φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
ΚΑΤΑ ΤΗΝ 23η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΩΝ ΙΜΒΡΟΥ
Όπως είπε κάποιος “γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει και η πατρίδα”, η οποία μας συγκέντρωσε σήμερα γύρω από την ιερά μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία μόλις προ ημερών αξιωθήκαμε να προσκυνήσουμε και να λειτουργήσουμε στο ιστορικό Μοναστήρι της Σουμελά στην Τραπεζούντα, στον Πόντο. Είναι ξεχωριστές ευλογίες του Θεού, που μόλις πριν από λίγα χρόνια μάς ήσαν αδιανόητες και αυτά που ζούμε τώρα μας εφαίνοντο τότε απρόσιτα και ανέλπιστα. Όμως, ο φιλάνθρωπος και παντοδύναμος Θεός δύναται και εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ
Με αξίωσε να ζήσω και φέτος την άνοιξι της Ίμβρου τις πρώτες μέρες του Ιουνίου και μάλιστα να χαρώ και την τέλεσι δύο χειροτονιών, του π. Αστερίου και του π. Αθανασίου. Η άνοιξις του νησιού μας πάντοτε με συγκινούσε και με ενθουσίαζε, γι' αυτό και χρόνια τώρα, εκτός ανυπερβλήτου κωλύματος, έρχομαι και επανέρχομαι για να την χαρώ.
Λίγο αργότερα, στο τέλος του Ιουνίου, είχα τη μεγάλη χαρά και συγκίνησι να καμαρώσω τα νειάτα της Ίμβρου στον Σύλλογό μας στην Αθήνα και να τους πω πόσο ακριβή και πολύτιμη για όλους μας είναι η Ίμβρος και πόσο πρέπει να την αγαπούμε, να την πονούμε και να την νοιαζόμαστε.
Και είμαι ευτυχής που ο ταπεινός αλλά μέσα από την καρδιά μου λόγος μου εκείνος βρήκε απήχησι και ανταπόκρισι και πριν από δέκα μέρες που ήμουν εδώ συνάντησα πολλούς χαρούμενους νέους μας, γεμάτους από ενθουσιασμό για το προσκύνημά τους στη γενέτειρα. Είθε αυτό να συνεχίζεται και να αυξάνεται.
Και η τρίτη Ιμβριώτικη χαρά μου εφέτος ήταν ότι αξιώθηκα να γιορτάσω μαζί σας και “μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων” των πατέρων μας τα 50 χρόνια της χειροτονίας μου εις διάκονον στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας. Πόσο μεγάλη ευλογία του Θεού να είμαι καλά ύστερα από μισό αιώνα, να έχω αξιωθή να ευρίσκωμαι – 20 χρόνια τώρα – στον πρώτο θρόνο της Ορθοδοξίας και να μπορώ να γονατίζω ως λειτουργός μπροστά στο ίδιο θυσιαστήριο όπου έλαβα τότε τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης. Και πάλιν και πολλάκις δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Και η τέταρτη και η πιο μεγάλη Ιμβριώτικη χαρά μου είναι να βλέπω και να πιστεύω μαζί με όλους εσάς ότι η Ίμβρος μας αντέχει, είναι εδώ, είναι αποφασισμένη να ζήση και να επιβιώση – κι αυτό το αποδεικνύει η συρροή εδώ των τέκνων της κάθε χρόνο και μάλιστα της νεολαίας της. Έλεγε ο Ελύτης: “μη παρακαλώ σας, μη λησμονάτε τη χώρα μου”. Κι εγώ σας προτρέπω σαν Ίμβριος και σαν Πατριάρχης: μη παρακαλώ σας, μη λησμονάτε το νησί μας. Την Ίμβρο, την πατρίδα μας, που αξίζει κάθε θυσία από μέρους ημών των παιδιών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου