ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΛΟΥΚΛΗ

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Πατριαρχική καί Συνοδική Θεία Λειτουργία ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων, 8ην Μαΐου, μετέβη μεθ᾿ ἁπάσης τῆς ἀκολουθίας Αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ καί προέστη ἐν αὐτῇ τῆς καθιερωμένης Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Θείας Λειτουργίας.
Μετ᾿ Αὐτοῦ συνελειτούργησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Γέρων Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιος, Τρανουπόλεως κ. Γερμανός, Καρπάθου καί Κάσου κ. Ἀμβρόσιος, Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κύριλλος, Περγάμου κ. Ἰωάννης, Πριγκηποννήσων κ. Ἰάκωβος, Ἰκονίου κ. Θεόληπτος καί Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιος.

Τόν Θεῖον Λόγον ἐκήρυξεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κορέας κ. Ἀμβρόσιος.
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Γέρων Δέρκων κ. Κωνσταντῖνος, Σεβαστείας κ. Δημήτριος καί Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρος, ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Τρωάδος κ. Σάββας, ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Νεκτάριος Σελαλματζίδης, Ἐπίτροπος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐνταῦθα, Κληρικοί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, παράγοντες τῆς Ὁμογενείας καί ἱκανόν πλῆθος πιστῶν ἐντεῦθεν.
Ἐν τῷ τέλει τῆς Θείας Λειτουργίας ὡμίλησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, Ἡγουμενεύων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, καί ἡ Α. Θ. Παναγιότης.
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ προκατόχου Αὐτοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου, δεηθείς καί ὑπέρ τῶν λοιπῶν ἐν τῷ αὐλογύρῳ τῆς Ἱ. Μονῆς ἀναπαυομένων Πατριαρχῶν, Ἱεραρχῶν καί Μ. Εὐεργετῶν τοῦ Γένους.
Ἀκολούθως ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε τό εἰθισμένον Τρισάγιον ἐν τῷ Β´ Κοιμητηρίῳ τῆς Μονῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀειμνήστων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν, ὧν τά ὀνόματα Κύριος γινώσκει.
Ἐπηκολούθησε δεξίωσις εἰς τό Ἀρχονταρίκιον τῆς Ἱ. Μονῆς καί ἐν συνεχεία παρετέθη γεῦμα.

Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Μ Ο Σ
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΣΘΕΙΣΗΣ
ΕΝ ΤΗι ΙΕΡΑι ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗι ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗι
ΜΟΝΗι ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΒΑΛΟΥΚΛΗ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
(Κυριακή τῶν Μυροφόρων, 8 Μαΐου 2011)

Ἱερώτατοι ἅγοι ἀδελφοί,
Ἱερώτατε ἅγιε Σασίμων κύριε Γεννάδιε, Ὑπεύθυνε τῆς Ἱερᾶς ταύτης καθ᾿ ἡμᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἔσχομεν τήν εὐλογίαν νά τελέσωμεν καί ἐφέτος τήν εἰθισμένην Πατριαρχικήν ἡμῶν Θείαν Λειτουργίαν, ἐν συλλειτουγίᾳ μετά τῶν ἁγίων Συνοδικῶν Ἀχιερέων, ἐν τῇ ἱστορικῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, ἐν τῷ πανιέρῳ τούτῳ προσκυνήματι τοῦ Γένους ἡμῶν.
Εἴμεθα βαθέως συγκεκινημένοι, καθώς πρόκειται νά τελέσωμεν ἐντός ὀλίγου καί τά κατ᾿ ἔτος ἱερά μνημόσυνα τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν εἰς τόν Πατριαρχικόν Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εὐχόμενοι ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν αὐτῶν, οἵτινες διηκόνησαν τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἐκ τῆς πολυευθύνου ταύτης θέσεως. Εἴθε ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος ἡμῶν νά τάξῃ αὐτάς ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων, ἔνθα ἦχος καθαρός ἑορταζόντων, καί νά εὕρουν παρά τοῦ Δεσπότου τόν δίκαιον μισθόν τῆς ἐργασίας αὐτῶν εἰς τόν ἀμπελῶνα Του, κατά τόν λόγον τῆς Σοφίας Σολομῶντος: «ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέ ἐμέ ζητοῦντες καί φιλοῦντες εὑρήσουσι Χάριν».

Εὐχαριστοῦμεν ἐκ βαθέων τούς συλλειτουργήσαντας ἁγίους Ἀρχιερεῖς διά τήν συμμετοχήν των εἰς τήν ἱεράν ταύτην πανήγυριν καί δοξάζομεν τόν πανάγαθον Θεόν ὅτι ἠξίωσεν ἅπαντας ἡμᾶς ὁμοῦ ἐν τῇ ἑνότητι τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἐν τῇ ἐν Χριστῷ εἰρήνῃ καί ἀγάπῃ νά ἀναπέμψωμεν εἰς τόν Ἀναστάντα Κύριον κοινόν χαριστήριον ὕμνον ἐπί τῇ σωτηρίῳ ἐξαναστάσει τοῦ πεπτωκότος ἀνθρωπίνου ἡμῶν γένους.
Ὡσαύτας χάριτας καί εὐχαριστίας ὀφείλομεν εἰς τόν ἐκπρόσωπον ἡμῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Πατριαρχικῇ καί Σταυροπηγιακῇ Μονῇ ταύτῃ, ἀγαπητόν ἀδελφόν ἅγιον Σασίμων κύριον Γεννάδιον διά τήν ἄχρι τοῦδε καρποφόρον διακονίαν του ἐν αὐτῇ καί διά τάς ἀκαμάτους προσπαθείας του πρός διατήρησιν τοῦ ἱεροῦ τούτου παλλαδίου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους, τό ὁποῖον τοσαύτας ἱστορικάς καί ἱεράς μνήμας περικλείει καί τοσαύτας ἐλπίδας ἀφυπνίζει εἰς πάντα προσερχόμενον προσκυνητήν ἐκ πάσης τῆς οἰκουμένης. Εἴθε ὁ Ἀναστάς Κύριος, ταῖς ἀκοιμήτοις μεσιτείαις τῆς κοινῆς ἀντιλήπτορος καί Μητρός ἁπάντων τῶν Χριστιανῶν Κυρίας Θεοτόκου, νά ἀποδώσῃ τῷ Ἱερωτάτῳ ἀδελφῷ καί πᾶσι τοῖς κοπιάζουσι τόν μισθόν τοῦ καλοῦ καί φρονίμου οἰκονόμου.

Εὐχαριστοῦμεν ὁμοίως τάς ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ διακονούσας κατά καιρούς ἐκ διαφόρων Ἱερῶν Μονῶν ἀδελφάς διά τήν συνδρομήν καί τήν ἔλευσίν των ἐνταῦθα προκειμένου νά συμβάλουν διά τοῦ κόπου καί τῆς ἐπιμελείας αὐτῶν εἰς τήν διαφύλαξιν τοῦ οἴκου τῆς Θεομήτορος καί τοῦ πέριξ συγκροτήματος καί τῆς εὐτρεπίσεως τῶν τάφων τῶν κεκοιμημένων καί ἀναπαυομένων ἐν τῷ περιβόλῳ αὐτῆς προκατόχων ἡμῶν Πατριαρχῶν. Δῴη ὁ Κύριος ἵνα τό φῶς, τό ἐκ τοῦ ζωηφόρου μνήματος ἀνατέλλον, λάμπῃ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν καί πασῶν τῶν ἐνασκουμένων ἐν ταῖς Ἱεραῖς Μοναῖς ἐξ ὧν προέρχονται ἑκάστοτε, ἀδιαλείπτως ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι ὥστε ἐκτυπώτερον αὐτοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ καί καινῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ. Ἡ διακονία σας, ἀδελφαί μοναχαί, μᾶς ὑπενθυμίζει τόν ἔνθεον ζῆλον τῶν Ἁγίων Μυροφόρων Γυναικῶν πρός τόν Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Εἰς τά εὐσεβῆ καί φιλόχριστα μέλη τῆς Διαχειριστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μετ᾿ εὐαρεστήσεως εὐχόμεθα νά συνεχίσουν τήν διακονίαν των, καί εὐχαριστοῦμεν διά τήν πολύτιμον καί ἀνιδιοτελῆ προσφοράν των, ὡς καί διά τήν κοπιώδη συμβολήν εἰς τήν ἑτοιμασίαν τῆς παρούσης πανηγύρεως καί δεξιώσεως καί τήν τακτοποίησιν πάσης πρακτικῆς λεπτομερείας. Εὐχόμεθα ὡσαύτως ὑγείαν κατ᾿ ἄμφω καί μακροημέρευσιν καί ὅπως ὁ ἀναστάς Κύριος ἀξιώσῃ αὐτά εἰς ἔτη πολλά νά συνεορτάζουν τήν ἐκ τάφου τριήμερον Αὐτοῦ ἐξανάστασιν εἰς τόν Ἱερόν τοῦτο Σκήνωμα τῆς Θεοτόκου, τό ὁποῖον καί μέ τήν θυσίαν των ἄχρι τοῦδε συντηρεῖται, πρεσβείαις δέ Αὐτῆς, νά ἀκούσουν τῆς θείας καί μακαρίας ἐκείνης φωνῆς, εἰσαγούσης αὐτούς εἰς τήν ἀτελεύτητον ἀναστάσιμον χαράν, κατά τό «εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ».

Κατακλείοντες τήν παροῦσαν χαρμόσυνον ἑορτήν, δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι μεταξύ τῶν ἀγαπησάντων τόν Κύριον ὁλοψύχως συγκαταλέγονται αἱ σήμερον ὑπό τοῦ χριστωνύμου λαοῦ ἑορταζόμεναι Μυροφόροι τοῦ Χριστοῦ γυναῖκες, αἱ τά μῦρα κομίσασαι τῷ ἀχράντῳ Αὐτοῦ Σώματι. Ἡ πρός τόν Χριστόν ὑπερβάλλουσα ἀγάπη των ὑπῆρξεν ἀνωτέρα καί αὐτῆς τῶν Ἁγίων ᾿Αποστόλων, τολμῶμεν νά εἴπωμεν, καθότι οὐδείς ἐφάνη τολμηρότερος αὐτῶν εἰς τό Πάθος καί εἰς τήν Ταφήν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ. Αὗται καί εἰς τήν Σταύρωσιν καί εἰς τήν Ταφήν παρεστάθησαν καί εἰς τήν Ἀνάστασιν εὑρέθησαν πρῶται καί μῦρα προσεκόμισαν μετά μεγίστης τόλμης, ἀπορρίψασαι πάντα φόβον καί δειλίαν, τότε ὅταν οἱ ἄλλοι μαθηταί, ἐκτός τοῦ Θεολόγου Ἰωάννου, διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἔφυγον καί ἐκρύβησαν. Τοιουτοτρόπως, καί αὗται πρῶται ἔδωσαν τό φῶς εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἡτοιμάζοντο νά διαχύσουν εἰς ἅπαν τό πρόσωπον τῆς οἰκουμένης τήν ἀλήθειαν τοῦ ἀληθινοῦ καί ἀπροσίτου φωτός τῆς Ἀναστάσεως.
Τάς Μυροφόρους ταύτας Γυναῖκας πάντες μιμούμενοι, ἄς ὑπάγωμεν καί ἡμεῖς μετά σπουδῆς καί προθυμίας εἰς τόν τάφον, ὅστις, κατά τόν Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν, δηλώνει τήν ἰδίαν τήν καρδίαν ἡμῶν: «ὅτι μνημεῖον Δεσποτικόν ἡ ἑκάστου τῶν πιστῶν καρδία», καί ἐκεῖ ἄς ἀναζητήσωμεν μετά δακρύων, αἰσθητῶν καί νοητῶν, τό νοητόν ὄντως Μῦρον, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἵνα ἐμπλήσῃ τάς νοεράς δυνάμεις τῆς ψυχῆς ἡμῶν χάριτος πνευματικῆς.

Ἄς δοξάσωμεν καί πάλιν τόν Ἅγιον Θεόν διά τό Φῶς τό φωτίσαν τήν κτίσιν σύμπασαν, τό φῶς τό αἰσθητόν καί κτιστόν τῆς ἀνοίξεως, ἀλλά καί τό ἀϋλον καί ἄκτιστον Φῶς τῆς πνευματικῆς καί ψυχικῆς ἀνοίξεως καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀναπλάσεως, ψάλλοντες μετά τοῦ θεοφόρου ὑμνῳδοῦ: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται».
Εἰς πάντας εὐχόμεθα, ὅπως ἐν μετανοίᾳ καί ἀγάπῃ καταξιωθῶμεν τῆς αἰωνίου βασιλείας, εὐχαριστοῦντες τόν ἕως Ἅδου κατελθόντα καί τόν θάνατον νικήσαντα εἰς τέλος Χριστόν, καί κληρονόμοι γενώμεθα τῶν οὐρανίων καί ἀναλοιώτων ἀγαθῶν, τῶν ὁποίων γένοιτο πάντας ἐπιτυχεῖν, Χάριτι Αὐτοῦ καί πρεσβείαις τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, τῶν Ἁγίων Μυροφόρων Γυναικῶν, Ἰωσήφ καί Νικοδήμου καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.