Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Το περασμένο Σάββατο 1 Οκτωβρίου στις 11 το πρωί, στον Ι. Ναό Αγίας Παρασκευής Θεραπείων έγινε η τελετή ενθρόνισης του νεοεκλεγέντος στο θρόνο της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων Σεβ. Αποστόλου (του από Μοσχονησίων και ηγουμένου της Ι. Μονής Αγίας Τριάδας Χάλκης) στη θέση του παραιτηθέντος και εκλεγέντος στην Γεροντική Μητρόπολη Νικαίας Σεβ. Κωνσταντίνου.

Στην ενθρόνιση παρέστη συμπροσευχόμενος από του ιερού βήματος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος μίλησε καταλλήλως, και ήσαν επίσης παρόντες ιεράρχες και κληρικοί του Θρόνου, ο πρέσβης της Ελλάδας στην Άγκυρα Φώτιος Ξύδας, οι Α. Αστρακάς και Π. Τζεβελέκη, πρόξενοι στην Πόλη και Αδριανούπολη αντίστοιχα, ο εκπρόσωπος των μειονοτήτων στην Γενική Διεύθυνση Βακουφίων στην Άγκυρα Λάκης Βίγκας, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Ν. Βαλεργάκης, άρχοντες οφφικιάλοι της Μ. του Χριστού Εκκλησίας, εκπαιδευτικοί, κοινοτικοί παράγοντες και άλλοι εκπρόσωποι φορέων της ομογένειας της Πόλης και του εξωτερικού.

Κατάμεστος από εκκλησίασμα ο Ναός. Κατά την ενθρόνιση έψαλε χορός ψαλτών υπό τη διεύθυνση του Άρχοντος πρωτοψάλτη της Μ.τ.Χ.Ε. Λεωνίδα Αστέρη, και αναγνώστηκε, απ' άμβωνος, από τον Αρχιγραμματέα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Αρχιμ. Βαρθολομαίο, το Πατριαρχικό Γράμμα «ειδήσεως της εκλογής» από την Αγία και Ιερά Σύνοδο «και εγκαθιδρύσεως» στο θρόνο της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων του νέου ποιμενάρχη Σεβ. Αποστόλου.

Ακολούθησαν οι ομιλίες του Οικουμενικού Πατριάρχου, του Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων Αρχιμ. Χρυσάνθου, εκ μέρους του Ι. Κλήρου της Μητροπόλεως και του Συμεών Φρανζολατζίογλου, προέδρος της κοινότητας Θεραπείων, εκ μέρους της οικείας εκκλησιαστικής επιτροπής.

Εν τέλει ο νέος ποιμενάρχης, Γέρων Δέρκων Απόστολος, διάβασε τον ενθρονιστήριο λόγο του.

Η τελετή έληξε με τον πολυχρονισμό του Σεβ. Αποστόλου, που έψαλε η χορωδία. Επακολούθησε δεξίωση στον αυλόγυρο του Ναού. 

 

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α ΙΟ Υ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ

κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

(1 Ὀκτωβρίου 2011)

Ἱερώτατε καὶ προσφιλέστατε Ἀδελφέ, ἅγιε Δέρκων κύριε Ἀπόστολε,
Ἱερώτατοι λοιποὶ Ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε κ. Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Θρόνου,
Προσφιλὲς χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Θεοσώστου Μητροπόλεως Δέρκων,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

Μέσα εἰς ἑορταστικὴν καὶ χαρμόσυνον διὰ τὴν Ὁμογένειαν ἀτμόσφαιραν, ἐνθρονίζομεν σήμερον εἰς τὸν ἱστορικὸν θρόνον τῆς Θεοσώστου γεροντικῆς ταύτης Μητροπόλεως, τὸν πρότριτα ὑπὸ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ὁμοφώνως καὶ ἐπαξίως ἐκλεγέντα Ἱερώτατον Μητροπολίτην Δέρκων, ὑπέρτιμον καὶ ἔξαρχον Βοσπόρου Θρακικοῦ καὶ Κυανέων κ. Ἀπόστολον, τὸν ἀπὸ Μοσχονησίων καὶ ἀπὸ Καθηγουμένων τῆς κατὰ Χάλκην Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Αἶνον καὶ δοξολογίαν ἀναπέμπομεν πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, ὁ Ὁποῖος οὕτως ᾠκονόμησε τὰ πράγματα, μετὰ τὴν κανονικὴν ἀπὸ τοῦ θρόνου τῶν Δέρκων παραίτησιν τοῦ Ἱερωτάτου Ἀδελφοῦ κ. Κωνσταντίνου, Μητροπολίτου πλέον τῆς περικλεοῦς Μητροπόλεως Νικαίας, τοῦ πολλὰ προσενεγκόντος εἰς τὴν Ἱ. Μητρόπολιν ταύτην ἐπὶ τριάκοντα καὶ πέντε ἔτη, ἐν φόβῳ Θεοῦ, στοργῇ πρὸς τὸ ποίμνιόν του, φιλεργίᾳ, ἐκκλησιαστικῷ φρονήματι, ὑπευθυνότητι καὶ εὐλογημένῃ καρποφορίᾳ. Ἡ οὑτωσὶ κενωθεῖσα Μητρόπολις Δέρκων δὲν παρέμεινεν ἀπροστάτευτος, ἀλλὰ θείᾳ συνάρσει καὶ χάριτι καὶ εὐδοκίᾳ εὗρεν αὐθημερὸν τὸν νέον αὐτῆς Ποιμενάρχην καὶ Ἐπίσκοπον εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ σήμερον ἐν ὥραις αἰσίαις καὶ ἐπ’ ἐλπίσι χρησταῖς ἐνθρονιζομένου Μητροπολίτου κ. Ἀποστόλου.

Μετὰ τὰ γνωστὰ τραγικὰ διὰ τὴν ἐν Τουρκίᾳ Ὁμογένειαν γεγονότα τοῦ Κ΄ αἰῶνος καὶ τὴν ἀναγκαστικὴν ἐντεῦθεν μετακίνησιν τῶν πλείστων Λυχνιῶν τῆς Ἐκκλησίας, τρεῖς μόνον Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἀπέμειναν ἐντὸς τῶν ὁρίων τοῦ κράτους: ἡ τῆς Χαλκηδόνος, ἡ τῶν Δέρκων καὶ ἡ τῆς Ἴμβρου εἰς τὴν ὁποίαν προσετέθη καὶ ἡ Τένεδος. Ὀλίγον κατόπιν ἐδημιουργήθη διὰ μιτώσεως καὶ ἡ τῶν Πριγκηποννήσων, ἀπαρτισθείσης οὕτω τετράδος Μητροπόλεων μετὰ ποιμνίου ἐν Τουρκίᾳ. Εὔλογον εἶναι τὰς Μητροπόλεις αὐτὰς ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία νὰ τὰς ἐμπιστεύεται εἰς διακεκριμένας προσωπικότητας χαρακτηριζομένας ἀπὸ ἀφθονίαν δυνάμεων, ἀπὸ πολλὴν ἀφοσίωσιν εἴς τε τὸν Θρόνον καὶ εἰς τὸ ποιμαντικὸν καθῆκον καὶ ἀπὸ πολλὰ τάλαντα, φυσικά τε καὶ ἐπίκτητα, χωρὶς τοῦτο νὰ ἀπομειώνῃ τὸ παράπαν τὴν πρὸς τὰ λοιπὰ ἐκλεκτὰ μέλη τῆς ἐνταῦθα σεβασμίας Ἱεραρχίας ἐκτίμησιν καὶ ἀγάπην τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκ τῶν ἀρίστων, ὅπως εἶναι ἅπαντες οἱ ἐν τῇ Πόλει ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι, ἐπιλέγονται ἀριστεῖς, ἐκ τῶν ἰσχυρῶν δυνατοί, ἐκ τῶν ἐπιφανῶν ἐπιφανεῖς, ἐκ τῶν φιλοπόνων ἀκάματοι καὶ ἐκ τῶν ἀξίων ἄξιοι!

Ὁ Ἱερώτατος νέος ἅγιος Δέρκων εὐόρκως «ἐδούλευσεν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον» ἀπὸ πρωΐμου ἤδη νεότητος, χειροτονηθεὶς Διάκονος εἰς ἡλικίαν εἰκοσιενὸς μόλις ἐτῶν. Ἐτίμησε, λίαν εὐδοκίμως καὶ μεθ’ ὑποδειγματικῆς ἀφοσιώσεως καὶ φιλοπονίας ἐργασθείς, τὰς θέσεις τοῦ Πατριαρχικοῦ Διακόνου, τοῦ Γραμματέως τοῦ Α΄ Πατριαρχικοῦ Γραφείου, τοῦ Κωδικογράφου τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τοῦ Ὑπογραμματέως αὐτῆς, ὁπόθεν καὶ ἐκλήθη νὰ ἐπωμισθῇ τὸν εὐαγγελικὸν ζυγὸν τῆς Ἀρχιερωσύνης. Ἐκλεγεὶς καὶ χειροτονηθεὶς τιτουλάριος Μητροπολίτης Ἀγαθονικείας πρὸ δεκαεξαετίας, διωρίσθη εὐθὺς μετ’ ὀλίγον Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης, ἐργασθεὶς καὶ ἐνταῦθα φιλοτίμως, εὐσχημόνως, ἐπιμελῶς καὶ θεοφιλῶς, μὴ φεισθεὶς κόπων καὶ θυσιῶν διὰ νὰ συντηρήσῃ ἀξιοπρεπῶς τὸ μέγα σέβασμα καὶ νὰ κρατήσῃ ἄσβεστον τὴν κανδήλαν τῆς ἐν ὕπνῳ, δυστυχῶς, εἰσέτι εὑρισκομένης παρὰ πᾶσαν ἔννοιαν λογικῆς καὶ δικαίου γεραρᾶς Θεολογικῆς ἡμῶν Σχολῆς. Παραλλήλως, εἰργάσθη τιμίως καὶ ἐπιτυχῶς διὰ τὴν τακτοποίησιν τῶν οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας, πανταχοῦ ἀποδείξας ἑαυτὸν πιστὸν καὶ φρόνιμον οἰκονόμον ποικίλης χάριτος. Ἐν ἀκμῇ ὅθεν ἡλικίας καὶ δυνάμεως ἤκουσε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω» (Ματθ. 25: 23) καὶ οὕτω σήμερον εἰσέρχεται εἰς τὴν κατὰ Δέρκους χαρὰν τοῦ Κυρίου, ἕτοιμος νὰ δουλεύσῃ καὶ ἐν τοῖς ἐφεξῆς εἰς τὸ Εὐαγγέλιον ἀπὸ τῆς νέας ταύτης ὑψηλοτέρας σκοπιᾶς ἐν ἀφοσιώσει πρὸς τὸν Χριστόν, τὸ ποίμνιόν του καὶ τὴν ποτνίαν Μητέρα Ἐκκλησίαν.

Θὰ ἠθέλομεν, Ἱερώτατε, νὰ σε ἐνθρονίζαμεν εἰς τὸν Ἅγιον Γεώργιον, τὴν ἱστορικὴν καθέδραν τῆς Μητροπόλεώς σου. Ὅμως, ἀπὸ πεντήκοντα καὶ τριῶν ἤδη ἐτῶν, ὁ Μητροπολιτικός σου ἐκεῖνος ναὸς δὲν ὑπάρχει. Θὰ ἠθέλαμεν νὰ σε ἐγκαταστήσωμεν εἰς τὸ παρ’ ἐκεῖνον Ἐπισκοπεῖον σου. Ὅμως οὔτε καὶ ἐκεῖνο ὑπάρχει πλέον! Θύελλα τυφωνικὴ ἐξηφάνισεν ἀμφότερα, πρὸς ἀπαραμύθητον λύπην καὶ τῶν προκατόχων σου καὶ πάντων ἡμῶν. Σὲ ἐνθρονίζομεν, λοιπόν, εἰς τὸν περίπυστον τοῦτον ναὸν τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς, ὁ ὁποῖος κατ’ἀνάγκην ἀνέλαβε τὸν ρόλον Μητροπολιτικοῦ ναοῦ, καὶ τὸν ὁποῖον ὁ πολύμουσος προκάτοχός σου Ἱερώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Κωνσταντῖνος προσφάτως ἀνεστήλωσε καὶ ἀνεκαίνισε ριζικῶς καὶ ἀποκατέστησεν εἰς εἶδος καὶ κάλλος, καὶ τὰ Θυρανοίξια αὐτοῦ ἐπισήμως ἐν πληθούσῃ ἐκκλησίᾳ ἐτελέσαμεν τὴν 21ην παρελθόντος Μαΐου. Σὲ ἐνθρονίζομεν μὲ τὰς εὐχὰς καὶ τὰς εὐλογίας τῶν ἐν Ἁγίοις προκατόχων σου Γρηγορίου τοῦ ἐκ τῶν Πατέρων τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τοῦ συνωνύμου του Ἱερομάρτυρος Γρηγορίου, τὸ τίμιον αἷμα τοῦ ὁποίου ἡγίασε μετὰ ἀπὸ αἰῶνας τὴν γῆν τῶν Θεραπείων. Μὲ τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Σαμουὴλ τοῦ Χαντζαρῆ, Γερασίμου τοῦ Γ΄, Γερμανοῦ τοῦ Δ΄, τοῦ καὶ ἱδρυτοῦ τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, Ἰωακεὶμ τοῦ Δ΄, Κωνσταντίνου τοῦ ΣΤ΄ καὶ Φωτίου τοῦ Β΄, οἱ ὁποῖοι ἐκλέϊσαν τὸν Μητροπολιτικὸν θρόνον τῶν Δέρκων πρὶν ἀνυψωθοῦν εἰς τὸν Ἀποστολικὸν καὶ Οἰκουμενικὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μὲ τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τῶν ἀμεσωτέρων προκατόχων σου Ἰακώβου καὶ Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος καὶ σωματικῶς εὑρισκόμενος ἐν μέσῳ ἡμῶν συμπροσεύχεται, συγχαίρει, συναγάλλεται καὶ συνευδοκεῖ. Σὲ ἐνθρονίζομεν ποιμένα μικροῦ ἀριθμοῦ Κοινοτήτων, τῶν ἱστορικῶν Κοινοτήτων Θεραπείων, τῆς ὁποίας καὶ ὁ σημερινὸς Πατριάρχης τυγχάνει «ἐνορίτης», Βαθυρρύακος, Μακροχωρίου, Νέας Συνοικίας ( Γενῆ Μαχαλλέ) καὶ Ἁγίου Στεφάνου. Αἱ πολλαὶ καὶ μεγάλαι Κοινότητες, καὶ αὐτὴ τῶν ἱστορικῶν Δέρκων - τῆς κατὰ τὸν Στράβωνα Φινεπόλεως, δὲν ὑφίστανται πλέον παρ’ ἡμῖν. Τὰ πλήθη τοῦ ποιμνίου δὲν εὑρίσκονται πλέον ἐνταῦθα. Μικρὸς ὁ ἀγρός, μικρὸν καὶ τὸ ποίμνιον! Ὅμως δὲν χρειάζεται κἄν νὰ σοῦ ὑπομνησθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν Βασιλείαν» (Λουκ. 12: 32). Ἐν σμικρῷ καλεῖσαι νὰ εἶσαι μέγας! Καὶ ὡς Δέρκων, νὰ δέρκῃς! Δηλαδὴ νὰ βλέπῃς, νὰ παρατηρῇς μετὰ προσοχῆς, ὀξυδερκῶς, τὰ συμβαίνοντα εἰς τὴν ποίμνην σου, εἰς τὴν κοινωνίαν, εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, εἰς τὸ πολύπαθον εὐσεβὲς ἡμῶν Γένος! Νὰ ἐπισκοπῇς ἀγρύπνως ἀπὸ τῆς νέας θείας φυλακῆς, ὅπου ὑψώθης, νὰ καθορᾷς τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν καὶ νὰ ἔχῃς τὸ οὖς τεταμένον, εὐήκοον, νὰ ἀκούῃς «τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις» (Ἀποκ. 2: 7). Ἤδη προσφωνεῖσαι Γέρων, μολονότι ἀκόμη δὲν ἔφθασες κἄν τὸ ἑξηκοστὸν ἔτος τῆς ἡλικίας. Ἡ προσφώνησις αὕτη νὰ σοῦ θυμίζῃ ὅτι χρεωστεῖς νὰ εἶσαι πολιὸς τὴν σύνεσιν, τὴν σωφροσύνην καὶ τὴν σοφίαν. Φιλοκαλικὸς τὸν τρόπον τῆς εὐαγγελικῆς βιοτῆς, ὡς οἱ παλαιοὶ ἐκεῖνοι Ἀββᾶδες, τῆς ἐνθέου σοφίας καὶ ἱερᾶς πείρας τῶν ὁποίων τὸ ἀπόσταγμα μελετῶμεν εἰς τὰ Γεροντικὰ καὶ τοὺς Εὐεργετινούς. Ἀλλὰ καὶ ταυτοχρόνως νέος ἄλκιμος καὶ σύγχρονος τὴν ἀντίληψιν, διὰ νὰ δύνασαι νὰ συμπορεύεσαι μὲ τὴν ἐποχήν σου καὶ τὰ τέκνα τοῦ ΚΑ΄ αἰῶνος. Σὲ συνοδεύει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ προσευχὴ πάντων ἡμῶν. Ἡ στοργὴ καὶ ἡ εὐχὴ καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Πατριάρχου σου. Ἡ εὐπείθεια καὶ ὁ σεβασμὸς τοῦ εὐαγοῦς κλήρου σου, τῶν κοινοτικῶν ἀρχόντων καὶ πάντων τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Μητροπόλεώς σου. Καί, ἀκόμη, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐκτίμησις ὁλοκλήρου τῆς ἐν τῇ Πόλει προσφιλοῦς Ὁμογενείας, ἡ ὁποία γνωρίζει νὰ συμμετέχῃ ἑκάστοτε εἰς ὅλα τὰ χαρμόσυνα γεγονότα τῆς ζωῆς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ἔντεινε, Ἀδελφὲ πολυφίλητε, καὶ κατευοδοῦ καὶ διαποίμαινε ἐπὶ πολλὰ καὶ ἅγια ἔτη τὴν λαχοῦσάν σοι ἱερὰν ἐκλογάδα εὐόρκως, θυσιαστικῶς καὶ ἐν φόβῳ Θεοῦ, ὡς λόγον ἀποδώσων τῷ Ἀρχιποίμενι Χριστῷ. Ἄξιος!

Προσφώνησις του Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Δέρκων Αρχιμ. Χρυσάνθου Δημητριάδη

Σεβασμιώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα,

καὶ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως πρωθιεράρχα·

ἐκ μέρους τοῦ Κλήρου, τοῦ ἐμπιστευθέντος εἰς Ὑμᾶς ὑπὸ τῆς Μητρὸς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἀναφωνῶ τὸ «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.»

 Ἡ ἐπαξία ἐκλογή Σας, εἰς τὴν Γεροντικὴν ταύτην Μητρόπολιν τῶν Δέρκων, πληροῖ τὰς καρδίας ἡμῶν μεγίστης χαρᾶς καὶ ἀφάτου ἀγαλλιάσεως, διότι ὁ νέος ἡμῶν ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τυγχάνει δεδοκιμασμένος Ἱεράρχης καὶ ἐπιτυχημένος εἰς ὅσας διακονίας τῷ ἀνέθεσεν ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία.

Μικρὸν τὸ ποίμνιόν Σας ἀλλὰ πιστὸν καὶ σταθηρὸν Σεβασμιώτατε

Ἅγιε Δέσποτα καὶ «μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον». Σὺ γινώσκεις ὅτι «μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ».

Εἴμεθα καὶ θὰ εἴμεθα πλησίον Ὑμῶν καὶ ὑπὸ τὰς ἐντολάς Σας, ὑπήκοοι καὶ δέρκοντες πρὸς τὴν ὑμετέρα Σεβασμιότητα, εἰς ὅσα ἤθελε προτείνῃ καὶ διατάξῃ.

Εὐχαριστοῦμεν ἐκ μυχίων καρδίας, τὸν Παναγιώτατον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ἡμῶν, κύριον κύριον Βαρθολομαῖον καὶ τὴν περὶ Αὐτὸν Ἁγίαν καὶ Ἱερὰν Σύνοδον, διὰ τὴν χαρὰν ταύτην, ἣν ἐχαρίσαντο ἡμῖν διὰ τῆς προαγωγῆς Ὑμῶν εἰς τὴν Μητρόπολιν Δέρκων, καὶ τῆς τὴν σήμερον ἡμέραν ἐν αὐτῇ ἐνθρονίσεως, χαρὰν ἣν «οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ἡμῶν» κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν λόγιον.

Καλῶς ἤλθατε Σεβασμιώτατε ἅγιε Δέσποτα, Γέρον Μητροπολῖτα Δέρκων κύριε κύριε Ἀπόστολε. Εἴησαν τὰ ἔτη Ὑμῶν ἰοστεφῆ καὶ μαθουσάλεια ἐν τῇ πηδαληουχίᾳ τῆς νηὸς τῶν Δέρκων, ὑφ’ ἧς ὁρᾶται ἅπας ὁ Βόσπορος ὁ Θρακικὸς καὶ οἱ Κυάνεοι.

Προσφώνησις του Προέδρου της Κοινότητος Θεραπείων Συμεών Φρανζολατζίογλου

Σεβασμιώτατε Γέροντα,

Μητροπολίτα Άγιε Δέρκων κ. Απόστολε,

Πνευματικέ Πατέρα της ιστορικής μας επαρχίας, 

Με μεγάλη τιμή, σεβασμό και αγάπη σας υποδεχόμαστε στον προσφάτως ανακαινισθέντα Μητροπολιτικό μας Ναό των Θεραπείων, την ημέρα ταύτη της ενθρονίσεώς Σας τον θρόνο της θεοσώστου Επαρχίας Δέρκων.

Είμαστε υπερήφανοι που η Μητέρα Εκκλησία φρόντισε να μας στείλει ένα άξιο και πολυτάλαντο τέκνο της για να ποιμαίνει την Επαρχία ταύτη, μετά την σεβαστή απόφαση του απερχομένου Γέροντός μας, νυν Μητροπολίτου Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, που εποίμανε επιτυχώς και πατρικώς την Μητρόπολή μας επί 35 συναπτά έτη.

Η Επαρχία Δέρκων σεμνύνεται που σε όλη την ιστορία της έδωσε την Χριστιανική μαρτυρία και είχε το ευτύχημα να ποιμαίνεται από άξιους Ιεράρχες, οι οποίοι εδόξασαν την Εκκλησία και το Γένος.

Σήμερα, με τις 5 κοινότητες που μας απέμειναν και το ολιγάριθμο ποίμνιο, προσπαθούμε με φιλοτιμία να δώσουμε το παρόν, συστρατεύοντας όλες μας τις δυνάμεις για να εξασφαλίσουμε ένα μέλλον τόσο για την Εκκλησία όσο και για την παρουσία της Ομογένειας μας στην ευλογημένη αυτή πόλη.

Σεβασμιώτατε Γέροντα,

Όπως όλοι οι συμπολίτες μας, έτσι και εμείς, το άμεσο ποίμνιο σας, γνωρίζουμε την πολύτιμη προσφορά σας στην Εκκλησία, όλα αυτά τα χρόνια της διακονίας σας από διάφορες βαθμίδες του Οικουμενικού Πατριαρχείου: ως Μητροπολίτης Αγαθονικείας και Μοσχονησίων, την υποδειγματική σας προσφορά, επί 16 ολόκληρα έτη, στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης και, τον αγώνα σας, σε δύσκολες εποχές και κάτω από δυσμενείς συνθήκες, δίπλα στον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας, για την αξιοποίηση των καταπατηθέντων δικαιωμάτων του Πατριαρχείου και της τροφού Σχολής.

Συστηματικός, μεθοδικός, δυναμικός, επικοινωνιακός, πιστός στα ήθη και τα έθιμα της Φαναριώτικης παραδόσεως, σήμερα καλείστε να ποιμάνετε ως Μητροπολίτης Δέρκων το μικρό ποίμνιο της ιστορικής Μητροπόλεως.

Είστε άξιος στον θρόνο αυτό και εμείς, οι λίγοι αλλά πιστοί Ρωμιοί της Επαρχίας σας, δηλώνουμε σήμερα με την εδώ παρουσία μας την αφοσίωσή μας στην Εκκλησία, σε Εσάς διότι γνωρίζουμε καλά τις υποχρεώσεις μας έναντι της ιστορίας μας.

Ολοψύχως ευχόμαστε στην Αρχιεροσύνη σας, έτη πολλά και ευλογημένα, υγεία και μακροημέρευση, δύναμη και επιτυχία στο έργο σας.

Θέλουμε να γνωρίζετε ότι θα είμαστε δίπλα σας στον κοινό και δύσκολο αγώνα.

Την ευχή σας Άγιε Δέσποτα.

ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

(Θεραπειά, 1η Ὀκτωβρίου 2011)

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε κύριε Πρέσβυ,
Ἐντιμότατοι Γενικοί Πρόξενοι τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα καί ἐν Ἀδριανουπόλει,
Πανοσιολογιώτατοι καὶ Αἰδεσιμολογιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικίαλοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας,
Ἐντιμότατοι Κοινοτικοί Παράγοντες,
Ἐλλογιμώτατε ἐκπρόσωπε τῆς ἐν Ἀθήναις Ἑστίας Θεολόγων Χάλκης,
Ἐντιμότατοι Ἐκπρόσωποι τοῦ Συλλόγου Μακροχωριτῶν ἐν Ἀθήναις,
Ἐντιμότατε Ἐκπρόσωπε τῆς ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.,
Ἀγαπητή χορεία τῶν προσελθόντων εἰς τήν χαράν μου ἀδελφῶν, συγγενῶν καὶ φίλων,
Εὐσεβεῖς Χριστιανοί καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

“Ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ” (Α΄ Κορ. 2,3) ἀνερχόμενος τάς βαθμίδας τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Θρόνου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δέρκων, “δόξαν τῇ ἁγία καὶ ὁμοουσίῳ καὶ ζωοποιῷ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι” ἀναπέμπω καὶ μετά Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἀναφωνῶ καὶ λέγω: “Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν”.

Μετά Θεόν, ἡ σκέψις μου στρέφεται ὀφειλετικῶς πρός τό σεπτόν ἡμῶν καὶ συνόλης τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρον, τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον, ἵνα πρό τῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τόν Ὁποῖον ἀπό εἰκοσαετίας ὅλης, Θείᾳ Προνοίᾳ, κοσμεῖ καὶ κλεΐζει Βαρθολομαῖος ὁ Α ´, καταθέσω τά πληροῦντα τήν ψυχήν καὶ τήν καρδίαν μου αἰσθήματα βαθυτάτης εὐγνωμοσύνης καὶ υἱϊκῆς ἀφοσιώσεως πρός τήν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Δεσπότην καὶ Αὐθέντην ἡμῶν, τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον καὶ τήν περί Αὐτόν Ἁγίαν καὶ Ἱεράν Σύνοδον, διὰ τήν ἐπιεικῆ κρίσιν καὶ εὐεργετικήν διὰ τήν ἐλαχιστότητα μου ἀπόφασιν αὐτῶν πρός ἐκλογήν μου, ὡς Μητροπολίτου Δέρκων.

Ἡ ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν ἐξόχως τιμητική καὶ συγκινητική παρουσία τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος τιμᾷ ἰδιαιτέρως τήν ἐλαχιστότητά μου. Εἶμαι διὰ τοῦτο λίαν εὐγνώμων, ὡς καὶ διὰ τούς πατρικούς, ἐνισχυτικούς καὶ τιμητικούς λόγους, τούς ὁποίους, ὡς ἀπόσταγμα τῆς πατρικῆς ἀγάπης Αὐτῆς θεωρῶ καὶ ἐκτιμῶ καὶ ὡς παρακαταθήκην ἱεράν ἐκλαμβάνω καὶ ἀποδέχομαι, καθ’ ὅσον ἡ φωνή τοῦ Παναγιωτάτου κατά τήν ἱεράν καὶ εὔσημον ταύτην στιγμήν εἶναι ἡ φωνή τοῦ Φαναρίου, τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τῆς Θεοφρουρήτου κιβωτοῦ αὐτῆς τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας, διὰ τῆς ὁποίας διεσώθημεν καὶ ὑπάρχωμεν διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ σύν Θεῷ θά συνεχίσωμεν νά ὑπάρχωμεν ὡς Ἐκκλησία καὶ ὡς Γένος.

Ἡ διὰ τῆς ἐκλογῆς μου ἐπιδειχθεῖσα πρός τήν ἐλαχιστότητά μου εὔνοια καὶ ἐμπιστοσύνη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν σαφῶς, δι’ ἐμέ ὑψίστην τιμήν καὶ διάκρισιν, ταὐτοχρόνως, ὅμως, καὶ κλῆσιν πρός ἀνάληψιν νέων καθηκόντων, μεγάλων εὐθυνῶν καὶ ὑψηλῶν ὑποχρεώσεων, δυναμένων νά ἀντιμετωπισθοῦν μόνον διὰ τῆς ὑποταγῆς εἰς τήν φωνήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἀπολύτου ἀφοσιώσεως εἰς τά κελεύσματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου διὰ τοῦ Πατριάρχου μου, λέγοντός μοι, σήμερον, “τέκνον ὕπαγε ἐργάζου έν τῷ ἀμπελῶνί μου” (Ματθ. 21,28).

Κατά τήν ἱερωτάτην ταύτην στιγμήν μνημονεύω μετά συγκινήσεως, σεβασμοῦ καὶ τιμῆς τοῦ ὀνόματος τοῦ σεβαστοῦ ἀμέσου Προκατόχου μου, Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Νικαίας κ. Κωνσταντίνου, εὐχαριστῶν θερμότατα δι’ ὅσα κατά τήν τριακονταπενταετῆ ποιματορίαν του ὑπέρ τῆς ἱστορικῆς καὶ Γεροντικῆς Μητροπόλεως ταύτης ἐμόχθησε καὶ ἔπραξε, ὧν ἀπό τῆς σήμερον “μέτοχος ἐγώ εἰμί”. Μνημονεύω καθηκόντως καὶ τῶν πρό αὐτοῦ προκατόχων μου Ἰωακείμ καὶ Ἰακώβου τῶν Ἀρχιερέων καὶ πάντων τῶν θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως ἀρχιερατευσάντων ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει ταύτῃ, ἐν οἷς καὶ τοῦ προσφάτως ἐπαναπατρισθέντος μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντίνου Στ΄, τοῦ ἀπό Δέρκων. Ἐξαιτοῦμαι τήν πατρικήν εὐχήν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Νικαίας καὶ ταπεινῶς ἀντεύχομαι αὐτῷ ἐν εὐγνωμοσύνῃ καὶ ἀγάπη ἔτη πολλά ἐν ὑγείᾳ καὶ ἀκμῇ πνευματικῶν καὶ σωματικῶν δυνάμεων, εἰς δέ τούς μακαριστούς προκατόχους μου εὔχομαι αἰωνίαν ἀνάπαυσιν καὶ ζητῶ τάς εὐχάς των.

Μέ πολλήν συγκίνησιν ἀναμιμνήσκομαι τῶν ἀειμνήστων γονέων μου Δανιήλ καὶ Μακρίνης, αἱ ψυχαί τῶν ὁποίων ἀγάλλονται καὶ συγχαίρουν σήμερον ἐν οὐρανοῖς. Ἡ εὐχή των ἄς μέ συνοδεύῃ παντοῦ καὶ πάντοτε καὶ ἄς εἶναι ἡ μνήμη των αἰωνία.

Χαιρετισμόν τιμῆς ἀποτίω πρός τάς ἐνταῦθα Ἐπαρχιακάς καὶ Δημοτικάς Ἀρχάς, εὐελπιστῶν εἰς τήν έν παντί ἀγαστήν συνεργασίαν μετ΄ αὐτῶν. Χαιρετίζω ἐπίσης, τήν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν τιμητικήν παρουσίαν τῶν Ἑλληνικῶν Διπλωματικῶν Ἀρχῶν ἐν Τουρκίᾳ μέ ἐπί κεφαλῆς τόν ἀγαπητόν εἰς ὅλους μας, φίλον, Πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀγκύρᾳ Ἐξοχ.κ. Φώτιον Ξύδαν, τόν Γενικόν Πρόξενον αὐτῆς ἐνταῦθα, Ἐντιμ. κ. Βασίλειον Μπορνόβαν καὶ τήν Εὐγενεστάτην Πρόξενον ἐν Ἀδριανουπόλει κυρίαν Παρασκευῆν Τζεβελέκην.

Εὐχαριστίας θερμοτάτας καὶ εἰλικρινεῖς ἀπευθύνω καὶ ἀπό καρδίας εὐγνωμονῶ τούς σεβαστούς καὶ πολυφιλήτους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μου Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, ὡς καὶ τόν ἀγαπητόν άδελφόν μου καὶ μετ’ αὐτοῦ ὅλους τούς ἀγαπητούς συγγενεῖς καὶ ἐκλεκτούς φίλους, τούς συνελθόντας, ἐντεῦθεν καὶ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, εἰς τήν σημερινήν χαράν μου ταύτην καὶ οἱ ὁποῖοι προθύμως μέ τιμοῦν καὶ μέ στηρίζουν μέ τήν ἀγάπην των. Μετά πολλῆς συγκινήσεως εὐχαριστῶ διὰ τήν παρουσίαν καὶ τήν συμπροσευχήν των πρός ἱκανωσίν μου ἐν τῇ νέᾳ μου διακονίᾳ τῶν σεβαστῶν Καθηγητῶν μου ἐν τῇ Ἱερᾷ Θεολογικῇ Σχολῇ τῆς Χάλκης.

Εὐχαριστῶ διά τόν χαιρετισμόν ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τῆς Ὁμογενείας καὶ τοῦ Ποιμνίου ἡμῶν ἐν γένει. Ἔχω πολλήν ἐμπιστοσύνην καὶ ἐλπίδας εἰς τούς ἀδελφούς μου Κληρικούς καὶ τούς Κοινοτικούς παράγοντας. Ἐκτιμῶ τόν ζῆλον ὅλων ἀνεξαιρέτως, γνωρίζω καὶ διαισθάνομαι τά προβλήματα, θεωρῶ βεβαίαν καὶ δεδομένην τήν πρόθυμον καὶ ἀμέριστον συνεργασίαν ὅλων, πρός πληρεστέραν διακονίαν τοῦ Ποιμνίου ἡμῶν γενικώτερον καὶ εἰς τούς διαφόρους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ ποιμαντικῆς μερίμνης εἰδικώτερον.

Καὶ τώρα ὁ λόγος πρός τόν Ὀρθόδοξον λαόν τοῦ Κυρίου, τόν περιούσιον καὶ ἠγαπημένον, τό εὐλογημένον Ποίμνιον τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δέρκων, εὐάριθμον μέν “κρίμασιν οἶδεν Κύριος”, πλουσιώτατον δέ εἰς μαρτυρίαν καὶ μαρτύριον, φρόνημα ὀρθόδοξον, ἱστορίαν, παρακαταθήκας ἱεράς καὶ παραδόσεις. Ἀπό τῆς θέσεως ταύτης θέλω νά τονίσω καὶ νά Σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι αἰσθάνομαι ὑπερήφανος καὶ εὐτυχής διὰ τό ἔμψυχον ὑλικόν τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως. Σεῖς εἶσθε ἀπό τῆς σήμερον ἡ δόξα μου καί τό καύχημά μου.

Ὡς γόνος καὶ θρέμμα τῆς Πόλεως γνωρίζω παιδιόθεν τό ἀπό τῆς σήμερον Ποίμνιόν μου, ὅπερ θεωρῶ πλοῦτον πνευματικόν καὶ ἐμπλουτισμόν πολιτισμικόν, ἀλλά καὶ ἀπόδειξιν τῆς εὐλογημένης πραγματικότητος, ὅτι τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον, ὡς ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία πάντων, ἐπισυνάγει ἀξιοχρέως τό εὐλογημένον καὶ εὐλαβές ἡμῶν Γένος “ὡς ἡ ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς” (Ματθ. 23,37).

Κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν τῆς Ἐνθρονίσεώς μου, ἐπιθυμῶ νά σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τήν συμπαράστασίν σας θά ἐπιτελέσω μετά φόβου Θεοῦ τό ἔργον μου, ἑστιάζων τήν ἰδιαιτέραν προσοχήν μου εἰς τά σπουδαιότερα σημεῖα τούτου, τά ὁποῖα εἶναι:

1. Ἡ διακονία τοῦ πιστοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πρός καλλιτέραν ἐπιτέλεσιν τῆς ὁποίας θά καταβληθῇ πᾶσα δυνατή προσπάθεια διὰ τήν ἐπάνδρωσιν τῶν στερουμένων ἐφημερίου Κοινοτήτων.

2. Ἡ σύσφιγξις τῶν σχέσεων μεταξύ Μητροπόλεως καὶ Ποιμνίου, πρός ἀποτελεσματικωτέραν ἀντιμετώπισιν κοινῶν προβλημάτων καὶ συντονισμόν κοινῆς ὀρθοδόξου μαρτυρίας.

3. Ἡ καταβολή πάσης δυνατῆς προσπαθείας πρός διασφάλισιν ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου στοιχείου, ἐντός τῆς διακρινούσης καὶ μαστιζούσης τήν σημερινήν κοινωνίαν ἐκκοσμικεύσεως.

4. Ἡ ἐξασφάλις τῆς πνευματικῆς, ἐκκλησιαστικῆς καὶ μυστηριακῆς ζωῆς τῶν πιστῶν, πρός ἐμμονήν αὐτῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον πίστιν.

5. Ἡ ἐξασφάλισις οἰκονομικῶν πόρων πρός ἀντιμετώπισιν τῶν ἀναγκῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὡς, μεταξύ ἄλλων, ἡ δημιουργία Γραφείων αὐτῆς καὶ Μητροπολιτικῆς κατοικίας.

Ταῦτα δέ πάντα μέ πίστιν εἰς τήν ἱστορίαν καὶ τάς παραδόσεις μας, τῶν ὁποίων θά εἶμαι ταπεινός συνεχιστής καὶ πιστός διάκονος.

Διὰ τούς γνωρίζοντας τήν ὑπάρχουσαν κατάστασιν εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Δέρκων, δηλ. τήν ἔλλειψιν συνεργατῶν καὶ ἰδίως τῶν ἀναγκαίων πόρων, ἴσως, αἱ ἀνωτέρω σκέψεις καὶ διαθέσεις μου νά ἐκληφθοῦν ὡς ὑψηλοί ὁραματισμοί ἤ εὐγενεῖς πόθοι καὶ φιλοδοξίαι. Ἡ συναίσθησις τῆς ἀνεπαρκείας, ὅμως, δέν πρέπει νά ὁδηγῇ, πιστεύω, εἰς μοιρολατρικήν ἀπάθειαν, ἀλλ’ ἀντιθέτως εἰς ἐπιστράτευσιν ὅλων τῶν δυνάμεων ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας. Διὰ τοῦτο καὶ τήν στιγμήν αὐτήν παρακαλῶ ὅλους νά ἀνασυγκροτήσωμεν τάς δυνάμεις μας, πρός διατήρησιν καὶ αὔξησιν μιᾶς ζωντανῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς ἐκφράσεως, ἡ ὁποία θά τιμᾷ καὶ θά προβάλῃ τήν ταυτότητά μας ὡς Ρωμηῶν ὀρθοδόξων.

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα!

“Στοῦ Βοσπότου τ’ ἁγιονέρι” ἔρχομαι ἀπό τήν ἐρατεινήν Χάλκην, ὅπου μέ τήν βοήθειαν τοῦ μεγάλου Θεοῦ διηκόνησα ἐπί δεκαεξατίαν τήν ἐκεῖσε Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τήν ἐν αὐτῇ Ἱεράν Θεολογικήν Σχολήν, ὡς τῆς Τρισηλίου Θεότητος κατοικητήριον, τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου καθίδρυμα, τῆς Ὀρθοδοξίας προπύργιον, τοῦ Μοναχισμοῦ μαρτυρίαν, τοῦ Φαναρίου προέκτασιν, τῆς Θεολογίας παλλάδιον λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου καὶ τῆς Ἐπιστήμης φυτώριον, τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καύχημα καὶ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους ἀγλάϊσμα. Παρακαλῶ, Παναγιώτατε, ὅπως δεχθῆτε καὶ τάς ἐπί τούτῳ ἰδιαιτέρας εὐχαριστίας μου διὰ τε τήν συμπαράστασιν καὶ τήν πολύτιμον συμβολήν Σας εἰς τήν ἅμα τῇ εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίᾳ μου ἀνατεθεῖσαν μοι τιμητικήν διακονίαν τῆς κοινῆς Τροφοῦ Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς. Ὡσαύτως ,εὐχαριστῶ καὶ τήν σεβαστήν Ἐφορίαν αὐτῆς διὰ τήν στενήν, ἐποικοδομητικήν καὶ ἀγαστήν συνεργασίαν. Ἀκόμη εὐχαριστῶ καί τήν ἐν Ἀθήναις Ἑστίαν Θεολόγων Χάλκης διά τήν συμπαράστασιν αὐτῆς εἰς τήν ἐν Χάλκῃ διακονίαν μου κατά τά τελευταία ἔτη, καί πάντας τούς ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους πού συνέβαλον εἰς τήν προώθησιν τοῦ ἔργου ἐν αὐτῇ.

Περαίνων τόν λόγον, πάλιν καί πολλάκις εὐχαριστῶ τήν Ὑμετέραν Παναγιότητα, διὰ τήν τιμητικήν παρουσίαν καὶ τούς ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας καὶ τῶν ἀγαθῶν αἰσθημάτων καί διαθέσεων Αὐτῆς λόγους καί στοχασμούς, παρακαλῶ δ’ ὅπως καὶ αὖθις δεχθῆτε μετά τῆς κυκλούσης τήν Ὑμετέραν Θεοφρούρητον Κορυφήν Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς τιμησάσης με διὰ τῆς ψήφου αὐτῆς τά πληροῦντα με αἰσθήματα σεβασμοῦ, τιμῆς, ἀφοσιώσεως καὶ ἀγάπης.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

“Οὐκ ἔρχομαι διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι” (Ματθ. 20, 28.) Θά εὑρίσκωμαι πάντοτε πλησίον σας, ὡς ὁ ποιμήν ὁ καλός πλησίον τοῦ ποιμνίου του, πρόθυμος εἰς ἐξυπηρέτησιν πάντων. Ἔχετε τήν εὐχήν μου, δῶστε μου τήν ἀγάπην σας. Ζητῶ τήν προσήλωσίν σας εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν καὶ τάς ἱεράς παρακαταθήκας τῶν προγόνων μας καί τάς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους μας. Παρακαλῶ διὰ τήν πολύτιμον συμβολήν καὶ συμπαράστασίν σας εἰς τό ἔργον μου. “Ἐγώ δέ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν” (Β΄ Κορ. 12,15).

Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, “Χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τό αὐτό φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν”(Β΄ Κορ. 13,11). Ἀμήν.

Ο Μητροπολίτης Δέρκων με τον Μητροπολίτη Αυστρίας κ. Μιχαήλ, ο οποίος, στο γεύμα που ακολούθησε απήγγειλε μαντινάδες σε 15σύλλαβο στίχο, που συνέθεσε, με περιεχόμενο

τη ζωή και τη δράση του Σεβ. Αποστόλου.

Ο Γέρων Δέρκων Απόστολος δέχεται τις συγχαρητήριες ευχές του Λάκη και της Ζυλιέτ Βίγκα