ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: "ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΩΡΑ Η ΧΑΛΚΗ"

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Ενημερωτική συζήτηση - ανασκόπηση της μέχρι σήμερα πορείας των θρησκευτικών ελευθεριών και ανθρώπινων δικαιωμάτων σχετικά με τη ζωή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ομογένειας είχαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα Thomas Hammarberg ο οποίος επισκέφθηκε το Φανάρι μαζί με δύο συνεργάτες του.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στα διάφορα θετικά βήματα που σημειώνονται από πλευράς της Τουρκικής Κυβέρνησης απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στα Ιδρύματα των Κοινοτήτων της Ρωμηοσύνης. Τον Επίτροπο χαρακτηρίζει ζωηρό ενδιαφέρον για τα θέματα αυτά και θα επανέλθει στα μέσα Νοεμβρίου για να συναντηθεί και να συζητήσει επ΄αυτών με τις αρμόδιες Τουρκικές Αρχές.

Μετά το τέλος της συνάντησης ο Επίτροπος Hammarberg δήλωσε τα εξής:

«Αυτή ήταν η τρίτη συνάντησή μας. Είχαμε συναντηθεί στο Στρασβούργο στο πλαίσιο της ιδιαίτερα επιτυχημένης επισκέψεώς του εκεί πριν δύο χρόνια. Ακόμα παρακολουθούμε την κατάσταση με την αναγνώριση των θρησκευτικών δικαιωμάτων της Ελληνικής Κοινότητας και την αναγνώριση του οικουμενικού χαρακτήρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διαπιστώνουμε ότι έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος. Η χορήγηση από την Κυβέρνηση (σ.σ. εννοεί της Τουρκίας), υπηκοότητας σε 12 Ιεράρχες ήταν ένα καλό βήμα, αλλά θα πρέπει να γίνουν περισσότερα στην κατεύθυνση να εξασφαλίσει πλήρη θρησκευτική ελευθερία για την Ορθόδοξη Εκκλησία στη χώρα. Ελπίζουμε ότι το επόμενο βήμα θα είναι η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, έτσι ώστε να ξεκινήσει εκεί και πάλι η εκπαίδευση. Πέρασαν 39 χρόνια από τότε που η Σχολή έκλεισε και είναι πράγματι τώρα η ώρα που θα πρέπει να επαναλειτουργήσει. Αυτή θα πρέπει να επαναλειτουργήσει και αυτό θα είναι προς όφελος της Τουρκίας και της φήμης της στις άλλες χώρες.
Είμαι αισιόδοξος και νομίζω ότι οι Αρχές στην Άγκυρα αναγνωρίζουν ότι αυτό είναι προς όφελος του τουρκικού έθνους ότι θα υπογραμμισθεί ότι οι θρησκευτικές ελευθερίες είναι πλήρως σεβαστές στην Τουρκία σήμερα».

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!"

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Στους «γνωστούς αγνώστους» απέδωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τη βεβήλωση στο Νεκροταφείο της πρωτεύουσας της Ίμβρου, στην Παναγία. Απευθυνόμενος ο Πατριάρχης σε πολυπληθές ποίμνιο - παρουσία και του Προξένου της Ελλάδος Νικολάου Σαπουντζή - μεταξύ των οποίων, εκτός των Ομογενών, προσκυνητές από την Ελλάδα, την Ιταλία και άλλες χώρες που κατέκλυσε σήμερα το πρωΐ τον ιστορικό Ναό του Αγίου Δημητρίου στην Ξηροκρήνη του Βοσπόρου, όπου χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία, αναφέρθηκε στο θλιβερό αυτό γεγονός και στην αρνητική σημασία του στη ζωή της Ομογένειας λέγοντας τα εξής:

«Είναι ένας διαρκής αγών η επιβίωσίς μας εδώ, ο αγών της επιβιώσεως και της συνεχίσεως των παραδόσεών μας. Με πολλές δυσκολίες και με πολλά προβλήματα, μόλις τώρα άρχισε να υποφώσκει εις το βάθος του ορίζοντος ένα ελπιδοφόρον φως επιλύσεως των προβλημάτων μας το ένα μετά το άλλο. Όμως έρχονται πάλι δυσάρεστα πράγματα, όπως είχαμε εχθές την πληροφορίαν ότι έγινε εισβολή και επιδρομή σε ένα Κοιμητήριόν μας εις την Ίμβρον, εις την πρωτεύουσαν της νήσου και εβεβηλώθησαν πάρα πολλοί τάφοι, έσπασαν τους Σταυρούς «οι γνωστοί άγνωστοι» και επελήφθησαν οι Αρχές της υποθέσεως με την ελπίδα ότι θα συλληφθούν και θα τιμωρηθούν δεόντως οι υπεύθυνοι. Θέλω να πω ότι ο αγώνας συνεχίζεται, δεν τελειώνει. Εκεί που πάμε να αναπνεύσουμε έρχονται αυτά τα δυσάρεστα και ο αγώνας μας είναι διαρκής και αμείωτος. Αλλά πάντοτε, με τη Χάρη του Θεού, και με το αγωνιστικόν φρόνημα το οποίον διακρίνει την εδώ Ομογένειαν ελπίζουμε ότι σύντομα θα φθάσουμε εις το ποθούμενον αποτέλεσμα, με τη ευρωπαϊκήν προοπτικήν της Τουρκίας και με τους αγώνες και τις προσπάθειες των αρμοδίων παραγόντων και Αρχών, ελπίζουμε ότι όλα θα βελτιωθούν».

Στη συνέχεια ο Πατριάρχης δεν παρέλειψε να προσθέσει ότι «όχι μόνον τους ζωντανούς ενοχλούν αλλά και τους νεκρούς μας».

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ

Oλοκληρώθηκε χθες η τετραήμερη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας με την ευκαιρία της ανακηρύξεως του έτους 2010 ως «Έτους εορτασμού του Ορθοδόξου Συμβόλου της Πίστεως και της επετείου της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας Ρουμανίας», στο πλαίσιο της συμπληρώσεως 1685 ετών από την Α’ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο (325), 125 ετών από την επίσημη ανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας (1885) και 85 ετών από την ανύψωσή της σε Πατριαρχείο (1925).
Με την επίσκεψη αυτή επαναβεβαιώθηκαν οι αδελφικοί δεσμοί μεταξύ της Μητέρας της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ρουμανίας.

Προχθές Πέμπτη, 28 Οκτωβρίου, το πρωί, πραγματοποιήθηκε ειδική συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας στη Μεγάλη Αίθουσα «Πατριάρχης Θεόκτιστος» του Πατριαρχικού Μεγάρου.
Πρώτος μίλησε ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ και ακολούθησε η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου.

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Βουκουρεστίου, Μητροπολίτα Μουντενίας και Δοβρογέας, Πατριάρχα Ρουμανίας και Τοποτηρητά του Θρόνου Καισαρείας της Καππαδοκίας κύριε Δανιήλ,
Ιερώτατοι Μητροπολίται και Αρχιεπίσκοποι,
Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι,

Ο Χριστός εν τω μέσω ημών!

Χαρά πολλή και συγκίνησις βαθυτάτη πληροί την καρδίαν ημών ευρισκομένων εν μέσω της αξιοθέου χορείας των ποιμένων του ευσεβούς Ρουμανικού λαού, εν μέσω αδελφών αγαπητών, επιποθήτων και περισπουδάστων. Την χαράν δε και συγκίνησιν ταύτην μετά Θεόν χρεωστούμεν εις τον πολυφίλητον αδελφόν ημών, τον Μακαριώτατον Πατριάρχην κύριον Δανιήλ, ο οποίος ευγενώς προσεκάλεσε την ημετέραν Μετριότητα ίνα προσέλθωμεν και από κοινού εορτάσωμεν τρεις σπουδαίας ιεράς επετείους: α) Την συμπλήρωσιν 1685 ετών από της συγκλήσεως της Αγίας Α Οἰκουμενικής Συνόδου εν Νικαία της Βιθυνίας, β) 125 ετών από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ρουμανίας και γ) 85 ετών από της ανυψώσεως αυτής εις Πατριαρχείον, εις τα πλαίσια της υπό της ιδίας Αγιωτάτης Εκκλησίας προκηρύξεως του έτους 2010 ως «Έτους του Ορθοδόξου Συμβόλου Πίστεως και της Ρουμανικής Αυτοκεφαλίας». Ευχαριστούμεν τω Μακαριωτάτω αδελφώ Πατριάρχη κυρίω Δανιήλ από κέντρου ψυχής. Ήδη ηκούσαμεν μετά πολλής προσοχής την εναρκτήριον ομιλίαν του και εκρατήσαμεν υπό σημείωσιν τας βασικάς συνιστώσας της εισηγήσεώς του. Άλλωστε είναι γνωστή προ πολλού όχι μόνον η στωμυλία του αγίου αδελφού, αλλά και η λιπαρά αυτού θεολογική κατάρτισις και η περί την Δογματικήν λαμπρά συγκρότησις.

Α

Η εν Νικαία της Βιθυνίας αγία Α' Οικουμενική Σύνοδος, συνεκλήθη, ως γνωστόν, δια να αντιμετωπίση την φρικαλέαν αίρεσιν και βλασφημίαν του Αρειανισμού. Η περιοχή της Βλαχίας είχε και αυτή προσβληθή υπό της αρειανικής λύμης, δύο δε επίσκοποι της Βλαχίας, ο Ουρσάκιος και ο Ουάλλης είχον προσχωρήσει εις την αίρεσιν και είχον καταστή λύκοι βαρείς αντί ποιμένων. Αλλ’ υπήρχον ευτυχώς ενταύθα, όπως και εις όλην την Εκκλησίαν, και καλοί ποιμένες, αγρυπνούντες υπέρ των λογικών προβάτων της ποίμνης του Χριστού και εχόμενοι στερρώς της Ορθοδόξου πίστεως. Μεταξύ τούτων ήτο και ο εκ Δακίας Επίσκοπος Θεόφιλος, ο οποίος είναι εις εκ των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου, συνυπογράψας τας αποφάσεις αυτής. Επομένως η Ρουμανική Εκκλησία έχει προσθέτους λόγους δια να μιμνήσκεται πανηγυρικώς την αγομένην επέτειον. Οι 318 Πατέρες δεν ήσαν απλώς Επίσκοποι η ιερωμένοι. Ήσαν όντως Θεοφόροι, είχον τον Χριστόν ενοικούντα εις την καρδίαν των και το Πνεύμα το Άγιον επλήρου την ύπαρξίν των. Είχον υπερβή το στάδιον της καθάρσεως, είχον καθυποτάξει τα ψεκτά πάθη και είχον δεχθή τον θείον φωτισμόν, ο οποίος τους έδιδε την δυνατότητα διακρίσεως της αληθείας από το ψεύδος, του φωτός από το σκότος, του θείου θελήματος από το θέλημα του πονηρού. Εκοσμούντο πλουσίως από τον καρπόν του Πνεύματος «εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία» (Εφεσ. 5: 9). Ήσαν ήδη θεόπται! Εις τούτο ακριβώς διέφερον από τον Άρειον και όλους τους αιρετικούς, οι οποίοι προσεπάθουν να θεολογήσουν χωρίς τας προϋποθέσεις του προσωπικού αγιασμού και ούτως εθαλασσομάχουν εις το έρεβος της πλάνης, βαττολογούντες περί των Θείων και μη θεολογούντες. Όταν ο Μέγας Αθανάσιος ωμίλει, εξέφερε λόγον Θεού, ο οποίος ενοικούσεν εν τη καρδία του. Δια τούτο και το «Ομοούσιος» δεν ήτο εφεύρημα ιδικόν του, αλλά πληροφορία ασφαλής του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο Άγιος Σπυρίδων εθαυματούργει δια της κεράμου, ο ίδιος ο Τριαδικός Θεός ενήργει. Όταν ο Άγιος Νικόλαος εξίστατο κατά της βλασφημίας και σκληρύνσεως του Αρείου μαχητικώς, ο ίδιος ο Θεός εχειρίζετο το φραγγέλιον της απαθούς οργής του Επισκόπου Του. Εις τα πρόσωπα, λοιπόν, των συγκροτησάντων την αγιωτάτην εκείνην Σύνοδον Πατέρων, έχομεν το διαχρονικόν υπόδειγμα της ασφαλούς Θεολογίας και το τίμιον αρχέτυπον του γνησίου Πατρός και Διδασκάλου.

Η αγία Α' Οικουμενική Σύνοδος κατήρτισεν, αγαπητοί αδελφοί, το πρώτον Σύμβολον Πίστεως, το οποίον συνεπλήρωσε μετά ταύτα δια των πέντε τελευταίων άρθρων η εν Κωνσταντινουπόλει αγία Β' Οικουμενική Σύνοδος του 381. Αμφότεραι αι άγιαι Σύνοδοι υπηρέτησαν την ιερωτέραν και υψηλοτέραν υπόθεσιν εις την ζωήν των Χριστιανών, η οποία δεν είναι άλλη από την ενότητα, την ομόνοιαν και την ειρήνην της Εκκλησίας. Δια της δογματικής των αποφάνσεως, η οποία συνοπτικώς αποκρυσταλλούται εις το ιερόν Σύμβολον, διεζωγράφησαν τα «εσκαμμένα» του ορθοδόξου πιστεύματος, πάσα υπέρβασις των οποίων θέτει τον τολμητίαν εκτός του σώματος της Εκκλησίας. Εις το Φανάριον, εις την παλαιάν αίθουσαν συνεδριών της καθ’ ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μεταξύ άλλων εικονογραφικών θεμάτων, ευρίσκεται γραμμένον καλλιτεχνικώς επί των τεσσάρων τοίχων το Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, υποδηλούν σαφέστατα ως πύρινος κύκλος τα ιερά ταύτα «εσκαμμένα», τα οποία ουδείς δύναται να αγνοήση ή να υπερβή. Ήρκεσε, πολύ αργότερον, η προσθήκη εις το Σύμβολον μιας και μόνης λέξεως, του γνωστού Filioque, δια να δημιουργηθούν νέαι κακοδοξίαι και σχίσματα και αιρέσεις, αι οποίαι κρατούν μέχρι σήμερον τον Δυτικόν Χριστιανισμόν μακράν της Ορθοδόξου Ανατολής. Ως ευφυώς παρετήρησε σύγχρονος Θεολόγος, το Σύμβολον είναι μία πνευματική σημαία, και αι σημαίαι έχουν ως αποστολήν να ενώνουν ομόδοξα σύνολα ανθρώπων κάτω από κοινά ιδεώδη. Ευρισκόμεθα, λοιπόν, οι ευσεβώς εις Χριστόν πιστεύοντες υπό την σημαίαν του ιερού Συμβόλου Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως, το οποίον διασαλπίζει ποίος είναι ο ζων Θεός, ποία η περί ημάς οικονομία του, ποία η αληθής Εκκλησία και ποία η ελπίς των πιστευόντων. Εις παλαιοτέρας εποχάς τα εκδιδόμενα υπό τινων Επαρχιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου Πιστοποιητικά Βαπτίσεως, έφερον τετυπωμένον κυκλοτερώς ολόκληρον το Σύμβολον, ως πρόχειρον υπόμνησιν της σωζούσης θείας αληθείας εις τον βαπτισθέντα. Τούτο το ακριβές και σωτήριον πίστευμα καλούμεθα και εις τας παρούσας ημέρας αφ’ ενός μεν να διακρατήσωμεν αδιαλώβητον και ανόθευτον ως γράμμα, αφ’ ετέρου δε να βιώσωμεν εν τη καθημερινή πράξει επόμενοι τοις Θεοφόροις Πατράσι και πάσι τοις ανά τους αιώνας Αγίοις.

Β

Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως επί αιώνας ολοκλήρους περιέθαλπε φιλοστόργως εις τους μητρικούς κόλπους της τους πιστούς των Παραδουναβίων Χωρών, ως τέκνα αυτής εν Κυρίω γνήσια και λίαν ηγαπημένα, σεβομένη πάντοτε την εθνικήν αυτών αυτοτέλειαν. Και αυτά επίσης επέδειξαν προς αυτήν ανάλογον αγάπην και σεβασμόν, πολλάκις βαστάσαντα μέρος του σταυρού της. Εις καιρούς δυσχειμέρους ουδέποτε ώκνησε το Οικουμενικόν Πατριαρχείον να σπεύση εις βοήθειαν και συμπαράστασιν των Ρουμάνων, ιδίως όταν στοιχεία ξένα προς την Ορθοδοξίαν ενέσκηπτον σπείροντα ζιζάνια πλάνης και ετεροδιδασκαλίας και αναστατούντα τας τοπικάς Εκκλησίας. Τα ονόματα των εν Αγίοις προκατόχων ημών Οικουμενικών Πατριαρχών Νήφωνος του Β' , Κυρίλλου Ιερομάρτυρος του Λουκάρεως, Αθανασίου Γ' του Πατελλάρου, ως και του αοιδίμου Ιερεμίου Β' του Τρανού, έχουν αρρήκτως συνδεθή με την εκκλησιαστικήν ιστορίαν της Ρουμανίας, μάλιστα δε με την στερέωσιν ενταύθα της Ορθοδοξίας εις ώρας εξάρσεως της ουνιτικής προπαγάνδας των Ιησουϊτών. Την προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα των Παραδουναβίων Χωρών ιδιαιτέραν αγάπην και στοργήν του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπογραμμίζει πάντοτε η δωρεά κατά τον 17ον αιώνα του ιερού σκηνώματος της Οσίας Παρασκευής της εξ Επιβατών της Θράκης εις τον Ηγεμόνα Βασίλε Λούπου της Μολδαβίας, το οποίον αγιάζει μέχρι σήμερον το Ιάσιον. Τω 1885, επί Μητροπολίτου Ουγγροβλαχίας Καλλινίκου, ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Δ' καὶ η περί αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδος, οικονομούντες τα εκκλησιαστικά πράγματα της Ρουμανίας επί τα βελτίω, και προς διασφάλισιν του Ορθοδόξου πνεύματος από πάσης πολιτειοκρατικής εννοίας και επηρείας, μετά και την παλαιότερον εξενεχθείσαν «Διαγνώμην» του αοιδίμου προκατόχου ημών Σωφρονίου του Γ' , ανεκήρυξαν την Εκκλησίαν της Ρουμανίας Αυτοκέφαλον, εκδόντες ανάλογον Πατριαρχικόν και Συνοδικόν Τόμον, του Μητροπολίτου Ουγγροβλαχίας ανυψουμένου εις Πριμάτον αυτής. Ούτως η πολυφίλητος θυγάτηρ ανεδείχθη πλέον σεβασμία αδελφή, της ίσης απολαύουσα τιμής προς τας λοιπάς Αγιωτάτας Αυτοκεφάλους Εκκλησίας. Τούτο δεν απέκοψεν ασφαλώς ποτέ τον ομφάλιον λώρον της αγάπης και ουδόλως εμείωσε το εν Χριστώ πνευματικόν και κανονικόν ενδιαφέρον της Κωνσταντινουπόλεως προς την χειραφετηθείσαν Εκκλησίαν. Είμεθα πάντοτε σύσσωμοι και σύναιμοι εν Χριστώ, της αυτής ευσεβούς παραδόσεως και ιεράς κληρονομίας συγκληρονόμοι, «την αυτήν αγάπην έχοντες, σύμψυχοι, το εν φρονούντες» (Φιλιπ. 2: 2). Όταν δε επέστη ο καιρός και την Πατριαρχικήν αξίαν προφρόνως παρεχώρησεν η ποτνία Μήτηρ Εκκλησία προς την Εκκλησίαν της Ρουμανίας, συνευδοκουσών και των λοιπών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, εν έτει σωτηρίω 1925, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Βασιλείου του Γ' , του Μητροπολίτου Μύρωνος ανυψωθέντος εις πρώτον Πατριάρχην Ρουμανίας. Συμπληρουμένων ούτως εφέτος 125 ετών από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ρουμανίας και 85 ετών από της ανυψώσεως αυτής εις Πατριαρχείον, αξιοχρέως τιμώμεν αμφοτέρας τας ευτυχείς επετείους, εν δοξολογία πολλή του ονόματος του Θεού. Ευλαβώς αναπολούμεν τας σεπτάς μορφάς των υπουργησάντων εις την μεγάλην χαράν του πιστού Ρουμανικού λαού αοιδίμων Οικουμενικών Πατριαρχών Ιωακείμ του Δ' καὶ Βασιλείου του Γ' , αι μακάριαι ψυχαί των οποίων αναμφιβόλως, ως και αι ψυχαί των αοιδίμων Πατριαρχών Ρουμανίας Μύρωνος, Νικοδήμου, Ιουστινιανού, Ιουστίνου και Θεοκτίστου, συγχαίρουν σήμερον μετά πάντων ημών.

Μακαριώτατε,

Ατενίζοντες εις το μέλλον ευχόμεθα από κέντρου ψυχής και καρδίας κατά πάντα ασφαλή τον πλουν της Ιεράς της Ρουμανίας Νηός, επί των δεδομένων του χάρτου του Ευαγγελίου, του ιερού της Πίστεως ημών Συμβόλου, των Θείων και Ιερών Κανόνων, της προς πάσαν Εκκλησίαν Χριστιανών Ορθοδόξων φιλαδέλφου γνώμης και αγαστής μετ’ αυτής συνεργασίας και της προς άπασαν την ανθρωπότητα οφειλομένης αγάπης και ειρηνικής διαθέσεως. Ως Οικουμενικόν Πατριαρχείον προσδοκώμεν συνέχισιν εις το διηνεκές των αρίστων διεκκλησιαστικών σχέσεων, τας οποίας ωκοδόμησαν οι αοίδιμοι πατέρες και προκάτοχοι ημών, φιλοδοξούντες «περισσεύειν μάλλον» (Α Θεσ. 4: 10). Αι ημέραι που έρχονται εις τον παγκόσμιον ορίζοντα, ανθρωπίνως ομιλούντες, δεν προμηνύουν ευδίαν. Ποικίλαι κρίσεις σοβούν απ’ άκρου εις άκρον του κόσμου. Η χριστιανική ημών μαρτυρία προς τον άνθρωπον σήμερον, είπερ ποτέ και άλλοτε, πρέπει να είναι εκκλησιοκεντρική, συμπαγής, ισχυρά, αυστηρώς ερειρισμένη επί την πέτραν της ορθοδόξου πνευματικής παραδόσεως και εμπειρίας, δια να είναι και πειστική. Τω συνδέσμω λοιπόν της αγάπης συνδεόμενοι πάντοτε, καλούμεθα να χωρήσωμεν εις τα πρόσω. Είμεθα βέβαιοι ότι την προσδοκίαν αυτήν συμμερίζεσθε εξ ίσου και υμείς άπαντες. Τας αγίας ευχάς του Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου, μετά της μνήμης του οποίου συνεδέθησαν οι εορτασμοί των ευτυχών επετείων επικαλούμενοι επί το πλήρωμα αμφοτέρων των Εκκλησιών ημών, δεόμεθα εκτενώς Κυρίου Παντοκράτορος: «Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε, και επίσκεψαι την άμπελον της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας, και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου»!

Την Πέμπτη το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε στον Εσπερινό του Ιερού Ναού της Πρεσβείας της Ελλάδας στο Βουκουρέστι. Εν συνεχεία συναντήθηκε με την ελληνική ομογένεια και τα παιδιά του Ελληνικού Σχολείου.
Το βράδυ ο Πατριάρχης παρεκάθισε σε δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του ο Έλληνας Πρέσβης στο Βουκουρέστι Γεώργιος Πουκαμισάς.

Επίσης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης την Τετάρτη το απόγευμα παρακολούθησε τον Εθνικό Διαγωνισμό Χορωδιακής Θρησκευτικής Μουσικής με τίτλο «Αινείτε τον Κύριο» στη Μεγάλη Αίθουσα «Πατριάρχης Θεόκτιστος» του Πατριαρχικού Μεγάρου.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Τετραήμερη επίσκεψη στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας πραγματοποιεί από την περασμένη Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας επισκέπτεται την Ρουμανία με αφορμή τους εορτασμούς της ανακηρύξεως του έτους 2010 ως «Έτους εορτασμού του Ορθοδόξου Συμβόλου της Πίστεως και της επετείου της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας Ρουμανίας», στα πλαίσια της συμπληρώσεως 1685 ετών από την Α’ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο (325), 125 ετών από την επίσημη ανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας (1885) και 85 ετών από την ανύψωσή της σε Πατριαρχείο (1925).
Στο αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου τον Οικουμενικό Πατριάρχη υποδέχθηκε ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ο οποίος και προσφώνησε τον κ. Βαρθολομαίο.

Ο χαιρετισμός του Οικουμενικού Πατριάρχου έχει ως εξής:

Μακαριώτατε και πεφιλημένε αδελφέ,
Ιερώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,
Τίμιοι εκπρόσωποι των αρχών της Πολιτείας της Ρουμανίας,
Ευλογημένοι και αγαπητοί Ορθόδοξοι Ρουμάνοι,
αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω προσφιλή,

Δόξα τω Αγίω Θεώ, ο Οποίος μας αξιώνει και πάλιν να υπαντήσωμεν αλλήλους!

Ευχαριστούμεν θερμώς δια τους ευγενείς και πλήρεις αγάπης λόγους της προσφωνήσεώς Σας, Μακαριώτατε. Γνωρίζομεν τα πληρούντα την καρδίαν Σας αγαθά αισθήματα έναντι τόσον του προσώπου ημών, όσον και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σας βεβαιούμεν ότι αντίστοιχα αισθήματα πλημμυρούν και την ημετέραν καρδίαν δια το πρόσωπον Υμών, δια την κατά Ρουμανίαν Αγιωτάτην Εκκλησίαν και δι' άπαντα τον ευσεβή Ρουμανικόν λαόν. Ήλθομεν, κατόπιν Υμετέρας ευγενούς προσκλήσεως, δια να συνεορτάσωμεν αφ' ενός μεν την συμπλήρωσιν 1685 ετών από της συγκλήσεως της εν Νικαία Αγίας Α' Οικουμενικής Συνόδου, αφ' ετέρου δε 125 ετών από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ρουμανίας.
Σας φέρομεν εκ Κωνσταντινουπόλεως τον ασπασμόν και τας ευλογίας της Μητρός Εκκλησίας, η οποία σεμνύνεται παρακολουθούσα την κατά Θεόν πρόοδον και αύξησιν της τέως θυγατρός και ήδη πολυφιλήτου αδελφής Εκκλησίας της Ρουμανίας. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον εγαλακτοτρόφησε στοργικώς και έθρεψεν επί αιώνας πάσας τας τοπικάς Εκκλησίας της Βαλκανικής, διατηρεί πάντοτε θερμόν το φίλτρον της προς αυτάς αγάπης, μάλιστα δε της προς την σεβασμίαν Εκκλησίαν Σας, της οποίας αι ιστορικαί ρίζαι αντλούν δαψιλέστερον από την σεβασμίαν παράδοσιν του Φαναρίου. Την αγάπην αυτήν μαρτυρεί το γεγονός ότι η σημερινή επίσκεψις ημών εις την Χώραν σας είναι η πολλοστή την οποίαν πραγματοποιούμεν με την ιδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου. Και επί των ημερών του αοιδίμου Πατριάρχου Θεοκτίστου και επί της Υμετέρας Πατριαρχείας, πεφιλημένε και περισπούδαστε άγιε αδελφέ κύριε Δανιήλ, επανειλημμένως ηξιώθημεν παρά Θεού να έλθωμεν ενταύθα, να συμπνευματισθώμεν, να βεβαιώσωμεν λειτουργικώς εν Ευχαριστία τον άρρηκτον εν Κυρίω δεσμόν και το ομόψυχον και ομόγνωμον και ομόφoρον των δύο Εκκλησιών, των Προκαθημένων των και της Ιεραρχίας των.
Επικαλούμενοι επί πάντας τας ευχάς των Αγίων Πατέρων της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου και των Αγίων Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου και Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου, απευθύνομεν θερμότατον χαιρετισμόν από κέντρου ψυχής και καρδίας προς άπασαν την σεβασμίαν Ιεραρχίαν, τον ευαγή ιερόν Κλήρον, τους Μοναχούς και τας Μοναχάς, όλον το χριστεπώνυμον πλήρωμα του Πατριαρχείου Ρουμανίας και σύνολον τον Ρουμανικόν λαόν. Ιδιαιτέρως χαιρετίζομεν εν τιμή πολλή τας εντίμους Αρχάς του Κράτους, ευχόμενοι πλούσιον τον φωτισμόν του Χριστού εν τη διακυβερνήσει της Χώρας.
Ο Χριστός εν τω μέσω ημών! Το κραταιόν Αυτού έλεος είθε να σκέπη πάντοτε την Ρουμανίαν!

Ακολούθησε Δοξολογία επί τη αφίξει του Οικουμενικού Πατριάρχου στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό του Βουκουρεστίου.
Αντηλλάγησαν προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις και η δοξολογία επισφραγίστηκε με τον εν Χριστώ ασπασμό των δύο Προκαθημένων.

Στη συνέχεια οι δύο Προκαθήμενοι εγκαινίασαν το Κέντρο Πολιτιστικής Κληρονομιάς «Ο Άγιος Μάρτυς Κωνσταντίνος Brâncoveanu», την επιμέλεια του οποίου είχε ο Επίσκοπος Καμπινεάουλ Κυπριανός.
Στα εγκαίνια παρέστησαν μέλη της Ιεράς Συνόδου του Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Γαλλίας Εμμανουήλ, οι οποίοι συνοδεύουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη σ' αυτό το ταξίδι.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά το πέρας του αγιασμού, μεταξύ άλλων είπε:
«Είμαστε μάρτυρες της ανακαίνισης αυτού του κτιρίου που στεγάζει το κέντρο, το οποίο είναι για όλους εκείνους που επιθυμούν να ασχοληθούν με την συντήρηση των έργων της εκκλησιαστικής τέχνης. Έχουμε ιερό καθήκον να διατηρήσουμε εκείνα που μας εμπιστεύθηκαν οι πρόγονοί μας. Συγχαίρω όλους εκείνους που συνέβαλαν στην ανακαίνιση του εν λόγω κτιρίου, τον Δήμαρχο Neculai Onţanu για την οικονομική ενίσχυση, αλλά θα ήθελα να συγχαρώ ειδικά τον Πατριάρχη Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ο οποίος από την ημέρα της εκλογής του έχει δώσει μια νέα πνοή στην ζωή της Εκκλησίας».
Από την πλευρά του, ο Πατριάρχης Δανιήλ υπογράμμισε μεταξύ άλλων:
«Είναι μεγάλη ευθύνη να διατηρήσουμε την Κληρονομιά της Εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο ίδρυμα του Πατριαρχείου το οποίο έχει επανδρωθεί με πολύ καλά εκπαιδευμένο προσωπικό με διατριβές και αναγνωρισμένα διπλώματα από το Κράτος».

Χθες Τετάρτη 27 Οκτωβρίου τελέστηκε Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων των δύο Πατριαρχών, Οικουμενικού και Ρουμανίας, στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Δημητρίου του Ευσεβούς του Νέου, πολιούχου του Βουκουρεστίου.

Κατά την ομιλία του ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ χαρακτήρισε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο "φίλο του Ρουμανικού λαού".

Η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου έχει ως εξής:
Μακαριώτατε Αδελφέ Πατριάρχα κ. Δανιήλ,
Ιερώτατοι Αδελφοί,
Ευσεβή τέκνα της Εκκλησίας!

Το ημερολόγιον σημειώνει 27 Οκτωβρίου και η Εκκλησία πανηγυρίζει την μνήμην του Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου.
Δημήτριος και χθες εις το προσκήνιον, Δημήτριος και σήμερον! Χθες ο αρχαίος Μεγαλομάρτυς, ο Θεσσαλονικεύς, ο Μυροβλύτης, ο Θαυματουργός, ο περικλεής, το καύχημα του Γένους των Ελλήνων, το κόσμημα των Μαρτύρων! Σήμερον ο Όσιος, ο Νέος, ο εκ Βεσσαραβίας, ο επίσης Θαυματουργός, το κλέος του Μητροπολιτικού τούτου Ναού, η καταφυγή του ευσεβούς λαού του Βουκουρεστίου, η παρηγορία όλων των Ρουμάνων!
Ηγάπησεν ολοψύχως τον Χριστόν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Ηγωνίσθη τον καλόν αγώνα της ευσεβείας με πολλήν φιλοτιμίαν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εδόξασε τον Θεόν έργω και λόγω ο Μεγαλομάρτυς. Ομοίως και ο Όσιος. Ηγάπησε πολύ τον άνθρωπον ο πρώτος. Το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εστάθη άξιος της κλήσεως ο πρώτος. Άξιος της κλήσεως και ο δεύτερος. Εδέχθη πλουσίως την θείαν χάριν ο πρώτος. Ομοίως και ο δεύτερος. Ο πρώτος ηξιώθη του μαρτυρίου του αίματος. Ο δεύτερος ηξιώθη του μαρτυρίου της υπακοής και της δια βίου οσιακής ασκήσεως. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από τον Θεόν ο Μεγαλομάρτυς. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από την ιδίαν πηγήν και ο Όσιος. Μύρον άγιον ανέβλυσεν από τον τάφον του Θεσσαλονικέως. Ευωδίαν πνευματικήν αναδίδει ο βίος και το ιερόν λείψανον του Ρουμάνου. Και οι δύο μετέχουν της αγιότητος του Τρισαγίου Θεού, και οι δύο φωτίζονται από το άκτιστον φως Του, και οι δύο συμβασιλεύουν μαζί Του, και οι δύο αντανακλούν την θείαν αγάπην εις τους ανθρώπους δια των θαυμάτων. Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, ο Οποίος εις κάθε εποχήν και εις παν γένος Χριστιανών Ορθοδόξων αναδεικνύει Αγίους, διαχρονικώς φανερώνει εις τον κόσμον τους καρπούς της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος!

Τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριον εχαρακτήριζεν ο νεανικός ενθουσιασμός, ο ιερός ζήλος δια την διάδοσιν του Ευαγγελίου μεταξύ των νέων και η ετοιμότης προς θυσίαν. Τον Όσιον Δημήτριον εχαρακτήριζεν η σιωπηλή υπομονή, η προσευχητική εγρήγορσις, η θυσιαστική αυταπάρνησις της κατά Θεόν ησυχίας. Και των δύο τον βίον εχαρακτήριζεν η θερμότης της πίστεως εις τον Χριστόν, η ακρίβεια εις την εφαρμογήν του θείου θελήματος, η προσοχή εις την μαρτυρίαν της ευαγγελικής αληθείας. Από δύο διαφορετικάς ατραπούς εβάδιζον και οι δύο ακριβώς την ιδίαν οδόν: Την οδόν της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας. Δηλαδή εβίωναν εξ ίσου τον Χριστόν, ο Οποίος είναι η μόνη Οδός που οδηγεί προς τον Πατέρα. Η αλήθεια την οποίαν εκφράζει το ιερόν Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως ήτο το περιεχόμενον της ψυχής και των δύο, παρά το γεγονός ότι ο πρώτος έζησε πριν από την συνοδικήν αποκρυστάλλωσιν της δογματικής ακριβείας. Δια τούτο και επλήρωσεν εξ ίσου αμφοτέρους η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Τι μαρτυρεί η μυροβλυσία του πρώτου; Τι διακηρύττει η αφθαρσία επί τόσους αιώνας του λειψάνου του δευτέρου; Τι σημαίνει ο ποταμός των θαυμάτων που επιτελούνται και από τους δύο; Τι φανερώνει η χαρά και η παρηγορία που αισθανόμεθα όταν προσκυνούμε τας ιεράς λάρνακας και τα λείψανά των;Ότι και οι δύο ήσαν σκεύη εκλογής του Παρακλήτου και χωρία ευρύχωρα της Χάριτός Του! Αυτή η Χάρις εκφράζεται ως μύρον, ως αφθαρσία, ως θαύμα, ως χαρά, ως παρηγορία. Χάρις άκτιστος, θεουργική, η οποία επλήρωσεν όχι μόνον την ψυχήν των Αγίων, αλλά και το σώμα των, δια να βλέπουν όσοι έχουν καθαράν πνευματικήν όρασιν ότι ο Θεός είναι μεθεκτός κατά τας ακτίστους Ενεργείας Του και όχι απρόσιτος και απροσπέλαστος εις την μεγαλειότητά Του! Θεός άπαξ ενανθρωπήσας, αλλά και διαρκώς σαρκούμενος κατά Χάριν εις τους Αγίους Του! Δι’ αυτό οι Άγιοι είναι ό,τι πολυτιμότερον έχομεν! Ό,τι παραμυθιτικώτερον! Ό,τι βεβαιοτικώτερον δια την δυνατότητα της σωτηρίας μας! Δι’ αυτό και ευγνώμων η σκέψις του λαού του Βουκουρεστίου στρέφεται ιδιαιτέρως σήμερον προς τον αείμνηστον Δημήτριον Χατζήν, η αποφασιστική επέμβασις του οποίου προ διακοσίων τριανταέξ ετών, εματαίωσε την εκ Ρουμανίας απομάκρυνσιν του ιερού λειψάνου του Οσίου Δημητρίου και ούτω ο Άγιος ευρίσκεται έως της σήμερον και σωματικώς εν μέσω των τέκνων του λαού του!

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω!

Η περίεργος οικονομική κρίσις, η οποία σοβεί εις τας ημέρας μας ανά τον κόσμον, είναι, όπως σοφώτατα σας έχει προ πολλού επισημάνει ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας και λίαν ημίν αγαπητός Αδελφός και Συλλειτουργός κ. Δανιήλ, απότοκον της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προ πολλού μαστίζει την ανθρωπότητα. Ελησμόνησαν οι άνθρωποι τον Θεόν, αγνοούν το θέλημά Του, περιφρονούν τα δικαιώματά Του. Έτσι ελησμόνησαν και τον άνθρωπον, δηλ. τον συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού. Ελησμόνησαν και την Δημιουργίαν όλην, το καλόν έργον του Θεού. Εκλείσθησαν εις την «αίθουσαν των κατόπτρων» του εγωϊσμού των, βλέπουν μόνον τον εαυτόν των με τας απαιτήσεις της πεπτωκυΐας φύσεως, έγιναν άπληστοι, αυτάρκεις εν τη μωρά σοφία του κόσμου τούτου, εκρέμασαν όλας τας ελπίδας των εις την οικονομίαν, την επιστήμην και την τεχνολογίαν, ανεζήτησαν εν τω σκότει του νοός των φως εις την φιλοσοφίαν και τας ιδεολογίας και προσπαθούν να παρηγορηθούν με την τέχνην, τον αθλητισμόν, τας περιηγήσεις κ.ο.κ. Αλλ’ όλα αυτά, όταν δεν είναι είδωλα και εκμαγεία του πατρός του ψεύδους, είναι πολύ ολίγα και πολύ μικρά δια να πληρώσουν το κενόν της ψυχής, να νοηματοδοτήσουν τον βίον, να χαρίσουν φως και ζωήν, να εξορκίσουν τον θάνατον. Αντιθέτως λειαίνουν περισσότερον την οδόν της απωλείας και κατατρώγουν την ψυχήν του ανθρώπου, ο οποίος αποκλίνει του προορισμού του και αστοχεί όλον και περισσότερον, έως ότου εις το τέλος κυριολεκτικώς δαιμονοποιείται. Η κρίσις, λοιπόν, των ημερών μας είναι μία δαιμονική κατάστασις, από την οποίαν δεν ημπορεί να μας εξαγάγη μία οικονομική εξισορρόπησις. Χρειάζεται πνευματική αποκατάστασις! Χρειάζεται υπομονή! Χρειάζεται ασκητική εγκράτεια! Χρειάζεται πνεύμα θυσίας! Χρειάζεται σταυρικόν φρόνημα! Χρειάζεται αγάπη! Δηλαδή, χρειάζεται Χριστός! Ο Σαρκωθείς, και Παθών, και Σταυρωθείς, και Αναστάς, και εις αιώνας Ζων Ιησούς Χριστός! Αυτός, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, λογοποιεί και νοηματοδοτεί τον βίον, καταργεί τας αποστάσεις της αμαρτίας, ενώνει τα διεστώτα, χαρίζεται δικαιοσύνην, διαλύει τον θάνατον, κάνει πραγματικότητα την κατά τα άλλα «ουτοπίαν» της αγάπης! Αυτόν τον Χριστόν, την ενυπόστατον Αγάπην, μας φανερώνει ο εορτάζων Όσιος Δημήτριος. Αυτόν μας καλεί να ακολουθήσωμεν δια να εξέλθωμεν από τα αδιέξοδα των ποικίλων κρίσεων. Αυτόν προβάλλει ως την μοναδικήν «Οδόν», και «Αλήθειαν», και «Ζωήν». Ο αγιασμός του διασαλπίζει ότι έχει δίκαιον! Οι πατέρες μας, οι οποίοι εν ταπεινώσει εβίωσαν τον Χριστόν, ήκουσαν την σιωπηρώς κραυγαλέαν φωνήν του Αγίου και εβάστασαν αγογγύστως τον σταυρόν των, ηκολούθησαν τον Κύριον, και Αυτός δεν επρόδωσε την ελπίδα των. Το ευσεβές Γένος των Ορθοδόξων απεδέχθη εν πίστει τον Γολγοθά και δια τούτο έγινε και γίνεται καθ’ ημέραν κοινωνόν του φωτός και της χαράς της Αναστάσεως! Με σταυροαναστάσιμον, λοιπόν, βίωμα και ιστορίαν, καλούμεθα να προχωρήσωμεν και σήμερον, «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθέμενοι».
Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, χαίρουσα επί τη μνήμη του προστάτου του Βουκουρεστίου Οσίου Δημητρίου και επί τη συμπληρώσει αιώνος και τετάρτου του αιώνος από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της πεφιλημένης Θυγατρός και ήδη Αδελφής αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, δεν ηθέλησεν, αγαπητοί, να εκπροσωπηθή εις τους ιερούς εορτασμούς σας δι’ ενός διακεκριμένου στελέχους Αυτής, αλλ’ απέστειλεν αυτόν τον Οικουμενικόν Πατριάρχην δια να διερμηνεύση προσωπικώς την αγάπην της, την στοργήν της, την χαράν της, την ικανοποίησίν της εφ’ οις πράσσετε αγαθοίς, και να δαψιλεύση εις άπαν το πλήρωμα της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας την ευλογίαν της και τας ευχάς της εις το «περισσεύειν μάλλον» εν Κυρίω!

Λοιπόν, αδελφοί αγαπητοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Κυρίω, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β Κορ. 13: 11), δια πρεσβειών του Οσίου Δημητρίου και πάντων των Αγίων. Αμήν!

φωτογραφίες: Εκκλησία της Ρουμανίας

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: Ο ΜΩΫΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Με την ευκαιρία της δεκάτης ενάτης επετείου από της εκλογής του (22 Οκτωβρίου 1991) ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δέχθηκε τα συγχαρητήρια και τις ευχές των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου στο Πατριαρχικό Γραφείο.

Εκ μέρους της Ιεραρχίας τον Πατριάρχη προσεφώνησε ο Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων Κωνσταντίνος λέγοντας τα εξής:

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Εὑρισκόμενοι ἐνώπιον τῆς Παναγιότητός Σας διά νά ἑορτάσωμεν τήν ἡμέραν αὐτήν, τήν μεγάλην ἡμέραν πού ἤρχισε πρίν 19 ὁλόκληρα χρόνια ἀντιλαμβανόμεθα πόσην μεγάλην σημασίαν ἔχει ἡ ἀλλαγή ἡ ὁποία βιοῦται καί ἡ ἱστορία τοῦ Πανιέρου τούτου Θρόνου τίνι τρόπῳ διαμορφοῦται ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης ἀνέλαβε τάς οϊακάς αὐτῆς τῆς νοητῆς ὁλκάδος τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Πολλοί κατά καιρούς διετύπωσαν ἀπόψεις ὁδυνηράς ὅτι ἡ αἰωνόβιος αὕτη Ἔδρα ὁδηγεῖται με σταθερά βήματα καί προδιάγεγραμμένον μέλλον εἰς τήν δύσιν της καί ὅπως ὅλα τά ἀνθρώπινα δημιουργήματα θά ζήσῃ καί αὐτή τό τέλος της. Λησμονοῦν τούς λόγους ὅτι "καί πύλας ἄδου οὔ κατισχύσουσιν αὐτῆς" λίαν ἐπικαίρους δι᾽ αὐτήν καί ὅτι τά ἀθάνατα πεπρωμένα της τήν ὁδηγούν νά ζῆ μίαν αἰώνιαν ἀνατολήν. Ἡ Μεγάλη Ἡμέρα διά τό Κέντρον τοῦτο τῆς Ὀρθοδοξίας δέν ἔφθασεν ἀκόμη. Ἡ ὁλόθερμη εὐχή μας νά φθάσῃ ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς Πατριαρχίας Σας. Ὡσάν μία οὐρανία ταχή νά συγκλονίσῃ ὁλόκληρον τήν οἰκουμένην καί ὁ κόσμος ὅλος νά τό γνωρίσῃ, νά τό τιμήσῃ καί νά τό σεβασθῆ εἰς τήν πραγματικήν του διάστασιν.

Ἡ Ἱστορία ἡ ὁποία βιοῦται ἐπί τῶν ἡμερῶν Σας δέν ἔχει γραφῆ ἀκόμη εἰς τήν πληρότητά της. Ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος ὁ ὁποίος θά ἐμβαθύνη εἰς τάς πηγάς μαζί μέ τάς δυσκολίας καί τάς τραγικάς στιγμάς θά ἀποκαλύψη γεγονότα ψυχικοῦ μεγαλείου, ἡρωϊσμοῦ, αὐτοθυσίας, ἡμέρας ἀγνώστους εἰς ἕνα μέγα μέρος του κόσμου.

Ἐκεῖνο τό ὁποῖον προέχει τήν στιγμήν ταύτην ἡ ὁλόθερμή εὐχή ὅλων ἡμῶν: Νά ἔχετε παντοτινήν δύναμιν ἐξ ὕψους νά ὀδεύετε ἀγαλλομένῳ πόδι τήν μεγάλην λεωφόρον τοῦ ἀγῶνος ἀλλά καί τῶν θαυμάτων καί τῶν ἐπιτευγμάτων καί νά εἶναι πολλά καί ὑγιεινά τά ἔτη τῆς Πατριαρχίας Σας. Εἰς τό πλευρόν Σας σύσσωμος ἡ Ἱεραρχία, ὁ ἱερός κλῆρος ἀλλά καί ὁ πονεμένος λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποδεικνύει τά δείγματα τῆς πιστότητος καί τῆς ἀφοσιώσεώς του ὁσάκις καλεῖται νά πράξη τό καθῆκον του. Συγχρόνως προσευχόμεθα νά Σᾶς ἀναδεικνύῃ ὁ Θεός καί μαζί Σας ὅλους ἐκείνους πού Σᾶς ἀκολουθοῦν, ἀφόβους ὑπερασπιστάς τῆς ἀληθείας καί νικητάς τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, ὥστε νά ἰσχύσῃ ὁ λόγος τοῦ πνεύματος : Ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ᾽ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, ὡς καγώ ἐνίκησα καί ἐκάθισα μετά τοῦ Πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ. (Αποκ. 3,21). Αμήν.

Ο Πατριάρχης παρέθεσε γεύμα στην Ιεραρχία, όπου το λόγο έλαβαν οι Μητροπολίτες Γερμανίας Αυγουστίνος και Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Δαμασκηνός.

Ο Μητροπολίτης Γερμανίας είπε μεταξύ άλλων:

«Όταν πριν από πενήντα πήγα στη Γερμανία ή καλύτερα σε γερμανόφωνο χώρο στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, η Γερμανία ήταν ακόμη ένα ερείπιο και το πρόβλημα των Γερμανών ήταν πώς θα βγουν από αυτή την κρίση. Και θυμάμαι ότι μερικοί από την Ακαδημία των Επιστημών έλεγαν στα Μέσα Γενικής Ενημέρωσης ότι χρειαζόμαστε έναν «Μωϋσή». Και ο Θεός τους έστειλε έναν «Μωϋσή», τον Αντενάουερ. Και με τη σοφία του, την παιδεία του, την εμπειρία του στα πολιτικά κ.τ.λ. κατάφερε αυτός ο άνθρωπος να κάνει το λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας. Έτσι η Γερμανία σήμερα είναι μια ισχυρή χώρα, ειδικά σήμερα, παρά τη διεθνή κρίση, βρίσκεται σε ένα πάρα πολύ καλό σημείο.

Φαίνεται, Παναγιώτατε, ότι το κάθε κράτος, η κάθε Εκκλησία χρειάζεται έναν «Μωϋσή». Εμείς που είμαστε έξω από την Πόλη, αλλά ζούμε στην Πόλη, όλοι μας πνευματικά είμαστε στην Πόλη, εμείς απ΄έξω ξέρουμε ότι ο Θεός μας έστειλε στο πρόσωπό Σας ένα «Μωϋσή». Ασφαλώς υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τα πράγματα όπως αυτοί νομίζουν ή όπως αυτοί θα ήθελαν, αλλά όμως η αλήθεια είναι ότι είστε ο «Μωϋσής» της Ορθοδοξίας γενικά, όχι μόνον της ελληνόφωνης Ορθοδοξίας. Και η επίσκεψη του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας είναι απόδειξη γι΄ αυτό. Δεν είναι αυτονόητο. Στα δεκαεννέα αυτά χρόνια, σ΄ολα τα επίπεδα, ο λόγος Σας ήταν μοναδικός και καταλυτικός. Αυτά τα δεκαεννέα χρόνια για εμάς είναι μία φωτεινή ιστορία για την οποία είμαστε περήφανοι».

Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Δαμασκηνός είπε:

«Καθώς βρίσκομαι σήμερα κοντά Σας, ως αρχιερεύς, πλέον, του Οικουμενικού Πατριαρχείου όστις διαποιμαίνω Μητρόπολη των Νέων Χωρών αισθάνομαι, με τη Χάρη του Θεού, ιδιαίτερη την ευλογία διότι με το δικό Του Θέλημα εξελέγην αρχιερεύς του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και από την πρώτη μέρα της εκλογής μου έτσι το αισθάνθηκα και έτσι το εισέπραξα. Και είναι τιμή για τον οποιονδήποτε Έλληνα αρχιερέα να είναι αρχιερεύς του Οικουμενικού Θρόνου, του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριαρχείου μας. Θα ήθελα να προσθέσω επίσης, ότι όταν κανείς ζει στην Αθήνα βλέπει ενδεχομένως διαφορετικά τα πράγματα αλλά όταν ζει στον Έβρο, όταν ζει στη Θράκη, πραγματικά η παρουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι τόσο ζωντανή που όσο κακοπροαίρετος να είναι κανείς, είναι η παρουσία του Πατριαρχείου ζωντανή, είναι καθημερινή, είναι ευλογία, εμπνέει δύναμη. Διότι όχι μόνο η γειτνίασις, αλλά όλα αυτά τα χρόνια το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήταν η Μητέρα η οποία έδωσε δύναμη στον Ελληνισμό για να υπάρξει. Αισθάνομαι τιμή που σήμερα, Παναγιώτατε, είμαι κοντά Σας και χαίρομαι διότι αυθόρμητα 150 πρόσωπα απο τη Μητρόπολη Διδυμοτείχου και από τις πόλεις την Ορεστιάδα και το Διδυμότειχο και το Σουφλί ήρθαν σήμερα για να Σας συγχαρούν και να χαρούν μαζί Σας αυτή την ημέρα, μαζί με όλους μας. Ενδεχομένως να υπήρξαν και ημέρες δύσκολες και τις ζήσαμε όλοι και τις εισπράξαμε όλοι αυτές τις ημέρες τις δύσκολες. Όμως πάντοτε, όσο έμαθα από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και από τους παλαιότερους αρχιερείς υπήρχε ο σεβασμός προς το Φανάρι. Υπήρχε η βεβαιότης ότι το Φανάρι είναι η ασφάλεια και το Φανάρι ποτέ δεν πρέπει να μειώνεται στα μάτια όχι μονο ημών αλλά στα μάτια του οποιουδήποτε. Έτσι μεγαλώσαμε κι΄εμείς. Βεβαίως ήρθαν κι άλλες μέρες δύσκολες, πέρασαν όμως κι όλοι πραγματικά χαιρόμεθα διότι το Φανάρι μας φωτίζει όλους, θερμαίνει τις καρδιές μας, μας παρηγορεί και είναι η ελπίδα για όλο τον Ελληνισμό και για όλη την Ορθοδοξία. Με αυτές τις σκέψεις επιτρέψτε μου να ευχηθώ και εγώ τα έτη Σας να είναι πολλά, να έχετε υγεία, να έχετε δύναμη και πάντοτε η ζεστή παρουσία Σας να μας ενδυναμώνει στο έργο μας.

Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας (του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων) Βενέδικτος, ο οποίος απευθυνόμενος στον Πατριάρχη εξέφρασε τις θερμές ευχές του και τα αισθήματα ευγνωμοσύνης του, λέγοντας χαρακτηριστικά:

“Δεν ξεχνώ την αγάπη Σας. Για εμάς είσθε ο ήλιος, ο οποίος φωτίζει και δίνει ζωή σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες”.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Επίσκεψη απόλυτης στήριξης και σεβασμού προς τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου πραγματοποίησε στο Φανάρι ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Κρίστιαν Βουλφ.

"Με ξεχωριστή χαρά και τιμή σας υποδεχόμεθα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η ηγεσία της Γερμανίας και κατά το παρελθόν έδειξε πολλάκις το ενδιαφέρον της για τη κατάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και χαιρόμεθα όλως ιδιαιτέρως ότι και ο σημερινός νέος Πρόεδρός της συνεχίζει το ίδιο ενδιαφέρον προς τον ιστορικό και ιερό αυτό θεσμό", είπε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος καλωσορίζοντας τον υψηλό επισκέπτη του.
Ο Πρόεδρος Βουλφ έφθασε στο Φανάρι συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Μπεττίνα Βουλφ και από δωδεκαμελή αντιπροσωπεία από βουλευτές και κυβερνητικούς και διπλωματικούς αξιωματούχους. Στη συνάντηση με τον Πατριάρχη παρίσταντο ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος και ο Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Αρχιμ. Ελπιδοφόρος.

Κατά τη θερμή και εγκάρδια συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Πρόεδρο της Γερμανίας συζητήθηκαν θέματα που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο και ιδιαίτερα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες με βάση την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς και τα προβλήματα του θρησκευτικού φανατισμού.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στους διαχριστιανικούς και διαθρηκειακούς διαλόγους οι οποίοι συμβάλλουν στην αλληλοκατανόηση λαών και πολιτισμών και στην ειρηνική συνύπαρξή τους και υπογραμμίστηκε από τον Πρόεδρο η ανάγκη συνέχισης αυτών των διαλόγων που θα συνεισφέρουν στη διαφύλαξη της ειρήνης. Σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ότι αυτά θα πρέπει να διεκδικούνται χωρίς να θυσιάζονται οι διαχρονικά ισχύουσες ηθικές αξίες. Ο Πρόεδρος έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τους διαθρησκειακούς διαλόγους που διεξάγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως πρωτοπόρο και συγκεκριμένα με το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό εδώ και 25 χρόνια, καθώς και για τις επισκέψεις που πραγματοποίησε ο ίδιος ο Πατριάρχης σε μουσουλμανικές χώρες ως επίσημος προσκεκλημένος τους.
Κατα τη διάρκεια των συνομιλιών, οι οποίες διήρκεσαν περίπου μία ώρα, συζητήθηκε και το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ενημέρωσε τον Πρόεδρο και σχετικά με το καθεστώς που ίσχυε πριν διακοπεί η λειτουργία της Σχολής κατά το οποίο σημαντικό μέρος των σπουδαστών προερχόταν από την Ελλάδα και άλλες χώρες, καθεστώς που θα ισχύσει και στην επαναλειτουργία της Σχολής. Στο σημείο αυτό αξίζει να καταγραφεί ότι υπάρχουν κύκλοι στην Άγκυρα οι οποίοι παραπληροφορούν σκόπιμα τους ξένους επίσημους επισκέπτες της χώρας, ισχυριζόμενοι πως το Πατριαρχείο δεν έχει ανάγκη τη Σχολή πλέον, αφού δεν έχει μεγάλο ποίμνιο στην Πόλη και ότι εξυπηρετείται κυρίως από κληρικούς προερχόμενους από το εξωτερικό. Με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να αποτρέπουν τους συνομιλητές τους στην ενίσχυση του δίκαιου αιτήματος για την επαναλειτουργία της ιστορικής αυτής Θεολογικής Σχολής.

Ο Πατριάρχης εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Πρόεδρο και το λαό της Γερμανίας για τη συμπαράσταση που παρέχεται στους εκεί Ορθοδόξους πιστούς και αναφέρθηκε στον, επί ήδη τρείς δεκαετίες, άξιο Ποιμενάρχη τους, τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο.

Αναφορικά με τη Μητρόπολη ο Πρόεδρος στις δηλώσεις του τόνισε: «Εμείς οι Γερμανοί είμαστε ευγνώμονες για τον σπουδαίο ρόλο που διαδραματίζει η ελληνορθοδοξία στη Γερμανία. Μιλήσαμε για την κατάσταση των Ελλήνων Ορθοδόξων πιστών στη Γερμανία οι οποίοι διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο σ΄ολα τα επίπεδα καθώς και για την κατάσταση των Ορθοδόξων εδώ ( Πόλη )».

Σχετικά με τη διεξαγωγή των διαθρησκειακών διαλόγων δήλωσε ότι: «Θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να προωθήσουμε τον διαθρησκειακό διάλογο και προπαντός με το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό. Συζητήσαμε για τη συνεισφορά μας στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος καθώς και για τη σταθερότητα της ειρήνης στον κόσμο».

Ο Πρόεδρος, εκφράζοντας τη χαρά του για τη συνάντηση είπε ότι:

«Θέλω να ευχαριστήσω για τη συνάντηση αυτή που είχαμε με τον Πατριάρχη. Αυτή η συνάντηση ήταν πολύ σημαντική για μας» και κατέληξε υπογραμμίζοντας ότι η συνέχιση των διαλόγων θα συμβάλλει τα μέγιστα στην διατήρηση και σταθεροποίηση της παγκόσμιας ειρήνης. Στο σημείο αυτό ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πρόσθεσε: «Συμμεριζόμεθα και εμείς την αισιοδοξία του κ. Προέδρου και θα εργαστούμε όλοι μαζί για το καλό της ανθρωπότητος».
Τέλος, ο Πρόεδρος Βούλφ προσκάλεσε τον Πατριάρχη να επισκεφθεί το Βερολίνο. Να σημειωθεί ότι ο κ. Βουλφ είναι πιστό μέλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και κατά την άφιξή του στο Φανάρι άναψαν κερί στον Πατριαρχικό Ναό με τη σύζυγό του και ενημερώθηκαν για την Ιστορία του Ναού από τον Πρωτοπρεσβύτερο Δοσίθεο Αναγνωστόπουλο.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: 19 ΕΤΗ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

amen.gr

Στον καιρό της άκρατης και στυγνής πληροφοριολαγνείας και της εκούσιας ενασχόλησης με το ανωφελές και μάταιο ξεπροβάλλει περίλαμπρη και συνάμα ταπεινή η μνήμη ενός σπουδαίου εκκλησιαστικού και ιστορικού γεγονότος, της Εκλογής εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν Θρόνον της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κύριου μοι κυρίου Βαρθολομαίου του Ά.

Στις 22 Οκτωβρίου του 1991 η Τιμία και Θεοκίνητος ψήφος της Αγίας και Ιεράς Ενδημούσης Συνόδου ομόθυμα κατέδειξε ως 270ο Πατριάρχη και διάδοχο άξιο του Μακαριστού Πατριάρχου Δημητρίου τον Προεδρεύοντα Αυτής, τον από Φιλαδελφείας Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Η ενθρόνιση έλαβε χώρα με τη δέουσα τάξη και σεμνή μεγαλοπρέπεια στον Π.Πατριαρχικό Ναό του Αγ. Γεωργίου, στο Φανάρι, παρουσία αντιπροσώπων της εκκλησιαστικής, πολιτειακής και πολιτικής ζωής ως και πλειάδος κόσμου.

Από εκείνης της ώρας ένας καινούριος κόσμος ανοιγόταν για το μέλλον της Μεγάλης Εκκλησίας. Ένας κόσμος χτισμένος από τις αγωνίες, τους αγώνες, τα βήματα, τους οραματισμούς, τα όνειρα, την αγάπη, τις προσευχές και τις ελπίδες του Προκαθημένου Της στη βάση της κατά Χριστόν Πολιτείας. Ο Πατριάρχης δεν έπαυσε ούτε στιγμή να μέριμνα για την πρόοδο και την ευημερία της Εκκλησίας και της Ρωμηοσύνης αναλώνοντας τις στιγμές της ζωής Του προαγωγικά και ωφέλιμα. Ναών ανακαινίσεις, αγιασμάτων συντηρήσεις, χειροτονίες κληρικών, Ποιμαντικές επισκέψεις, Οικολογικά Συμπόσια, επιστημονικά Συνέδρια, Μείζονες Σύνοδοι, Διορθόδοξες Συσκέψεις, Διάλογοι Ετεροδόξων και Διαθρησκειακοί αποτελούν δείγμα ελάχιστο της ακατάπαυστης δράσης του Πατριάρχου και φανερώνουν τα αγαθά, ειρηνοφόρα και δημιουργικά αισθήματα για την επιμελή διεκπεραίωση των τόσο ευθυνογενών καθηκόντων Του.

Εμφορούμενος από ζήλο Αποστολικό περιέρχεται «πάσαν την Δεσποτείαν Κυρίου» ευαγγελιζόμενος την Αναστάσιμη Χαρά σκορπώντας πλούσια την εξ' Αυτής ευλογία και μαρτυρώντας με τους λόγους και τις πράξεις Του τη διαχρονική Αλήθεια της Εκκλησίας. Ζώντας ο ΄Ίδιος στιγμές Γολγοθά μεταγγίζει Ανάσταση και αγωνιζόμενος στο σκοτάδι των δυσχερειών εξάγει Φως. Μεταγγίζει Ανάσταση και εξάγει Φως γιατί τίποτε παρακάτω δεν έχει να δώσει, γιατί αυτά συνθέτουν τον Κεράτιο, γιατί αυτά βασιλεύουν στην Βασιλεύουσα.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο προορισμένος από την Πρόνοια του Θεού να οδηγήσει το Άρμα της Εκκλησίας στην 3η Χιλιετία, απολαμβάνει τον αμείωτο, θερμότατο και ειλικρινή σεβασμό αλλά και την άδολη και υιϊκη αγάπη τόσο του πληρώματος της Εκκλησίας όσο και της Οικουμενικής Κοινής Γνώμης. Αυτό συμβαίνει διότι η ευγένεια, η απλότητα, η λογιότητα, η λειτουργική μεγαλοπρέπεια, η Φαναριώτικη αρχοντιά τον συνοδεύουν στη επικοινωνία Του, διαπροσωπική και δημόσια, όταν γνωρίζει να τιμά και να φέρεται εξ' ίσου στον οποιονδήποτε άνθρωπο.

Με την κάθε Του κίνηση παραδίδει στη Θεολογία, στην Εκκλησιολογία και στην Ιστορία σημαντικότατα μνημόνια. Αυτά προϋποθέτουν γνώση ικανή των παλαιών, ευφυΐα νοός, βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, πνεύμα απαλλαγμένο από τον Καισαροπαπισμό αλλά κυρίως καρδιά που γέμει Πνεύματος Αγίου. Και όλα τούτα τα διαθέτει σε καταπληκτικό βαθμό ο Πατριάρχης και τα χρησιμοποιεί με προσοχή και διάκριση στην Ποιμαντορία Του.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Ά, «ο πράσινος», ο νεανικός Προεστώς της Νέας Ρώμης συμπληρώνει εφέτος 19 έτη στο Πηδάλιο της καθ' όλου Εκκλησίας.

Παναγιώτατε,

Προσευχόμαστε όλοι να Σας χαρίζει ο Θεός έτη πολλά με υγιεία και δύναμη ώστε να ευφραίνεται υπό την Πατρώαν Σας μέριμνα το υφ' ήλιον Θεανθρώπινον προϊόν της Πεντηκοστής.

Δόξα τω εν Τριάδι Θεώ ότι οίον ημίν Πατριάρχην εδωρήσατο.

Βαρθολομαίου του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου πολλά τα έτη.

Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΒΟΥΛΦ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Πολύ σημαντική» χαρακτήρισε ο Γερμανός πρόεδρος Κρίστιαν Βουλφ τη συνάντηση που είχε το μεσημέρι στο Φανάρι με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Ο Γερμανός πρόεδρος συζήτησε, όπως είπε, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη «θέματα θρησκευτικής ελευθερίας, προβλήματα θρησκευτικού φανατισμού και την ανάγκη του διαλόγου σε όλα τα επίπεδα μεταξύ των χριστιανών και μεταξύ των μονοθεϊστικών θρησκειών».
«Μιλήσαμε και για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μετά τη συνάντηση. Πρόσθεσε δε ότι η επίσκεψη του Γερμανού προέδρου χαροποίησε ιδιαίτερα την Τουρκία, όπως του είπε ο ίδιος ο Κρίστιαν Βουλφ κατά τη συνάντησή τους.

Μιλώντας στους δημοσιογράφους που είχαν συγκεντρωθεί στο Φανάρι ο Γερμανός πρόεδρος σημείωσε ότι πέραν την διαθρησκειακής συνεργασίας και τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν σήμερα τη ανθρωπότητα, συζήτησε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη «την κατάσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Γερμανία, της οποίας ο ρόλος αυξάνεται και συμβάλλει στον πλουραλισμό» στη χώρα του.
«Είχα την ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μας στον κ. Πρόεδρο και στον λαό της Γερμανίας για τη βοήθεια και τη συμπαράσταση που παρέχουν στους ορθόδοξους αδερφούς μας εκεί», παρατήρησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

«Μιλήσαμε επίσης και για την προστασία του περιβάλλοντος», πρόσθεσε ο Γερμανός πρόεδρος.
«Όσο συνεχίσουμε σ΄ αυτό το περιβάλλον διαλόγου, πιστεύω πως θα υπάρχουν θετικές εξελίξεις», κατέληξε ο κ. Βουλφ.
«Συμμερίζομαι την αισιοδοξία σας. Θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας για το καλό όλου του κόσμου», σημείωσε ο κ. Βαρθολομαίος.
Ο Κρίστιαν Βουλφ επισκέφθηκε το Φανάρι στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί στην Τουρκία.

Παρών στην συνάντηση ήταν και ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟ CNN ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Saving souls and the planet go together

By Ecumenical Patriarch Bartholomew,

Special to CNN

October 19, 2010

Editor's note: His All Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew, spiritual leader of the world's 300 million Orthodox Christians, is 270th successor of St. Andrew the apostle who founded the 2,000-year-old church of Constantinople. His work for environmental protection has earned him the title "Green Patriarch." He was named by Time magazine as one of the world's most influential people and has been honored with the U.S. Congressional Gold Medal. The author of "Encountering the Mystery" and "In the World, Yet Not of the World," he is being honored October 19 by the interfaith organization The Temple of Understanding.

(CNN) -- Last October, the Ecumenical Patriarchate convened an international, interdisciplinary and interfaith symposium in New Orleans on the Mississippi River, the eighth in a series of high-level conferences exploring the impact of our lifestyle and consumption on our planet's major bodies of water.

Similar symposia have met in the Aegean and Black Seas, in the Adriatic and Baltic Seas, along the Danube and Amazon Rivers, and on the Arctic.

At first glance, it may appear strange for a religious institution concerned with "sacred" values to be so profoundly involved in "worldly" issues. After all, what does preserving the planet have to do with saving the soul?

It is commonly assumed that global climate change and the exploitation of our nature's resources are matters that concern politicians, scientists and technocrats. At best, perhaps, they are the preoccupation of special interest groups or naturalists.

So the preoccupation of the Orthodox Christian Church and, in particular, her highest spiritual authority, the Ecumenical Patriarchate, with the environmental crisis will probably come as a surprise to many people.

Yet, there are no two ways of looking at either the world or God. There can be no double vision or worldview: one religious and the other profane; one spiritual and the other secular. In our worldview and understanding, there can be no distinction between concern for human welfare and concern for ecological preservation.

Nature is a book, opened wide for all to read and to learn, to savor and celebrate. It tells a unique story; it unfolds a profound mystery; it relates an extraordinary harmony and balance, which are interdependent and complementary. The way we relate to nature as creation directly reflects the way we relate to God as creator.

The sensitivity with which we handle the natural environment clearly mirrors the sacredness that we reserve for the divine. We must treat nature with the same awe and wonder that we reserve for human beings. And we do not need this insight in order to believe in God or to prove his existence. We need it to breathe; we need it for us simply to be.

At stake is not just our ability to live in a sustainable way, but our very survival. Scientists estimate that those most hurt by global warming in years to come will be those who can least afford it. Therefore, the ecological problem of pollution is invariably connected to the social problem of poverty; and so all ecological activity is ultimately measured and properly judged by its impact upon people, and especially its effect upon the poor.

In our efforts, then, to contain global warming, we are admitting just how prepared we are to sacrifice some of our greedy lifestyles.

When will we learn to say: "Enough!"? When will we direct our focus away from what we want to what the world needs? When will we understand how important it is to leave as light a footprint as possible on this planet for the sake of future generations? We must choose to care. Otherwise, we do not really care at all.

We are all in this together. Indeed, the natural environment unites us in ways that transcend doctrinal differences. We may differ in our conception of the planet's origin, whether biblical or scientific. But we all agree on the necessity to protect its natural resources, which are neither limitless nor negotiable.

It is not too late to respond -- as a people and as a planet. We could steer the Earth toward our children's future. Yet we can no longer afford to wait; we can no longer afford not to act. People of faith must assume leadership in this effort; citizens of the world must clearly express their opinion; and political leaders must act accordingly. Deadlines can no longer be postponed; indecision and inaction are not options.

We are optimistic about turning the tide; quite simply because we are optimistic about humanity's potential. Let us not simply respond in principle; let us respond in practice. Let us listen to one another; let us work together; let us offer the earth an opportunity to heal so that it will continue to nurture us.

The opinions expressed in this commentary are solely those of Patriarch Bartholomew.

135 ΧΡΟΝΙΑ ΖΑΠΠΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΚΩΝ/ΝΟ ΖΑΠΠΑ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Μετά από 55 χρόνια επανήλθε στη θέση του το άγαλμα του ιδρυτού του Ζαππείου Παρθεναγωγείου στην Πόλη Κωνσταντίνου Ζάππα. Πρόκειται για το άγαλμα το οποίο κατά τα οργανωμένα γεγονότα της 6-7- Σεπτεμβρίου του 1955 οι βάνδαλοι το ξερίζωσαν από τη θέση του και υπέστη σοβαρές ζημιές.
Έκτοτε φυλασσόταν σε αποθήκη. Αφού επισκευάστηκε με πρωτοβουλία του Νικολάου Κεφάλα, ιδρυτή της Σχολής, και ευλογία του Πατριάρχου, επανατοποθετήθηκε στη θέση του. Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν την Κυριακή από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο μετά τη Θεία Λειτουργία στον Ναό της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου (Ταξίμ) όπου χοροστάτησε.

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΕΠΙ ΤΗ 135ΕΤΗΡΙΔΙ ΤΟΥ ΖΑΠΠΕΙΟΥ

(17 Ὀκτωβρίου 2010)

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καὶ πάσης Πολωνίας κ. Σάββα,

Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,

Ἐρίτιμος κυρία Πρόεδρε τῆς Ἐφορείας τοῦ Ζαππείου

Ἐλλόγιμος κυρία Διεθύντρια,

Saygıdeğer misafirler,

Ἐλλόγιμοι κυρίαι καὶ κύριοι καθηγηταί,

Ἀγαπητοὶ ἀπόφοιτοι,

Ἀγαπητοὶ μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι,

Συμπληροῦνται ἐφέτος ἑκατὸν τριάκοντα καί πέντε χρόνια ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως καὶ λειτουργίας τοῦ ἱστορικοῦ Ζαππείου Παρθεναγωγείου (Λυκείου πλέον εἰς τὰς ἡμέρας μας), καὶ ἀξιοχρέως ἡ Ἐφορεία καὶ ἡ Διεύθυνσις τοῦ Σχολείου διωργάνωσαν τὰς πρεπούσας ἐπετειακὰς ἐκδηλώσεις, αἱ ὁποῖαι κορυφοῦνται σήμερον μὲ τὴν Θείαν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία προηγήθη εἰς τὸν παρακείμενον καλλιμάρμαρον Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ μὲ τὴν ἑόρτιον σύναξιν αὐτὴν εἰς τοὺς λαμπροὺς χώρους τοῦ σχολείου μας.

Στρέφοντες τὸ βλέμμα ὀπίσω, βλέπομεν τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1875 ἕνα Παρθεναγωγεῖον νὰ συνίσταται εἰς τὰ Μνηματάκια εἰς ἐνοικιαζόμενον κτήριον, τὸ ὁποῖον μετὰ τέσσερα μόλις ἔτη κατορθώνει νὰ θεωρῆται ἰσότιμον πρὸς τὸ Ἀρσάκειον. Τὸ 1881 ἡ φιλογένεια τοῦ ἐκ Λιμπόβου τῆς Ἠπείρου μεγάλου τέκνου τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντίνου Ζάππα θεμελιώνει τὸ λαμπρὸν τοῦτο καὶ μεγαλοπρεπὲς ἐκπαιδευτικὸν μέγαρον, τῶν θεμελίων ἁγιαζομένων διὰ τῶν χειρῶν τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἰωακεὶμ Γ΄. Ὁ Ζάππας, ὁ μέγας ἐκεῖνος Ἐθνικὸς Εὐεργέτης, ὁ καταστολίσας καὶ τὰς κλεινὰς Ἀθήνας μὲ τὸ περίφημον Ζάππειον Ἐκθεσιακὸν Κέντρον καὶ τὸ Στάδιον τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, ἀλλὰ καὶ πλείστας πόλεις καὶ κώμας τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Θρᾴκης μὲ σπουδαῖα ἐκπαιδευτήρια, γενναιοφρόνως ἐδαπάνησεν ἐξ ἰδίων καὶ ἐκ τῆς κληρονομίας τοῦ ἐξαδέλφου του Εὐαγγέλου Ζάππα διὰ τὴν οἰκοδομὴν καὶ τελειοποίησιν τοῦ ἡμετέρου Παρθεναγωγείου, ὥστε τοῦτο ὄχι μόνον νὰ ἐπαρκέσῃ εἰς τὰς ὑφισταμένας τότε ἀνάγκας, ἀλλὰ καὶ νὰ εἶναι κατὰ πάντα ἀντάξιον τόσον τῆς Βασιλευούσης Πόλεως, ὅσον καὶ τῆς ἀρχοντιᾶς καὶ ἀξιοπρεπείας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους. Καί, ὄντως, τὸ Ζάππειον καθ’ ὅλην τὴν μακρὰν ἱστορίαν του, ἐστάθη ἐπαξίως δίπλα εἰς τὰ μεγαλύτερα καὶ περιφανέστερα ἐκπαιδευτικὰ ἡμῶν καθιδρύματα, ὄχι μόνον ἀπὸ πλευρᾶς κτηριακῆς, ἀλλά, τὸ καὶ σπουδαιότερον, καὶ ἀπὸ πλευρᾶς καθαρῶς παιδείας, καταρτισμοῦ καὶ φωτισμοῦ τῶν νεανίδων τῆς Ὁμογενείας. Τὸ ὄνομα Ζαππὶς ἦτο ἐπίζηλος τίτλος τιμῆς διὰ τὰς ἀποφοίτους, αἱ ὁποῖαι πάντοτε ἐσεμνύνοντο διὰ τὴν Σχολήν των. Βεβαίως, ἐξ αἰτίας τῆς ὀδυνηρᾶς συρρικνώσεως τῶν ἀριθμῶν τῆς Ὁμογενείας τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὰς τελευταίας δεκαετίας, τὸ Ζάππειον ἀπὸ τοῦ 2000 μετηλλάχθη εἰς μικτὸν Λύκειον, ὅμως τοῦτο εἰς οὐδὲν ζημιώνει τὴν λαμπηδόνα τῆς ἱστορίας του, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἱστάμεθα σήμερον μὲ σεβασμὸν καὶ εὐγνωμοσύνην πολλήν. Τὸ Ζάππειον ἦτο καὶ εἶναι πολύτιμον στοιχεῖον τῆς ταυτότητος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μήτρα γνώσεως, ἀνθρωπισμοῦ, ἀξιοπρεπείας καὶ χριστιανικῶν ἰδεωδῶν, ἐξ ἀρχῆς δὲ ἔχαιρε καὶ χαίρει πάντοτε τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προστασίας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τῶν κατὰ καιροὺς Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν, ἀπὸ τοῦ ἀοιδίμου Ἰωακεὶμ τοῦ Γ΄μέχρι καὶ τῆς ἡμῶν Μετριότητος.

Σήμερον, λοιπόν, συνήλθομεν διὰ νὰ ἑορτάσωμεν τὰ πολιὰ γενέθλια τοῦ Ζαππείου. Ὁ ἑορτασμὸς περιλαμβάνει καὶ τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ ἐπανατοποθετηθέντος εἰς τήν θέσιν του ἀγάλματος τοῦ ἱδρυτοῦ καὶ Μεγάλου Εὐεργέτου Κωνσταντίνου Ζάππα. Ὁ ὑψηλόφρων καὶ ἄξιος τῆς Ρωμηοσύνης ἐκεῖνος ἀνήρ, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ ἐξάδελφος αὐτοῦ Εὐάγγελος Ζάππας, δὲν ἔλειψαν ἀσφαλῶς ποτὲ ἀπὸ τὰς δεήσεις τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, οὔτε ἀπὸ τὰς εὐγνώμονας προσευχὰς τῶν Ζαππίδων καὶ τῶν κατὰ καιροὺς μελῶν τῆς Ἐφορείας, διευθυντῶν, διδασκάλων, μαθητριῶν καὶ μαθητῶν τῆς Σχολῆς. Ὅμως ἡ κοινὴ εὐγνωμοσύνη, πέραν τῆς ὀνοματοδοσίας τοῦ ἐκπαιδευτηρίου ἀπὸ τοῦ ἐπωνύμου του, ὤφειλε νὰ καταστῇ φανερὰ καὶ διὰ τῆς ἀνυψώσεως ἀνταξίου ἀγάλματός του, τὸ ὁποῖον θὰ αἰσθητοποιῇ διαχρονικῶς τὴν παρουσίαν καὶ τὴν ἀρετὴν τοῦ ἀνδρός. Τοῦτο ἐγένετο πραγματικότης ἐν καιρῷ τῷ δέοντι, μετὰ δὲ τὰς γνωστὰς περιπετείας του, τὰς συνδεδεμένας μὲ γενικωτέρας περιπετείας τοῦ Γένους ἡμῶν ἐνταῦθα, τὸ ἄγαλμα τοποθετεῖται καὶ πάλιν καὶ ἐπισήμως σήμερον εἰς τὴν θέσιν του καὶ ἐκφράζομεν ἐπ’ αὐτῷ ὁλόθυμον τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐαρέσκειαν πρὸς τοὺς σχόντας τὴν εὐγενῆ πρωτοβουλίαν. Τὸ ἄγαλμα τοῦ Ζάππα θὰ διακηρύσσῃ μεγαλοφώνως ὅτι τὸ εὐγενὲς αἴσθημα τῆς εὐγνωμοσύνης πρὸς τοὺς κοινοὺς εὐεργέτας οὐδέποτε ἔλειψεν ἀπὸ τὴν Ὁμογένειαν, ἐνῷ παραλλήλως θὰ παρακινῇ καὶ ἄλλους, ἰσχυροὺς οἰκονομικῶς, νὰ μιμηθοῦν τὸ παράδειγμα τοῦ ἀνδρός. Καὶ βεβαίως, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, εἰς τὴν Πόλιν δὲν χρειαζόμεθα, δυστυχῶς, νέα σχολικὰ κτήρια. Χρειάζονται ὅμως ἀλλοῦ. Καὶ χρειάζεται παντοῦ καὶ πάντοτε ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη, ἡ κοινωνικὴ εὐαισθησία, ἡ γενναιοφροσύνη, ὁ ἀλτρουϊσμός, ἡ θυσιαστικὴ προσφορὰ, πρὸς θεραπείαν τῶν κοινῶν ἀναγκῶν. Ὁ Κωνσταντῖνος Ζάππας εἶναι ἄριστον ὑπόδειγμα ἐν προκειμένῳ.

Ἀλλ’ ἑορτασμὸς ὅπως ὁ προκείμενος πρέπει νὰ μὴ μένῃ εἰς ἀναπόλησιν τοῦ λαμπροῦ παρελθόντος. Καλούμεθα νὰ μελετήσωμεν τὴν σύγχρονον δύσκολον πραγματικότητα καὶ νὰ ἀναλάβωμεν ἀκολούθως οἱανδήτινα ἀναγκαίαν πρωτοβουλίαν διὰ τὴν ἐξασφάλισιν τῆς συνεχείας τῆς λειτουργίας τοῦ Λυκείου καὶ τῆς πνευματικῆς προσφορᾶς του. Ἀσφαλῶς δὲν εἴμεθα εἰς τὴν ἄνοιξιν. Τὸ γνωρίζομεν. Τοὐλάχιστον νὰ δυνηθῶμεν νὰ ἀναβάλωμεν ὅσον εἶναι δυνατὸν τὴν ἔλευσιν τοῦ χειμῶνος. Εἰς τοῦτο ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εὑρίσκονται συστρατευμένοι μὲ ὅλην τὴν Ὁμογένειαν. Ἄς εἴμεθα εὐέλπιδες. Ἄς εἴμεθα αἰσιόδοξοι. Ὁ Θεὸς ἀπὸ κοπρίας ἐγείρει πένητας καὶ ἐκ θανάτου ἀνιστᾷ νεκρούς, καὶ τοὺς ἐλπίζοντας εἰς Αὐτὸν δὲν τοὺς ἐγκαταλείπει. Αὐτῷ παρακατατιθέμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα. Τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ Ζαππείου καὶ ὅλης τῆς Ὁμογενείας....

Εὐχόμενοι ὁλοψύχως νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὅλους ὁ Θεὸς νὰ συνεορτάσωμεν πολλὰς ἀκόμη εὐτυχεῖς ἐπετείους, πατρικὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας ἰδιαιτέρως ἀπευθύνομεν μετὰ στοργῆς πρὸς πάντας τοὺς διδάσκοντας καὶ διδασκομένους εἰς τὸ Ἐκπαιδευτήριον ἡμῶν τοῦτο, καὶ τοὺς εὐχόμεθα ἕνα εἰρηνικὸν καὶ καρποφόρον καὶ ἀποδοτικὸν νέον σχολικὸν ἔτος. Νὰ εἶσθε, ἀγαπητοί, πάντοτε ἄξιοι τοῦ Ζαππείου καὶ τῆς βαρείας κληρονομίας τοῦ ὀνόματος τῆς Σχολῆς σας!

Από αριστερά προς τα δεξιά στην φωτογραφία διακρίνονται ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Σάββας, ο Νικόλαος Κεφάλας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Ιωάννης Δομάγερ, Πρόεδρος των Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων και εκπρόσωπος της Ζαππείου Επιτροπής, Δέσποινα Φιλίππου, διευθύντρια της σχολής, η Ελισάβετ Κατάνου, πρόεδρος του Συλλόγου Ζαππείου Αθηνών, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη μας Βασίλειος Μπορνόβας, ο επίσκοπος Νιτρίας Νικόδημος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας).