Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: "Είμεθα αλληλέγγυοι και στηρίζομεν αλλήλους"

Ρεπορτάζ -φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τον σκληρά δοκιμαζόμενο, από την οικονομική κρίση, ελληνικό λαό έστειλε το βράδυ της Πέμπτης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος από την Κωνσταντινούπολη.

«Η Μητέρα Εκκλησία δεν ημπορεί να μη συμπάσχη μαζί των και να μην προσεύχεται δια την αντοχήν και την απαντοχήν των έως ότου παρέλθη η κρίσις» σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σε ομιλία του μετά τον Εσπερινό της εορτής των ονομαστηρίων του που τελέστηκε στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή. «Προσευχόμεθα να μη κλονισθή η πίστις των, να μη ψυγή η αγάπη των, να μη επηρεασθή η οικογενειακή και η κοινωνική συνοχή του ευλογημένου αυτού λαού» τόνισε ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του υπογράμμισε: «Είμεθα αλληλέγγυοι και στηρίζομεν αλλήλους εις τους δυσκόλους τούτους καιρούς».

Στον Εσπερινό παρέστησαν Ιεράρχες από την Πόλη, από επαρχίες του Θρόνου στο εξωτερικό- όπως επό την Εκκλησία της Κρήτης - από άλλες Εκκλησίες, όπως από τη Ρωσική, ο Πρόξενος της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη Νικόλαος Σαπουντζής, η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Σμύρνη Χαρά Σκολαρίκου, ιερείς, μοναχοί και μοναχές, Άρχοντες της Μ.τ.Χ.Ε., παράγοντες της Ομογένειας, μαθητές του Ζωγραφείου Λυκείου υπό τον διευθυντή τους Ιωάννη Δεμιρτζόγλου και πλήθος πιστών και προσκυνητών από την Ελλάδα και διάφορα μέρη του κόσμου.

«Και ιδού, η Ζωοδόχος Πηγή συγκεντρώνει απόψε όλους ημάς δια τον εορτασμόν των ονομαστηρίων της ημετέρας Μετριότητος. Χαίρομεν δια την συμμετοχήν τόσων εκλεκτών και λίαν αγαπητών αδελφών Ιεραρχών εξ απάσης της δεσποτείας Κυρίου, χαίρομεν δια την εορτήν ημών, χαίρομεν διότι αύτη συμπίπτει εφέτος με την συμπλήρωσιν είκοσιν ετών αφ’ ότου ο Δεσπότης Χριστός εκάλεσεν ημάς να γίνωμεν “υπηρέτης του θαύματος”» είπε στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης και διερωτήθηκε: «Και δεν είναι μήπως ένα θαύμα αυτό τούτο το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον; Δεν είναι θαύμα η επί τόσους αιώνας επιβίωσις ενταύθα της Μεγάλης Εκκλησίας; Η αντοχή της και η υπέρβασις τόσων και τόσων περιπετειών της ιστορίας; Η θαυμαστή καρτερία και υπομονή της, η δια μέσου των αιώνων πορεία της «δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας» (Β Κορ, 6,8); Το ότι το Φανάρι ήταν και παραμένει άσβεστο; Ημπορεί να μη υπάρχη πλέον η Μονή των Ακοιμήτων, όμως ακοίμητος παραμένει εδώ η συνείδησις του Γένους, ακοίμητος και γρηγορούσα. Και τα ιερά θέσμια πάντοτε ζωντανά. Δεν είναι όλα αυτά ένα θαύμα;».

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Πατριάρχη.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α. Θ. Π.
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ Κ. Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΕΝ ΤΗι ΙΕΡΑι ΜΟΝΗι ΒΑΛΟΥΚΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΑΥΤΟΥ
(09 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011)

Ἀδελφοί πεφιλημένοι καί τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ,
Θείᾳ χάριτι συναντώμεθα ἐν προσευχῇ εἰς ὥραν καθ’ἥν βασιλεύει φῶς ἱλαρόν καί εἰς τόπον ἀρχαῖον, ἱερόν, προσκυνηματικόν, ἔξω τῆς πύλης τῆς Σηλυβρίας τῆς ἐπί τῶν χερσαίων τειχῶν τῆς περιωνύμου ταύτης Πόλεως. Εὑρισκόμεθα εἰς τήν ἱστορικήν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, ἐκ τῶν πλέον δημοφιλῶν προσκυνημάτων τῶν Βυζαντινῶν καί τῶν μετέπειτα Ρωμηῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μέ τούς θρυλικούς ἰχθῦς, ἡ ὁποία ἐπί δεκαπέντε αἰῶνας ἐκφράζει τήν πατροπαράδοτον εὐσέβειάν των καί δέχεται τάς προσευχάς αὐτῶν τε καί τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν της ἐξ Ἑλλάδος καί ἐξ ἄλλων ὁμοδόξων χωρῶν. Τήν ἔκτισαν καί τήν ἐπροστάτευσαν εὐσεβεῖς αὐτοκράτορες, οἱ ὁποῖοι καί ἐπισήμως τήν ἐπεσκέπτοντο κατά τήν ἑορτήν τῆς Ἀναλήψεως, ἐνῶ πάνδημοι πανηγύρεις ἐτελοῦντο συχνότατα ἐν αὐτῇ καί δή κατά τάς ἑορτάς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τῆς Ἁγίας Ἄννης, τοῦ Ἁγίου Εὐστρατίου, τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου καί ἰδιαιτέρως, βεβαίως, κατά τήν Παρασκευήν τῆς Διακαινησίμου. Κατά μίαν παράδοσιν, ἡ Μονή ἐκτίσθη ἀπό τά οἰκοδομικά ὑλικά τά ὁποῖα ἐπερίσσευσαν μετά τήν ἀποπεράτωσιν τοῦ περιλαλήτου Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Τήν κατέλαβον οἱ Λατῖνοι, τήν διεξεδίκησαν οἱ Ἀρμένιοι, ἀλλ’ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας τήν κατεκύρωσαν διά παντός εἰς τό ἡμέτερον Γένος. Εἰς τό τέλος τοῦ 18ου αἰῶνος ἡ Μητρόπολις Δέρκων παρεχώρησε τήν Ἱεράν ταύτην Μονήν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον ἔκτοτε τήν προστατεύει καί τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ σέμνωμα καί καύχημα ἐν Κυρίῳ.

Καί ἰδού, ἡ Ζωοδόχος Πηγή συγκεντρώνει ἀπόψε ὅλους ἡμᾶς διά τόν ἑορτασμόν τῶν ὀνομαστηρίων τῆς ἡμετέρας Μετριότητος. Χαίρομεν διά τήν συμμετοχήν τόσων ἐκλεκτῶν καί λίαν ἀγαπητῶν ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν ἐξ ἁπάσης τῆς δεσποτείας Κυρίου, χαίρομεν διά τήν ἑορτήν ἡμῶν, χαίρομεν διότι αὕτη συμπίπτει ἐφέτος μέ τήν συμπλήρωσιν εἴκοσιν ἐτῶν ἀφ’ ὅτου ὁ Δεσπότης Χριστός ἐκάλεσεν ἡμᾶς νά γίνωμεν «ὑπηρέτης τοῦ θαύματος».

Καί δέν εἶναι μήπως ἕνα θαῦμα αὐτό τοῦτο τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον; Δέν εἶναι θαῦμα ἡ ἐπί τόσους αἰῶνας ἐπιβίωσις ἐνταῦθα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας; Ἡ ἀντοχή της καί ἡ ὑπέρβασις τόσων καί τόσων περιπετειῶν τῆς ἱστορίας; Ἡ θαυμαστή καρτερία καί ὑπομονή της, ἡ διά μέσου τῶν αἰώνων πορεία της «διά δόξης καί ἀτιμίας, διά δυσφημίας καί εὐφημίας» (Β΄Κορ, 6,8); Τό ὅτι τό Φανάρι ἦταν καί παραμένει ἄσβεστο; Ἠμπορεῖ νά μή ὑπάρχῃ πλέον ἡ Μονή τῶν Ἀκοιμήτων, ὅμως ἀκοίμητος παραμένει ἐδῶ ἡ συνείδησις τοῦ Γένους, ἀκοίμητος καί γρηγοροῦσα. Καί τά ἱερά θέσμια πάντοτε ζωντανά. Δέν εἶναι ὅλα αὐτά ἕνα θαῦμα;
Αὐτοῦ τοῦ θαύματος ὑπηρέτης καί διάκονος ἡ ἡμετέρα Μετριότης μετά τῶν περί ἡμᾶς συγκυρηναίων ἀδελφῶν, αὐτοῦ τοῦ θαύματος θαυμασταί καί προσκυνηταί καί σεῖς ὅλοι καί σήμερα ἐκ τοῦ ἐγγύς καί πάντοτε ἐκ τοῦ μακρόθεν.
Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κατά τήν κατ’ ἔτος ἐπίσημον ἐπίσκεψίν του εἰς τήν Μονήν αὐτήν τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων προσθέτει ἔλαιον εἰς τήν κανδήλαν της καί αὐτό τό ἔλαιον, μαζί μέ τήν πίστιν τῶν Χριστιανῶν μας καί τάς προσευχάς τῶν ἐδῶ ἀναπαυομένων ἀοιδίμων Πατριαρχῶν καί Ἀρχιερέων καί λογάδων τοῦ Γένους, καί ἡ ἀγάπη καί εὐλαβής ἀφοσίωσις τῶν ἀνά τήν οἰκουμένην τέκνων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας συντηροῦν καί διαιωνίζουν τό θαῦμα, τό ὁποῖον ἡμεῖς βιώνομεν καί ἄλλοι ὁρῶντες ἐκπλήττονται.

Ἀλλά, ἀδελφοί καί τέκνα, τήν χαράν τῶν ὀνομαστηρίων ἡμῶν ἐπισκιάζει ἐφέτος τό ἄγχος καί ἡ ἀγωνία χιλιάδων ἐμπεριστάτων ὁμογενῶν καί ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας εἰς τήν Ἑλλάδα λόγῳ τῆς σοβούσης κρίσεως. Ἡ Μητέρα Ἐκκλησία δέν ἠμπορεῖ νά μή συμπάσχῃ μαζί των καί νά μήν προσεύχεται διά τήν ἀντοχήν καί τήν ἀπαντοχήν των ἕως ὅτου παρέλθῃ ἡ κρίσις. Προσευχόμεθα νά μή κλονισθῇ ἡ πίστις των, νά μή ψυγῇ ἡ ἀγάπη των, νά μή ἐπηρεασθῇ ἡ οἰκογενειακή καί ἡ κοινωνική συνοχή τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ λαοῦ. Καί τά πρόσωπα εἰς τήν ζωήν των καί τά ἔθνη εἰς τήν ἱστορίαν των ἀντιμετωπίζουν ἐνίοτε κρίσεις, προβλήματα, δυσκολίας, στενοχωρίας, θλίψεις. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ὁμιλῇ διά τήν θλίψιν τήν γενομένην αὐτῷ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, λέγει: «καθ’ ὑπερβολήν ἐβαρήθημεν ὑπέρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καί τοῦ ζῆν» (Β΄Κορ. 1,8). Ἀλλά ὁ ἴδιος γράφων πρός τόν μαθητήν του Τιμόθεον τοῦ λέγει: «οὐκ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός Πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ» (Β΄Τιμ. 1,7). Καί ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει ἐνθαρρυντικά: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε∙ ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ἰωάν. 16,33). Καί αὐτός, ὁ ἐν ἡμῖν, εἶναι μείζων ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ (Α’ Ἰωάν. 4,4).

Αὐτό τό μήνυμα ἀπό τήν ἀκρώρειαν τῆς ἐπάλξεως τῆς Μητρός Ἐκκλησίας παρακαλοῦμεν νά μεταφέρετε ἐπιστρέφοντες εἰς τά ἴδια οἱ ἐξ Ἑλλάδος καί σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἀπό καρδίας διά τήν εὐγενῆ προσέλευσίν σας εἰς συνεορτασμόν καί κοινήν πνευματικήν εὐωχίαν. Εἴμεθα ἀλληλέγγυοι καί στηρίζομεν ἀλλήλους εἰς τούς δυσκόλους τούτους καιρούς∙ καί προγευόμεθα τῆς χαρᾶς τῆς ἐπικειμένης ἐπισκέψεως ἡμῶν εἰς τό κλεινόν ἄστυ τῆς Παλλάδος.

Εὐχαριστοῦμεν ἐπίσης τήν ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, προσφιλοῦς θυγατρός τῆς ἐνταῦθα ποτνίας Μητρός, ἡ ὁποία μᾶς κομίζει τόν ἡρωϊσμόν τοῦ λαοῦ της, ἀλλά καί τήν ἀταλάντευτον ἀφοσίωσιν καί πιστότητά του εἰς τό Ἱερόν ἡμῶν Κέντρον.
Ἀκόμη, ἐκφράζομεν τάς εὐγνώμονας εὐχαριστίας ἡμῶν πρός τούς ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμόντας ἀδελφούς Ἱεράρχας διά τήν ἀμέριστον συμπαράστασίν των εἰς τήν φρυκτωρίαν τοῦ χρέους πρός τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀπό τῆς ἐν τῇ Βασιλίδι Ἐκκλησίας τῶν πρωτοτόκων τῶν ἀπογεγραμμένων ἐπί τῆς γῆς. Ὄντως, ἀδελφός ὑπό ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά.
Τά ἐν Κυρίῳ τέκνα ἡμῶν, πρεσβυτέρους, διακόνους, μοναχούς καί μοναχάς ὁμοίως εὐχαριστοῦμεν καί πατρικῶς εὐλογοῦμεν.

Τί δέ νά εἴπωμεν πρός τόν λαόν τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα πρός τό περί ἡμᾶς μικρόν λῆμμα, τό ὑπομένον μεθ’ ἡμῶν τόν καύσωνα τῆς ἡμέρας καί τό ψῦχος τῆς νυκτός; Ἀσφαλῶς λόγον εὐχαριστίας, ἀλλά καί ἐνθαρρύνσεως καί προτροπῆς νά μή ἀποκάμουν, διότι «ροδίζει ἡ αὐγή καί ὑποφώσκει ἡ ἀνατολή». «Τά τῆς Ἐκκλησίας ἀναστάσεως ἐλπίσι ζωογονοῦνται».
Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν καί ὁ Ἀπόστολός Του Βαρθολομαῖος βοηθός καί μεσίτης ὑπέρ ἡμῶν πρός Αὐτόν. Ἀμήν.

Μετά τον Εσπερινό ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε τρισάγιο στην μνήμη του μακαριστού προκατόχου του Πατριάρχη Δημητρίου και του Ιμβρίου Ιερομονάχου και διδασκάλου του Γένους Βαρθολομαίου του Κουτλουμουσιανού, του οποίου και το όνομα φέρει.

Ακολούθως, στην αυλή της ιστορικής Μονής, προσφέρθηκε κέρασμα σε όλους τους παρισταμένους κληρικούς και λαϊκούς. Ο νεοσύστατος Σύνδεσμος Υποστήριξης Ρωμαίϊκων Κοινοτικών Ιδρυμάτων, με επικεφαλής τον Πρόεδρό του Παντελή Βίγκα, προσέφερε μια τούρτα στον εορτάζοντα Πατριάρχη.