ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΝ

ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ 

ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

ΕΝ Τῼ Ι. ΝΑῼ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΡΑΘΙΟΥ 

ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ 

(15.8.2017) 

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί μου, 

Σήμερα γιορτάζουμε τὴν μεγάλη Ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τῆς Παναγίας,, τῆς κοινῆς μάνας μας καὶ γενικότερα τῆς γυναίκας, τῆς πηγῆς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ κέντρου τοῦ κόσμου. 

Ὡραιότατα εἶναι τὰ τροπάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς Ἑορτῆς. Τὸ περίφημο Δοξαστικό "Θεαρχίῳ νεύματι" μὲ τὴν ἀλλαγὴν τῶν ἤχων στὸν Ἑσπερινό, ὁ Κανόνας τῆς Λειτουργίας καὶ οἱ καταβασίες: "Πεποικιλμένη τῇ Θείᾳ Δόξῃ", ὅπου ἀναφέρεται: "πάντας συνηγάγετο πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριὰμ μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων... ". Ἔτσι λοιπὸν ἑορτάζομεν καὶ ἡμεῖς πανηγυρικῶς μετὰ χαρᾶς τὴν Κοίμησιν αὐτῆς καὶ δὲν ὀδυρόμεθα, τονίζοντες οὕτως, ὅτι τοῦτο δὲν εἶναι σχῆμα ὀξύμωρον. 

Τὸ ἀποκορύφωμα βεβαίως τὸ ὑμνολογικὸν τῆς Θεομήτορος εἶναι ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, ἔργον κλασσικὸν τῆς Παγκοσμίου λογοτεχνίας. Εἰς αὐτὸν λοιπὸν ὑπάρχουν ἐξαίρετοι χαρακτηρισμοὶ καὶ ὀνομασίαι τῆς Θεοτόκου, ὅπως: 

Δένδρον ἀγλαόκαρπον, Τεῖχος τῶν Παρθένων, Φωτοδόχος λαμπάς, Ρόδον τὸ Ἀμάραντον, Μῆλον εὔοσμον, Θρόνος πύρινος, Ὄρθρος φαεινός, Νεφέλη κούφη, Πῖον ὄρος, Στῦλος φαεινός, Στάμνος, Κλῖμαξ, Περιστερά, Εὐρύχωρον σκήνωμα -ἐξ οὗ Χώρα τοῦ Ἀχωρήτου-, Στέφος ἐγκρατείας, Σοφίας δοχεῖον, Ἔμψυχος ναός, Ἄσπιλος, Ἀμόλυντος, Ἄφθορος, Ἄχραντος, Ἀδὰμ Ἐπανόρθωσις, Ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν, Σκέπη τοῦ κόσμου Πλατυτέρα νεφέλης, Ὑπερένδοξος, Ἀειπάρθενος, Εὐλογημένη, Πανύμνητος κ.ἄ. 

Ἂς ἀφήσωμεν τὰ ἐπωνύμια τῆς Θεοτόκου τὰ ὁποῖα ἀπαντοῦν εἰς τὰς εἰκόνας αὐτῆς (περὶ τὰ 400).

Διατί ὅμως ὅλα αὐτά; Διατί ἡ θριαμβοποίησις τῆς Θεοτόκου ἀπὸ τὴν Γ΄ ἐν Ἐφέσῳ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον; Διατί ἡ μεγάλη τιμὴ πρὸς αὐτὴν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἐξελίχθη εἰς Μαριολατρείαν εἰς τὴν Δύσιν; Διατί ὅλοι οὗτοι οἱ χαρακτηρισμοὶ καὶ τὰ προσωνύμια, τὰ ὁποῖα πολὺ γλίσχρα ἀναφέρονται δι' ἄλλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας; Διατί ἡ περίφημος αὐτὴ ὑμνολογία τῆς Θεοτόκου, τὰ ἐγκώμια τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται μόνον εἰς τὸν Χριστὸν καὶ αἱ πολλαὶ ἑορταί της; Διατί ἡ παράστασις τῆς Πλατυτέρας εἰς τὴν ἁψῖδα τοῦ ναοῦ ἀρχικῶς κάτωθεν τοῦ Παντοκράτορος καὶ ἡ δεσποτική της εἰκὼν πρὸς τὴν ἀριστερὰν πλευρὰν τοῦ Τέμπλου. Διατί οἱ πάμπολλοι ναοί της καὶ ἄλλα. 

Διότι ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ γυνή. Ἀπὸ τὰς Ἀμαζόνας μέχρι τὴν Θεοτόκον. Διότι εἶναι ἡ μάνα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Διότι εἶναι ἡ μάνα ὅπως ἡ γῆ ποὺ μᾶς δίδει τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς τὴν ρημάζουμε μὲ τὶς ἐξορύξεις, τὶς βόμβες, τὴν μόλυνση κλπ. Διότι εἶναι γυναίκα. Δι' αὐτὸ οἱ μάνες πρέπει νἆναι περήφανες διότι σ' αὐτὲς ὀφείλεται ἡ συνέχεια τῆς ζωῆς καὶ αὐτὲς γνωρίζουν τί σημαίνει γέννα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ μητέρα μπορεῖ νὰ θυσιάσει καὶ τὴν ζωή της γιὰ τὸ παιδί. Καὶ διὰ τοῦτο ἡ ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς μητρὸς καὶ ὄχι τὰ σύγχρονα κοσμικὰ καὶ μερκαντιλιστικὰ θεσπίσματα τῆς ἡμέρας τῆς μητρὸς καὶ τοῦ πατρός. 

Βέβαια ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ὁ παθολογικὸς φεμινισμὸς ὁδήγησε σὲ ἀπαράδεκτες συνέπειες, ὅταν κάποιες γυναῖκες νόμισαν ὅτι εἶναι ἄνδρες. Αὐτὲς ὅμως πρέπει νὰ γνωρίζουν, ὅτι ἄλλα εῑναι τὰ μάτια τοῦ λαγοῦ καὶ ἄλλα τῆς κουκουβάγιας. 

Χρόνια Πολλὰ