Το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης αναγορεύει τον κ.κ. Στυλιανό, Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας και Κοσμήτορα της εν Σύδνεϋ Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέου, σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 19.00, στο Σπίτι του Πολιτισμού, στο Ρέθυμνο.
Η αναγόρευση του τιμώμενου θα γίνει από την Αναπληρώτρια Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, Καθηγήτρια Ελένη Παπαδάκη και θα ακολουθήσει ομιλία του τιμώμενου με θέμα: «Ποίηση και Προσευχή».
Επίσης, θα υπάρχει μουσικό πρόγραμμα από το Ντουέτο του Μουσικού Καρπού και τους Αντώνιο Μαυράκη και Ελένη Αλεξαντωνάκη.
Σχετικά με την αναγόρευση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας δείτε παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ.
Σχετικά με την αναγόρευση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας δείτε παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ.
Bιογραφικό σημείωμα του Σεβ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ (ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ)
Γεννηθείς εἰς τό Ρέθυμνο Κρήτης (29-12-35), ἐσπούδασε εἰς τήν Θεολογική Σχολή Χάλκης Κωνσταντινουπόλεως. Περί τά τέλη τοῦ 1957 ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον ἐν Χάλκῃ, λαβών τό Πτυχίο τῆς Θεολογίας. Ἐχειροτονήθη εἰς τό Ρέθυμνο τό 1958 εἰς Πρεσβύτερον, καί ἔλαβε ὑποτροφία ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά νά πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακάς σπουδάς Συστηματικῆς Θεολογίας καί Φιλοσοφίας τῆς Θρησκείας ἐν Βόννῃ, τότε Δ. Γερμανίας (1958-1966).
Γεννηθείς εἰς τό Ρέθυμνο Κρήτης (29-12-35), ἐσπούδασε εἰς τήν Θεολογική Σχολή Χάλκης Κωνσταντινουπόλεως. Περί τά τέλη τοῦ 1957 ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον ἐν Χάλκῃ, λαβών τό Πτυχίο τῆς Θεολογίας. Ἐχειροτονήθη εἰς τό Ρέθυμνο τό 1958 εἰς Πρεσβύτερον, καί ἔλαβε ὑποτροφία ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά νά πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακάς σπουδάς Συστηματικῆς Θεολογίας καί Φιλοσοφίας τῆς Θρησκείας ἐν Βόννῃ, τότε Δ. Γερμανίας (1958-1966).
Διά νά ἀνακηρυχθεῖ Διδάκτωρ Θεολογίας ἀπό Ὀρθόδοξο Θεολογική Σχολή, καί ὄχι νά λάβει Διδακτορίαν ἀναλόγου ἑτεροδόξου Πανεπιστημιακῆς Σχολῆς τῆς Δύσεως, ὑπέβαλε τό 1965 τήν ἐπί Διδακτορίᾳ Διατριβή του «ΠΕΡΙ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ Τῌ ΟΡΘΟΔΟΞῼ ΘΕΟΛΟΓΙᾼ» (ἑλληνιστί), εἰς τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί ἀνεκηρύχθη Διδάκτωρ μέ βαθμό ἄριστα.
Ἐπιστρέψας ἐκ Γερμανίας τό 1966, διωρίσθηκε Ἡγούμενος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ Ἱστορικῆς Πατριαρχικῆς Μονῆς τῶν Βλατάδων (14ου αἰ.), λαβών τήν ἐντολήν ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου νά συνεργασθεῖ μέ ἄλλους ἐπιστήμονας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ Θεολογικῆς Σχολῆς, πρός ἵδρυση ἐντός τῆς Ἱστορικῆς Μονῆς τoῦ γνωστοῦ σήμερα «Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν».
Συντόμως, κατέστη Ἀντιπρόεδρος τοῦ ἐρευνητικοῦ τούτου Κέντρου, καί μετά λίγους μῆνας Πρόεδρος αὐτοῦ. Μέ τήν ἀποπεράτωση τῆς ἐπί Ὑφηγεσίᾳ Διατριβῆς του, ὑπό τόν τίτλο «ΤΟ ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ Β’ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ» (Θεσσαλονίκη, 1969), ἀνεκηρύχθη Ὑφηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εἰς τά ἀμέσως ἑπόμενα χρόνια, ἐδίδαξε σέ διάφορες Θεολογικές Σχολές καί Ἀκαδημαϊκά Ἱδρύματα, ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος, ἰδιαίτερως δέ ἐν τῇ ἐν Regensburg Δ. Γερμανίας Ρωμαιοκαθολικῇ Θεολογικῇ Σχολῇ τοῦ Πανεπιστημίου (1973).
Περί τό τέλος τοῦ 1970 εἶχε ἐκλεγεῖ παμψηφεί ἀπό τήν ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο, Τιτουλάριος Μητροπολίτης Μιλητουπόλεως καί Ἔξαρχος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου διά τό Ἅγιον Ὄρος.
Πέντε χρόνια ἀργότερα, καί πάλι παμψηφεί, ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας, ἀφιχθείς εἰς τό Σύδνεϋ τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1975.
Ἐδημοσίευσε πλεῖστα ὅσα ἐπί θεμάτων Συστηματικῆς Θεολογίας, ἰδίως δέ Ἐκκλησιολογίας, σέ διεθνῆ θεολογικά περιοδικά, καί ἐξεπροσώπησε τό Οἰκ. Πατριαρχεῖον σέ Συνελεύσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί σέ Διμερεῖς Θεολογικούς Διαλόγους.
Ἀπό τό 1975 ἐδίδαξε ἀρκετά χρόνια Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Πνευματικότητα εἰς τό Πανεπιστήμιο τοῦ Σύδνεϋ. Ἐξελέγη παμψηφεί ἀπό ὅλους τούς Ἐκπροσώπους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὡς ὁ μόνιμος Πρόεδρος Αὐτῶν, εἰς τόν Ἐπίσημο Θεολογικό Διάλογο μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας (Πάτμος-Ρόδος, 1980), ἔχων Συμπρόεδρον, ἐκ μέρους τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τόν ὑπό τοῦ Βατικανοῦ ὁρισθέντα Καρδινάλιο Johannes Willebrands.
Ἀφοῦ ὑπηρέτησε εὐόρκως ἐπί δύο καί πλέον δεκαετίας εἰς αὐτήν τήν ἄκρως ὑπεύθυνη καί δυσχερῆ θέση, ὑπέβαλε διά τρίτη φορά (15-4-2003) τήν ἐκ τοῦ Διαλόγου παραίτησή του χωρίς νά ὑποχωρήσει πλέον, ὅπως εἶχε γίνει τίς δύο προηγούμενες φορές, ὅτε δέν εἶχε γίνει δεκτή ἐκ Φαναρίου ἡ ἐν λόγῳ παραίτηση.
Συγχρόνως, μέ τήν ὁριστική παραίτησή του, ἐδημοσίευσε ἐκτενῆ Ἔκθεση εἰς τήν Ἐπιστημονικήν Ἐπετηρίδα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὑπό τόν τίτλο «ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ» (τομ. 13, Θεσσαλονίκη 2003).
Εἶναι ἐπίσης ἀνεγνωρισμένος Δοκιμιογράφος καί Ποιητής, ἔχων δημοσιεύσει 45 αὐτοτελεῖς Ποιητικές Συλλογές (ὅλες εἰς τά ἑλληνικά, καί μερικές σέ δίγλωσση ἔκδοση μέ ἀγγλική μετάφραση).
Διά τήν οὐσιαστική συμβολή του εἰς τόν Εὐρωπαϊκό Πολιτισμό, ἔλαβε ἀπό τήν ἁρμοδία Ἑλλανόδικο Ἐπιτροπή τό ὑψηλοῦ κύρους Βραβεῖο «Gottfried von Herder Prize» ἀπό τό Πανεπιστήμιο τῆς Βιέννης (1973), μέ κύριον εἰσηγητή τόν διεθνῶς διαπρεπῆ Κλασσικό Φιλόλογο Καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου Βιέννης Albin Lesky.
Λίγα χρόνια ἀργότερα, μέ κύριον εἰσηγητή τόν διεθνῶς γνωστό Συγγραφέα Παντελῆ Πρεβελάκη, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανός ἔλαβε τό Βραβεῖο Ποιήσεως ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, γιά τό ἔτος 1980.
Τό Πανεπιστήμιον Lublin Πολωνίας τόν ἀνεκήρυξε Ἐπίτιμο Διδάκτορα (1985), ἐνῷ τό Συλλογικό Σῶμα τῶν ἐν Σύδνεϋ Θεολογικῶν Σχολῶν (Sydney College of Divinity), ἀνεκήρυξε τοῦτον πρῶτον Ἐπίτιμο Διδάκτορά του (2001). Ἀπό τό ἴδιο Συλλογικό Ἀκαδημαϊκό Σῶμα, καί μέ ἀξιολόγηση ἀπό ἀνεξάρτητη Ἀκαδημαϊκή Ἐπιτροπή διαφόρων Σχολῶν, ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως ὡς Καθηγητής. Γνωστός ἀπό τό 1986, ὡς ὁ Ἱδρυτής καί Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀπ. Ἀνδρέου, διδάσκει ἔκτοτε εἰς αὐτήν τά μαθήματα Συστηματικῆς Θεολογίας.
ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ
Ένα παιδί αντιστοιχεί
σ' ένα τραγούδι.
'Ενα όνειρο εμπνέει ένα παιδί.
Τιμή σ' εκείνους που φεύγοντας
αφήνουν πίσω τους
όνειρα και τραγούδια!
Great Keppel Island, 17-11-2006
Από τη συλλογή ΘΟΛΑ ΠΟΤΑΜΙΑ (Δόμος 2007)
ΣΥΝΤΑΓΗ
Οι λέξεις πρέπει να ‘ναι
όχι μόνο πιστές.
Είναι σπουδαίο να τις πιάσεις
όσο είναι χυμώδεις
και προ παντός ευλύγιστες.
Η ζωή δεν πορεύεται με αγκυλώσεις!
ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Το πεσμένο δέντρο
δεν είναι τίποτε περισσότερο
από ένα πεσμένο δέντρο.
Ο πεσμένος άνθρωπος
είναι ένας Άγγελος ηττημένος!
ΑΚΡΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ
Αν ένας άνθρωπος μετράει
μυρίους κατά τον Ηράκλειτο
μια λέξη στην Ποίηση
και πιο πολύ στην Θεολογία
αν δεν ανοίγει ουρανούς
είναι απαράδεκτο χασομέρι.
Και συν τοις άλλοις...
άκρα δυσφήμιση!
ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ
Δεν πρέπει ν' αρνηθούμε την αλήθεια
ακόμη κι αν μας κόψουνε
το φως και το νερό.
Δεν πρέπει ν' αρνηθούμε την αλήθεια
ακόμη κι αν μας κόψουν
το τηλέφωνο.
Δεν πρέπει ν' αρνηθούμε την αλήθεια
ακόμη κι αν μας κόψουνε
από παντού την καλημέρα
την ίδια τη ζωή.
Ζωή χωρίς αλήθεια είναι ο θάνατος
που δυστυχώς δεν αδρανεί
σε τάφους και αγάλματα
αλλά αναπαράγεται συνεχώς
και οργιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου