Μια δοξαριά για τη Σχολή
Έκαναν οι τελευταίοι πελαργοί
Το ειθισμένο στριφογύρισμά τους
πάνω απ' τη βουνοκορφή και τη Σχολή
κι ύστερα πήραν το δρόμο τους μαζί
για το νοτιά και την ανατολή.
Ήτανε όμορφο τό δειλινό
κι' η Χάλκη δεν ξαφνιάστηκε
νιώθοντας να λαμπαδιάζει ο ήλιος
μισός στη θάλασσα του Μαρμαρά
κι' άλλος μισός στον ουρανό.
Κι' ύστερα μέσα στο σούρουπο
ένιωσε τη γη ν' αγγίζει η ελπίδα
με μηνυτές χαράς τον πελαργό
και δοξαριές βιολιού κελαδητές
για τ' όνειρο το αξημέρωτο.
Κι' ο ρασομένος ο περίβολος
πήρε να μοιάζει αναστημένος
με ορθωμένους τους μυσταγωγούς
ν' ακούσουν σαν μελωδικό εισοδικό
ορχηστρωμένο του Θεού το έλεος.
Στην ίδια λάμψη κι' η Μονή
μέσα στην ξαστεριά της νύχτας
με αναμμένο το ακοίμητο καντήλι
είδε να ζωντανεύει η ελπίδα
στου Πατριάρχου τη μορφή.
+Ο Πέργης Ευάγγελος
Χάλκη, 20 Σεπτεμβρίου 2010
Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως, 23.9.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου