Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΧΑΛΚΗΣ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες του Νικολάου Μαγγίνα 

Μέσα στην Αναστάσιμη χαρά των μεταπασχαλίων ημερών η Εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη με συγκίνηση και κατ΄ άνθρωπον λύπη προέπεμψε στην αιωνιότητα έναν κληρικό Της, τον Διάκονο Δωρόθεο, κατά κόσμον Θεόδωρο, Αναστασιάδη το μεσημέρι της Δευτέρας 30 Απριλίου.

Ο π. Δωρόθεος, γεννημένος το έτος 1939, υπήρξε απόφοιτος του Αμερικανικού Ροβερτείου Κολλεγίου του Βοσπόρου όπου ήταν συσπουδαστής με τον αείμνηστο Υπουργό των Εξωτερικών της Τουρκίας Ισμαήλ Τζέμ. Συνέχισε σπουδές σε ανώτατο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα οικονομικών επιστημών, αλλά επέλεξε τελικώς το δρόμο της Ιερωσύνης σε ώριμη ηλικία και το έτος 1997 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε μητροπολίτη Αγαθονικείας, τον μετά ταύτα Μοσχονησίων και νυν Δέρκων Απόστολο, ο οποίος ήταν μέχρι και τον περασμένο Αύγουστο Ηγούμενος στην Μονή της Αγίας Τριάδος Χάλκης. Έτσι εντάχθηκε στην Αδελφότητα της Ιεράς Μονής και υπηρέτησε με όλες του τις δυνάμεις και με αφοσίωση πολλή τις ποικίλες ανάγκες του Σεβασμίου Καθιδρύματος αυτού της Μεγάλης Εκκλησίας για δεκατέσσερα συναπτά έτη. 

Ο ίδιος, λοιπόν, Ιεράρχης που τέλεσε τότε το Μυστήριο της χειροτονίας του π. Δωροθέου, προεξήρχε και σήμερα, Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων πλέον, της Εξοδίου Ακολουθίας που τελέστηκε στη γενέτειρα του μακαριστού, στο βοσπορινό Νιχώρι που τόσο αγάπησε, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. 

Στην Ακολουθία, στην οποία τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο εκπροσώπησε ο Μ. Ιεροκήρυξ Βησσαρίων, παρέστησαν οι Μητροπολίτες Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Επόπτης της Περιφερείας Βοσπόρου και Προύσης Ελπιδοφόρος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης, συνοδευόμενος από τους Πατέρες που εγκαταβιώνουν στη Μονή, κληρικοί της Περιφερείας Βοσπόρου, η αδελφή του εκλιπόντος και άλλοι συγγενείς, υπάλληλοι της Μονής και πλήθος κόσμου. 

Στο τέλος της Εξοδίου μίλησε ο Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων με απλά, νοσταλγικά και εγκάρδια λόγια για τον κεκοιμμημένο Διάκονο Δωρόθεο σκιαγραφόντας την προσωπικότητά του, επαινώντας την άοκνη διακονία του και καταθέτοντας την μαρτυρία του από τη συνεργασία τους. Μετά τον τελευταίο ασπασμό γράφτηκε ο επίλογος στο γραφικό Κοιμητήριο του Νιχωριού με το ειδυλλιακό καταπράσινο τοπίο, τα ιστορικά μνήματα και την καταπληκτική θέα προς την ασιατική πλευρά του Βοσπόρου. 

Πριν από τον ενταφιασμό ανοίχθηκε το φέρετρο ώστε να τον αποχαιρετίσουν οι αδελφοί του κληρικοί, οι συγγενείς και φίλοι και οι λοιποί παριστάμενοι. Αφού αναγνώσθηκε το επί του τάφου Τρισάγιο από τον Μητροπολίτη Γέροντα Δέρκων, ο ίδιος έρριξε, κατά την τάξη, κρασί και χώμα πάνω στο σκήνωμα ενώ ο Μητροπολίτης Προύσης έχοντας φέρει άνθη από τους κήπους της Μονής της Μετανοίας του, τη στιγμή εκείνη, λίγο πριν παραδοθεί το σκήνος στη γενέθλια γή, μόλις πριν επιστρέψει π. Δωρόθεος στα χώματα της νοσταλγικής Ιθάκης των νεανικών του χρόνων, μοίρασε στους κληρικούς και στους υπαλλήλους της Μονής από μερικά άνθη και όλοι μαζί τα κατέθεσαν με ευλάβεια επί της σωρού εκφράζοντας το πένθος και αποτίοντας φόρο αγάπης και τιμής προς τον δικό τους άνθρωπο, τον συμμοναστή και αδερφό τους. 

Ο Διάκονος Δωρόθεος Αναστασιάδης, ο Νιχωρίτης στην καταγωγή και Χαλκίτης στη διακονία αναπαύεται από το μεσημέρι της Δευτέρας μεταξύ των συγχωριανών του Νιχωριτών, κοντά στους προσφιλείς κατά σάρκα συγγενείς του. Η ζωή του ξεκίνησε στο πατρικό του σπίτι δίπλα στο Ναό του Αγίου Νικολάου απέναντι από το Ζωγράφειο Δημοτικό Σχολείο όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα. Από τον Ναό αυτόν σήμερα όλοι του ευχηθήκαμε καλό ταξίδι προς την άνω Ιερουσαλήμ. Ο κατατοπιστικός, πολύγλωσσος και δυναμικός ξεναγός των επισκεπτών και καθημερινός διαβαστής στις ακολουθίες της Μονής σίγησε σε αυτόν τον κόσμο για να διηγείται στον άλλον τα μεγαλεία του Θεού. Από το κανδήλι της Παυσολύπης πέρασε στα θυμηδέστερα, στο ανέσπερο φώς και από τον λόφο της Ελπίδος στην αναστάσιμη και αναφαίρετη ελπίδα της Βασιλείας των Ουρανών. 

Καλή Ανάσταση, αγαπημένε μας π. Δωρόθεε "της Χάλκης". 

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ 

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ 

ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ 

ΕΚ ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ 

(30. 4.2012) 

 «Μακαρία ἡ ὁδός ἧ πορεύῃ σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως» 

 Μὲ αὐτούς τούς λόγους ἡ Ἐκκλησία καὶ πάντες ἡμεῖς σέ προπέμπομε σήμερον, πεφιλημένε καὶ ἀλησμόνητε ἀδελφέ μας, Διάκονε Δωρόθεε. 

Σέ προπέμπομε εἰς τὸ μεγάλο σου ταξείδι πρὸς τὴν ὄντως ζωήν, πρὸς τὸν Χριστόν καὶ σοῦ εὐχόμεθα νὰ ἔχεις συνοδούς σου τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους καὶ νὰ εἶναι ἀπρόσκοπτος ἡ ἀνάβασίς σου εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου, καὶ καλή ἡ ἀπολογία σου ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν τὴν βεβαιότητα ὅτι “ὁ κρίνων τὴν οἰκουμένην δικαίοις ζυγοῖς” Κύριος, θέλει σέ κατατάξει ἐν χώρα ζώντων καὶ θέλει γράψει τὸ ὄνομά σου ἐν βίβλῳ ζωῆς. 

Τὸν Χριστόν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν ἠγάπησας ἐκ τῆς παιδικῆς σου ἡλικίας καὶ πάντοτε ἤσουν ἄνθρωπος συγκρατημένος, λιτός εἰς τὴν ζωήν σου, καὶ μή ἀρεσκόμενος εἰς τὰς ματαιότητας τοῦ βίου τούτου. Ἡ ζωή σου ἦτο πλήρης θλίψεων καὶ δοκιμασιῶν αἱ ὁποῖαι προάγουν τὸν ἄνθρωπον πνευματικῶς. Ἴσως ὅμως αἱ θλίψεις αὐτές ἄφησαν στὸν χαρακτήρα σου μίαν τραχύτητα, πού συνδυαζομένη μέ τὴν μεγάλην σου εἰλικρίνειαν, σέ ἔκανε νὰ τὰ λέγεις πολλές φορές κάπως ὠμά καὶ τραχειά, καὶ ἔτσι νά παρεξηγεῖσαι. Ὅμως, ἐμεῖς πού σέ ζήσαμε, καὶ ἰδίως ἐγώ προσωπικῶς μετὰ βεβαιότητος, καταθέτω ὅτι τὰ κίνητρά σου καὶ τὰ ἐλατήριά σου ἦσαν ἁγνά. Ὁ Θεός σέ ἐκάλεσε καὶ σέ ἠξίωσε τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, τὸν ὁποῖον εἶχα τὴν τιμήν νά σοῦ προσφέρω χειροτονώντάς σε. Ἐπίσης, ἠξιώθης νὰ ὑπηρετήσῃς εἰς τὸ Σεπτόν Μοναστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης, τὸ παλαίφατον καὶ περίπυστον τοῦτο παιδευτήριον τοῦ Γένους καὶ τὴν προέκτασιν ταύτην τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς. Ὑπηρέτησες τὴν Χάλκην μέ μεγάλη αὐταπάρνηση, “ἠγάπησας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου” καὶ ἡμέρας καὶ νυκτός ἐκράτεις ἀκοιμήτους τὰς κανδήλας τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Παυσολύπης, τῆς Καμαριωτίσσης καὶ τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου, καὶ τώρα οἱ σεπτές πρεσβεῖες των σέ συνοδεύουν, καθώς καὶ οἱ πρεσβεῖες τοῦ ὁμοπατρίου σου καὶ συνωνύμου σου ἐκ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, Νεομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου. Εὐλογία διὰ σέ πού θὰ ταφῇ τὸ σκῆνος σου εἰς τὸ χῶμα πού ἐβλάστησε ἕναν Μεγαλομάρτυρα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.

 

Ἀγαπητέ μου π. Δωρόθεε, στὴν Χάλκην ὑπηρέτησες καὶ εἰς τὸν Ναόν ὡς διάκονος, ὡς ἱεροψάλτης, ὡς νεωκόρος καὶ κανδηλάπτης, ἀλλά ὑπηρέτησες καὶ τὰ πλήθη τῶν προσκυνητῶν τῆς Μονῆς, ἀφιερώνοντας ὥρες ὁλόκληρες καὶ ξεναγῶντας ἑλληνοφώνους καὶ ξενοφώνους προσκυνητάς, ἔχοντας τύχει καλῆς παιδείας καὶ γλωσσομαθείας. Ἔδειξες ἀμέριστον σεβασμόν καὶ ἀφοσίωσιν εἰς τὸν Ἡγούμενόν σου, τὴν ταπεινότητά μου καὶ κυριολεκτικῶς ὑπῆρξες πρόσωπον τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης μου ἐπὶ δεκατέσσερα συναπτά ἔτη. Ὑπῆρξες στήριγμά μου καὶ συνεργάτης μου στενός σε ὥρες δύσκολες. Εἰς τὴν προσπάθειάν μου νά ἀνακαινίσω καὶ νὰ ἐξωραΐσω τὸ ἔνδοξον, ἀλλά ταλαιπωρηθέν τοῦτο σκήνωμα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἐσύ ἤσουν ὁ πρῶτος συνεργάτης καὶ βοηθός μου. Σέ εύχαριστῶ ἀπό καρδίας πατρικῶς καὶ εὔχομαι ὅπως εἴη ὁ μισθός σου πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν τέλει, ἠξιώθης τοῦ μεγάλου καὶ ἁγιαστικοῦ πόνου τῆς ἀσθενείας, ποὺ πολλοί ἀκαίρως τὴν ὀνομάζουν ἐπάρατον, διότι ὁ πολύς τὰ θεῖα σύγχρονος Γέρων Πορφύριος τὴν ὀνόμαζε εὐλογημένην, ἀφοῦ ὅπως ἔλεγε πολλούς ἀνθρώπους ἔστειλε εἰς τὸν Παράδεισον. Ἀλλά καὶ ὁ ἐπίσης σύγχρονος Ἅγιος Γέρων Παΐσιος, ὁ ὁποῖος ὑπέφερεν ἀπὸ αὐτήν τὴν νόσον, εἶπε ὅτι ὅσον μισθόν ἀπέλαβε παρὰ Κυρίου ἐκ τῆς δοκιμασίας τῆς ἀσθενείας αὐτῆς δέν τόν ἔλαβε ἀπὸ τὴν μεγάλην καὶ αὐστηρά πολυχρόνια ἄσκησίν του εἰς τὸ Σινᾶ καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Πάντα ταῦτα, δίδουν εἰς ἡμᾶς τὴν αἰσιοδοξίαν καὶ τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος θὰ σέ ἔχει πλησίον Του “ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος”. Τὴν στιγμήν δέ αὐτήν ἐνθυμοῦμαι τά λόγια τοῦ ἀλήστου μνήμης Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος: 

“Οἰκιακός μας εἶναι ὁ θάνατος...Ἥμερος, ἀναμενόμενος. Παραμερίζει τὶς ροδοδάφνες καὶ ξεπροβάλλει. Κι ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου, ἀντικρίζοντάς τον, δέν αἰφνιδιάζεται, δέν ἀγριεύεται...Χύνουμε πύρινα δάκρυα...Πάλιν ὅμως τὰ πράγματα εἶναι μερωμένα, δέν ξεπερνοῦν τὰ χριστιανικά ἀνθρώπινα ὅρια. Δέν μᾶς κυριεύει ἐκεῖνο τὸ ἀβάσταχτο αἴσθημα τοῦ χάους, τῆς ἀνοιγομένης ἀβύσσου, πού νοιώθουν ἄλλοι λαοί στὸν ἐρχομό τοῦ θανάτου”.

Ὑπέρ λίαν ἀγαπητέ μοι καὶ ἀλησμόνητε π. Δωρόθεε! Ὁ Κύριος σέ ἐκάλεσεν ἐκ τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης εἰς τὰς Μονάς τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐν οὐρανῷ. Σέ ἐκάλεσε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἄναβες τὴν κανδήλα τῆς Παυσολύπης, ἔνθα ἀπέδρα καὶ ἔπαυσε πᾶσα λύπη καὶ στεναγμός. Ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἄναβες τὴν κανδήλα τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου, εἰς τὸν χῶρον ὅπου “Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι” ἵνα ἀξιωθείς τῆς θέας “τῶν καθορώντων τοῦ προσώπου Αὐτοῦ τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον”. Σέ ἐκάλεσε τώρα ποὺ πανηγυρίζουμε τὴν Ἀνάστασίν Του, Αὐτός ὁ Ἀναστάς Κύριος διά νὰ εἶσαι μετ' Αὐτοῦ, Τοῦ Εἰπόντος “ὅπου εἰμί ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμός ἔσται” (Ἰωάν.12,26 ). 

Καλό σου ταξείδι καὶ εὐλογημένον π. Δωρόθεε! Σέ συνοδεύουν αἱ εὐχαί ὅλων μας καὶ ἐξόχως ἡ εὐχή τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας πού ἀσφαλῶς θὰ ἀναζητῇ τὴν υἱϊκήν καὶ θερμήν ὑποδοχήν σου ὅταν ὁδηγεῖ τὰ βήματά του στὴν Σχολήν καὶ θὰ τοῦ λείψει ἡ κωδωνοκρουσία σου. Καλό σου ταξείδι π. Δωρόθεε καὶ καλήν ἀντάμωσιν εἰς τὴν Ἄνω Ἰερουσαλήμ. Τῆς διακονίας σου μνησθείη Κύριος ὀ Θεός ἐν τῇ Βασιλείᾳ Αὐτοῦ πάντοτε νῦν καὶ ἀεί καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

“Χριστός Ἀνέστη” π. Δωρόθεε! 

Ο αείμνηστος διάκονος Δωρόθεος όπως τον φωτογράφισε ο Νικόλαος Μαγγίνας στις 6.2.2012 στη Χάλκη.