Μνημόσυνο στην Λευκωσία της Κύπρου για τον Νίκο Μαγγίνα

Μέσα στην χαρά της Αναστάσεως του Χριστού έγινε σήμερα στην Λευκωσία το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου, Νίκου Μαγγίνα. 

Του μνημοσύνου προηγήθηκε η Θεία Λειτουργία στο πανηγυρίζον ναΰδριο των 13 μοναχών της Μονής Καντάρας, η οποία βρίσκεται στην οροσειρά του Πενταδακτύλου στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Οι μοναχοί μαρτύρησαν το έτος 1231 μ.Χ. κατά την περίοδο της κατοχής της Κύπρου από τους Φράγκους λατινόδοξους και η Εκκλησία Κύπρου τιμά την μνήμη τους στις 19 Μαΐου. Το ναΰδριο βρίσκεται στην κοίτη του Πεδιαίου ποταμού, στην Λευκωσία, όπου , σύμφωνα με τις πηγές, τους 13 μοναχούς, μετά από φρικτά βασανιστήρια, τους έριξαν στην πυρά. 

Μπροστά από την Ωραία Πύλη του πετρόχτιστου σε βυζαντινό ρυθμό ναϋδρίου επί μικρής τραπέζης ήταν η φωτογραφία του αειμνήστου Ν. Μαγγίνα, ο δίσκος με τα κόλλυβα και ένα βάζο με άσπρα χρυσάνθεμα. 

Της Θείας Λειτουργίας και του μνημοσύνου προέστη ο Αρχιγραμματέας της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας Κύπρου, Αρχιμ. Γεώργιος Χριστοδούλου, ο οποίος ανέφερε στο εκκλησίασμα ότι ο Ν. Μαγγίνας ήταν μια εμβληματική φυσιογνωμία της Ρωμιοσύνης της Πόλης και για τριάντα χρόνια στενός συνεργάτης του Οικουμενικού Πατριάρχη, Βαρθολομαίου. Ο Αρχιγραμματέας παρακάλεσε τον φίλο του αειμνήστου, δημοσιογράφο, Αριστείδη Βικέτο να μιλήσει για τον Νικόλαο, τον Νίκο, ή τον Νικάκη, όπως τον αποκαλούσαν πολλοί στο Φανάρι, αλλά και οι μεγαλύτεροι του στην ηλικία Ρωμιοί της Πόλης. 

Ο Αριστείδης Βικέτος, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Δέσποινα είχαν την πρωτοβουλία για το μνημόσυνο, αναφέρθηκε στην πρώτη τους γνωριμία το 1973 στην Αθήνα, στο διάστημα των σπουδών στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και στην αδελφική φιλία, που ανέπτυξαν από το 1991, όταν για πρώτη φορά πήγε στην Πόλη για την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Εξήρε το ήθος του Ν. Μαγγίνα, την δουλεία του ως φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφου, αλλά και στην γενικότερη δράση και προσφορά του. Για τον Νίκο Μαγγίνα ταιριάζουν απόλυτα, σημείωσε, τα λόγια του πνευματικού πατέρα του Οικουμενικού Πατριάρχη, αοιδίμου Μητροπολίτη Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνα, ο οποίος είχε τονίσει για κάποιο θεράποντα της τέχνης: «όπως κάθε Βυζαντινό καλλιτέχνη τον απασχολούσε πρώτα να καθαρίσει την ψυχή του κι έπειτα να τεχνουργήσει. Ο χρόνος του ήταν υπεριστορικός γιατί υπεριστορικός είναι ο θεσμός που υπηρέτησε. Η ιερά και μεγάλη υπόθεση». 

Ο Αριστείδης Βικέτος διάβασε την επιγραφή στην επιτύμβια πλάκα στο μνήμα του αείμνηστου Νίκου, που βρίσκεται στο Κοιμητήριο Σισλί, στην οποία, μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Ηγάπησε την Πόλιν του κόσμου και κατέκτησε την Βασιλείαν των Ουρανών. Πτωχός και εμεγάλυνεν την ελεημοσύνην. Ακατάβλητος και δια τούτο ανυπέρβλητος. Δια τον Πατριάρχην Βαρθολομαίον η αφωσιωμένη σκιά, δι’ ημάς πάντας η φωτεινή όψις της ανθρωπίνης φύσεως». 

Επίσης, διάβασε απόσπασμα από επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη στα συλλυπητήρια, που του απέστειλε, στην οποία ο κ. Βαρθολομαίος, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι ο Νίκος Μαγγίνας «απροϋποθέτως αφιερώθηκε εις την αποστολήν αυτού…Το Φανάριον και η Ομογένεια θα τον ενθυμούνται ως τον ¨ιδικόν των άνθρωπον¨, ο οποίος δια του φωτογραφικού του φακού ¨έγραψε ιστορία¨ και διέσωσε πρόσωπα και γεγονότα, αλλά και την διάστασιν του βάθους των πραγμάτων». 

Την μνήμη του Νίκου Μαγγίνα τίμησαν ο φίλος του από το Ζωγράφειο, Σπύρος Αθανασιάδης, και μερικοί Κύπριοι , που τον είχαν γνωρίζει στα ταξίδια τους στην Πόλη.