Κατευόδιο στερνό στον Μητροπολίτη Μάξιμο

Ανάλυση του Θεοδώρου Καλμούκου 

«Εφυγε» τη Δευτέρα στις 2 του Νοέμβρη, ο σεμνός και πολυσέβαστος Μητροπολίτης πρώην Πίτσμπουργκ Μάξιμος και πορεύεται τη «μακαρία οδό» προς «τη Χώρα των Ζώντων», τον Χριστό, τον Οποίον αγάπησε πολύ εκ νεότητός του. 

Ο Μητροπολίτης Μάξιμος ήταν αναμφίβολα κορυφαίος ιεράρχης, άνθρωπος ανεπίληπτου ήθους, έμφυτης καλοσύνης, απύθμενης μεγαθυμίας και συγχωρητικότητας, φιλάνθρωπος και φιλόθεος, ο οποίος δίδασκε με το παράδειγμα της ζωής του, αφοσιωμένος ολοκληρωτικά στα μέγιστα και ουσιώδη της Εκκλησίας και του Γένους. 

Ας μου συγχωρηθεί τούτη η προσωπική αναφορά, αλλά για μένα ήταν και παρέμεινε πάντοτε, ο π. Μάξιμος, από τότε που είχα την ξεχωριστή ευλογία και τιμή να τον έχω καθηγητή της Συστηματικής Θεολογίας, της Ευχαριστιακής Εκκλησιολογίας, της Τριαδολογίας, της Εσχατολογίας και της Θεολογίας του Γρηγορίου του Παλαμά την οποία κατείχε όσο κανείς άλλος και συγκεκριμένα τη διάκριση ουσίας και ενεργειών του Θεού, στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης. Να τονίσω εδώ ότι η Σχολή τότε ήταν ένα πραγματικό σπουδαστήριο υψηλών προδιαγραφών της Ορθόδοξης Θεολογίας και της «Ιερής μας Ελληνικότητας», όπως συνήθιζε να μας υπενθυμίζει ο π. Μάξιμος την έκφραση του μακαριστού π. Γεωργίου Φλωρόφκσι. 

Είχα επίσης την ξεχωριστή τιμή να διατελέσω ακαδημαϊκός βοηθός του αείμνηστου καθηγητή μας π. Μαξίμου, αλλά και ιεροψάλτης του τις Κυριακές. Ξεκινούσαμε πριν ακόμα χαράξει η αυγή από τη Βοστώνη για τη μικρή κοινότητα του Αγίου Βασιλείου στο Newport του Νιου Χαμσάιρ απέχουσα τρεις ώρες οδικώς, η οποία ούσα μικρή δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να έχει ιερέα, αλλά ούτε και κάποιον αναπληρωματικό. Ο π. Μάξιμος δεν δεχόταν από την επιτροπή της κοινότητας, ούτε τα έξοδα για τα καύσιμα του αυτοκινήτου του και πάντοτε μου έλεγε και σε ακόμα δύο φοιτητές που τον συνοδεύαμε πως «δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους αλειτούργητους». Το ίδιο κάναμε και τη Μεγαλοβδομάδα. 

Όταν είχε την ευθύνη της εκκλησιαρχίας στο παρεκκλήσι της Σχολής, όλες οι Ακολουθίες γίνονταν μόνο στην Ελληνική Γλώσσα διότι πίστευε ότι οι εδώ γεννημένοι φοιτητές μάθαιναν και κατ’ αυτό τον τρόπο την Ελληνική Γλώσσα. 

Ο αείμνηστος π. Μάξιμος βοηθούσε παντοιοτρόπως τους εξ’ Ελλάδος φοιτητές, πολλοί εκ των οποίων εργάζονταν τα βράδια σε εστιατόρια για να εξοικονομήσουν χρήματα να πληρώσουν τα δίδακτρά τους, αλλά και για τα προσωπικά τους έξοδα. Ο π. Μάξιμος μετέβαινε τα μεσάνυχτα με το αυτοκίνητό του στα εστιατόρια που εργάζονταν και ιδιαίτερα στην αλυσίδα Augean Fare των αδελφών Μικιέ και Νίκου Βάλλα και τους μετέφερε στη Σχολή επειδή τα παιδιά δεν είχαν δικό τους μεταφορικό μέσο και η Σχολή δεν έχει σύνδεση με δημόσια συγκοινωνία. 

Στο μάθημα της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, μας μιλούσε πάντοτε με σεβασμό και αγάπη πολλή για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία είχε αποφοιτήσει με άριστα, τονίζοντας την πρωτοεύθυνη θέση του Πατριαρχείου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Τον δε Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον αγαπούσε πολύ και μιλούσε με τα πλέον φιλόφρονα λόγια ως Μητροπολίτης σε κάθε ευκαιρία. 

Τέλεσε το μυστήριο του βαπτίσματος της κόρης μου της Ελένης και από τότε δεν έπαυσε να ρωτά και να ενδιαφέρεται για τις σπουδές και τη νομική της εξέλιξη και σταδιοδρομία σε υψηλή βαθμίδα. Ο π. Μάξιμος πάνω και πέρα απ’ όλα ήταν άνθρωπος με το κυριολεκτικό περιεχόμενο του όρου. 

Τώρα πορεύεται «εν ετέρα μορφή» προς τη γειτονιά των αγγέλων, όπου θα γεύεται ατέλεστα την «Θεοπτία» την οποία τόσο εμβριθώς μας δίδασκε στο μάθημα της Εσχατολογίας. 

Καλό σου ταξίδι πολυσέβαστε και αγαπημένε μου δάσκαλε, π. Μάξιμε, καλό σου ταξίδι «στη Χώρα των Ζώντων».