ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ Μ. ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΝΩΣΣΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Προσφώνησις τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Θεοδώρου,

ἐκ προσώπου τῆς Α.Θ.Π., τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Κνωσσοῦ κ. Προδρόμου

26 Ὀκτωβρίου 2019

Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κύριε Εἰρηναῖε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς ἐν Κρήτῃ ὑπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας,

Σεβασμία τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν χορεία,

Θεοφιλέστατε καί λίαν ἀγαπητέ Ἐψηφισμένε Ἐπίσκοπε Κνωσσοῦ κ. Πρόδρομε,

Εὐλαβέστατοι πρεσβύτεροι καί διάκονοι τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ,

Θεόλεκτοι Μοναστικαί Ἀδελφότητες τῆς Μεγαλονήσου,

Ἐξοχώτατοι κύριοι Βουλευταί,

Κύριε Γενικέ Γραμματεῦ Θρησκευμάτων,

Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες τοῦ τόπου,

 Ἀδελφοί ἐν Κυρίῳ.

          Σεπτῇ Πατριαρχικῇ ἐντολῇ, ἱστάμενος ἐνώπιον οἰκείων, ἐκ προσώπου τῆς Α. Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τοῦ προσκυνητοῦ Αὐθέντου καί Δεσπότου πάντων ἡμῶν, ἔχω τήν ὑψίστην τιμήν νά κομίζω πρός ἅπαντας τήν πατρικήν εὐχήν καί τάς Πατριαρχικάς εὐλογίας τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τήν εὔσημον ταύτην διά τήν ὁλκάδα τοῦ Ἀποστόλου Τίτου, Πάτρωνος καί Προστάτου τῆς τοπικῆς ταύτης Ἐκκλησίας, ἡμέραν τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας σου, Θεοφιλέστατε ἅγιε Κνωσσοῦ.

          Τό εὐφρόσυνον ἄγγελμα τῆς ἐπαξίας ἀρχιερατικῆς προαγωγῆς σου ἔφθασε καί εἰς τάς αὐλάς τῆς ἐσταυρωμένης καί μαρτυρικῆς Πρωτοθρόνου Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας, καί ἐγένετο δεκτόν μετά μεγίστης χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως ὑπό τοῦ Πατριάρχου σου, Ὅστις ἔσπευσε προφρόνως διά σεπτοῦ Πατριαρχικοῦ Γράμματος νά συγχαρῇ πατρικῶς τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν καί νά εὐχηθῇ ἐγκαρδίως διά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν νέων ὑψηλῶν ἀρχιερατικῶν καθηκόντων σου, παραλλήλως πρός τήν ἐξάσκησιν τῆς ὑπευθύνου καί λυσιτελοῦς διακονίας σου κατά τά τελευταῖα ἔτη ὡς Ἀρχιγραμματέως τῆς ἐνταῦθα Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου, εὐχάς τάς ὁποίας καί ἡμεῖς, ἀπό τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐκπροσώπου, ἐπαναλαμβάνομεν ἐνθέρμως, πάλιν καί πολλάκις, σήμερον μετά πολλῆς ἀγάπης καί ἐξιδιασμένης τιμῆς.

Γνωρίζεις καλῶς, Θεοφιλέσταστε, ὅτι ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός ἡμῶν Πατριάρχης, καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς θυσιαστικῆς διακονίας σου ἐν τῷ ἀμπελώνι τοῦ Κυρίου, περιέβαλλε τό πρόσωπόν σου μετά στοργῆς οὐ τῆς τυχούσης, ἐκτιμῶν τήν λιπαράν θεολογικήν σου παιδείαν, τήν ἐν γένει πνευματικήν κατάρτισιν καί συγκρότησίν σου, τό ἐκκλησιαστικόν σου ἦθος, τήν εὔορκον προσφοράν σου πρός τήν ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίαν, ὡς καί τήν ἀφοσίωσίν σου εἰς τήν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί τόν σεπτόν Προκαθήμενον αὐτῆς.

          Ἔχεις, ἅγιε Κνωσσοῦ, τό πολύτιμον προνόμιον νά ἀνήκῃς ἀπό τῆς σήμερον εἰς τήν χορείαν τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, «τῆς ἄρχουσας καί πάσχουσας Ἐκκλησίας», τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἀναριθμήτων θλίψεων καί τῶν ἀλαλήτων στεναγμῶν, τῶν ἀτελευτήτων μαρτυρίων καί τῆς εὐαγγελικῆς μαρτυρίας, τῆς ἀδιαπτώτως ἀκολουθούσης ἐπί δεκαεπτά καί πλέον αἰῶνας ἐν τῇ τοῦ Κωνσταντίνου Πόλει τήν κανονικήν ὁδόν τῆς θυσιαστικῆς διακονίας πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν καί οὐδέποτε κινουμένης ἀπό τοῦ χρέους καί τῆς εὐθύνης, μέσῳ τῆς πολυπλεύρου κενωτικῆς προσφορᾶς αὐτῆς πρός ὁμοδόξους καί ἑτεροδόξους, ὡς καί πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως καί σύμπασαν τήν ποικιλοτρόπως ταλανιζομένην ἀνθρωπότητα.

          Ἀντιλαμβάνεται, ἀσφαλῶς, ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία ὅτι ἡ θυσιαστική διακονία τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως δέν τυγχάνει ἐπίκτητόν τι γνώρισμα κατά τήν ὑπεραιωνόβιον, χάριτι Θεοῦ, ἐπί γῆς φωταυγῆ καί πολύκροτον πορείαν της, ἀλλ’ ἀποτελεῖ συνεπῆ προβολήν καί ἀταλάντευτον φανέρωσιν τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ γονιδιώματός της, καθώς καί ὀντολογικήν ἀπόρροιαν ἐκ τῆς ἀνοθεύτου εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς παραδόσεως καί τῆς διαχρονικῆς πατερικῆς αὐτοσυνειδησίας περί τοῦ Ἀρχιερατικοῦ λειτουργήματος ὡς διαρκοῦς Σταυροῦ, καθημερινῆς αὐθυπερβάσεως καί κενωτικῆς αὐτοπροσφορᾶς πρός διακονίαν τῶν καθ’ ἑκάστην ἀναγκῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, προσβλέποντος δέ εἰς τήν ἐκπλήρωσιν τῆς σωτηριολογικῆς, εὐχαριστιακῆς καί ἐσχατολογικῆς ἀποστολῆς του ἐν τῷ ἀνεσπέρῳ φωτί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.   

          Ζῶμεν εἰς μίαν ἐποχήν, καθ’ ἥν, ὡς μή ὤφελε, τά ἀπ’ αἰώνων ἀπαράγραπτα καί ἀδιαπραγμάτευτα κανονικά προνόμια τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἀμφισβητοῦνται ὑπό τινων δυστυχῶς ὁμοδόξων, λαβόντων τήν εἰς Χριστόν πίστιν καί τό ἅγιον βάπτισμα ἐκ τῆς πνευματικῆς μήτρας τοῦ Ὀρθοδόξου Γένους. Διό καί σύ, ἅγιε Κνωσσοῦ, ὡς τό νεώτερον μέλος τῆς σεβασμίας αὐτοῦ Ἱεραρχίας ἐν τῇ ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησίᾳ, καλεῖσαι κατά τήν σήμερον ἀρχομένην Ἀρχιερατικήν σου διακονίαν νά τιμᾷς καί νά ὑπερασπίζησαι τήν ὑπαρξιακήν ἑνότητα καί κανονικήν ἀναφοράν τῆς ἐν Κρήτῃ τοπικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἐν τῇ Μεγαλονήσῳ Ἱ. Πατριαρχικῶν καί Σταυροπηγιακῶν Μονῶν πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, καθώς ἡ σχέσις αὕτη ἀποτελεῖ τόν ὀμφάλιον λῶρον διά τήν εὐστάθειαν καί τήν κατά Θεόν προκοπήν τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς ἐνταῦθα Ἐκκλησίας, τῆς ναυαρχίδος ταύτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ τῆς Μεσογείου καί ἐκλεκτῆς αὐτοῦ ἀναδενδράδος. Ἄλλως τε, ὁ Κυριακός λόγος, σαφής καί περιεκτικός οὐσιωδεστάτων ὀντολογικῶν νοημάτων, δέν ἐπιδέχεταί τινα διαφορετικήν προσέγγισιν: «μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν. Καθώς τό κλῆμα οὐ δύναται καρπόν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐάν μή μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδέ ὑμεῖς, ἐάν μή ἐν ἐμοί μείνητε. Ἐγώ εἰμί ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. 15:1-5).        

          Τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον καί ὁ σεπτός Προκαθήμενός του τρέφουν βεβαίαν τήν ἐλπίδα καί προσδοκίαν ὅτι σύ, ὡς ο βενιαμίν τῆς ἐνταῦθα Ἱεραρχίας, θά μιμηθῇς τό ἀπαράμιλλον ὑπόδειγμα, τήν παραδειγματικήν ἀναφοράν καί ὁλοτελῆ ἀφοσίωσιν πρός τό ἀειλαμπές Φανάρι τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης καί πολιοῦ Γέροντος πάντων ἡμῶν κ. Εἰρηναίου, τοῦ καί Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου, τόν ὁποῖον εἶχες τήν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν νά διακονήσῃς καί ἐξ ἑτέρων, πλήν τοῦ Ἀρχιγραμματέως αὐτῆς, ἐπιτελικῶν θέσεων, ὡς τοῦ Ἀρχιδιακόνου αὐτοῦ καί τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης, ἔχων πάντοτε κατά νοῦν τήν ζείδωρον προτροπήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός Τιμόθεον: «σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες» (Πρός Τιμ. 3,14).

          Τό λοιπόν, Θεοφιλέστατε, ἔντεινε, δι’εὐχῶν τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου, καὶ κατευοδοῦ καὶ ἀρχιεράτευε ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πρᾳότητος καὶ δικαιοσύνης· καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά τοῦ Ὑψίστου. Ἄξιος!!!