Επίκουρος Καθηγητής
Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
Στα Θεραπειά υπάρχουν τέσσερα αγιάσματα: Της αγίας Παρασκευής, του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, της αγίας Μαρίνης και της αγίας Κυριακής. Παλαιότερα υπήρχαν τα αγιάσματα: Των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που βρισκόταν στην αυλή του ξενοδοχείου Τοκατλιάν (σήμερα Büyük Tarabya Oteli), της αγίας Φωτεινής σε μικρή απόσταση από το ναό της αγίας Παρασκευής δίπλα στο αρχοντικό του Παλαμίδη, του οποίου η τύχη αγνοείται από το 1969, όταν η οικογένεια Ξανθοπούλου πούλησε το κτήμα, του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου που ανάβλυζε στην περιοχή Καλενδέρ και των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.
Το αγίασμα του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου βρίσκεται στην οδό Μποστάν Σοκάκ, όπου παλαιότερα υπήρχαν μποστάνια. Είναι κτισμένο μέσα σε βράχο και μοιάζει σαν σπηλιά. Το παρεκκλήσι κτίστηκε το 1864. Μέσα στο αγίασμα υπάρχουν εικόνες, ένα μανουάλι όπου ανάβουν οι πιστοί κεριά και μικρό παγκάρι. Επίσης μία αντλία από την οποία ανάβλυζε αγίασμα.
Παλαιότερα κάθε Δευτέρα το πρωί οι εργαζόμενοι Θεραπειανοί και οι πιστοί πήγαιναν στο αγίασμα και άναβαν ένα κεράκι για να έχουν καλή εβδομάδα και να πάνε καλά οι δουλειές τους.
Στις 24 Ιουνίου του 2017, ώρα 16.00, συγκεντρώθηκαν στο αγίασμα οι λίγοι εναπομείναντες Ρωμιοί στα Θεραπειά και εόρτασαν τη μνήμη του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ακόμα στο αγίασμα ήρθαν και προσευχήθηκαν Μουσουλμάνοι. Το αγίασμα έβαψε ο Ιωάννης Βλαχόπουλος και η οικογένειά του φρόντισε να είναι όλα έτοιμα για την τέλεση της ακολουθίας. Παρά την υψηλή θερμοκρασία στον μικρό αυλόγυρο του αγιάσματος η σκιά των δένδρων έφτιαξε ένα μαγικό τοπίο. Τελέστηκε παράκληση και αρτοκλασία από τον Σεβ. Μητροπολίτη Γέροντα Δέρκων κ. Απόστολο και τους ιερατικούς προϊσταμένους της κοινότητας Βουγιούκδερε κ. Αντώνιο Καρατζίκο και της αγίας Παρασκευής Θεραπείων κ. Αδαμάντιο Κοκκινάκη και τον διάκονο της Ι. Μ. Δέρκων κ. Πορφύριο Καρατζίκο. Έψαλε ο καλλίφωνος Άρχων Ιερομνήμων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και Άρχων Πρωτοψάλτης της Ι. Μητροπόλεως Δέρκων κ. Αντώνης Χατζόπουλος.
Ο Σεβασμιώτατος στο τέλος της αρτοκλασίας διάβασε υπέρ υγείας τα ονόματα των πιστών και των προσευχομένων Μουσουλμάνων αδελφών της κοινότητας Θεραπείων. Απηύθυνε σύντομη ομιλία στην ελληνική και τουρκική γλώσσα τονίζοντας τη σημασία της εορτής και ευχήθηκε στους Μουσλουμάνους για την Εορτή του Ραμαζανίου.
Ο Ποιμενάρχης, όπως συνηθίζει πάντα μετά τις ακολουθίες παρέμεινε στην υπαίθρια δεξίωση μαζί με τους πιστούς. Το κλίμα που δημιουργήθηκε ήταν ευχάριστο και συγκινητικό για τους Θεραπειανούς, οι οποίοι έζησαν παλαιότερα δοξασμένες μέρες στο αγίασμα.
Η Ρουμάνικη Σκήτη του Αγίου Όρους, με ανακοίνωσή της που δημοσιεύεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Ρουμανίας, δηλώνει ρητά και κατηγορηματικά ότι κατά τις Θείες Λειτουργίες και τις ιερές Ακολουθίες που τελούνται στην Σκήτη, μνημονεύεται κανονικά το όνομα του κυριάρχου Επισκόπου του Αγίου Όρους, δηλ. του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Στην ανακοίνωση – που δημοσιεύεται στην αγγλική γλώσσα – γίνεται σαφές ότι ουδέποτε έπαυσε η μνημόνευση του ονόματος του Πατριάρχου στην Σκήτη του Προδρόμου, παρά τις περί του αντιθέτου φήμες - που ήθελαν την διακοπή του μνημοσύνου - λόγω των αποφάσεων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας στην Κρήτη.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα εκπροσωπηθεί και φέτος στην Θρονική Εορτή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, 29 Ιουνίου), με Αντιπροσωπεία της οποίας ηγείται ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού κ. Ιώβ, Συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων.
Η Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την οποία αποτελούν ο Αρχιμ. Αμβρόσιος, Μέγας Σύγκελλος και ο Αρχιμ. Αγαθάγγελος, Βιβλιοφύλαξ των Πατριαρχείων, έγινε δεκτή από τον Πάπα Φραγκίσκο.
Ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού Ιώβ διάβασε το παρακάτω γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον Πάπα:
Your Holiness,
Today, we celebrate with you the honourable memory of the Holy, Glorious, and All-Praiseworthy Chiefs of the Apostles, Peter and Paul, who received their crown of martyrdom in the imperial city. We share in the joy of this feast by perpetuating the blessed tradition of exchanging official visits through delegations on the occasion of our respective Thronal Feasts. Our fraternal congratulatory wishes on this feast are conveyed to Your Holiness and expressed in person by our Patriarchal Delegation led by His Excellency Archbishop Job of Telmessos, co-president of the Joint International Commission for the Theological Dialogue between our two sister Churches, the Very Reverend Ambrosios Chorozidis, Grand Synkellus of the Ecumencial Patriarchate, and the Very Reverend Archimandrite Agathangelos Siskos, Librarian of the Ecumenical Patriarchate and secretary of our venerable delegation to you this year.
The commemoration of the Holy Apostles Peter and Paul reminds us of their common witness and ministry in the name of our Lord and Saviour Jesus Christ, which led them, ultimately, to their martyrdom. The Church was established on Christ, through the confession, witness and blood of the Holy Apostles, as our Lord foretold: “You shall receive power when the Holy Spirit has come upon you; and you shall be my witnesses in Jerusalem and in all Judea and Samaria and to the end of the earth” (Acts 1:8). Hence, after Saint Peter confessed Jesus Christ as the Messiah, the Son of the living God, our Lord said: “you are Peter, and on this rock I will build my church, and the powers of death shall not prevail against it” (Matt 16:18). For this same reason, Saint Paul spoke of his mission in these words: “To this day I have had the help that comes from God, and so I stand here testifying both to small and great, saying nothing but what the prophets and Moses said would come to pass: that the Christ must suffer, and that, by being the first to rise from the dead, he would proclaim light both to the people and to the Gentiles” (Acts 26:22-23).
Tertullian recognized the blood of the Apostles and later of the Christian Martyrs as a seed for the Church. Addressing those who persecuted Christians, he said: “We spring up in greater numbers as often as we are mown down by you: the blood of the Christians is a source of new life” (Apologeticus, 50). The death of the martyrs is a testimony of Christ’s death on the Cross and a witness to His third-day, glorious Resurrection from the Tomb, both of which lead us to everlasting life in His Kingdom. For this reason, we celebrate the feast of the holy martyrs brightly with the joy of the Resurrection and in the joyful anticipation of the glory of the Kingdom to come, as witnessed by the first martyr, Archdeacon Stephen, at the moment of his martyrdom: “Behold, I see the heavens opened, and the Son of man standing at the right hand of God!” (Acts 7:56).
The Church, throughout her history, during different epochs and times, has been persecuted; however, the blood of her martyrs was a source of strength in faith and a witness of our Lord and Saviour Jesus Christ. As the Bride of Christ, the Church, is still called to martyria today, as it faces new forms of persecution and oppression. Over the last few years, we have witnessed with great sorrow the attacks targeting Christians and their places of worship. Our sister Churches stand in solidarity with all persecuted and oppressed Christians of our times, and at this very moment, we call to remembrance “those who are in mines, in exile, in harsh labour, and those in every kind of affliction, oppression, necessity, or distress”.
Today, we call to mind the joy we experienced being with Your Holiness in Egypt two months ago, a land which is continuously watered by the blood of Christian martyrs. We prayed with you for the people of Egypt, for unity, peace and justice in the world, in the church of Saints Peter and Paul in Cairo near Saint Mark’s Coptic Orthodox Cathedral, which became a few months ago a sacred martyrion.
This was a significant moment for us, and for the world. It was in Cairo that, together with Your Holiness, we addressed an International Conference on Peace, sharing together the conviction that there cannot be any violence nor justification of terrorism in the name of religion. Together with you, we underlined that violence is the negation of fundamental religious beliefs and doctrine, that true faith does not release humans from being responsible for the world, and emphasized the importance of respecting human dignity and the need for supporting struggles aiming to attain justice and peace. We reminded our contemporary world that humanity demands from religion today honesty and openness to cultivate love, solidarity and compassion. This can be achieved also through interreligious dialogue which has the aim of overcoming religious fundamentalism and demonstrating that religions can and should serve as bridges between people, as instruments of peace and mutual understanding and respect between human beings. This interreligious dialogue is further strengthened through the deeper rapprochement of divided Christians.
Therefore, we are convinced that our common witness before the numerous challenges of our contemporary world constitutes a positive testimony for the Church of Christ and for bringing us closer to unity. This is indeed the commandment of our Lord and Saviour: “By this all men will know that you are my disciples, if you have love for one another.” (John 13:35). Over fifty years ago, our sister Churches have engaged into a dialogue of love that has led us into a dialogue of truth. With this in mind, we place great emphasis on the theological dialogue being conducted for nearly forty years between our sister Churches. We were particularly pleased to learn that the fourteenth meeting of the Joint International Commission for Theological Dialogue, last September in Chieti, between our Churches was conducted in an atmosphere of fraternal collaboration and mutual theological exchange, successfully producing an important common document on primacy and synodality in the first millennium. Thus, this Commission has proposed new steps on our common path towards unity. Now, the Commission will be entering a new phase of the dialogue. It is our prayer that the Coordinating Committee scheduled for September on the island of Leros will be fruitful by producing a common theme and a methodology for the next stage of our discussions. Your Holiness, dearest Brother Francis, as we celebrate today the Thronal Feast of the Church of Rome, we reiterate our deepest desire for our common advancement on the journey towards the unity. We pray that our Lord and Saviour Jesus Christ may grant you health, strength and peace, so that you may continue your diakonia to the precious souls entrusted to your primatial care and wisdom.
Conveying to Your Holiness, the venerable Hierarchs and the Christ-loving faithful of your Church, our warmest greetings, we embrace you fraternally with a “holy kiss” and remain with much love and honour in Christ Jesus, the Lamb once slain who lives forever.
At the Ecumenical Patriarchate, the twenty-ninth of June, 2017
Your Holiness’ beloved brother in Christ, + Bartholomew, Archbishop of Constantinople-New Rome and Ecumenical Patriarch
Ακολουθεί η προσφώνηση του Πάπα Φραγκίσκου προς την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Your Eminence,
Dear Brothers in Christ, I offer you a warm welcome and I thank you for being here for the celebration of Saints Peter and Paul, the principal patrons of this Church of Rome. I am most grateful to His Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew and to the Holy Synod for having sent you, dear brothers, as their representatives, to share with us the joy of this feast.
Peter and Paul, as disciples and apostles of Jesus Christ, served the Lord in very different ways. Yet in their diversity, both bore witness to the merciful love of God our Father, which each in his own fashion profoundly experienced, even to the sacrifice of his own life. For this reason, from very ancient times the Church in the East and in the West combined in one celebration the commemoration of the martyrdom of Peter and Paul. It is right to celebrate together their self-sacrifice for love of the Lord, for it is at the same time a commemoration of unity and diversity. As you well know, the iconographical tradition represents the two apostles embracing one another, a prophetic sign of the one ecclesial communion in which legitimate differences ought to coexist.
The exchange of delegations between the Church of Rome and the Church of Constantinople on their respective patronal feasts increases our desire for the full restoration of communion between Catholics and Orthodox, of which we already have a foretaste in fraternal encounter, shared prayer and common service to the Gospel. In the first millennium, Christians of East and West shared in the same Eucharistic table, preserving together the same truths of faith while cultivating a variety of theological, spiritual and canonical traditions compatible with the teaching of the apostles and the ecumenical councils. That experience is a necessary point of reference and a source of inspiration for our efforts to restore full communion in our own day, a communion that must not be a bland uniformity.
Your presence affords me the welcome opportunity to recall that this year marks the fiftieth anniversary of the visit of Blessed Paul VI to the Phanar in July 1967, and of the visit of Patriarch Athenagoras, of venerable memory, to Rome in October of that same year. The example of these courageous and farsighted pastors, moved solely by love for Christ and his Church, encourages us to press forward in our journey towards full unity. Fifty years ago, those two visits were events that gave rise to immense joy and enthusiasm among the faithful of the churches of Rome and of Constantinople, and led to the decision to send delegations for the respective patronal feasts, a practice that has continued to the present.
I am deeply grateful to the Lord for continuing to grant me occasions to meet my beloved brother Bartholomew. In particular, I recall with gratitude and thanksgiving our recent meeting in Cairo, where I saw once more the profound convergence in our approach to certain challenges affecting the life of the Church and the world in our time.
Next September, in Leros, Greece, there will be a meeting of the Coordinating Committee of the Joint International Commission for Theological Dialogue between the Catholic Church and the Orthodox Church, co-chaired by Your Eminence and Cardinal Kurt Koch, at the gracious invitation of Metropolitan Paisios. It is my hope that the meeting will take place in a spiritual climate of attentiveness to the Lord’s will and in a clear recognition of the journey already being made together by many Catholic and Orthodox faithful in various parts of the world, and that it will prove most fruitful for the future of ecumenical dialogue.
Your Eminence, dear brothers, the unity of all his disciples was the heartfelt prayer that Jesus Christ offered to the Father on the eve of his passion and death (cf. Jn 17:21). The fulfilment of this prayer is entrusted to God, but it also involves our docility and obedience to his will. With trust in the intercession of Saints Peter and Paul, and of Saint Andrew, let us pray for one another and ask the Lord to make us instruments of communion and peace. And I ask you, please, to continue to pray for me.
Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Νικολάου στο Λουξεμβούργο λειτούργησε την Κυριακή 25 Ιουνίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου και Έξαρχος Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου κ. Αθηναγόρας, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής του Μεγάλου Δουκάτου.
Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία συμμετείχαν πέραν των Εφημερίων του Ναού κληρικοί των τεσσάρων Ορθοδόξων ενοριών του Λουξεμβούργου ενώ τα αναλόγια πλαισίωναν η Ελληνόφωνη χορωδία του Ναού και η χορωδία της Ρουμανόφωνης ενορίας.
Το θείο λόγο κήρυξε, σχετικά με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας ο οποίος μίλησε για την ματαιότητα της προσήλωσης του κόσμου στην φιλοχρηματία και το δίλημμα που τίθεται στον σύγχρονο άνθρωπο ανάμεσα στο Θεό και στο χρήμα.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε η επίσημη Δοξολογία κατά την οποία έλαβε και πάλι το λόγο ο Σεβασμιώτατος τονίζοντας την μεγάλη χαρά της Εξαρχίας του Λουξεμβούργου να τιμά την Εθνική εορτή της χώρας με συλλειτουργία όλων των Ορθοδόξων παρουσιών.
Ευχαρίστησε τους εκπροσώπους των Χριστιανικών ομολογιών, την Δήμαρχο της πόλης και όλους τους τοπικούς παράγοντες για την παρουσία τους.
Ακολούθως, το λόγο έλαβε ο νέος πρέσβης της Ελλάδας στο Λουξεμβούργο κ. Λούης-Αλκιβιάδης Αμπατής, ο οποίος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για τη μεγάλη δραστηριότητα και παρουσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Λουξεμβούργο και υποσχέθηκε την συνέχεια της καλής συνεργασίας και της αγαστής συμπόρευσης της πρεσβείας με την Εκκλησία.
Από τον εορτασμό των γενεθλίων του π. Απόστολου Μαλαμούση στο Μόναχο,
προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αυγουστίνου
Του θεολόγου Γιώργου Βλαντή, Διευθυντή (Geschäftsführer) του Συμβουλίου των Χριστιανικών Εκκλησιών της Βαυαρίας Eπιστημονικού συνεργάτη της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου
Ο π. Απόστολος Μαλαμούσης έγινε 70 ετών
Σήμερα, 25 Ιουνίου 2017, ο π. Απόστολος Μαλαμούσης έκλεισε τα εβδομήντα του χρόνια. Δύσκολο να πιστέψει κανείς πως ο ακαταπόνητα ενεργητικός αυτός άνθρωπος σηκώνει στους ώμους του επτά δεκαετίες. Όσοι επικεντρώνονται μονομερώς στην εντυπωσιακά πολυδιάστατη και ασυνήθιστα φωτογενή παρουσία και αναγνωρισιμότητά του στο Μόναχο αγνοούν, παραθεωρούν ή υποτιμούν τη σκληρή δουλειά, τις δύσκολες μέρες και νύχτες, το φθόνο των ηθικά και εκκλησιαστικά ολίγων, που ο Πηλιορείτης κληρικός αντιμετωπίζει με τη γενναιοδωρία και την ανωτερότητα ανθρώπου που όντως πιστεύει στην ανάσταση.
Δεν είναι δυνατόν να απαριθμήσει κανείς στη συνάφεια τούτη τους καρπούς της προσφοράς του πρωτοπρεσβύτερου του Οικουμενικού Θρόνου, παλαιότερα αρχιερατικού επιτρόπου Βαυαρίας και σήμερα αρχιερατικού επιτετραμμένου για τις σχέσεις με τη Βαυαρική Πολιτεία. Ακόμη και βιβλίο έχει γραφεί σχετικά γερμανιστί, η βιογραφία του από τον Peter Weismann (Apostolos Malamoussis, München-Verlag 2010). Σημειώνω μόνο πως τα σημερινά αυτονόητα για τους Έλληνες του Μονάχου θα ήταν δίχως αυτόν αδιανόητα. Όσα δεν κατόρθωσαν στρατιές υπαλλήλων του ελληνικού κράτους και λοιπών υπεροπτικών αρμοδίων τα πέτυχε ένας χαρωπός ιερέας με την καλοκαρδία και το όραμά του. Σίγουρα, πολλοί τον συνέδραμαν και τον βοηθούν στο έργο του, με πρώτη τη σύζυγό του Αθανασία. Πρωτίστως όμως οι σπάνιες αρετές του έκαναν δυνατά τα τόσα και καίρια που κατόρθωσε.
Εντελώς πρόχειρα:
1. Η γενναιοδωρία ενός κληρικού που το σπίτι του είναι ανοιχτό για κάθε ενορίτη, ενός ποιμένα που δεν φείδεται χρόνου ούτε για τους υψηλά ιστάμενους, αλλά ούτε και για τους πιο ταπεινούς και βασανισμένους και βοηθάει δίχως δισταγμό. Ιδιαίτερη μνημόνευση αξίζουν οι αμέτρητοι φοιτητές από την Ελλάδα που γεύτηκαν και γεύονται την αγάπη του π. Αποστόλου.
2. Η ανοιχτότητα του ορίζοντά του, η πεισματική προσήλωση στην ιδέα μιας Ορθοδοξίας διαλεγόμενης, μιας Εκκλησίας που δεν φοβάται, παρά επιζητεί το διάλογο με τις άλλες ομολογίες και θρησκείες. Χάρη στον π. Απόστολο η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται στην πρωτοπορία του οικουμενικού και διαθρησκειακού διαλόγου στο Μόναχο και καταθέτει μαρτυρία πίστεως στην καρδιά της ευρωπαϊκής Δύσης. Η κληρονομιά του αντιπαλεύει τη συμπλεγματική και κοντόφθαλμη μιζέρια που τόσο τυραννάει την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό σε άλλα συμφραζόμενα.
3. Η εντυπωσιακή του ταπείνωση. Ο πολυάσχολος ιερωμένος, ο υπερδραστήριος κληρικός, είναι ο πρώτος που απαντάει στα ηλεκτρονικά μηνύματα που του στέλνεις, είναι εκείνος που θα συντρέξει και τους ακροτελεύτιους κρίκους της αλυσίδας, που θα φροντίσει και τη μικρότερη λεπτομέρεια στο καθετί, όχι κοιτάζοντας αφ᾽ υψηλού, μα με ουσιαστική εργασία. Ένας πρεσβύτερος που δεν έπαψε να είναι διάκονος.
4. Η επίγνωση των ορίων του. Ο π. Απόστολος διαθέτει την αρετή της διάκρισης. Γνωρίζει τι μπορεί και τι αδυνατεί να κάνει. Διαθέτει στέρεη πίστη, δεν παριστάνει όμως τον περισπούδαστο θεολόγο, δεν ανακατεύεται σε πράγματα που τον ξεπερνούν, αλλά βρίσκεται σε εγρήγορση και υπερβαίνει τον εαυτό του σε όλους εκείνους τους τομείς που έχει επίγνωση πως κατέχει. Ξέρει να υποχωρεί όπου τούτο ενδείκνυται και να μάχεται όπου αυτό επιβάλλεται, με γνώμονα πάντα το συμφέρον μιας μη συμπλεγματικής Ορθοδοξίας και την έγνοια για το ρίζωμα του Ελληνισμού στην όχι πάντοτε εύκολη Βαυαρία.
5. Η χαρά του. Ίσως η πιο σημαντική αρετή του. Ο λευΐτης από το Μούρεσι του Πηλίου μετέχει από τούδε στη χαρά του Κυρίου του. Το βλέπεις στο πρόσωπό του που, παρά τις αναπόφευκτες καταιγίδες της ζωής, δεν χάνει τη γαλήνη του. Σε παραμυθεί και προσκαλεί να συμμετάσχεις στο χαρμόσυνο γεγονός της πίστης. Ο χριστιανισμός του π. Αποστόλου είναι φωτεινός, απλός και έχει χιούμορ. Δείγμα κι αυτό μιας ταπεινώσεως και ενός αναστάσιμου προσανατολισμού.
Ο π. Απόστολος ευτύχησε:
1. Να αναπνεύσει στα πρώτα του χρόνια τον αέρα του Πηλίου και του πολιτισμού του και να εμπνευστεί από το υπόδειγμα προγόνων προκομμένων.
2. Να λάβει τη χάρη της χειροτονίας εις διάκονο και πρεσβύτερο από τον μακαριστό Μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη (τότε Γερμανίας).
3. Να διακονήσει υπό τη σοφή, γενναιόδωρη, οραματική σκέπη του Μητροπολίτη Αυγουστίνου, του πνευματικού πατέρα των εν Γερμανία Ελλήνων, που ακούραστος στηρίζει, αλλά και εμπνέει με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στο αρχοντικό Οικουμενικό Πατριαρχείο.
4. Να οικοδομήσει μια υπέροχη οικογένεια με την πρεσβυτέρα του, αποκτώντας μαζί της τέσσερεις θυγατέρες και χαιρόμενος εννέα μέχρι στιγμής εγγόνια.
5. Να γευτεί πολλές φορές την αναγνώριση της Εκκλησίας του, ποικίλων οργανισμών, της βαυαρικής πολιτείας, του γερμανικού κράτους.
Σταματώ στα απειροελάχιστα τούτα, ενδεικτικά όμως μιας ζωής μεστής καρπών αγλαών, συνευχόμενος να είναι πολλά τα έτη του, να συνεχίσει να μας κάνει να ασθμαίνουμε παρακολουθώντας τον και να βρει άξιους κληρονόμους που να διευρύνουν περαιτέρω το σπουδαίο έργο του.
Εις πολλά έτη!
Δίκτυο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο Χώρο της Υγείας
Μ΄ ένα κλικ στο λογότυπο επισκεφθείτε το πρωτότυπο αυτό site που αφορά στη συμβολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ποιμαντική Διακονία στο χώρο της Υγείας
Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Συνάντηση με το Μυστήριο (εκδόσεις Ακρίτας)
Μ' ένα κλικ στο εξώφυλλο του βιβλίου διαβάστε για το περιεχόμενό του
Ψηφιδωτό της Ρωμιοσύνης
Ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Τα τρισάγια του Πατριάρχη
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου - μ' ένα κλικ στην φωτό
