ὁ Φραγκῖσκος ἀποφασιστικοὺς ὑποστηρικτὰς, καὶ δὴ φίλους τῆς τόσον ἀνθρωπίνης του μορφῆς καὶ οὐχὶ κενούς, αὐλοκόλακας, ραδιούργους, ἰταμοὺς καὶ τυχοδιώκτας τοιούτους, οἱ ὁποῖοι "εὐτυχῶς" πλεονάζουν. Οἱ Ἰησουῖται τὸν ὑποστηρίζουν ὡς ἰδικόν των. Ὅμως τοῦτο δὲν ἐπαρκεῖ. Ποῦ εὑρίσκονται οἱ φιλελεύθεροι ἐπίσκοποι καὶ χριστιανοὶ ἐν Γερμανίᾳ, Δυτικῇ Εὐρώπῃ καὶ Βορείῳ Ἀμερικῇ. Τό γε νῦν θεῶνται μακράν "ἐστῶτες καὶ θερμαινόμενοι" (Ἰω. 18, 25) τὴν ἀκανθώδη καὶ πλουσίαν εἰς ἀντιθέσεις, δραματικῶς δὲ μονήρη πορείαν τοῦ Φραγκίσκου, ἀναμένοντες "ἐγκυμοσυνιακῶς"!1
Ἀκουσάτωσαν πάντα ταῦτα "χωλοί, τυφλοί, ξηροὶ ἐκδεχόμενοι τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν" (Ἰω. 5, 3).
____________________________________________________
1- T. Seiterich, Der dornige Weg des Franziscus, Publik-Forum ἀρ. 1 (2015) 10.
"Ἡ καθαρότης τῆς ἐπαναστάσεως διαρκεῖ
τὸ περισσότερον δεκατέσσαρας ἡμέρας".
(J. Cocteau)
Μετὰ τὴν σαφῆ του ἐκκαθάρισιν λογαριασμῶν μὲ τὴν Ρ/Καθολικὴ Κουρία, ὁ Πάπας Φραγκῖσκος Α΄ κεραυνοβόλως ἐπεράτωσε μέχρι σήμερον τὴν δυναμική του πορεία ὡς οἰακοστρόφος τῆς "Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας". Οὐδεὶς ἕτερος Πάπας προηγουμένως δὲν ἐμαστίγωσε τόσον σκληρῶς τὸν κληρικαλισμὸ ὡς ὁ Ἀργεντινός οὗτος, καθὼς ἐπίσης καὶ τάς "δεκαπέντε πνευματικὰς ἀσθενείας τῆς Κουρίας" μεταξὺ τῶν ὁποίων τήν "πνευματικὴν Alzheimer", τὴν ματαιοδοξίαν, τὴν διπλῆν ζωὴν μὲ τὰς γνωστὰς ἐκτροπάς.Ὅμως ὁ κεραυνὸς αὐτὸς προκαλεῖ: πυκνὸν ἀέρα, ὕποπτον σιγήν, δυσοσμίαν καὶ κόνιν ἐκπυρσοκροτήσεως, ὥστε μερικοὶ συντηρητικοὶ νὰ κλείνουν τὰ ὦτα. Ἀλλὰ οἱ μεταρρυθμισταὶ εἶναι ἐνθουσιασμένοι.
Ὁ Ποντίφηξ κατευθύνει μὲ τὸν ὑψηλὸν ρυθμὸν διὰ τοῦ ὁποίου ἐκτελεῖ τὸ ὑπούργημά του, μία λίαν ἐπικίνδυνον πορείαν. Διότι προκαλεῖ πανισχύρους ἀντιπάλους ἐντόνως. Δὲν ἠμπορεῖ νὰ βασισθεῖ εἰς τοὺς συντηρητικοὺς Καρδιναλίους. Διότι θὰ ἐργασθοῦν ἐναντίον του εἰσέτι περισσοτέρον. Πάντως δὲν ἠμπορεῖ ἐξ ἑτέρου νὰ ἀρνηθεῖ τὴν διαχρονικὴν προσφορὰν καὶ μεγάλην ἐμπειρίαν των.
Ὁ πρῶτος Πάπας ἐκ τοῦ ἀνανεωτικοῦ τάγματος τῶν Ἰησουϊτῶν ἀλλάσσει τὴν Ἐκκλησίαν ρηξικελεύθως, καίτοι ἀπέχει ἐκ τῶν ἀναγκαίων διορθώσεων εἰς τὴν διδασκαλίαν. Ἀντ' αὐτοῦ στρέφεται πρὸς μίαν νέαν πλησίον τοῦ ἀνθρώπου πρᾶξιν τῆς φιλευσπλάχνου ποιμαντικῆς, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τοὺς ἀνθρώπους ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς μὴ λησμονῶμεν ὅτι προέρχεται ἐκ τοῦ χώρου τῆς Θεολογίας τῆς Ἀπελευθερώσεως.
Μὲ τὸν διορισμὸν Καρδιναλίων περατώνει τὴν κυριαρχίαν συντηρητικῶν Ἰταλῶν εἰς τὴν Σύγκλητον τῶν Καρδιναλίων, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἐνισχύσει ὁ Βενέδικτος.
Μεταξὺ τῶν 15 νεοονομασθέντων καὶ ἐκλεκτόρων Καρδιναλίων εἷς μόνον εἶναι ἐκπρόσωπος τῆς παλαιᾶς Κουρίας. Παραπλεύρως εὑρίσκονται 14 τοπικοὶ Ἐπίσκοποι ἐκ πτωχῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως τῆς Μυανμάρ, τοῦ Παναμᾶ, τῆς Τόνγκα καὶ τοῦ Ἀκράγαντα.
Ἐὰν ὁ Πάπας συνεχίσει οὕτως, τότε μέχρι τὸ 2018 ἡ πλειονότης τῶν μελῶν τοῦ Κονκλαβίου θὰ ἀνήκει εἰς τὸν Τρίτον Κόσμον. Ἡ τελεολογικὴ προσωπικὴ πολιτική του εἶναι ἡ τῆς ἰσχύος.
Ὁ Francesco ἀνανεώνει τὴν Ρ/Κθολικὴν Ἐκκλησίαν ἐκ τῶν περιθωρίων. Πληροῖ ἐπισκοπικοὺς θρόνους μὲ ἄνδρας τοὺς ὁποίους βασίζεται ὅτι δύνανται νὰ πραγματοποιήσουν τὸ δημιουργικὸν ἐξεγερτικὸν πνεῦμα τοῦ Ποντιφικάτου του καὶ εἶναι ἐστραμμένοι πρὸς τὴν σήμερον. Εὐχόμεθα ὅμως νὰ μὴν ἐξαπατηθεῖ, ὡς συνήθως, ἐκ τοῦ "νέου αἵματος"!
Προσεύχεται εἰς τὴν Βηθλεὲμ εἰς τὸ διαχωριστικὸν τεῖχος τῶν Ἰσραηλινῶν, συμβάλλει εἰς τὴν εἰρήνην μεταξὺ Κούβας καὶ ΗΠΑ, ἐπισκέπτεται τὴν Κορέαν καὶ τὴν Σρὶ Λάνκα. Ζητεῖ τὸ μέλλον μακρὰν τοῦ παλαιοῦ κόσμου. Ἤλλαξε ὡς συνήθως τὰ κορυφὰς βατικανείων συνομοσπονδιῶν. Περιθωριοποίησε εὐνοουμένους τῶν προτέρων Παπῶν! Ἀθορύβως ἐπέβαλε μίαν πρώτην οἰκονομικὴν μεταρρύθμισιν καὶ διέλυσε τὸ παλαιὸν πλέγμα σχέσεων, τὸ ὁποῖον ἔφθειρε βαρέως τὴν ἀξιοπιστίαν τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας.
Ἐν τούτοις αἱ ἐσωτερικαὶ ἀντιδράσεις φυσικῶς αὐξάνονται. Ἤρχισε δὲ νὰ συζητεῖται τὸ θέμα "Πάπας καὶ Δικτάτωρ"! (Palm, Kertzer, Schieder). Κατὰ τὴν σύνοδον περὶ τῆς οἰκογενείας π.χ., οἱ ἀντίπαλοί του ἤθελον νὰ ἐπιβάλλουν τὴν ψήφισιν ἄρθρον πρὸς ἄρθρον.
Εἶναι σαφές, ὅτι εἰς τοὺς μὴ χριστιανοὺς καὶ τὰ ΜΜΕ ὁ Πάπας εἶναι ὅλως ἀγαπητός. Ἀλλὰ οἱ ἀντίπαλοί του θεωροῦν αὐτὸν ὡς ἕνα "ὑποδαυλιστήν", καὶ τὸ χειρότερον, ἐντυπωσιοθήραν καὶ λαϊκιστήν. Οἱ συντηρητικοὶ φοβοῦνται τὴν παραίτησίν του περισσότερον ἀπὸ τὴν Παποσύνην του, διότι αὕτη κατὰ τὸ πρότυπον τοῦ Βενεδίκτου, θὰ ἐπεριθωριοποίει τὸν Παπισμόν.
Εἰς αὐτὴν τὴν δυσχερῆ θέσιν χρειάζεται ὁ Φραγκῖσκος ἀποφασιστικοὺς ὑποστηρικτὰς, καὶ δὴ φίλους τῆς τόσον ἀνθρωπίνης του μορφῆς καὶ οὐχὶ κενούς, αὐλοκόλακας, ραδιούργους, ἰταμοὺς καὶ τυχοδιώκτας τοιούτους, οἱ ὁποῖοι "εὐτυχῶς" πλεονάζουν. Οἱ Ἰησουῖται τὸν ὑποστηρίζουν ὡς ἰδικόν των. Ὅμως τοῦτο δὲν ἐπαρκεῖ. Ποῦ εὑρίσκονται οἱ φιλελεύθεροι ἐπίσκοποι καὶ χριστιανοὶ ἐν Γερμανίᾳ, Δυτικῇ Εὐρώπῃ καὶ Βορείῳ Ἀμερικῇ. Τό γε νῦν θεῶνται μακράν "ἐστῶτες καὶ θερμαινόμενοι" (Ἰω. 18, 25) τὴν ἀκανθώδη καὶ πλουσίαν εἰς ἀντιθέσεις, δραματικῶς δὲ μονήρη πορείαν τοῦ Φραγκίσκου, ἀναμένοντες "ἐγκυμοσυνιακῶς"!1
Ἀκουσάτωσαν πάντα ταῦτα "χωλοί, τυφλοί, ξηροὶ ἐκδεχόμενοι τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν" (Ἰω. 5, 3).
____________________________________________________
1- T. Seiterich, Der dornige Weg des Franziscus, Publik-Forum ἀρ. 1 (2015) 10.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου