ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΜΙΡΤΖΟΓΛΟΥ: "Παναγιότατε, Σας ευχαριστούμε που βάζετε φωτιά στα όνειρά μας..."

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΝΔΥΛΛΙ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΕΙΟΥ Κ. ΓΙΑΝΝΗ Θ. ΔΕΜΙΡΤΖΟΓΛΟΥ, 

ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΓΚΙΟΚ-ΣΟΥΓΙΟΥ, ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΝΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ 

ΚΥΡΙΑΚΗ, 12 ΜΑΪΟΥ 2013 

Παναγιότατε, 

Σεβασμιότατε Γέροντα Μητροπολίτη Χαλκηδόνος, 

κ. Πρόξενε, 

κ. Συντονιστή Εκπαίδευσης, 

Αγαπητοί ομογενείς και φίλοι από την Ελλάδα, 

Αγαπητοί γονείς, 

Αγαπητά μας παιδιά, 

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα με τη σημερινή συνάντηση και ευχόμαστε σε όλους «Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά, γεμάτα από τη χαρά της ζωής και το φως της ανάστασης». 

Παναγιότατε, 

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά η σημερινή σας παρουσία στο Ιερό Αγίασμα Γενεσίου της Θεοτόκου του Γκιόκ-Σουγιού. Μετά την ανάσταση στην προσφιλή σας πατρίδα, την ακριτική Ίμβρο, τιμάται σήμερα την ακραία και ταπεινή κοινότητά μας. Η στιγμή είναι ιστορική για το ιερό αγίασμα, καθώς είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται σ' αυτό πατριαρχική θεία λειτουργία και μάλιστα εκτός των καθορισμένων ακολουθιών, που πραγματοποιούνται τις Κυριακές του Σεπτέμβρη και την Παρασκευή του Ακάθιστου Ύμνου. 

Η απόφασή σας να λάβει χώρα στο Γκιόκ-Σουγιού η καθιερωμένη πασχαλινή συνάντησή σας με τους μικρούς μαθητές των σχολείων της Πόλης μάς γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας. 

Το ιερό αγίασμα ανακαλύφθηκε, όπως σημειώνει ο Νίκος Ατζέμογλου στη μελέτη του «Τα αγιάσματα της Πόλης», από τον Ηπειρώτη κηπουρό της περιοχής Αργύριο, το 1870 ή 1871. Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο και κατά τον Βουτυρά, κάποτε ήταν το μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι μετά από αυτό της Ζωοδόχου Πηγής στο Βαλουκλή. Το 1872 μάλιστα η συρροή των πανηγυριστών έφτασε τα 8.000 άτομα. Τα τελευταία χρόνια αναβιώνεται το παλιό έθιμο και με το πέρας της λειτουργίας ένα παραδοσιακό γλέντι αρχίζει, το οποίο θυμίζει στους παλιότερους τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος και στους νεότερους γνωρίζει την πλούσια και αρχοντική παράδοσή μας. Ένα τέτοιο πανηγύρι φιλοδοξούμε να ζήσουμε και σήμερα, που όλος ο κόσμος γιορτάζει την αγαπημένη όλων, τη μητέρα, που γιορτάζει και η Θεομήτωρ, η Παναγία εδώ στο Γκιόκ-Σουγιού, που γιορτάζουν τα νιάτα και η άνοιξη. Την ομορφιά της περιοχής αποτύπωσε άλλωστε με μεγάλη μαεστρία σε ένα τετράστιχο ο Θανάσης Κατραπάνης: 

Στο Γκιόκ-Σουγιού προσκυνητής 

επήγα για ν' αγιάσω 

σαν είδα τόσες ομορφιές 

κόντεψα να τα χάσω. 

Τη σημερινή γιορτή στην ανοιξιάτικη φύση την οφείλουμε σε σας, Παναγιότατε, καθώς και σε όλους εκείνους που με την πίστη τους και τη συμπαράστασή τους βοήθησαν και βοηθούν το αγίασμα να συνεχίσει την ιστορική του διαδρομή στο χρόνο, να είναι ευπρεπές και έτοιμο να υποδεχθεί τους πιστούς του και να κρατάει τη φλόγα του αναμμένη και ζωντανή στο καντίλι της Παναγιάς, με τη χάρη και τη βοήθεια της οποίας ευχόμαστε να μπορέσουμε μελλοντικά να αναλάβουμε ρόλο σημαντικό στο έργο της μητέρας εκκλησίας και στον αγώνα της ομογένειας. 

Εκ μέρους του Αρχιερατικού Προϊσταμένου π. Μαξίμου και των μελών της Εφοροεπιτροπής της Κοινότητας Κανδυλλί, θεωρούμε χρέος μας να ευχαριστήσουμε τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος κ. Αθανάσιο για την πολύτιμη συμβολή του στο έργο μας, τον αγαπητό φίλο και Εκπρόσωπο όλων των Μειονοτήτων για όλες του τις προσπάθειες για το καλό της ομογένειας, την Κοινότητα Κουσκουντζουκίου για τη διαρκή συμπαράστασή της καθώς και τους ευσεβείς ομογενείς, που με τον οβολό τους στηρίζουν τις προσπάθειές μας και όλως ιδιαιτέρως την κ. Έφη Πασχαλίδου, την κ. Βέρα Μπουλγκουρλού, τον κ. Βύρωνα Ευστρατιάδη και την αδερφή του Μαρία Ευστρατιάδου. Παναγιότατε, 

Σας ευχαριστούμε για την πατρική σας στοργή και το συγκινητικό σας ενδιαφέρον. 

Σας ευχαριστούμε που με το φωτεινό σας παράδειγμα φωτίζετε το δρόμο μας, βάζετε φωτιά στα όνειρά μας και μας επιτρέπετε να επιδιώκουμε το αδύνατο και να πιστεύουμε στο θαύμα! 

Τέλος, σας ευχαριστούμε για την έμπνευση να μας συγκεντρώσετε σήμερα όλους εδώ, μικρούς και μεγάλους, στο αγίασμα της Παναγιάς και να γνωρίσουμε τη μοναδική Βυζαντινή εξοχή. «Εν ιδιαίτερον της Βυζαντινής εξοχής», σύμφωνα με τον Καβάφη, «είναι η φαιδρότης της. Αι κοιλάδες, οι ρύακες, τα βουνά της μειδιώσι πάντοτε. Τα αεράκια της είναι αγαθά πνεύματα παρηγορίας και θάρρους. Όσον καταβεβλημένος κι αν ήσαι, όσοι στενοχωρίαι και αν σε πιέζουν, όταν έβγης και γυρίσης εις ένα κάμπον της Πόλεως ή εις μίαν ακρογιαλιάν αισθάνεσαι ότι ανεκουφίσθης κάπως – η Ψυχή της Βυζαντινής Φύσεως σοι ψιθυρίζει Έχει ο Θεός». 

Ευχόμαστε η Παναγία να συντροφεύει τα βήματά σας! 

Πολλά τα έτη Σας!