ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΩΣ ΞΕΙΝΟΥ "Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ"

Το θαυμάσιο φωτογραφικό λεύκωμα "Ο Πατριάρχης στην Ίμβρο", της Βάσως Ξεινού, εκδόθηκε από τον Σύλλογο Ιμβρίων στην Αθήνα τον Αύγουστο 2016.
Σκοπός της έκδοσης αυτής ήταν η απόδοση τιμής προς την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο τον Ίμβριο με την ευκαιρία συμπλήρωσης είκοσι πέντε χρόνων της ευλογημένης πατριαρχίας Του. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Ίμβρο στις 17 Αυγούστου 2016, παρουσία του Πατριάρχη και στο πλαίσιο των τριήμερων εορταστικών εκδηλώσεων που οργανώθηκαν από τα Ιμβριακά Σωματεία και τον ΣΥΡΚΙ. 

Το βιβλίο προλογίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.

Περιέχει το εισαγωγικό κείμενο της Βάσως Ξεινού: Νόστος Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου του Ιμβρίου, την ομιλία του Πατριάρχη όταν επισκέφθηκε την γενέτειρά του για πρώτη φορά ως Πατριάρχης (3 Ιουνίου 1992) και αποσπάσματα από ομιλίες του Πατριάρχη για την Ίμβρο κατά τις επισκέψεις Του στο νησί. 

Με τις φωτογραφίες της η Βάσω Ξεινού προσπάθησε να δείξει την μεγάλη και αδιαπραγμάτευτη αγάπη του Πατριάρχη για τον γενέθλιο τόπο.Στιγμές από τις επισκέψεις Του στο χωριό Του τους Αγίους Θεοδώρους καθώς και στα άλλα χωριά, συναντήσεις με φίλους και συμπατριώτες, παιδιά και νέους, πεζοπορίες σε βουνά και ακρογιάλια, λειτουργίες σε έρημα εξωκλήσια και ενοριακούς ναούς, τρισάγια για όσους αναπαύονται στα κοιμητήρια. 

Με την παρουσία Του και την δηλωμένη λατρεία Του για τον γενέθλιο τόπο, ο Πατριάρχης αποτελεί έμπνευση και στήριγμα για κάθε Ίμβριο. Για τούτο και η αφιέρωση του βιβλίου: Αντιχάρισμα στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο τον Ίμβριο. Για την ελπίδα και την πίστη που χάρισε με την μεγάλη αγάπη Του για την Ίμβρο.

Η ομιλία του Χριστόφορου Σωφρονίου, κατά την παρουσίαση του Λευκώματος στην Ίμβρο: 

Αφού ανέλαβα την υποχρέωση –και ευχαριστώ για τη τιμή- να σας παρουσιάσω το φωτογραφικό λεύκωμα της Βάσως Ξεινού, θα σχολιάσω το περιεχόμενό του αρχίζοντας από τον τίτλο. "Ο Πατριάρχης στην Ιμβρο"... Θα σας προτείνω έναν άλλο, διακινδυνεύοντας να σας εκπλήξω με την απρόσμενη πρότασή μου. Η έμπνευση για την δημιουργία αυτού του έργου από τη Βάσω, το περιεχόμενο του και ό,τι εικονίζει στις φωτογραφίες του, μαζί και τα συναισθήματα που προκαλεί το φυλλογύρισμά του καθώς και το κίνητρο για την έκδοσή του από το Σύλλογο Ιμβρίων της Αθήνας, υποβάλλουν ένα μοναδικό τίτλο: ΑΓΑΠΗ. Αγάπη θα πρέπει να τιτλοφορείται αυτό το λεύκωμα, γιατί μόνο η λακωνική περιεκτικότητα αυτής της λέξης μπορεί να νοηματοδοτήσει το όλο εγχείρημα. Δεν είναι η μανική αγάπη του Παναγιωτάτου για την Ίμβρο το κύριο θέμα του; Η απροσμέτρητη αγάπη Του για τους ταπεινούς Ιμβρίους, για την άδολη ματιά της Ιμβριώτισσας γιαγιάς που είναι ο κόσμος όλος, για την παραδείσια φύση του νησιού μας. Πώς να περιγραφεί η αγάπη Του για τις ιμβριακές παραδόσεις τα κατακοσμημένα ήθη των ανθρώπων; Πόση αγάπη δονεί την ψυχή Του μπροστά στη Παναγιά του τέμπλου του Αγ. Γεωργίου; και πόση κρύβει το δάκρυ Του μπροστά στον Εσταυρωμένο τη Μ. Παρασκευή του 2013; Με πόση αγάπη είναι πλουτισμένη η χαρά στα θρανία του νέου ρωμέικου σχολείου και η ευλογία που μεταδίνεται στους μαθητές του; Κι εμείς όλοι εδώ, δεν είναι η αγάπη μας για το Παναγιώτατο που μας σύναξε; Και της Βάσως, δεν είναι η θυγατρική αγάπη για Κείνον που την κίνησε σ’ αυτό το άρτιο και ζηλευτό τεχνούργημα; Γι’αυτό επιμένω, του έργου τούτου του πρέπει, έστω και νοητώς, ο θεοτερπής τίτλος, "αγάπη". 

Τα κείμενα του λευκώματος, ερανισμένα από τις κατά καιρούς ομιλίες του Παναγιωτάτου και τις αναφορές Του στην Ίμβρο και τους Ιμβρίους, καλέσματα είναι και κελεύσματα προς όλους μας, για φιλόθεη, φιλόπατρι φιλόκαλη και φιλάνθρωπη βιοτή, κατά το παράδειγμά Του και την ευσχήμονα πολιτεία και Πατριαρχία Του. Κατά τα ενάρετα ήθη του τόπου μας, που ανάγκη και υποχρέωση, ζωντανά να διατηρήσουμε και να περισώσουμε, και να εμπνεύσουμε στις επόμενες γενιές. 

Η ψυχή του λευκώματος φυσικά είναι οι πανέμορφες φωτογραφίες που με τόσο καημό και μεράκι αποθησαύρισε η Βάσω επί τόσα χρόνια. Τι είναι μια φωτογραφία; Ένα κέντρισμα της μνήμης είναι κι ένα ερέθισμα για μια έλλαμψη του νού για να ζωντανέψει ένα όνειρο. Ένα όνειρο μπορεί να χωρέσει γεγονότα και συναισθήματα χαροποιά και θλιβερά, μνήμες και λησμοσύνες, χωρισμούς και συναπαντήματα, πάθη και αρετές, συγκλίσεις και αντιπαραθέσεις, εικόνες και ευωδιές, μελωδίες, ρυθμούς και ντοπιολαλιές. Οι φυσιολόγοι μας μαθαίνουν ότι η βιολογική λειτουργία του ονείρου στον εγκέφαλο διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα. Τόσο χρειάζεται μια ματιά μας στο λεύκωμα για να ανοίξει στη συνείδησή μας το εύρος του χώρου και το βάθος του χρόνου, και να βιώσουμε σαν σε όνειρο εκφάνσεις του βίου σαν τις παραπάνω, όσες τουλάχιστον σχετίζονται με την λατρευτή γενέτειρα και το σεπτό πρόσωπο του Πατριάρχου. Σαν σε όνειρο τις αναμνήσεις και τις νοσταλγίες αλλά και τις ελπίδες και τις αισιόδοξες στοχεύσεις. Σαν από ευφρόσυνο όνειρο, τα ανοιχτά μας σχολειά, τα ασβεστωμένα λειτουργημένα ξωκκλήσια, τα λουλουδιασμένα κοιμητήρια, τα αναμμένα καντήλια, τις βουερές ζωντανεμένες αυλές, τα σκληρίσματα των παιδιών στις αλάνες. 

Η προηγούμενη γενιά των Ιμβρίων, γενιά της προσφυγιάς αγωνίστηκε να ξαναριζώσει και να επιβιώσει. Η δική μας γενιά- η γενιά της Βάσως Ξεινού- στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης, ομογενοποιού διασποράς, να αναγνωρίσει, να αναδείξει και να περιχαρακώσει την ιμβριακή ταυτότητα. Ο τόμος στα χέρια σας είναι ένας αξιόπιστος απολογητής της ιμβριακής ιδιοπροσωπίας και έγκυρος διακομιστής της προς τους επιγόνους αλλά και προς τον κόσμο. 

Παναγιώτατε, περίσσεψε ο πόνος από την αδικία, την ξενιτειά και το χωρισμό. Η γενιά μου όμως που φορτώθηκε το άλγος και το άγος του ξεριζωμού, οσμίζεται και την ευωδιά της ελπίδας. Ο ποιητής μόνο μπορεί να εκφράσει ό,τι άτεχνα εγώ θα ψέλλιζα. Τον παραφράζω- θα τον αναγνωρίσετε: 

Πάντα στο νού σου νάχεις την Ιμβρο. 

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου. 

Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. 

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει, 

Και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί, 

Πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, 

Μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ίμβρος. 

Σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Κι αν πτωχική την βρείς, η Ίμβρος δεν σε γέλασε. 

Αγρίδια, 17 Αυγούστου 2016

Η Βάσω Ξεινού γεννήθηκε το 1958 στο Σχοινούδι της Ίμβρου. 

Εξαιτίας της απαγόρευσης της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της Ίμβρου, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο της Αγίας Τριάδας στην Κωνσταντινούπολη. Το 1971 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. 

Σπούδασε Χημεία στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εργάσθηκε σαν Κλινική Χημικός στον ιδιωτικό τομέα, υπεύθυνη μικροβιολογικού ιατρείου. 

Με το Ιμβριακό Ζήτημα ασχολείται από το 1975, όταν μαθήτρια λυκείου, συμμετείχε στην ίδρυση της Επιτροπής Νεολαίας Ίμβρου. Από τότε και μέχρι σήμερα, βοηθά με όποιο τρόπο μπορεί το έργο του Συλλόγου Ιμβρίων είτε σαν απλό μέλος είτε σαν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του. 

Είναι μέλος της Εταιρίας Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου, καθώς και των Συλλόγων που δραστηριοποιούνται στην Ίμβρο. Με τη φωτογραφία ασχολείται ερασιτεχνικά. 

Στην Ίμβρο, από το 1981 μέχρι σήμερα, φωτογραφίζει τοπία, πρόσωπα και στιγμές. Με τις φωτογραφίες της σαν εργαλεία μνήμης και αφήγησης, ελπίζει να συμβάλει στη διάσωση ενός μικρού μέρους της ιστορίας της Ίμβρου.

Το ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ευχαριστεί θερμά την κα Βάσω Ξεινού για την ευγενική παραχώρηση του σχετικού υλικού.