 |
| Το κείμενό μας αναδημοσιεύθηκε και στο μεγάλο portal της Δυτικής Ελλάδος dete. |
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Μέχρι τώρα ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιος Γκοτσόπουλος μας έλεγε πόσο μασόνος ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας.
Τώρα, σε δευτερολογία του, μας εξηγεί πόσο …κοντόφθαλμος ήταν ο Πατριάρχης και δεν μπόρεσε να αποτρέψει την συρρίκνωση της ομογένειας επί των ημερών του. Εκτός, δηλ. από προδότης της πίστεως – λόγω του «Οικουμενισμού» του – ήταν και «λίγος» ο - εντός εισαγωγικών «μέγας», κατά Γκοτσόπουλον – Πατριάρχης Αθηναγόρας, γιατί δεν μπόρεσε να προστατεύσει το ποίμνιο του, όπως «οι παλαιότεροι μαρτυρικοί Πατριάρχες».
Γράφει επί λέξει ο κληρικός Α. Γκοτσόπουλος:
Όταν εξελέγη Πατριάρχης ο Αθηναγόρας (1948) στην Κωνσταντινούπολη ζούσαν περίπου 250.000 Έλληνες με έντονη παρουσία στην οικονομική και πνευματική ζωή της Πόλεως. Το 1955 επί Πατριαρχίας του έγιναν τα περίφημα Σεπτεμβριανά, το πογκρόμ, ο αφανισμός τού ελληνισμού τής Κωνσταντινουπόλεως. Όπως αποδείχθηκε ολόκληρο το τουρκικό κράτος προετοιμαζόταν επί μακρόν εναντίον κάθε ελληνικού στοιχείου (εκκλησίες, νεκροταφεία, σπίτια, σχολεία, επιχειρήσεις, κλπ).
Αδυσώπητα τα ερωτήματα:
- Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν πήρε χαμπάρι τι σχεδίαζαν οι Τούρκοι κάτω από τη μύτη του;
- Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν μπόρεσε με τις τόσες διασυνδέσεις και φιλίες (βλ. Τρούμαν….) να αποτρέψει το έγκλημα κατά του ποιμνίου του;
- Πώς ο «μέγας» Αθηναγόρας δεν κατόρθωσε ούτε καν να ενημερώσει τον Ελληνισμό για να προστατευθεί στοιχειωδώς και να διαφυλάξει τα κειμήλιά του;
- Πώς οι παλαιότεροι μαρτυρικοί Πατριάρχες του Γένους, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τις διασυνδέσεις τους ακόμα και στην οθωμανική Διοίκηση ενημερώνονταν και έτσι προλάβαιναν και προστάτευαν το ποίμνιό τους με φανερές και μυστικές ενέργειες;
Και τέλος, πάλι επί του «μεγάλου» Αθηναγόρα, το 1964 δεν εκδιώχθηκαν οι υπόλοιποι Έλληνες για να παραμείνουν μετά το Κυπριακό (1974) εκεί οι σημερινοί μόλις 2.000-3.000;
Ο Αθηναγόρας παρέλαβε ζωντανό Ελληνισμό στην Πόλη 250.000 ψυχές και τι παρέδωσε; Αληθινά πιστεύετε, αγαπητοί, ότι ήταν «μέγας»;
Αυτά γράφει ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών. Και όπως αυτός ζητάει από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο «να ενεργήσει άμεσα και για την προστασία του ονόματος του πνευματικού του Πατέρα», δηλ. να μας αποδείξει ότι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας δεν ήταν μασόνος – για να ειρηνεύσει ο δαιμονικός νους του κ. Γκοτσόπουλου – έτσι κι εγώ, με τη σειρά μου, ζητάω από τον Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο να πάρει θέση στα όσα ανιστόρητα γράφει ανενδοίαστα ο κληρικός του. Γιατί αν ο Μητροπολίτης Πατρών συμφωνεί με όσα γράφει ο κληρικός του, τότε έχουμε να κάνουμε με άλλα μεγέθη…
Σε κάθε περίπτωση, καταγγέλλω και πάλι τον κληρικό αυτό της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, για συστηματική και κατ’ εξακολούθησιν προσβολή της μνήμης του Πατριάρχου Αθηναγόρα και βέβαια για ανελέητο πόλεμο κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η προσβολή στην μνήμη ενός τέτοιου γίγαντος της Εκκλησίας και του Γένους, είναι αήθης. Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ήταν και θα παραμείνει ένα κεφάλαιο για την Εκκλησία και την ιστορία της Ρωμηοσύνης. Αγωνίστηκε για την Εκκλησία και για την σωτηρία του Ελληνισμού, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, όταν γινόταν τα γεγονότα του 1955, ήταν "φυλακισμένος" και εγκλωβισμένος από τον στρατό και την αστυνομία εντός του Πατριαρχικού Οίκου στο Φανάρι, και το μόνο πού μπορούσε να κάνει ήταν να προσεύχεται και να βλέπει από εκεί το δράμα του ποιμνίου του. Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, πόνεσε και έκλαψε μαζί με την Ρωμηοσύνη της Πόλεως, αλλά δεν λύγισε. Γιατί όπως είπε σε μία αποστροφή του λόγου του, όταν κάποιοι προσκυνητές τον είπαν για τα περασμένα μεγαλεία, εκείνος ο Υψηλόκορμος Πατριάρχης απάντησε: "Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να μην κλαίς". Αιωνία η μνήμη του Μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήταν καλό ο πατήρ Αναστάσιος Γκοτσόπουλος να ασχολείται με το γνωστό περί συμπροσευχών «χόμπυ» του και να μη αναλαμβάνει ρόλους πολιτικού αναλυτή, περέχοντας ανιστόρητες ερμηνείες σχετικά με την συρρίκνωση του Ελληνικού στοιχείου της Κωνσταντινούπολης και τις τύχες της Πολίτικης Ρωμιοσύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήὈταν Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ήλθε στην Πόλη τον Ιανουάριο του 1949, βρήκε ένα ποίμνιο το οποίο δεν υπερέβαινε τις εκατό χιλιάδες ψυχές. Οι 250 χιλιάδες Έλληνες για τις οποίες κάμει λόγο ο π. Αναστάσιος, ζούσαν στην Πόλη των αρχών του εικοστού αιώνα! Για τα αίτια όμως, της εξαφάνισης μιας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων αυτών μέσα σε μια πεντηκονταετία, να μη καταλογίζει ευθύνες στο Πατριάρχη Αθηναγόρα. Ευθύνη για την δραματική πτώση των αριθμών της ανθούσης τότε Ρωμιοσύνης, φέρει η ανώριμη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος της εποχής εκείνης, που συνέβαλε στην Μικρασιατική καταστροφή και ώθησε στην προσφυγιά το ακμάζον Ελληνικό στοιχείο της Ιωνίας, της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Θράκης, τουτέστι όλη την Ανατολική ενδοχώρα της Εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αλλά και η εκδίωξη, το 1964, των εγκατεστημένων στην Πόλη Ελλήνων υπηκόων δεν οφείλεται σε τυχόν αδράνεια ή ποιμαντική αδιαφορία του Πατριάρχου Αθηναγόρα, καθώς υπονοεί ο π. Αναστάσιος. Οφείλεται στην ολιγωρία της Αθήνας, η οποία είχε λησμονήσει ότι το «Σύμφωνο Εγκαταστάσεως και Εμπορίου» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που είχε υπογραφεί στην Άγκυρα το 1930, έφερε ημερομηνία λήξεως! Ως εκ τούτου δεν φρόντισε να προβεί σε ενέργειες ανανέωσής του. Καθώς εύστοχα παρατηρεί ο καθηγητής Νικόλαος Ουζούνογλου, η αντίδραση των ελληνικών κυβερνήσεων της περιόδου εκείνης «υπήρξε από αδιάφορη μέχρι ερασιτεχνική, και πήγαζε από την αρχή ότι είναι καλό να ξεμπερδεύουμε από πονοκεφάλους της ύπαρξης μειονοτήτων»!
Άσχετα με το τι φρονεί ο π. Γκοτσόπουλος και οι ομόφρονές του, όντως Μέγας υπήρξεν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, η δε προσωπικότης του «εγράφη χρυσοίς γράμμασιν εις τας σελίδας της ορθοδόξου ιστορίας». Τα ρήματα αυτά δεν είναι δικά μου! Ούτε του γερο-Πανώτη!! Ανήκουν στον μέντορα του π. Αναστασίου, πατέρα Θεόδωρο Ζήση και περιλαμβάνονται σε ένα άρθρο του, με το οποίο κατακεραύνωνε τον Αρχιμανδρίτη τότε, νυν δε Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, επειδή χαρακτήριζε τον Πατριάρχη ως «Φλωρεντιανό»!
Λοιπόν, ας αφήσουμε ήσυχο τον Αθηναγόρα να αναπαύεται εις τας αιωνίους Μονάς όπου αυλίζεται η ψυχή του. Το έργο του θα το κρίνει ο Θεός και ουδείς άλλος.
Μ. Πρ. Γεώργιος Τσέτσης