Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΟΥ

Ὁμιλία 

τῆς Α. Θ. Παναγιότητος 

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου 

κ. κ. Βαρθολομαίου 

μετὰ τὸ Πέρας τῆς Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας 

εἰς τὸν Ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναὸν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Σταυροδρομίου 

(21 Νοεμβρίου 2012) 

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Τρανουπόλεως κύριε Γερμανέ, Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενε τῆς Μεγαλωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου, 

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, 

Ἐντιμότατε κ. Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος, 

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες ὀφφικίαλοι, 

Ἐλλόγιμοι ἐκπαιδευτικοί, 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Ἑορτὴν μεγάλην καὶ πανήγυριν ἱερὰν ἑορτάζει σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐπὶ τῇ εἰσόδῳ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ εἴσοδος αὕτη δὲν εἶναι εἴσοδος εὐκαιριακὴ ἀλλ᾽ εἶναι εἴσοδος εἰς τὴν διὰ βίου ἀφιέρωσιν τῆς Παρθένου εἰς τὸν Θεὸν καὶ προετοιμασία διὰ τὴν ὑψίστην καὶ τιμητικὴν κλῆσιν τὴν ὁποίαν ἐπρόκειτο νὰ λάβῃ. Εἰσέρχεται σήμερον τριετίζουσα εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ αὐτὴ ἡ ὁποία ὡς Μήτηρ Του ἐπρόκειτο νὰ ἀναδειχθῇ ναὸς τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Εἰσέρχεται εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ αὐτὴ ἡ ὁποία, δανείζουσα ὡς Μήτηρ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τὸ φθαρτὸν ἔνδυμα τῆς ἀνθρωπίνης σαρκὸς εἰς τὴν Θεότητα, ἐπρόκειτο νὰ εἰσοδεύσῃ τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπον, διὰ τῆς ἐπὶ αἰῶνας κεκλεισμένης πύλης, εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ. Εἰσέρχεται σήμερον εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ αὐτὴ ἡ ὁποία ὡς Παμμακάριστος καὶ Περίβλεπτος, ὡς Παντάνασσα καὶ Πλατυτέρα, ὡς Ἐπίσκεψις καὶ Φοβερὰ Προστασία, ὡς Χώρα τοῦ Ἀχωρήτου καὶ Κεχαριτωμένη, ὑποδέχεται φιλοστόργως πάντοτε τὰ εὐσεβῆ αὐτῆς τέκνα, εἰσερχόμενα εἰς τοὺς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ὀρθοδόξους ἱεροὺς ναούς, εἴτε ἐκ τῆς ἁψῖδος τοῦ Ἱεροῦ Βήματος εἴτε ἐκ τοῦ ἱεροῦ εἰκονοστασίου, καὶ μεταφέρει τὰς δεήσεις καὶ ἱκεσίας αὐτῶν εἰς τὸν θρόνον τῆς Χάριτος τοῦ Υἱοῦ της. Διὰ τοῦτο πανηγυρίζουν σήμερον γῆ καὶ οὐρανός, ἐγκόσμια καὶ ὑπερκόσμια, ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι, τὴν εἴσοδον τῆς Παρθένου. 

Διὰ τοῦτο πανηγυρίζει σήμερον καὶ ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία εἰς τὸν περίπυστον καὶ ἱστορικὸν τοῦτον ἱερὸν ναὸν τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου τῆς μεγαλωνύμου καὶ περιφανοῦς Κοινότητος τοῦ Σταυροδρομίου, διὰ Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας παλαιόθεν καθιερωθείσης, χαίρουσα καὶ εὐφραινομένη μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς, τῶν ἐντεῦθεν καὶ ἀλλαχόθεν συνδραμόντων ὅπως τιμήσωμεν ὁμοῦ πάντες τὴν μεγάλην ταύτην θεομητορικὴν ἑορτήν. 

Διὰ τοῦτο πανηγυρίζει καὶ ὁ ἱερὸς οὗτος οἶκος τῆς Πανάγνου Παρθένου, ὁ φέρων ἀνάγραφον εἰς τὰς εἰκόνας καὶ τὰς ἐπιγραφάς του, εἰς τὸν ἄμβωνα καὶ τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον, εἰς τὰ ἱερὰ ἀναλόγια καὶ τοὺς πολυελαίους, εἰς τὰ ἱερὰ σκεύη καὶ τὰ προσκυνητάρια, τὴν ἱστορίαν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους καὶ τῆς παλαιφάτου ταύτης Κοινότητος, ἡ ὁποία ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της καὶ ἕως τῆς σήμερον οὐδέποτε ἔπαυσεν ἐργαζομένη ὑπὲρ τῆς Ὁμογενείας καὶ οὐδέποτε ἀπέστη προσφέρουσα εἰς τὴν παιδείαν καὶ τὴν ἀγωγὴν τῆς νεότητος, τῆς ἀγαθῆς ἐλπίδος τοῦ Γένους ἡμῶν. 

Διὰ τοῦτο πανηγυρίζουν σήμερον παρακύπτουσαι ἐκ τῶν οὐρανίων θαλάμων αἱ ψυχαὶ τῶν πατέρων ἡμῶν, τῶν κλεϊσάντων τὸ ἱερὸν τοῦτο καθίδρυμα καὶ διακονησάντων τὴν περιώνυμον ταύτην Κοινότητα, οἱ ὁποῖοι χαίρουν καὶ ἀγάλλονται διότι καὶ οἱ διάδοχοί των συνεχίζουν τὴν καλὴν παράδοσιν τῆς εὐποιΐας καὶ τῆς φιλοκαλίας, ἐργαζόμενοι ὑπὲρ τῆς Ὁμογενείας καὶ τῶν δικαίων αὐτῆς. 

Τὴν χαράν ταύτην συμμερίζεται καὶ ἡ ἡμετέρα Μετριότης, παρακολουθοῦσα μετὰ πολλῆς στοργῆς τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἐπιτελεῖ ἡ ὑπό τήν προεδρείαν τοῦ Ἐντιμοτάτου κυρίου Γεωργίου Παπαλιάρη Ἐφοροεπιτροπή τῆς Κοινότητος ταύτης, ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ καὶ ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ Ἀρχιερατικῶς Προϊσταμένου αὐτῆς, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Τρανουπόλεως κυρίου Γερμανοῦ, λίαν ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν ἐν Κυρίῳ, διακονοῦντος ἐν αὐτῇ ἐπί μακράν σειρὰν ἐτῶν εὐόρκως καὶ θεαρέστως, καὶ συγχαίρουσα πάντας ὑμᾶς δι᾽ ἁπάσας τὰς ἀγαθὰς δραστηριότητας τὰς ὁποίας ἀναλαμβάνετε, ὡς καὶ διὰ τὴν ληφθεῖσαν ἀπόφασίν σας, ἀγαπητοὶ Ἐφοροεπίτροποι, νὰ παραχωρήσετε κτίριον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος, πρὸς στέγασιν τῶν γραφείων τοῦ Συνδέσμου Ὑποστηρίξεως Ρωμαίικων Ἱδρυμάτων, ὁ ὁποῖος ἐνισχύει τὰς δικαίας διεκδικήσεις τῆς Ὁμογενείας ἡμῶν, ὥστε αὕτη νὰ παραμένῃ πάντοτε θάλλουσα καὶ ἀκμάζουσα καὶ τιμῶσα τὴν λαμπρὰν παράδοσιν τοῦ Γένους μας. 

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἐπιπόθητα, 

Κατὰ τὴν σημερινὴν χαρμόσυνον ἑορτὴν ὁ νοῦς ἡμῶν στρέφεται προσευχητικῶς εἰς τὸν ἀοίδιμον καὶ μακαριστὸν ἐκ τῶν προκατόχων ἡμῶν, μέγαν Πατριάρχην τοῦ Γένους, Ἰωακεὶμ τὸν Γ´, τὴν προσωπικότητα τοῦ ὁποίου διεζωγράφησεν ὁ ἱεροκῆρυξ τῆς ἡμέρας, Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καὶ Βιάννου καὶ ἀγαπητὸς ἐν Χριστῷ ἀδελφός κύριος Ἀνδρέας, Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὡς ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν ἀσχοληθεὶς ἐπιστημονικῶς μετὰ τῆς ἱστορικῆς περιόδου εἰς τὴν ὁποίαν ἔδρασεν ὁ διακεκριμένος οὗτος ἐκκλησιαστικὸς ἀνήρ. Ἡ πνευματικὴ παρουσία τοῦ Πατριάρχου Ἰωακεὶμ τοῦ Γ΄ πληροῖ τὸν περίσεμνον τοῦτον ναόν, τὸν ὁποῖον ἐλάμπρυνεν οὗτος ὡς Πατριάρχης καὶ διὰ τῆς φυσικῆς αὐτοῦ παρουσίας, ἰδίως δὲ κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς ἑκατονταετηρίδος ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του, κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου τοῦ ἔτους 1902. 

Ἑκατὸν δέκα ἔτη ἔχουν παρέλθει ἔκτοτε ἀλλ᾽ ἡ μνήμη τοῦ ὁραματιστοῦ καὶ δραστηρίου Πατριάρχου τούτου παραμένει πάντοτε ζῶσα εἰς τὰς αὐλὰς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὰς ψυχὰς ἡμῶν, τῶν ἐπωμισθέντων τὴν τιμὴν καὶ τὸ βάρος τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τὴν ὁποίαν ἐκεῖνος μᾶς ἐκληροδότησεν. Ἡ λιτὴ ἅμα δὲ καὶ μεγαλειώδης αὐτοῦ ζωή, οἱ ἀγῶνες του ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν δικαίων τοῦ Γένους ὡς ἄσβεστος λαμπὰς δᾳδουχοῦν στιλπνοφαῶς τὴν πορείαν τῆς Μητρὸς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας ἕως τῆς σήμερον, ὡραΐζουν τὴν εὐπρέπειαν αὐτῆς καὶ καταυγάζουν τὰς τρίβους ἡμῶν. Τελοῦντες σήμερον Πατριαρχικὸν καὶ Συνοδικὸν Μνημόσυνον ἐπὶ τῇ συμπληρώσει ἑκατὸν ἐτῶν ἀπὸ τῆς πρὸς Κύριον ἐκδημίας αὐτοῦ, μνημονεύομεν τῶν πολλῶν χαρισμάτων διὰ τῶν ὁποίων τὸν ἐπροίκισεν ὁ Θεός, ὁ θέσας τοῦτον εἰς κρισίμους στιγμὰς ἐπὶ τὸ πηδάλιον τῆς πνευματικῆς νηὸς τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ὡς δεξιὸν οἰακοστρόφον καὶ ἀπλανῆ πλοηγὸν τῆς ἱερᾶς ὁλκάδος, τὰ ὁποῖα καὶ ἀντεχαρίσατο τῇ Ἐκκλησίᾳ ὡς ἀγαθὸς οἰκονόμος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ἐργασάμενος καὶ πολυπλασιάσας ταῦτα. Μνημονεύομεν τῶν ἐλπίδων καὶ ὁραματισμῶν τοῦ μεγάλου Πατριάρχου, ἐνθαρρυνόμενοι ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ ἔχοντες δι᾽ ἐλπίδος ὅτι δὲν θὰ διαψευσθῶμεν, διότι, παρὰ τὰς ἐπικρατούσας δυσκόλους συνθήκας, ὁ Κύριος τοῦ Ἀμπελῶνος δὲν ἐπιτρέπει νὰ πειρασθῶμεν ὑπὲρ ὃ δυνάμεθα νὰ ἀνθέξωμεν. 

Εὐλογημένοι Χριστιανοί, 

Κατακλείοντες τόν λόγον, στρεφόμεθα πρός τόν νεοχειροτονηθέντα διάκονον τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ λέγομεν ὅτι ἰδιαιτέρα τυγχάνει ἡ χαρὰ ἡμῶν διότι πρὸ ὀλίγου ἐχειροτονήσαμεν ἕνα νέον κληρικὸν τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος, ὁρμώμενος ἐκ Καστορίας, ἐκ μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας συνδεομένης μετ' ἀρρήκτων ἱστορικῶν καὶ κανονικῶν δεσμῶν μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, ἐκλήθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νὰ διακονήσῃ τὴν μαρτυρικὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. 

Ἐκλήθης, διάκονε Ἀγαθάγγελε, εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἠξιώθης τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, ὁλοκληρώσας τὰς προπτυχιακὰς καὶ μεταπτυχιακάς σου σπουδὰς εἰς τὴν ἱερὰν ἐπιστήμην τῆς Θεολογίας, αἱ ὁποῖαι παρέχουν εἰς σὲ τὴν ἀκαδημαϊκὴν κατάρτισιν. Ἡ διακονία ὅμως τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ πλέον ταύτης καὶ βιωματικὴν κατάρτισιν, διότι ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία θεολογεῖ διὰ τοῦ βιώματος καὶ τῆς ἐμπειρίας τῶν ἁγίων της, τὰ ὁποῖα καλεῖσαι ἀπὸ τῆς σήμερον νὰ ἐνστερνισθῇς καὶ σύ, οἰκειούμενος τὸ ἦθος τοῦ Φαναριώτου κληρικοῦ, ἦθος ταπεινὸν καὶ ἐσταυρωμένον, ἦθος λιτὸν καὶ σεμνόν, ἦθος ὁμιλοῦν ἐν σιωπῇ καὶ διακρίσει, ἦθος ἀγωνιστικόν, ἦθος ἀδύναμον κατ' ἄνθρωπον ἀλλὰ δυνατὸν κατὰ Θεόν, ἦθος πληροῦν τὸ λόγιον "ἡ δυναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται", ἦθος πλῆρες ἀγάπης διὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ μορφὴ τοῦ ἀληθοῦς Φαναριώτου κληρικοῦ δὲν φωτίζεται ἢ δὲν πρέπει νὰ φωτίζεται ἀπὸ τὸ κοσμικὸν φῶς τῆς ματαίας ἀνθρωπίνης δημοσιότητος, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἱλαρόν φῶς τῶν ἐπὶ αἰῶνας τρεμαμένων ἀλλὰ μὴ σβεννυμένων κανδηλῶν τῶν Ναῶν τῆς Πόλεως ταύτης, ἰδίᾳ δὲ τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ. Τὸ τρεμάμενον αὐτὸ φῶς φωτίζει αἰῶνας τώρα τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν Γένος καὶ σύμπασαν τὴν οἰκουμένην, ἐξακτινούμενον εἰς τὰ πέρατα αὐτῆς, καθ' ἣν στιγμὴν οἱ δυνατοὶ προβολεῖς διαφόρων σκηνῶν ἔσβησαν μετὰ τὸ πέρας τῆς θεατρικῆς παραστάσεως, καταλιπόντες τοὺς πρωταγωνιστάς των εἰς τὸ σκότος... Τὸ φῶς ὅμως τῆς Ἐκκλησίας, τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, οὐδέποτε σβέννυται, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή. Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι καὶ πανταχοῦ καὶ πάντοτε. Εἰσῆλθες σήμερον, διάκονε Ἀγαθάγγελε, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων μετὰ τῆς παναμώμου Παρθένου. Μεῖνε ἐκεῖ εἰς ὅλην σου τὴν ζωήν, ἁγιαζόμενος διὰ τῆς Χάριτος τῶν ἱερῶν μυστηρίων, καθαίρων τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα σου διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἑνώσεως μετὰ τοῦ Θεοῦ, ἐμβαθύνων ἐν περισυλλογῇ καὶ ἡσυχίᾳ εἰς τὴν ἐν Χριστῷ ζωήν, ἀποσκοπῶν οὐχὶ εἰς τὴν προσωπικήν σου διάκρισιν ἀλλ᾽ εἰς τὴν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὴν ὁποίαν ἐκλήθης νὰ διακονήσῃς. Διὰ τοῦτο μεῖνε εἰς ὅλην τὴν ζωήν σου διάκονος, μιμούμενος τὸ παράδειγμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος διῆλθε τὴν ζωὴν αὐτοῦ διακονῶν καὶ ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμὸν ταπεινώσεως, διότι τοιουτοτρόπως θὰ δυνηθῇς νὰ ἀνταποκριθῇς εἰς τὸν καλέσαντά σε Χριστόν καὶ εἰς τὰς προσδοκίας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀγωνίζεται νὰ δίδῃ ἐν παντὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐργαζομένη ἐκ παραλλήλου διὰ τὴν προαγωγὴν τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων, μὲ ἀπώτερον σκοπὸν τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ Κυριακοῦ αἰτήματος «ἵνα πάντες ἐν ὦσιν». Εἰς τὸν τομέα τοῦτον καλεῖσαι νὰ συνεισφέρῃς καὶ σὺ ἀκολουθῶν μετὰ πιστότητος καὶ ἐν προκειμένῳ τὰς ἀρχὰς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰς ὁποίας ἔθεσαν οἱ πατέρες καὶ οἱ προκάτοχοι ἡμῶν, ἀξιοποιῶν εἰς τὸν εὐαίσθητον τοῦτον τομέα τὰ ἃπερ ἀπεκόμισες κατ' ἄνθρωπον τάλαντα. Μὴ λησμόνει ὅμως: ὁ διάλογος μετὰ τῶν ἑτεροδόξων προϋποθέτει τὴν καλὴν γνῶσιν τῆς πατρῴας πίστεως καὶ εὐσεβείας ἡ ὁποία ἀποκτᾶται ὄχι μόνον ἐγκεφαλικῶς -ἀκαδημαϊκῶς- ἀλλά -καὶ κυρίως- βιωματικῶς. Μόνον τότε θὰ ἐπιτυγχάνῃς εἰς τὴν διακονίαν σου ταύτην, ὅταν προσπαθῇς νὰ καταστήσῃς τὸν ἑαυτόν σου κατοικητήριον τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ εἴπῃς καὶ σὺ μετὰ τοῦ Ἀποστόλου "ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός". 

Γνώριζε ὅτι ἡ χειροτονία σου ἀποτελεῖ αἰτίαν χαρᾶς διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν χειροτονήσασάν σε ἡμετέραν Μετριότητα καὶ τὴν ἐνταῦθα Ὁμογένειαν, ἅμα δὲ καὶ ἀφορμὴν εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, εἰς τὴν ὁποίαν σὲ ἀνατιθέμεθα, μὲ τὴν εὐχὴν νὰ εὐαρεστῇς πάντοτε τῷ Θεῷ, τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῷ πλησίον, πρὸς τὸν ὁποῖον ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ στρέφεσαι, καὶ μάλιστα εἰς τὸν ἀδύναμον, διότι ἐκεῖ ὑπάρχει ὁ Χριστός. 

Τέλος, ἀπευθύνομεν θερμὸν πατρικὸν χαιρετισμὸν καὶ ἀσπασμὸν καλωσορισμοῦ εἰς τοὺς ὁμογαλάκτους ἀδελφοὺς Ζωγραφειώτας ἀποφοίτους τοῦ 1962, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν ἑορτάζοντες τὴν συμπλήρωσιν ἡμίσεος αἰῶνος ἀπὸ τῆς ἀποφοιτήσεώς των. 

Εὐκόλως ἀντιλαμβανόμεθα, ἀγαπητοί μας, τὴν χαρὰν καὶ τὴν συγκίνησίν σας ἐκ τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῆς ἐπισκέψεως καὶ τῆς ἐπιστροφῆς σας εἰς τὰ ἴδια καὶ σᾶς εὐχόμεθα ὑγείαν, ἐπιτυχίας, μακροημέρευσιν καὶ ὅλα τὰ καλὰ τοῦ Θεοῦ εἰς ὑμᾶς προσωπικῶς καὶ εἰς τὰς οἰκογενείας σας. 

Καὶ μὴ λησμονῆτε ὅτι ἡ Πόλις σᾶς ἐνθυμεῖται καὶ σᾶς ἀγαπᾷ καὶ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία σᾶς εὐλογεῖ καὶ ὅτι ἡ Ρωμηοσύνη τῆς Πόλεως ζῇ, ἐργάζεται, ἀντέχει καὶ αἰσιοδοξεῖ τάχ᾿ αὔριον ἔσετ᾿ ἄμεινον. 

Καλῶς ἤλθετε καὶ πάλιν! Χρόνια πολλὰ εἰς ὅλους! Πάτερ Ἀγαθάγγελε, Ἄξιος!