ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΛΕΞΕΙ ΝΑΒΑΛΝΙ: ΤΕΣΤ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΡΩΣΙΑΣ

Του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

Ο 44χρονος Αλεξέι Ναβάλνι είναι Ρώσος δικηγόρος και ακτιβιστής ο οποίος αγωνίζεται για να ανατρέψει το διεφθαρμένο, όπως το αποκαλεί, καθεστώς του Κρεμλίνου. Έχει διοργανώσει διαδηλώσεις υπέρ των μεταρρυθμίσεων και κατά του Ρώσου Προέδρου Πούτιν, ο οποίος τον θεωρεί μοναδική απειλή για την εξουσία του. 

Ο Αλεξέι Ναβάλνι έχει συλληφθεί αρκετές φορές από τις αρχές της Ρωσίας και έχει καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης με αναστολή και σε κατ΄οίκον περιορισμό. Οι κατηγορίες του θεωρούνται κατασκευασμένες λόγω του ακτιβισμού του, ενώ σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οι καταδίκες παραβιάζουν το δικαίωμα του Ναβάλνι για δίκαιη δίκη, ενώ το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μεμόριαλ τον θεωρεί πολιτικό κρατούμενο. 

Περισσότερο γνωστός έγινε ο Ναβάλνι, όταν κατά την πτήση του από την πόλη Όμση της Σιβηρίας στη Μόσχα έπεσε σε κωματώδη κατάσταση. Νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο του Βερολίνου και στις 2 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε επίσημα από την κυβέρνηση ότι: «χωρίς αμφιβολία ο Ναβάλνι δηλητηριάστηκε με νευροτοξικό παράγοντα που ανήκει στην ομάδα Novichok». Επίσης τρία ευρωπαϊκά εργαστήρια ανακοίνωσαν με απόλυτη βεβαιότητα πως: «ο Αλεξέι Ναβάλνι προσεβλήθη από ένα παράγοντα τύπου Novichok, μίας νευροτοξικής ουσίας η οποία είχε παρασκευασθεί από τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες για στρατιωτικούς σκοπούς». 

Μετά από την μάχη που έδωσαν οι γιατροί ο Ναβάλνι κατάφερε να ξεπεράσει τον κίνδυνο και έχοντας αρκετά αποκατεστημένη την υγεία του, την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021 επιστρέφει από το Βερολίνο στη Μόσχα. Λίγο μετά την προσγείωσή του τον συνέλαβε η αστυνομία στο αεροδρόμιο και μετά από κράτησή κατέληξε στις 2 Φεβρουαρίου στις φυλακές. 

Παγκόσμιες αντιδράσεις δημιουργήθηκαν από τη φυλάκιση του Ναβάλνι. Με δηλώσεις τους καταδίκασαν αυτή την ενέργεια διεθνείς οργανισμοί όπως ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.ά. Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον ζήτησε εξηγήσεις από τη Ρωσία για το τι συνέβη στο Ναβάλνι. 

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας απειλεί τη Ρωσία με περαιτέρω κυρώσεις, λόγω της φυλάκισης του Ναβάλνι και λόγω των συλλήψεων κατά την διάρκεια διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Παρόμοια ήταν και η αντίδραση του Γάλλου Προέδρου Εμμανουήλ Μακρόν. Κυρώσεις κατά της Ρωσίας ανήγγειλε και η Κυβέρνηση Μπάιντεν των ΗΠΑ, ενώ για την υποβολή κυρώσεων σε τέσσερις Ρώσους υψηλόβαθμους αξιωματούχους συμφώνησαν να προχωρήσουν οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δήλωσε πως η περίπτωση του Αλεξέι Ναβάλνι «είναι πολύ ανησυχητική και πως ο ίδιος πρέπει να λάβει κάθε απαραίτητη ιατρική θεραπεία».

Κάνοντας οποιοσδήποτε μια «βόλτα» στο διαδίκτυο, από το υπάρχον σχετικό υλικό θα διαπιστώσει ότι, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Πούτιν επιδιώκει την εξόντωση του Ναβάλνι αφού προηγουμένως τον απαξιώσει και τον μειώσει όσο μπορέσει στα μάτια όσων τον ακολουθούν, αλλά και σε όλου του κόσμου. 

Να σημειωθεί ότι, στην πλειοψηφία τους οι Σλάβοι σήμερα επικαλούνται μεταξύ άλλων, ως ισχυρά στοιχεία που τους ενώνουν άρρηκτα το όμαιμο και το ομόθρησκο και Πούτιν και Ναβάλνι έχουν και το όμαιμο και το ομόγλωσσο και το ομόθρησκο, έχουν δηλαδή ως Ρώσοι ίδιο αίμα, ίδια γλώσσα, αλλά και ίδια πίστη εφόσον και οι δύο είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. 

Είναι πασιφανές ότι ο Πούτιν έχει χρησιμοποιήσει τη θρησκεία για να τονίσει την διαφορετικότητα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και προτάσσει την ιδέα του «ρωσικού κόσμου» για να καλλιεργήσει ένα είδος πνευματικής κυριαρχίας που φέρνει σε επαφή τους Ρώσσους με όλους τους Χριστιανούς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Κοντολογίς ο Πούτιν «χρησιμοποιεί» την Εκκλησία για να κάνει εσωτερική πολιτική συνοχής και ταυτοχρόνως εξωτερική πολιτική και ως εκ τούτου εξανεμίζεται κάθε ελπίδα να συμπεριφερθεί στον «αντίπαλό» του Ναβάλνι όχι χριστιανικά, αλλά ούτε καν απλά, ανθρώπινα. 

Όμως το θέμα μας εδώ δεν είναι ο Πούτιν που έτσι κι αλλιώς μας έχει δείξει ότι τον ενδιαφέρει η πολιτική του σταδιοδρομία και η με οποιοδήποτε τρόπο παραμονή του στην εξουσία. 

Μας κάνει εντύπωση η σιωπή του επίσης όμαιμου, ομόγλωσσου και ομόδοξου με τον Ναβάλνι Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου. Ο κατά τα άλλα λαλίστατος και ευαίσθητος σε ενέργειες αδικίας Προκαθήμενος της Μοσχοβίτικης Εκκλησίας στο θέμα του Ναβάλνι που έχει δημιουργήσει αναταραχή στην παγκόσμια κοινότητα τηρεί σιγή ιχθύος, προφανώς για να μην στεναχωρήσει τον επίσης όμαιμο, ομόγλωσσο, ομόδοξο και στενό συνεργάτη του Πρόεδρο Πούτιν, με τον οποίο ως κοινό σημείο εκτός άλλου, έχουν τις επεκτατικές βλέψεις. Ο Πατριάρχης Μόσχας που τόση ευαισθησία επιδεικνύει στους δήθεν αδικημένους από την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, βάζοντας τους δικούς του να στήνουν όπου μπορούν σκηνικό πολέμου, για να έχει να λέει μετά για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Χέρι-χέρι ο Πατριάρχης Μόσχας και ο Πρόεδρος της Ρωσίας πασκίζουν να επιβάλουν την παντοκρατορία τους συνεχίζοντας μια τακτική που σχεδόν ανέκαθεν υπήρχε, από τα χρόνια των τσάρων στα χρόνια του σιδηρού παραπετάσματος με την κυριαρχία του κομμουνισμού και μέχρι σήμερα. Μια μαύρη περίοδος όπου η πλειοψηφία χριστιανών και κληρικών Ορθοδόξων πόνεσε, δυστύχησε, μαρτύρησε. Χιλιάδες ήταν οι λαϊκοί και οι κληρικοί που έχασαν τη ζωή τους από το αθεϊστικό σοβιετικό καθεστώς. Σήμερα οι Ρώσοι προτάσσουν την σκοτεινή εκείνη περίοδο για να καλλιεργούν συμπάθεια απέναντί τους και να παρουσιάζονται ως θύματα. Όμως η ίδια η ιστορία τους διαψεύδει. Σε όλες τις εποχές, με όλες τις καταστάσεις, μη εξαιρουμένης και της περιόδου του σιδηρού παραπετάσματος, η αφρόκρεμα των κληρικών συνεργαζόταν με την πολιτική εξουσία, το ομολογούν άλλωστε μόνοι τους. Ο Στάλιν από κάποιο σημείο και μετά είχε άριστη συνεργασία με Αρχιερείς της Ρωσικής Εκκλησίας σε σημείο που τους επέτρεψε να εκλέξουν και Πατριάρχη. 

Η Επιτροπή του προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε έρευνα που έκανε στα έγγραφα της 4ης και 5ης Διεύθυνσης της KGB ανακάλυψε την ύπαρξη πρακτόρων – ιερωμένων. Τον Απρίλιο του 1992 δημοσιεύτηκε η συνέντευξη του αρχιεπισκόπου Βιλένσκ και Λετονίας Χρυσοστόμου, στην οποία δήλωνε «Συνεργαζόμουν με την ΚGB. αλλά δεν ήμουν καταδότης» και στη συνέχεια ομολόγησε: «Ναι, εμείς, σε κάθε περίπτωση εγώ, και αναφέρομαι πρώτα και κύρια στον εαυτό μου, συνεργαζόμασταν με την ΚGB. Συνεργαζόμουν και έδινα αναφορές, είχα τακτικές συναντήσεις, λογοδοτούσα. Έχω και το δικό μου ψευδώνυμο, παρατσούκλι, όπως το λένε αυτοί, με αποκαλούσαν «Αναστηλωτή». Συνεργαζόμουν μαζί τους ενσυνείδητα, υπό την έννοια ότι ακολουθούσα μία συγκεκριμένη πολιτική, τόσο εκκλησιαστική, όσο και πολιτική, όπως την αντιλαμβανόμουν, με την βοήθεια αυτών των υπηρεσιών. Δεν ήμουν ποτέ καταδότης, δεν ήμουν πληροφοριοδότης… Την ίδια στιγμή, μεταξύ ημών των αρχιερέων, και πολύ περισσότερο μεταξύ των κληρικών, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανάξιων και ανήθικων ανθρώπων. Αυτή τους την ανηθικότητα, λόγω της μη ύπαρξης σε εμάς εκκλησιαστικού δικαστηρίου, εκμεταλλευόταν η KGB. Τους προστάτευαν από εμάς, τους εν ενεργεία επισκόπους και δεν μπορούσαμε να τους τιμωρήσουμε». Ο «επίτιμος» Πατριάρχης Φιλάρετος σε συνέντευξή του στο ουκρανικό κανάλι TSN είπε: «Με την KGB είχαν σχέση όλοι ανεξαιρέτως οι αρχιερείς του Πατριαρχείου Μόσχας. Δεν υπήρχε αρχιερέας, που να μην είχε σχέση με την KGB διότι το ίδιο το σύστημα ήταν τέτοιο, που δεν υπήρχε άλλος τρόπος διοίκησης της Εκκλησίας. Για να ορίσεις επίσκοπο, έπρεπε να το συμφωνήσεις με την KGB». 

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι, εύκολα μπορεί ο Πατριάρχης Μόσχας να πει μια κουβέντα στο φίλο του τον Πρόεδρο Πούτιν. Το θέμα του Ναβάλι έχει προσλάβει τεράστιες-παγκόσμιες διαστάσεις, οπότε αρκετοί είναι εκείνοι που περιμένουν να κάνει την παρέμβασή του κι αν δεν μπορεί ως Πατριάρχης, που δεν νομίζουμε να μην έχει αυτή την άνεση, άλλωστε ο ίδιος έχει δηλώσει πως είναι πρώτα για το έθνος του και η υπόθεση Ναβάλι είναι εθνική, ας ενεργήσει τουλάχιστον ως κοινός θνητός, ως άνθρωπος.