Ο ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ 8Οή ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Εκδήλωση με θέμα τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 19 Μαΐου, ανήμερα της 102ης Επετείου, στο Marana Hall, στο Hurstville του Σύδνεϋ, με κεντρικό ομιλητή τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ.κ. Μακάριο. 

Η εκδήλωση, την οποία συνδιοργάνωσαν η Επιτροπή Μνήμης Νέας Νοτίου Ουαλίας για την Ποντιακή Γενοκτονία και η Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων της Αυστραλίας, τελούσε υπό την αιγίδα της Εθνικής Επιτροπής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Παρέστησαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Σύδνεϋ, κ. Χρήστος Καρράς, ο κ. Peter Poulos ως εκπρόσωπος της Πρωθυπουργού της Νέας Νοτίου Ουαλίας, κ. Gladys Berejiklian, οι βουλευτές κ.κ. Fred Nile και Steve Kamper, ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Χριστοφόρος Κρικέλης και πολλοί ιερείς της πόλεως του Σύδνεϋ, πλήθος εκπροσώπων ποντιακών σωματείων και άλλων ομογενειακών οργανώσεων, καθώς και εκπρόσωποι Αρμενικών και Ασσυριακών οργανώσεων. 

Κατά την έναρξη της εκδήλωσης, έγινε ανάκρουση των Εθνικών Ύμνων της Αυστραλίας και της Ελλάδας και ακολούθως τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας. Ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος, στην ομιλία του παρουσίασε τον ρόλο της Εκκλησίας στον Πόντο από την κατάκτησή του το 1461 έως και τη σύγχρονη εποχή. Ξεκινώντας με μια ιστορική αναδρομή στη διάδοση του Ευαγγελίου στην περιοχή του Πόντου, υπενθύμισε μεταξύ άλλων ότι την περίοδο πριν από τη Γενοκτονία λειτουργούσαν εκεί 1.890 εκκλησίες και ιερές μονές. Ειδική μνεία έκανε στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, ενώ αναφέρθηκε ακόμη στους πολυάριθμους νεομάρτυρες της περιόδου μετά την κατάκτηση του Πόντου και στους Ιεράρχες και κληρικούς που θυσιάστηκαν για το ποίμνιό τους, αν και είχαν τη δυνατότητα να διαφύγουν, την περίοδο που εξελίσσονταν οι διώξεις. 

Ξεχωριστή ενότητα της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου αποτέλεσε η παροχή εκπαίδευσης από την Εκκλησία. Όπως εξήγησε, όλα τα μοναστήρια και οι εκκλησίες του Πόντου λειτουργούσαν ως εκπαιδευτήρια μετά την κατάκτηση από τους Οθωμανούς. Εστίασε δε στο παράδειγμα του Φροντιστηρίου της Τραπεζούντας, ενός εμβληματικού εκπαιδευτικού ιδρύματος που ιδρύθηκε το 1682, από την Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά, και λειτούργησε επί 239 έτη, αναδεικνύοντας σπουδαίες προσωπικότητες της ιερωσύνης, της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι έως τα χρόνια της Γενοκτονίας, η ελληνική εκπαίδευση είχε γνωρίσει εντυπωσιακή άνθιση στον Πόντο, αφού ακόμη και τα μικρότερα χωριά είχαν σχολείο, ενώ ο συνολικός αριθμός τους ήταν περίπου 1.050. 

Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο γεγονός πως παντού στην περιοχή του Πόντου παραμένουν φυσικά ίχνη του Ελληνισμού και της Ορθόδοξης πίστης - σε σπίτια, εκκλησίες, μοναστήρια, νεκροταφεία, σχολεία, νοσοκομεία, επιχειρήσεις κ.ά. Παρατήρησε δε ότι, παρά τις φυσικές ή εσκεμμένες καταστροφές που υπέστησαν στο διάβα των αιώνων, αυτά τα μνημεία συνεχίζουν να μαρτυρούν τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε από τους αυτόχθονες του Πόντου.

Στην τελευταία ενότητα της ομιλίας του, ο Αρχιεπίσκοπος υπογράμμισε ότι τα γεγονότα της Γενοκτονίας δε σηματοδότησαν το τέλος της ιστορίας του Πόντου, καθώς οι εκδηλώσεις που πραγματοποιούν οι Σύλλογοι Ποντίων ανά τον κόσμο, η αναβίωση των εθίμων και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, συμβάλλουν στη διαρκή ανανέωση και άνθιση του ποντιακού πολιτισμού και της Ορθόδοξης παράδοσής του. Μια βασική πτυχή αυτής της διαδικασίας ανανέωσης είναι και οι Θείες Λειτουργίες που τελούνται σε εκκλησίες και μοναστήρια σε ολόκληρο των Πόντο και σε άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Θράκης, με πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. 

Το βασικό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου ήταν ότι μια γενοκτονία συντελείται όταν επέρχεται η καταστροφή της μνήμης. Στη βάση αυτής της διαπίστωσης, δήλωσε πεπεισμένος ότι δεν έχει συντελεστεί τη τελική φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και, με την ευκαιρία, προέτρεψε τους παριστάμενους να συνεχίσουν να θυμούνται και να τιμούν τα θύματα και τους επιζώντες της Γενοκτονίας.

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Μακαρίου για την 80ή Επέτειο της Μάχης της Κρήτης

Μια μέρα σαν τη σημερινή, πριν από 80 χρόνια, ξεκίνησε να γράφεται μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας του σύγχρονου Ελληνισμού και ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Μετά από την κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, στο στόχαστρο των κατακτητών μπήκε η λεβεντογέννα Κρήτη. Καθώς τα παλικάρια της που είχαν πολεμήσει ηρωικά στο Αλβανικό μέτωπο δεν είχαν προλάβει να επιστρέψουν για να υπερασπιστούν το νησί, ο ιερός αγώνας υπέρ βωμών και εστιών έγινε υπόθεση όλου του Κρητικού λαού. Με πενιχρά μέσα, αλλά με ενότητα, πίστη και αυταπάρνηση, οι Κρήτες όλων των ηλικιών, άνδρες και γυναίκες, τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις πανίσχυρες χιτλερικές δυνάμεις και γι' αυτό κατέστησαν υπόδειγμα θάρρους και ηρωισμού για όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, εμπνέοντας τους λαούς που την ίδια εποχή πάσχιζαν να δημιουργήσουν αναχώματα στη ναζιστική επέλαση. Κι όταν πια κατεβλήθησαν στρατιωτικά από τις συντριπτικά ισχυρότερες δυνάμεις του κατακτητή, δεν κατεβλήθη στιγμή το αδούλωτο φρόνημά τους, αλλά συνέχισαν να αντιστέκονται με σθένος καθ' όλη την περίοδο της κατοχής του νησιού και μέχρι την πλήρη απελευθέρωσή του.

Αυτός ο περήφανος αγώνας για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, και ο βαρύτατος φόρος αίματος τον οποίο πλήρωσαν οι πρόγονοί μας, συνιστούν για όλους εμάς σήμερα υψηλή παρακαταθήκη και ιστορικό χρέος ταυτόχρονα. Η θυσία τους αποτελεί πολύτιμο φάρο, ο οποίος φωτίζει τον δρόμο μας και μας υποδεικνύει με ποιες αρχές και αξίες οφείλουμε να πορευόμαστε. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τους ήρωες προγόνους μας από το να συντονίσουμε τον βηματισμό μας προς την κατεύθυνση που μας υπέδειξαν με το παράδειγμά τους. Διατηρώντας δηλαδή την ενότητα μεταξύ μας, την πίστη μας στις πατροπαράδοτες αξίες και το θυσιαστικό φρόνημα για την υπεράσπισή τους, όποτε κρίνεται αναγκαίο. 

Θα ήταν όμως ασυγχώρητο αν λησμονούσαμε την ηρωική συμμετοχή των Συμμαχικών δυνάμεων στην υπεράσπιση της Κρήτης. Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί αγωνίστηκαν πλάι - πλάι με τους κατοίκους της Κρήτης και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για μια πατρίδα, που δεν ήταν, αλλά τελικώς έγινε και δική τους. 

Σε αυτή την κοινή πατρίδα, σε αυτά τα χώματα που ποτίστηκαν με το αίμα των κοινών εντέλει ηρώων μας, ο σπόρος της φιλίας του ελληνικού και του αυστραλιανού λαού φύτρωσε, έγινε δέντρο και σήμερα αξιωνόμαστε να γευόμαστε τους καρπούς του. Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, κλίνουμε με σεβασμό το γόνυ στους χιλιάδες Αυστραλούς που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης και ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να συνεχίσουμε να χτίζουμε γέφυρες φιλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στις δύο  πατρίδες τους... ανάμεσα στις δύο πατρίδες μας!

19 May 2021

Message from His Eminence Archbishop Makarios of Australia

for the 80th anniversary of the Battle of Crete

One of the most brilliant pages in the history of modern Hellenism and one of the most important chapters of World War II began to be written on a day like today, 80 years ago.

After the occupation of north-western Greece (Epirus) by the Axis powers, the conquerors targeted Crete, the island that gives birth to stout-hearted and brave men. As the courageous youths, who fought heroically on the Albanian front did not have time to return to defend the island, the sacred struggle for faith and nation became a matter for the entire Cretan people. With meagre means but with unity, faith and a spirit of self-denial, Cretans of all ages, both men and women, dared to stand up to the might of Hitler’s forces and become a model of courage and heroism for Europe and the rest of the world, thereby, inspiring nations that were also struggling to build resistance to the Nazi invasion. When they were defeated militarily by the overwhelmingly powerful forces of the conqueror, the Cretans’ mindset, unyielding to slavery, did not falter for a single moment but, rather, they continued to vigorously maintain resistance throughout the entire time of the island’s occupation and until its complete liberation. 

This proud struggle for freedom and dignity, and the heavy toll paid in blood by our ancestors is for all of us, today, both a significant legacy as well as an historic debt. Their sacrifice is a valuable beacon that illumines our path and is a guide for what principles and values we should follow. There is no better way to honour our heroic forefathers than by aligning our path with the direction they have shown us by their example. In other words, by maintaining unity between us, keeping our faith in the values of our predecessors and being ready to defend them, whatever the cost and whenever this is deemed necessary.

However, it would be unforgivable if we were to forget the heroic participation of the Allied forces in the defence of Crete. Britons, Australians and New Zealanders fought alongside the people of Crete and even gave their lives for a homeland that was not their own, but eventually became theirs also. 

In this common homeland, on this land that was watered with the blood of our common heroes, the seed of friendship between the Greek and Australian people was planted, became a tree, and today we taste its fruits. On the occasion of today’s anniversary, we respectfully bow our heads to the thousands of Australians who fought and fell during the Battle of Crete and we renew our commitment to continue building bridges of friendship and solidarity between their two homelands… between our two homelands!