Σήμερα, Σάββατο 28 Απριλίου 2018, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε τον Αγιασμό των Θυρανοιξίων του Ιερού Παρεκκλησίου του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, στο υπερώο του Ιερού Ναού Παναγίας Κουμαριωτίσσης της Κοινότητος Νεοχωρίου.
Ακολούθησε Μέγας Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, στον οποίο χοροστάτησε ο Πατριάρχης, επί τη 220ή επετείω της Ανακομιδής του Λειψάνου του Αγίου στη Μυτιλήνη.
Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα βίντεο με στιγμιότυπα από την Αγιασμό των Θυρανοιξίων και την προσφώνηση του Προέδρου της Κοινότητος Λάκη Βίγκα, Άρχοντος Μ. Χαρτοφύλακος της Μ.τ.Χ.Ε., προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Λόγος εκφωνηθείς υπό του κ. Λάκη Βίγκα
επί των Θυρανοιξίων του Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου
Νεοχώρι, 28 Απριλίου 2018
Παναγιώτατε,Κυρία Δανάη Βασιλάκη, πρόξενε του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας,
Σεβασμιώτατοι,
Αγαπητοί Μυτιληνιοί,
Κυρίες και κύριοι,
Χριστός Ανέστη!
Με αισθήματα βαθιάς χαράς και τιμής η Κοινότητα Παναγίας Κουμαριωτίσσης Νεοχωρίου υποδέχεται τον Αρχιεπίσκοπο της Πόλεώς μας σε μια από τις πλέον ευλογημένες και σημαντικές για εκείνην στιγμή. Ο ένδοξος συμπατριώτης μας, ο γενναίος συγχωριανός μας, ο αθλητής του Χριστού Θεόδωρος ο Βυζάντιος, αποκτά ξανά το δικό του σπίτι στο όμορφο χωριό μας μέσα από το παρεκκλήσι που Σείς, Παναγιώτατε, καθιερώσατε απόψε προς δόξαν Θεού και εις τιμήν του Νεομάρτυρα. Έτσι, στη ζωή μας προστίθεται μια ακόμη απόδειξη της πλούσιας αγάπης και πρόνοιας του Θεού τόσο προς την Εκκλησία όσο και προς την πονεμένη Ρωμηοσύνη μας.
Επιτρέψτε μου, και σε αυτήν την περίσταση, να μιλήσω και να εκφρασθώ μέσα από την καρδιά μου αναφερόμενος σε συνθήκες και περιστάσεις που συνθέτουν το προσωπικό μου βίωμα σε σχέση με την Εκκλησία, έτσι όπως γαλουχήθηκα σε αυτήν από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Γεννηθείς στο Νιχώρι του Βοσπόρου και ανατραφείς μέσα στα ακούσματα, στα έθιμα, στις παραδόσεις, στις φυσιογνωμίες των παλιών και των σύγχρονων Νιχωριτών, έμαθα, όπως και όλοι οι συνενορίτες μου, να κινούμαστε γύρω από την Παναγία την Κουμαριώτισσα, να έχουμε τον Ναό μας αυτό ως κέντρο της πνευματικής και κοινωνικής μας ζωής αλλά και ορόσημο της πολιτιστικής και ιστορικής μας ταυτότητας. Για λόγους που δεν ανήκουν στην αποψινή γιορταστική ατμόσφαιρα, εμείς οι Νιχωρίτες, όπως και οι λοιποί Πολίτες και οι Ίμβριοι και οι Τενέδιοι, είδαμε με οδύνη το μεγαλείο του παρελθόντος να μεταναστεύει, αλλά όχι και να σβήνει! Και λέω όχι να σβήνει, διότι όσο κι αν άδειασαν οι εκκλησίες μας, όμως ευτυχώς, δεν ερήμωσαν, δεν έμειναν αλειτούργητες. Δεν χάθηκε το γέλιο και το κλάμα από τους εναπομείναντες. Το χέρι έσφιγγε το ένα το άλλο και παρακινούσε σε υπομονή και προσκαρτερία καλύτερων καιρών. Με αυτά τα συναισθήματα μεγάλωσε η δική μου γενιά δίνοντας υπόσχεση εσωτερική να εφαρμόσει μια σκέψη, η εξέλιξη της οποίας με χαροποιεί ιδιαίτερα: επαναπατρισμός της ελπίδας στα πατρογονικά χώματά μας.
Αυτός ο συνθηματικός λόγος έγινε πραγματικότητα όταν, με επίγνωση της πορείας της Ρωμηοσύνης μας, διαπιστώσαμε πόσο υπεύθυνοι είμαστε μπροστά στα έργα και στα επιτεύγματα των αείμνηστων Πατέρων και προγόνων μας, και πόσο μας βάρυνε θετικά η σκιά και το λαμπρό υπόδειγμά τους ώστε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το αύριο σαν να είναι οι συνθήκες οι ιδανικότερες, χωρίς μεμψιμοιρία και φοβικά σύνδρομα.
Απτή συνέχεια του έργου των μακαριστών κτητόρων και ανακαινιστών της Εκκλησίας μας είναι και η δημιουργία του νέου Παρεκκλησίου του Αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, που στηρίχτηκε αποκλειστικά σε κοινοτικούς πόρους. Στα δύο αυτά χρόνια που μεσολάβησαν από την έναρξη ως την περάτωση των εργασιών, όλοι όσοι εργαστήκαμε, προσπαθήσαμε, συλλογιστήκαμε και κυρίως ονειρευτήκαμε αυτό το έργο, κατανοήσαμε ορισμένα πολύτιμα στοιχεία. Το πρώτο και πλέον αξιομνημόνευτο είναι ο θαυμασμός της υπομονής και της ακούραστης εφευρετικότητας των προγόνων μας, οι οποίοι μη υπολογίζοντας κούραση, έξοδα, στερήσεις και κακουχίες έχτιζαν ναούς και σχολεία, για να στεγάζουν σε αυτά το μεγαλείο και τις συντεταγμένες της Ρωμηοσύνης μας, μη έχοντας συμμάχους τους ούτε την οικονομική ευρωστία, ούτε τα σύγχρονα μέσα ούτε τα τεχνολογικά επιτεύγματα, αλλά διαθέτοντας καρδιά και πίστη.
Και είναι παρήγορο ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν λείπουν και από την γενιά των ανθρώπων που έρχεται να αναλάβει τα ηνία της διαχείρισης των πραγμάτων της ζωής αυτής. Έτσι, δεν είναι παράλογο να παραδεχθώ ενώπιόν σας ότι βρήκα και καρδιά και πίστη στον Ιερατικώς Προϊστάμενο της Κοινότητάς μας και Βιβλιοφύλακα των Πατριαρχείων, αρχιμ. π. Αγαθάγγελο. Του ανέθεσα την δημιουργία αυτού του έργου ώστε να δω πώς η νέα γενιά αξιοποιεί τις παρακαταθήκες από το παρελθόν. Και δεν διαψεύστηκα! Ο π. Αγαθάγγελος, Παναγιωτατε, με το έργο αυτό έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στον Ναό και στις καρδιές μας και γι' αυτό αξίζει τα συγχαρητήρια και τον έπαινο όλων μας.
Θα ήθελα, επίσης, να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Μυριοφύτου και Περιστάσεως, Επόπτη Βοσπόρου, κ. Ειρηναίο, που συνεχώς και αδιαλείπτως βρίσκεται στο πλευρό μας. Τους τεχνίτες που με το ταλέντο τους μας χάρισαν αυτό το παρεκκλήσι-έργο τέχνης, όπως την "Ξυλογλυπτική" του κ. Γιώργου Οικονομίδη για την κατασκευή του τέμπλου και την εταιρεία "Artis Gilding Restoring" για τη στίλβωσή του· τον κ. Παναγιώτη Πέντσο για την ιστόρηση των εικόνων· τον συμπολίτη μας κ. Σάββα Κοτάμ για την κατασκευή της Αγίας Τράπεζας και τον κ. Ανέστη Μαΐδη για τα άμφιά της· τον κ. Γεώργιο Τριαντόπουλο που επιμελήθηκε τα ασημικά. Επίσης, η συμβολή του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος κι Επιτρόπου του Παναγίου Τάφου κ. Νεκταρίου, του Θεοφιλ. Επισκόπου Ερυθρών κ. Κυρίλλου και του Αγιορείτη ιερομονάχου π. Νικολάου θα μας μείνει αλησμόνητη. Δεν θα ήταν δυνατόν να παραλείψω τους Εφοροεπιτρόπους, τους αγαπημένους μου συνεργάτες αλλά και όλους όσοι στήριξαν και ενίσχυσαν αυτήν την προσπάθειά μας κατά καιρούς.
Όταν, πριν από αρκετά χρόνια, ο μακαριστός Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Ιάκωβος προσκόμιζε, από μέρους του συνονόματού του Μητροπολίτου Μυτιλήνης, αρχικά την ιερά εικόνα, κι αργότερα, με δική του πρωτοβουλία, ο δεύτερος έφερε τεμάχιο από το μαρτυρικό υποκάμισο του Αγίου μας -και για αυτόν τον λόγο να διαβιβάσετε τις θερμές ευχαριστίες μας στον Άγιο Μυτιλήνης- δεν μπορούσαμε εύκολα να συλλάβουμε τον συλλογισμό ότι ένας Άγιος επαναπατρίζεται εγκαινιάζοντας μια δυναμική επιστροφή πολλών συμπατριωτών μας, οι οποίοι σε χρόνους δύσκολους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την κοινή πατρώα μας γη.
Το παρόν της Ρωμηοσύνης, Παναγιώτατε Πάτερ, είναι ένα παρόν με ιστορία και μέλλον! Είναι ένα παρόν με δυναμισμό, με προοπτικές, με λογισμό και μ’ όνειρο! Κι όσο υπάρχουν παιδιά της Ρωμηοσύνης που αγιάζουν, κανείς να μη φοβάται το «αύριό» της. Διότι το «αύριο» και της Ομογένειάς μας και του κόσμου ανήκει στα χέρια του Θεού και το μόνο που απομένει σε εμάς είναι να αγωνιζόμαστε μέχρι οι αγώνες να γίνουν θυσία, μέχρι η θυσία να γίνει θυσιαστήριο, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτά τα χώματα είμαστε γηγενείς, πεθαίνουμε κι ανασταινόμαστε γενιές γενιών τώρα!
Εύχομαι όλες κι όλοι να έχουμε την ευλογία και μεσιτεία του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου!
Από το Γραφείο Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Τον Αγιασμό των Θυρανοιξίων του Ιερού Παρεκκλησίου του Αγίου Νεομάρτυρα Θεοδώρου του Βυζαντίου, στο ανακαινισμένο υπερώο του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Νεοχωρίου Βοσπόρου, τέλεσε το απόγευμα του Σαββάτου, 28 Απριλίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Είναι το πρώτο Παρεκκλήσιο στην Πόλη που αφιερώνεται στον Άγιο Νεομάρτυρα Θεόδωρο τον Βυζάντιο, που είναι ο πολιούχος της Μυτιλήνης.
Αμέσως μετά ο Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ναού, Αρχιμ. Αγαθάγγελος Σίσκος, Βιβλιοφύλακας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενημέρωσε τον Παναγιώτατο για το έργο δημιουργίας του Παρεκκλησίου καθώς και για το περίτεχνο τέμπλο του, που συνδυάζει διακοσμητικά στοιχεία από διαφορετικούς Ναούς της Πόλης.
Ακολούθως ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε κατά τον Μέγα Εσπερινό. Στο τέλος της Ακολουθίας τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Επόπτης της Περιφερείας Βοσπόρου, ο οποίος αναφέρθηκε στο βίο και στην καθιέρωση της μνήμης του Αγίου Νεομάρτυρος, αλλά και στον κοινό σύνδεσμο του Νεοχωρίου, ως τόπου γέννησης του, με τη Μυτιλήνη, τόπο του μαρτυρίου του. Ακολούθως τον Πατριάρχη προσφώνησε ο Άρχων Μ.Χαρτοφύλαξ Παντελεήμων Βίγκας, Πρόεδρος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Νεοχωρίου, ο οποίος αναφέρθηκε στη βιωματική σχέση των Νεοχωριτών με την Εκκλησία της Παναγίας της Κουμαριώτισσας, καθώς και στον «επαναπατρισμό της ελπίδας», που ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια με την επιστροφή πολλών αποδήμων τέκνων της Πολίτικης Ρωμηοσύνης, όπως ο Άγιος ο Θεόδωρος ο Βυζάντιος με την καθιέρωση της μνήμης του.
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Ιεράρχες, Άρχοντες Οφφικίαλοι, η Πρόξενος της Ελλάδος κυρία Δανάη Βασιλάκη, Κοινοτικοί παράγοντες και ικανός αριθμός εκκλησιάσματος.
«Ήλθαμε και αυτήν την εσπέραν, επί την ηλίου δύσιν, εις το ειδυλλιακόν τούτο προάστιον της Αρχιεπισκοπής μας διά να πανηγυρίσωμεν από κοινού, όλοι μαζύ, κλήρος και λαός, αυτόν τον ανεπανάληπτον και παρά ταύτα διαρκώς επαναλαμβανόμενον θρίαμβον της Αναστάσεως του Κυρίου και να ομολογήσωμεν ότι ήλθε «διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω». Ήλθομεν εις Νεοχώριον, εις το ηγαπημένον μας Νιχώρι, διά να προσκυνήσωμεν την Σταυροαναστάσιμον πορείαν ενός τέκνου του, του αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, η μνήμη του Οποίου ανασταίνεται απόψε διά της καθιερώσεως θυσιαστηρίου, υπό της ημετέρας Μετριότητος ως του Κανονικού Αρχιεπισκόπου της Πόλεως, προς τιμήν Του, μέσα εις τον ιστορικόν Ναόν της Παναγίας Κουμαριωτίσσης, και μάλιστα επί τη ευλογημένη συγκυρία της συμπληρώσεως 220 ετών από της ανακομιδής του ιερού αυτού λειψάνου», σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του.
«Γνωρίζει καλώς λίαν η εδώ Ρωμηοσύνη να τιμά και να γεραίρη την Ανάστασιν του Κυρίου. Διότι η Ρωμηοσύνη δεν είναι τίποτε άλλο από τον πρωτότοκον καρπόν της Αναστάσεως. Με γλώσσαν ελληνικήν, με παιδείαν κλασσικήν, με σφραγίδα Ρωμαικήν, με ήθος ασκητικόν, με προοπτικάς αιωνιότητος, με πόθον Ουρανού, με έργα απαραμίλλου πνευματικής αξίας, με προγόνους φιλοσόφους και ρήτορας και επιστήμονας, με σεβασμόν εις την ιστορίαν, με δυναμικόν παρόν και με ευοίωνον μέλλον, μέσα από τρικυμίας και συγκυρίας δακρύων και αίματος, με φιλότιμον, με πολιτισμόν ου τον τυχόντα, με ιδανικά, με τεχνογνωσίαν, με ιερά και όσια, διαρκώς βλυστάνει υγιείς προσωπικότητας και, το σημαντικώτερον: καρπίζει με την σειράν της Αγίους. Αυτή είναι η διαχρονική προσφορά της Ρωμηοσύνης: να παράγη Αγίους, πολίτας της Βασιλείας του Θεού, τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας».
Ο Πατριάρχης ευχαρίστησε όλους όσοι συνέδραμαν για την ίδρυση του Παρεκκλησίου και τους επαίνεσε για την συνολική προσφορά τους στην Κοινότητα Νεοχωρίου.
Διά τούτο και συγχαίρομεν και ευλογούμεν εκ μέσης καρδίας το υπό την Προεδρίαν σας επιτελούμενον έργον της Κοινότητος ταύτης, Εντιμολογιώτατε άρχον και φίλτατε κατά πνεύμα υιέ μας κ. Λάκη Βίγκα. Γνωρίζομεν από πολλών ετών ότι είσθε η ζώσα ψυχή του Νιχωριού, γνωρίζομεν ότι είσθε η παλλομένη καρδία του, ο διαρκώς σκεπτόμενος και αγαθώς οραματιζόμενος νούς, η κινητήριος δύναμις, ο κόπος, ο μόχθος, η άνάστασις εκ της παρ᾿ ολίγον τέφρας τούτου του σαγηνευτικού εις τα ανθρώπινα βλέμματα Κωνσταντινουπολιτικού προαστίου. Διά της όντως αφωσιωμένης εντιμολογιότητός σας το Νιχώρι ζη και θα ζη την Ρωμέηκην Ανάστασιν με αισιοδοξίαν και ευέλπιδας προοπτικάς. Έχετε την προσωπικήν μας Πατριαρχικήν ευαρέσκειαν και τον δίκαιον έπαινον της Μητρός Εκκλησίας.
Συγχαίρομεν εγκαρδίως και υμάς, Ιερώτατε και φίλτατε άγιε αδελφέ και επόπτα της περιφερείας ταύτης, ότι επί των ημερών της ευθύνης σας αι Κοινότητες του Βοσπόρου εγνώρισαν και γνωρίζουν στιγμάς σημαντικάς ως η παρούσα. Συγχαίρομεν πατρικώς, ωσαύτως, και τον διά της προσωπικής αυτού μερίμνης επιμεληθέντα την υλοποίησιν της δημιουργίας του νέου οίκου του Νιχωρίτου Νεομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου Ιερατικώς Προιστάμενον της Κοινότητος και ημέτερον Βιβλιοφύλακι εν τοις Πατριαρχείοις, π. Αγαθάγγελον. Η αρμονική σου συνεργασία, Οσιολογιώτατε άγιε Αρχιμανδρίτα με τον κ. Πρόεδρον της Κοινότητος εκαρποφόρησαν εις έργα, διά τα οποία δικαίως ο Πατριάρχης σου καυχάται, και δικαιώνεις διά του τρόπου τούτου και του ήθους σου την επιλογήν μας να σε τοποθετήσωμεν εις τας απαρχάς της εν Φαναρίω διακονίας σου ως ιερέα εδώ, εις την ακριτικήν τω τόπω και δυναμικήν και κεντρικήν ταίς πρωτοβουλίαις Κοινότητα Νεοχωρίου.
Το λοιπόν, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, ας χαρούμε και ας ευφρανθούμε κατά την περίοδον αυτήν των ρόδων τον ζείδωρον αέρα της Χριστού Αναστάσεως. Ας εισπνεύσουμε την ευωδίαν της ανοίξεως και της αναδημιουργίας της Ρωμέηκης ψυχής μας. Ας πιστεύσουμε εις Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα, ώστε να μη στερέψη η ελπίδα και το όνειρον εκ της πορείας μας».
Ευχαρίστησε επίσης τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο για την άδεια ώστε η χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής «Άγιος Θεόδωρος ο Βυζάντιος», να ταξιδέψει στην Πόλη.
Πριν την αναχώρησή του από το Ναό ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε Τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής του μεγάλου ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, ενώπιον της προτομής του που υπάρχει στον αυλόγυρο του Ναού με αφορμή τη συμπλήρωση 85 ετών από την εκδημία του, την 29η Απριλίου 1933. Υπενθυμίζεται ότι ο Κωνσταντίνος Καβάφης έζησε μία περίοδο της ζωής του στο Νεοχώρι, για το οποίο έγραψε και ποίημα, και εκκλησιαζόταν στην Παναγία την Κουμαριώτισσα.
Ακολούθως η Χορωδία, υπό τη διεύθυνση του Αιδ. Οικονόμου Ευστρατίου Γιουσμά, πραγματοποίησε συναυλία παραδοσιακής μουσικής σε παρακείμενη στο Ναό αίθουσα εκδηλώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου