Ἡ πανήγυρις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Φωτεινῆς Σμύρνης
τὴν Κυριακὴν τῆς Σαμαρείτιδος
Ἐτιμήθη ἐν Σμύρνῃ ἡ Ἁγία Φωτεινὴ τὴν πέμπτην ἀπὸ τοῦ Ἁγίου Πάσχα Κυριακήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀναγιγνώσκεται ἡ περικοπὴ ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου, ὅπου περιγράφεται ὁ διάλογος τοῦ Κυρίου μετὰ Σαμαρείτιδος γυναικός, τῆς μετ’ αὐτὸν τὸν διάλογον μετανοησάσης καὶ ἀναδειχθείσης εἰς Ἁγίαν καὶ Ἰσαπόστολον. Παράδοσις παλαιὰ τῆς Σμύρνης προβλέπει ἡ Ἁγία Φωτεινὴ νὰ ἑορτάζεται ἐπισήμως τὴν ἡμέραν αὐτήν, ἡ ὁποία, παράδοσις, μετεφέρθη ἀπὸ τοὺς Σμυρναίους καὶ εἰς τοὺς νέους τόπους τῆς ἐγκαταστάσεώς των, εἰς Νέαν Σμύρνην Ἀττικῆς καὶ ἀλλοῦ.
Εἰς τὴν Σμύρνην ἐτιμήθη τὴν Κυριακὴν 30ὴν Μαΐου ἐ.ἔ. ἡ Ἁγία, ὑπὸ περιοριστικὰ μέτρα καθολικῆς ἀπαγορεύσεως κυκλοφορίας λόγῳ πανδημίας καὶ μὲ τὴν συμμετοχήν, ὡς ἐκ τούτου, ἐλαχίστων πιστῶν. Τὸ ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός, κατὰ τὸν ὁποῖον ηὐλογήθη Ἀρτοκλασία ὑπὲρ ὑγιείας καὶ μακροημερεύσεως τοῦ Ἐντιμ. κ. Γεωργίου Θεοδωρίδου, Προέδρου, καὶ τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης ὡς καὶ τῶν ἁπανταχοῦ ἐκγόνων τῶν μακαριστῶν Σμυρναίων, τὴν δὲ πρωΐαν τῆς Κυριακῆς ἐτελέσθη Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.
Τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν προεξῆρχεν ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης, Σεβ. Μητροπολίτης Σμύρνης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος, ἀπευθυνόμενος εἰς τοὺς ὀλίγους πιστούς, ἀνεφέρθη εἰς τὸ διαχρονικὸν μήνυμα τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς περὶ τῆς ὑπερβάσεως τῶν ἀνθρωπίνων διακρίσεων ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας. Πλέον δὲ συγκεκριμένως, «ὁ διάλογος αὐτὸς τοῦ Κυρίου μετὰ μιᾶς γυναικὸς Σαμαρείτιδος, καθ’ ὑπέρβασιν τῶν κοινωνικῶν, ἐθνικῶν - φυλετικῶν δεδομένων (γνωστὴ ἡ διαφορὰ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν) τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλὰ καὶ θρησκευτικῶν, καταδεικνύει τὴν διαχρονικὴν ἐπικαιρότητα τοῦ σωτηριολογικοῦ μηνύματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, διαδιδοῦσα τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἱδρυτοῦ της, καλεῖ πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας καὶ εἰς τὴν σωτηριώδη μετάνοιαν ἐλθεῖν, ἀποτελοῦσα ἡ ἰδία ἰατρεῖον ψυχῶν. Καὶ τοῦτο πράττει ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἤδη ἀπὸ αἰώνων, πρὸ τῆς ἀναπτύξεως τῶν διαφόρων φιλοσοφικῶν καὶ κοινωνικῶν θεωριῶν τῶν κάτω χρόνων τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας (ἤτοι, κυρίως, κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Ἐγκυκλοπαιδισμοῦ καὶ τοῦ Δυτικοῦ Διαφωτισμοῦ ἀλλὰ καὶ ἀργότερον) περὶ ὑπερβάσεως πάσης διακρίσεως μεταξὺ ἀνθρώπων, λόγῳ φύλου, ἐθνικῆς καταγωγῆς ἢ ὁποιουδήποτε ἄλλου λόγου». Διηυκρίνησε, μάλιστα, καὶ τὸ περιεχόμενον τοῦ ὅρου «διάκρισις ἀνθρώπου», ἡ ὁποία ἀφορᾷ ὄχι εἰς διακρίσεις, ἀποτέλεσμα ὡρισμένης ἐπιλογῆς τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς ἀπόκλισιν ἀπὸ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ εἰς διακρίσεις φύλου, καταγωγῆς κ.τ.τ. ἢ καὶ συνειδήσεως, ποὺ δὲν ἀντιβαίνει εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου, καὶ ἐτόνισεν ὅτι «ἡ Ἐκκλησία σέβεται τὴν ἐλευθερίαν συνειδήσεως τοῦ ἀνθρώπου, ταὐτοχρόνως διδάσκει τὴν Εὐαγγελικὴν Ἀλήθειαν καὶ ὀφειλετικῶς, ἀλλὰ παιδαγωγικῶς καὶ ἀγαπητικῶς, ἐπιτιμᾷ τὴν ἐκτροπὴν καὶ ἀναμένει συμπαθῶς καὶ προσευχητικῶς τὴν ἐπάνοδον τοῦ παρεκτραπέντος».
Πρὸς συμμετοχὴν τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων τῆς λατρευτικῆς συνάξεως πιστῶν, ἐτελέσθη καὶ τὴν Πέμπτην, 27ην Μαΐου ἐ.ἔ., μὲ τὴν εὐκαιρίαν τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, τοῦ Ρώσσου, Θεία Λειτουργία, εἰς τὴν ὁποίαν συνελειτούργησε μετὰ τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Εὐδοκιάδος κ. Ἀμβρόσιος, ἐλθὼν ἐξ Ἀτταλείας εἰς Σμύρνην μετὰ τοῦ Ὁσιολ. Ἱερομονάχου κ. Βλαδιμήρου, πρὸς θεραπείαν τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως τῶν ρωσσοφώνων καὶ λοιπῶν σλαυοφώνων μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου