Η ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Στο τέλος του Εσπερινού των Ονομαστηρίων του, την Κυριακή 10 Ιουνίου στην Πατριαρχική Μονή Βαλουκλή, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απένειμε στον Ίμβριο κ. Χρυσόστομο Χριστοφορίδη, Χαλκίτη και πιστό τέκνο της Εκκλησίας, το  οφφίκιο το Άρχοντος Ασηκρήτου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. 

Παραθέτουμε στη συνέχεια την προσφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχου και την ευχαριστήριο προσλαλιά του νέου Άρχοντος προς τον Πατριάρχη. 

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ 

ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ 

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΤΟΥ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ 

ΕΙΣ ΑΡΧΟΝΤΑ ΑΣΗΚΡΗΤΗΝ 

(Ἱερά Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, 10.6.2012)

Ἐντιμολογιώτατε καί λίαν ἀγαπητέ Ἄρχων κ. Χρυσόστομε Χριστοφορίδη, 

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρακολουθοῦσα μετ' ἀδιαπτώτου ἐνδιαφέροντος καί ἰδιαιτέρας στοργῆς τήν πρόοδον τῶν ἀνά τήν οἰκουμένην τέκνων αὐτῆς, τιμᾷ καί ἐπιβραβεύει, κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν, ἐν τῇ ἱστορικῇ καί πανσέπτῳ Ἱερᾷ Πατριαρχικῇ καί Σταυροπηγιακῇ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, τήν ἰδικήν σας εἰλικρινῆ ἀφοσίωσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν ἀγάπην καί τήν προσφοράν σας εἰς τήν κοινήν ἰδιαιτέραν πατρίδα Ἴμβρον, καθώς καί τήν ἰατρικήν διακονίαν σας πρός τόν συνάνθρωπον, ἀπονέμουσαεἰς ὑμᾶς, ἰδίαις ἡμῶν Πατριαρχικαῖς χερσί, τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Ἀσηκρήτου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἀπό τήν στιγμήν αὐτήν συγκαταλέγεσθε μεταξύ τῶν συνεργατῶν καί συναγωνιστῶν ἡμῶν, τούς ὁποίους ἡ ἡμετέρα Μετριότης περιβάλλει μέ μεγάλην ἐμπιστοσύνην. 

Τιμᾶσθε σήμερον, Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων, διά τρεῖς ἀρετάς σας. Πρῶτον, ἐπειδή καί ὑμεῖς ἐκφράζετε τό πνεῦμα τῆς τροφοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἀπό τό Λυκειακόν Τμῆμα τῆς ὁποίας ἀπεφοιτήσατε, εὐλογηθέντες νά ζήσετε εἰς τόν Λόφον τῆς Ἐλπίδος, ἐπί τριετίαν ὅλην, τήν "κοινήν ἐλευθερίαν", ἤτοι βαθείας ὑπαρξιακάς καί πνευματικάς ἐμπειρίας, καταστάντες φορεύς πιστότητος εἰς τάς ἱεράς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους, ἀσκήσεωςκαί φιλανθρωπίας. Δεύτερον, ἐπειδή ἐνσαρκώνετε τήν αἰγαιοπελαγητικήν φωτεινότητα καί ἀνοιχτοσύνην, τήν βαθεῖαν εὐσέβειαν καί τό ἄδολον φρόνημα τῶν κατοίκων τοῦ χωρίου τῶν Ἀγριδίων, καί τιμᾶτε τήν καταγωγήν σας ἀπό λευϊτικήν οἰκογένειαν. Ἀντλοῦντες δύναμιν ἀπό τά βάθη αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας, ὑπηρετήσατε μέ αὐταπάρνησιν καί ἀγωνιστικότητα τήν πολύπαθον πατρίδα μας καί ὡς Πρόεδρος τοῦ ἐν Ἀθήναις Συλλόγου τῶν Ἰμβρίων. 

Ἡ Ἐκκλησία σᾶς τιμᾷ, τρίτον, ἐπειδή ἡ ζωή σας, ὡς διαπρεποῦς ὀφθαλμιάτρου, εἶναι ἐνεργός καί ἀποτελεσματική διακονία τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ "περισπουδάστου τοῦ Θεοῦ ζώου" (Ἱ. Χρυσόστομος, PG 48, 1029). Διεκρίθητε, ὄχι μόνον ὡς ἐπιστήμων, θεραπεύοντες τούς ὀφθαλμούς τοῦ σώματος, ἀλλά καί ὡς πεφωτισμένος ἔμπρακτος μιμητής τοῦ "δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε", τῶν ἐν ἁγίοις μεγάλων Ἰατρῶν. Ὁ ἐπιστήμων ἔχει δύναμιν πολλήν, ἀλλά καί εὐθύνηνμεγάλην. Ὑμεῖς, ὀρθότατα, δέν ἐπιτρέψατε εἰς τήν ἐπιστήμην νά χωρισθῇ ἀπό τήν ἀρετήν. 

Ἐντιμολογιώτατε, 

Θά φέρετε εἰς τό ἑξῆς τόν τίτλον τοῦ Ἄρχοντος Ἀσηκρήτου, ὀφφίκιον, τό ὁποῖον ἀπονέμομεν διά πρώτην φοράν. Πρόκειται δι᾿ ἀρχαιότατον ἀξίωμα, τό ὁποῖον συνεδέετο μέ ὑψηλῆς εὐθύνης προσφοράν πρός τήν Πολιτείαν καί τήν Ἐκκλησίαν, μέ ἔργον ἄκρως ἐμπιστευτικόν καί ἐξόχως ἀπαιτητικόν, μέ τήν διαχείρισιν σημαντικωτάτων διά τόν δημόσιον βίον θεμάτων. Πρωτοασηκρῆται διετέλεσαν ὁ Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής καί οἱ Πατριάρχαι Ταράσιος, Νικηφόρος ὁ Α΄ καί ὁ Μέγας Φώτιος. Τό ἀρχοντικόν ὀφφίκιον τοῦ Ἀσηκρήτου σᾶς ἀπονέμεται ὡς πρόσκλησις καί ἐνδυνάμωσις διά νά συνεχίσετε νά συνδυάζετε ἐν τῷ προσώπῳ καί ἐν τῇ διακονίᾳ σας, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, τήν πιστότητα πρός τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος μέ τήν ἐπιστημοσύνην καί τήν λογιοσύνην, καί νά ἀναδεικνύεσθε ἐν παντί ἔμπιστον καί ἄξιον τέκνον τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Ἀπονέμοντες εἰς τήν ὑμετέραν ἀγαπητήν Ἐντιμολογιότητα, ἅπαξ ἔτι, κατά τήν ἱεράν καί χαρμόσυνον αὐτήν στιγμήν, τήν πατρικήν καί Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν, εὐχόμεθα, τό παράδειγμά σας νά εὕρῃ καί ἄλλους μιμητάς, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον θά ἀσκοῦν εὐόρκως καί λυσιτελῶς τήν ἐπιστήμην ἐπ᾿ ἀγαθῷ τοῦ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου, ἀλλά θά σέβωνται καί θά διασώζουν τάς φιλανθρώπους παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ἄξιος!

Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΤΟΥ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ

Παναγιώτατε

Με φόβο Θεού και ευλάβεια πολλή εκφράζω την βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου για την ύψιστη τιμή που μου κάνατε απονέμοντάς μου το οφφίκιο της Μεγάλης Του Χριστού Εκκλησίας. Γεννήθηκα, όπως γνωρίζετε, στ’ Αγρίδια της Ίμβρου, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς.

Είχα την αγαθή τύχη να είμαι μαθητής στο Λύκειο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, εκεί όπου σοφοί καθηγητές διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μου. Οι περαιτέρω σπουδές μου, υπήρξαν συμπληρωματικές μόνο. 

Παναγιώτατε

Επιτρέψατέ μου να θεωρήσω ότι το απονεμηθέν οφφίκιο τιμής και αναγνώρισης ανήκει και στην οικογένειά μου, αλλά προπαντός στους Ιμβρίους, οι οποίοι σε καιρούς χαλεπούς αναγκάσθηκαν να εκπατρισθούν αναζητώντας άλλες φιλόξενες πατρίδες. Ήταν καιροί δύσκολοι τότε, αλλά με επικεφαλής τον πράο και αγαθό μακαριστό Μητροπολίτη μας Φώτιο υπομέναμε! Και όταν μας λιθοβολούσαν, εμείς δεν επιστρέφαμε τις πέτρες. Τις κρατούσαμε. Και σήμερα με πρωτεργάτη τον ακούραστο και πανάξιο ποιμενάρχη μας τον Μητροπολίτη Κύριλλο, ξαναχτίζουμε τα ξωκκλήσια μας, επισκευάζουμε τα σπίτια μας και ποιός ξέρει, αύριο ίσως ξαναφτιάξουμε ξερολιθιές για να καλλιεργήσουμε πάλι τα χωράφια μας. Όσα μας απέμειναν. 

Παναγιώτατε

Εμείς είμαστε ο σπόρος της Ίμβρου. Κι’ ο δικός μας σπόρος δεν θα πεθάνει ποτέ! Γιατί όπως λέει ο μύθος, ένας αρχαίος θεός, ο Ίμβραμος, πριν ο ίδιος πεθάνει, τον γονιμοποίησε. Κι’ όταν ο χειμώνας ήταν βαρύς και μακρύς, όπως τις προηγούμενες δεκαετίες, εμείς περιμέναμε με καρτερία και υπομονή να φυτρώσουμε και να βλαστήσουμε πάλι. 

Κι’ εδώ επιτρέψατέ μου Παναγιώτατε, παραφράζοντας τον αλεξανδρινό ποιητή Καβάφη να σας διαβεβαιώσω πως για μας τους Ιμβρίους, όπου κι’ αν ζούμε, πάντα θα υπάρχει οδός, πάντα θα υπάρχει πλοίο, για την δική μας Αλεξάνδρεια, την Ίμβρο.

Θα επιστρέφουμε για να λάμπει ο ουρανός της Ίμβρου. Για να φυτρώνει ο σπόρος στη πατρώα γή. Για να μην πάψει να χτυπάει η καμπάνα του χωριού. Για να μην σβήσει ποτέ το καντήλι. Το ακοίμητο καντήλι στην Αγία Τράπεζα, στο εικονοστάσι του σπιτιού, στο κοιμητήρι του χωριού, παντού. Παναγιώτατε

Η Θεία Πρόνοια επέλεξε Εσάς σήμερα να οδηγείτε το σκάφος της Εκκλησίας. Πολλές φορές μέσα από θύελλες και καταιγίδες. Και το οδηγείτε με σωφροσύνη, σύνεση και σοφία. 

Μ’ αυτά τα λόγια, εκφράζω και πάλι την ύψιστη ευγνωμοσύνη μου σε εσάς Παναγιώτατε για την εξαιρετική τιμή και διάκριση που μου κάνατε. Σας διαβεβαιώ ότι θα εξαντλώ όλες μου τις δυνάμεις ως ο έσχατος των οφφικιάλων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, προκειμένου να είμαι χρήσιμος. 

Παρακαλώ Παναγιώτατε ευλογήστε με και προσεύχεσθε και για μένα.