Μ ή ν υ μ α
Π ρ ω τ ο χ ρ ο ν ι ά ς 2 0 1 6
Μητροπολίτου Γερμανίας και Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης
κ. Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο υ
* * *
Αγαπητοί μου Χριστιανοί Ορθόδοξοι τής Γερμανίας!
Πρωτοχρονιά σήμερα και γιορτή τού Μ. Βασιλείου. Ευλογημένο νά ᾽ναι το νέο έτος για εκείνους που χαίρονται σήμερα την ονομαστική τους γιορτή, για όλους τους πιστούς τής Ι. Μητροπόλεώς μας και για τον κόσμο ολόκληρο!
Οι μεγάλες γιορτές τού εκκλησιαστικού έτους, όπως γνωρίζουμε, συνδέονται με ένα πλήθος λαϊκών εθίμων. Ένα από αυτά είναι τα παραδοσιακά κάλαντα, τα οποία ψάλλονται συνήθως την παραμονή των μεγάλων εορτών, από σπίτι σε σπίτι, και θεωρούνται ως ιδιαίτερη ευλογία. Στην περίοδο τού Δωδεκαημέρου κάλαντα ψάλλονται την παραμονή των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανείων. Τα πρόσωπα που ψάλλουν είναι συνήθως παιδιά. Τα κάλαντα μιλούν κυρίως για το κορυφαίο γεγονός τής επόμενης μέρας και κλείνουν πάντοτε με ευχές προς τους νοικοκύρηδες τού σπιτιού, οι οποίοι ανταμείβουν τους καλαντιστές με γλυκίσματα, φρούτα της εποχής και ένα φιλοδώρημα. Σπανίως, όταν οι καλαντιστές βρουν κλειστή την πόρτα τού σπιτιού, λόγω απροθυμίας των νοικοκυραίων, ή όταν το φιλοδώρημα είναι υπερβολικά μικρό, ολοκληρώνουν τα κάλαντα με σκωπτικά δίστιχα, παίρνοντας πίσω, κατά κάποιο τρόπο, την ευλογία που ήρθαν ν᾽ αναγγείλουν.
Αν και για ευνόητους λόγους η τήρηση τού εθίμου των καλάντων είναι δύσκολη στη Γερμανία, με χαρά πληροφορούμαι ότι υπάρχουν ενορίες τής Μητροπόλεώς μας, όπου καταβάλλεται προσπάθεια να συνεχιστεί η όμορφη αυτή παράδοση. Και είναι όμορφη αυτή η παράδοση, επειδή συνδέεται με την επικοινωνία των ανθρώπων μέσα σ᾽ ένα κλίμα γιορτής, χαράς και, κυρίως, προσφοράς.
Παρ᾽ όλα αυτά, αν ρίξουμε μια ματιά γύρω ή μακριά μας, θα δούμε ότι πολλοί είναι εκείνοι οι συνάνθρωποί μας που θέλουν, αλλά δεν μπορούν να γιορτάσουν. Η φτώχεια, η δυστυχία, η προσφυγιά και όλες οι άλλες εκδοχές τής αποτυχίας τού ανθρώπινου πολιτισμού μας αντικατέστησαν το χαμόγελο αυτών των ανθρώπων μ᾽ ένα δάκρυ. Θα συμφωνήσετε σίγουρα μαζί μου ότι, όσο υποφέρει έστω και ένας άνθρωπος δίπλα μας, εμείς δεν μπορούμε να ευτυχούμε. Η πείνα των εμπερίστατων αδελφών μας - πείνα κυριολεκτική και μεταφορική: για ένα ζεστό κατάλυμα, για ένα πιάτο φαγητό, για ένα ζευγάρι υποδήματα ή για μια αγκαλιά συμπαράστασης - δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους ή ασυγκίνητους.
Βεβαίως, πολλές φορές αισθανόμαστε εμείς οι ίδιοι πολύ μικροί ή αδύναμοι για να βοηθήσουμε. Χάνουμε την ελπίδα μας, όταν σκεφτόμαστε πόσο δυσανάλογες είναι οι δυνάμεις μας σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων που υποφέρουν. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν μπορούμε ν᾽ αλλάξουμε τον κόσμο όλο. Μπορούμε, όμως, εξάπαντος να συμβάλουμε για να αλλάξει κάτι, όσο ασήμαντο κι αν μας φαίνεται αυτό, στο περιβάλλον που ζούμε. Η αγάπη, που μας δίδαξε ο Χριστός, ποτέ δεν απελπίζεται! Αντιθέτως, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει και γίνεται μάλιστα εφευρετική, κάθε φορά που καλείται να φανερωθεί ως αλληλεγγύη και συμπαράσταση στους αδελφούς τού Χριστού τους ελάχιστους, εκείνους που στερούνται τ᾽ αναγκαία ή και τα πάντα, αλλά και ως συγχώρεση και στους ίδιους τους εχθρούς μας!
Κι αν ακόμα, λοιπόν, δεν μπορούμε ν᾽ απολαύσουμε φέτος τα κάλαντα στην πόρτα τού σπιτιού μας, σας καλώ να δούμε τους αναγκεμένους ανθρώπους ως καλαντιστές και ν᾽ ακούσουμε τον θρήνο τους ως κάλαντα. Είναι σημαντικό να βρουν τις πόρτες των σπιτιών μας ανοιχτές κι εμάς έτοιμους και πρόθυμους να μοιραστούμε τον πόνο τους και να καταλαγιάσουμε την πείνα και τη δίψα τους. Μας το βεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός μας, πως ό,τι κι αν κάνουμε με αγάπη, όσο ταπεινό κι αν είναι, είναι σαν να το προσφέρουμε σ᾽ Αυτόν τον ίδιο.
Η πατρική ευχή μου για όλους μας είναι, μέσα στο 2016 να βλέπουμε όλο και περισσότερο τον Κύριο και Θεό μας στα πρόσωπα των αδελφών μας, ιδίως αυτών που δοκιμάζονται, και να γινόμαστε έτσι η παρηγοριά, η στήριξη και η χαρά τους!
Βόννη, 1 Ιανουαρίου 2016
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ο Γερμανίας Αυγουστίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου