Τετραήμερη επίσκεψη στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας πραγματοποιεί από την περασμένη Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας επισκέπτεται την Ρουμανία με αφορμή τους εορτασμούς της ανακηρύξεως του έτους 2010 ως «Έτους εορτασμού του Ορθοδόξου Συμβόλου της Πίστεως και της επετείου της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας Ρουμανίας», στα πλαίσια της συμπληρώσεως 1685 ετών από την Α’ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο (325), 125 ετών από την επίσημη ανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας (1885) και 85 ετών από την ανύψωσή της σε Πατριαρχείο (1925).
Στο αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου τον Οικουμενικό Πατριάρχη υποδέχθηκε ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ο οποίος και προσφώνησε τον κ. Βαρθολομαίο.
Ο χαιρετισμός του Οικουμενικού Πατριάρχου έχει ως εξής:
Μακαριώτατε και πεφιλημένε αδελφέ,
Ιερώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,
Τίμιοι εκπρόσωποι των αρχών της Πολιτείας της Ρουμανίας,
Ευλογημένοι και αγαπητοί Ορθόδοξοι Ρουμάνοι,
αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω προσφιλή,
Δόξα τω Αγίω Θεώ, ο Οποίος μας αξιώνει και πάλιν να υπαντήσωμεν αλλήλους!
Ευχαριστούμεν θερμώς δια τους ευγενείς και πλήρεις αγάπης λόγους της προσφωνήσεώς Σας, Μακαριώτατε. Γνωρίζομεν τα πληρούντα την καρδίαν Σας αγαθά αισθήματα έναντι τόσον του προσώπου ημών, όσον και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σας βεβαιούμεν ότι αντίστοιχα αισθήματα πλημμυρούν και την ημετέραν καρδίαν δια το πρόσωπον Υμών, δια την κατά Ρουμανίαν Αγιωτάτην Εκκλησίαν και δι' άπαντα τον ευσεβή Ρουμανικόν λαόν. Ήλθομεν, κατόπιν Υμετέρας ευγενούς προσκλήσεως, δια να συνεορτάσωμεν αφ' ενός μεν την συμπλήρωσιν 1685 ετών από της συγκλήσεως της εν Νικαία Αγίας Α' Οικουμενικής Συνόδου, αφ' ετέρου δε 125 ετών από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ρουμανίας.
Σας φέρομεν εκ Κωνσταντινουπόλεως τον ασπασμόν και τας ευλογίας της Μητρός Εκκλησίας, η οποία σεμνύνεται παρακολουθούσα την κατά Θεόν πρόοδον και αύξησιν της τέως θυγατρός και ήδη πολυφιλήτου αδελφής Εκκλησίας της Ρουμανίας. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον εγαλακτοτρόφησε στοργικώς και έθρεψεν επί αιώνας πάσας τας τοπικάς Εκκλησίας της Βαλκανικής, διατηρεί πάντοτε θερμόν το φίλτρον της προς αυτάς αγάπης, μάλιστα δε της προς την σεβασμίαν Εκκλησίαν Σας, της οποίας αι ιστορικαί ρίζαι αντλούν δαψιλέστερον από την σεβασμίαν παράδοσιν του Φαναρίου. Την αγάπην αυτήν μαρτυρεί το γεγονός ότι η σημερινή επίσκεψις ημών εις την Χώραν σας είναι η πολλοστή την οποίαν πραγματοποιούμεν με την ιδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου. Και επί των ημερών του αοιδίμου Πατριάρχου Θεοκτίστου και επί της Υμετέρας Πατριαρχείας, πεφιλημένε και περισπούδαστε άγιε αδελφέ κύριε Δανιήλ, επανειλημμένως ηξιώθημεν παρά Θεού να έλθωμεν ενταύθα, να συμπνευματισθώμεν, να βεβαιώσωμεν λειτουργικώς εν Ευχαριστία τον άρρηκτον εν Κυρίω δεσμόν και το ομόψυχον και ομόγνωμον και ομόφoρον των δύο Εκκλησιών, των Προκαθημένων των και της Ιεραρχίας των.
Επικαλούμενοι επί πάντας τας ευχάς των Αγίων Πατέρων της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου και των Αγίων Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου και Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου, απευθύνομεν θερμότατον χαιρετισμόν από κέντρου ψυχής και καρδίας προς άπασαν την σεβασμίαν Ιεραρχίαν, τον ευαγή ιερόν Κλήρον, τους Μοναχούς και τας Μοναχάς, όλον το χριστεπώνυμον πλήρωμα του Πατριαρχείου Ρουμανίας και σύνολον τον Ρουμανικόν λαόν. Ιδιαιτέρως χαιρετίζομεν εν τιμή πολλή τας εντίμους Αρχάς του Κράτους, ευχόμενοι πλούσιον τον φωτισμόν του Χριστού εν τη διακυβερνήσει της Χώρας.
Ο Χριστός εν τω μέσω ημών! Το κραταιόν Αυτού έλεος είθε να σκέπη πάντοτε την Ρουμανίαν!
Στο αεροδρόμιο του Βουκουρεστίου τον Οικουμενικό Πατριάρχη υποδέχθηκε ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ο οποίος και προσφώνησε τον κ. Βαρθολομαίο.
Ο χαιρετισμός του Οικουμενικού Πατριάρχου έχει ως εξής:
Μακαριώτατε και πεφιλημένε αδελφέ,
Ιερώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,
Τίμιοι εκπρόσωποι των αρχών της Πολιτείας της Ρουμανίας,
Ευλογημένοι και αγαπητοί Ορθόδοξοι Ρουμάνοι,
αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω προσφιλή,
Δόξα τω Αγίω Θεώ, ο Οποίος μας αξιώνει και πάλιν να υπαντήσωμεν αλλήλους!
Ευχαριστούμεν θερμώς δια τους ευγενείς και πλήρεις αγάπης λόγους της προσφωνήσεώς Σας, Μακαριώτατε. Γνωρίζομεν τα πληρούντα την καρδίαν Σας αγαθά αισθήματα έναντι τόσον του προσώπου ημών, όσον και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σας βεβαιούμεν ότι αντίστοιχα αισθήματα πλημμυρούν και την ημετέραν καρδίαν δια το πρόσωπον Υμών, δια την κατά Ρουμανίαν Αγιωτάτην Εκκλησίαν και δι' άπαντα τον ευσεβή Ρουμανικόν λαόν. Ήλθομεν, κατόπιν Υμετέρας ευγενούς προσκλήσεως, δια να συνεορτάσωμεν αφ' ενός μεν την συμπλήρωσιν 1685 ετών από της συγκλήσεως της εν Νικαία Αγίας Α' Οικουμενικής Συνόδου, αφ' ετέρου δε 125 ετών από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ρουμανίας.
Σας φέρομεν εκ Κωνσταντινουπόλεως τον ασπασμόν και τας ευλογίας της Μητρός Εκκλησίας, η οποία σεμνύνεται παρακολουθούσα την κατά Θεόν πρόοδον και αύξησιν της τέως θυγατρός και ήδη πολυφιλήτου αδελφής Εκκλησίας της Ρουμανίας. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον εγαλακτοτρόφησε στοργικώς και έθρεψεν επί αιώνας πάσας τας τοπικάς Εκκλησίας της Βαλκανικής, διατηρεί πάντοτε θερμόν το φίλτρον της προς αυτάς αγάπης, μάλιστα δε της προς την σεβασμίαν Εκκλησίαν Σας, της οποίας αι ιστορικαί ρίζαι αντλούν δαψιλέστερον από την σεβασμίαν παράδοσιν του Φαναρίου. Την αγάπην αυτήν μαρτυρεί το γεγονός ότι η σημερινή επίσκεψις ημών εις την Χώραν σας είναι η πολλοστή την οποίαν πραγματοποιούμεν με την ιδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου. Και επί των ημερών του αοιδίμου Πατριάρχου Θεοκτίστου και επί της Υμετέρας Πατριαρχείας, πεφιλημένε και περισπούδαστε άγιε αδελφέ κύριε Δανιήλ, επανειλημμένως ηξιώθημεν παρά Θεού να έλθωμεν ενταύθα, να συμπνευματισθώμεν, να βεβαιώσωμεν λειτουργικώς εν Ευχαριστία τον άρρηκτον εν Κυρίω δεσμόν και το ομόψυχον και ομόγνωμον και ομόφoρον των δύο Εκκλησιών, των Προκαθημένων των και της Ιεραρχίας των.
Επικαλούμενοι επί πάντας τας ευχάς των Αγίων Πατέρων της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου και των Αγίων Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου και Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου, απευθύνομεν θερμότατον χαιρετισμόν από κέντρου ψυχής και καρδίας προς άπασαν την σεβασμίαν Ιεραρχίαν, τον ευαγή ιερόν Κλήρον, τους Μοναχούς και τας Μοναχάς, όλον το χριστεπώνυμον πλήρωμα του Πατριαρχείου Ρουμανίας και σύνολον τον Ρουμανικόν λαόν. Ιδιαιτέρως χαιρετίζομεν εν τιμή πολλή τας εντίμους Αρχάς του Κράτους, ευχόμενοι πλούσιον τον φωτισμόν του Χριστού εν τη διακυβερνήσει της Χώρας.
Ο Χριστός εν τω μέσω ημών! Το κραταιόν Αυτού έλεος είθε να σκέπη πάντοτε την Ρουμανίαν!
Ακολούθησε Δοξολογία επί τη αφίξει του Οικουμενικού Πατριάρχου στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό του Βουκουρεστίου.
Αντηλλάγησαν προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις και η δοξολογία επισφραγίστηκε με τον εν Χριστώ ασπασμό των δύο Προκαθημένων.
Αντηλλάγησαν προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις και η δοξολογία επισφραγίστηκε με τον εν Χριστώ ασπασμό των δύο Προκαθημένων.
Στη συνέχεια οι δύο Προκαθήμενοι εγκαινίασαν το Κέντρο Πολιτιστικής Κληρονομιάς «Ο Άγιος Μάρτυς Κωνσταντίνος Brâncoveanu», την επιμέλεια του οποίου είχε ο Επίσκοπος Καμπινεάουλ Κυπριανός.
Στα εγκαίνια παρέστησαν μέλη της Ιεράς Συνόδου του Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Γαλλίας Εμμανουήλ, οι οποίοι συνοδεύουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη σ' αυτό το ταξίδι.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά το πέρας του αγιασμού, μεταξύ άλλων είπε:
«Είμαστε μάρτυρες της ανακαίνισης αυτού του κτιρίου που στεγάζει το κέντρο, το οποίο είναι για όλους εκείνους που επιθυμούν να ασχοληθούν με την συντήρηση των έργων της εκκλησιαστικής τέχνης. Έχουμε ιερό καθήκον να διατηρήσουμε εκείνα που μας εμπιστεύθηκαν οι πρόγονοί μας. Συγχαίρω όλους εκείνους που συνέβαλαν στην ανακαίνιση του εν λόγω κτιρίου, τον Δήμαρχο Neculai Onţanu για την οικονομική ενίσχυση, αλλά θα ήθελα να συγχαρώ ειδικά τον Πατριάρχη Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ο οποίος από την ημέρα της εκλογής του έχει δώσει μια νέα πνοή στην ζωή της Εκκλησίας».
Από την πλευρά του, ο Πατριάρχης Δανιήλ υπογράμμισε μεταξύ άλλων:
«Είναι μεγάλη ευθύνη να διατηρήσουμε την Κληρονομιά της Εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο ίδρυμα του Πατριαρχείου το οποίο έχει επανδρωθεί με πολύ καλά εκπαιδευμένο προσωπικό με διατριβές και αναγνωρισμένα διπλώματα από το Κράτος».
Στα εγκαίνια παρέστησαν μέλη της Ιεράς Συνόδου του Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Γαλλίας Εμμανουήλ, οι οποίοι συνοδεύουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη σ' αυτό το ταξίδι.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά το πέρας του αγιασμού, μεταξύ άλλων είπε:
«Είμαστε μάρτυρες της ανακαίνισης αυτού του κτιρίου που στεγάζει το κέντρο, το οποίο είναι για όλους εκείνους που επιθυμούν να ασχοληθούν με την συντήρηση των έργων της εκκλησιαστικής τέχνης. Έχουμε ιερό καθήκον να διατηρήσουμε εκείνα που μας εμπιστεύθηκαν οι πρόγονοί μας. Συγχαίρω όλους εκείνους που συνέβαλαν στην ανακαίνιση του εν λόγω κτιρίου, τον Δήμαρχο Neculai Onţanu για την οικονομική ενίσχυση, αλλά θα ήθελα να συγχαρώ ειδικά τον Πατριάρχη Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ο οποίος από την ημέρα της εκλογής του έχει δώσει μια νέα πνοή στην ζωή της Εκκλησίας».
Από την πλευρά του, ο Πατριάρχης Δανιήλ υπογράμμισε μεταξύ άλλων:
«Είναι μεγάλη ευθύνη να διατηρήσουμε την Κληρονομιά της Εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο ίδρυμα του Πατριαρχείου το οποίο έχει επανδρωθεί με πολύ καλά εκπαιδευμένο προσωπικό με διατριβές και αναγνωρισμένα διπλώματα από το Κράτος».
Χθες Τετάρτη 27 Οκτωβρίου τελέστηκε Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων των δύο Πατριαρχών, Οικουμενικού και Ρουμανίας, στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Δημητρίου του Ευσεβούς του Νέου, πολιούχου του Βουκουρεστίου.
Κατά την ομιλία του ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ χαρακτήρισε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο "φίλο του Ρουμανικού λαού".
Η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου έχει ως εξής:
Μακαριώτατε Αδελφέ Πατριάρχα κ. Δανιήλ,
Ιερώτατοι Αδελφοί,
Ευσεβή τέκνα της Εκκλησίας!
Το ημερολόγιον σημειώνει 27 Οκτωβρίου και η Εκκλησία πανηγυρίζει την μνήμην του Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου.
Δημήτριος και χθες εις το προσκήνιον, Δημήτριος και σήμερον! Χθες ο αρχαίος Μεγαλομάρτυς, ο Θεσσαλονικεύς, ο Μυροβλύτης, ο Θαυματουργός, ο περικλεής, το καύχημα του Γένους των Ελλήνων, το κόσμημα των Μαρτύρων! Σήμερον ο Όσιος, ο Νέος, ο εκ Βεσσαραβίας, ο επίσης Θαυματουργός, το κλέος του Μητροπολιτικού τούτου Ναού, η καταφυγή του ευσεβούς λαού του Βουκουρεστίου, η παρηγορία όλων των Ρουμάνων!
Ηγάπησεν ολοψύχως τον Χριστόν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Ηγωνίσθη τον καλόν αγώνα της ευσεβείας με πολλήν φιλοτιμίαν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εδόξασε τον Θεόν έργω και λόγω ο Μεγαλομάρτυς. Ομοίως και ο Όσιος. Ηγάπησε πολύ τον άνθρωπον ο πρώτος. Το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εστάθη άξιος της κλήσεως ο πρώτος. Άξιος της κλήσεως και ο δεύτερος. Εδέχθη πλουσίως την θείαν χάριν ο πρώτος. Ομοίως και ο δεύτερος. Ο πρώτος ηξιώθη του μαρτυρίου του αίματος. Ο δεύτερος ηξιώθη του μαρτυρίου της υπακοής και της δια βίου οσιακής ασκήσεως. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από τον Θεόν ο Μεγαλομάρτυς. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από την ιδίαν πηγήν και ο Όσιος. Μύρον άγιον ανέβλυσεν από τον τάφον του Θεσσαλονικέως. Ευωδίαν πνευματικήν αναδίδει ο βίος και το ιερόν λείψανον του Ρουμάνου. Και οι δύο μετέχουν της αγιότητος του Τρισαγίου Θεού, και οι δύο φωτίζονται από το άκτιστον φως Του, και οι δύο συμβασιλεύουν μαζί Του, και οι δύο αντανακλούν την θείαν αγάπην εις τους ανθρώπους δια των θαυμάτων. Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, ο Οποίος εις κάθε εποχήν και εις παν γένος Χριστιανών Ορθοδόξων αναδεικνύει Αγίους, διαχρονικώς φανερώνει εις τον κόσμον τους καρπούς της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος!
Η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου έχει ως εξής:
Μακαριώτατε Αδελφέ Πατριάρχα κ. Δανιήλ,
Ιερώτατοι Αδελφοί,
Ευσεβή τέκνα της Εκκλησίας!
Το ημερολόγιον σημειώνει 27 Οκτωβρίου και η Εκκλησία πανηγυρίζει την μνήμην του Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου.
Δημήτριος και χθες εις το προσκήνιον, Δημήτριος και σήμερον! Χθες ο αρχαίος Μεγαλομάρτυς, ο Θεσσαλονικεύς, ο Μυροβλύτης, ο Θαυματουργός, ο περικλεής, το καύχημα του Γένους των Ελλήνων, το κόσμημα των Μαρτύρων! Σήμερον ο Όσιος, ο Νέος, ο εκ Βεσσαραβίας, ο επίσης Θαυματουργός, το κλέος του Μητροπολιτικού τούτου Ναού, η καταφυγή του ευσεβούς λαού του Βουκουρεστίου, η παρηγορία όλων των Ρουμάνων!
Ηγάπησεν ολοψύχως τον Χριστόν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Ηγωνίσθη τον καλόν αγώνα της ευσεβείας με πολλήν φιλοτιμίαν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εδόξασε τον Θεόν έργω και λόγω ο Μεγαλομάρτυς. Ομοίως και ο Όσιος. Ηγάπησε πολύ τον άνθρωπον ο πρώτος. Το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εστάθη άξιος της κλήσεως ο πρώτος. Άξιος της κλήσεως και ο δεύτερος. Εδέχθη πλουσίως την θείαν χάριν ο πρώτος. Ομοίως και ο δεύτερος. Ο πρώτος ηξιώθη του μαρτυρίου του αίματος. Ο δεύτερος ηξιώθη του μαρτυρίου της υπακοής και της δια βίου οσιακής ασκήσεως. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από τον Θεόν ο Μεγαλομάρτυς. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από την ιδίαν πηγήν και ο Όσιος. Μύρον άγιον ανέβλυσεν από τον τάφον του Θεσσαλονικέως. Ευωδίαν πνευματικήν αναδίδει ο βίος και το ιερόν λείψανον του Ρουμάνου. Και οι δύο μετέχουν της αγιότητος του Τρισαγίου Θεού, και οι δύο φωτίζονται από το άκτιστον φως Του, και οι δύο συμβασιλεύουν μαζί Του, και οι δύο αντανακλούν την θείαν αγάπην εις τους ανθρώπους δια των θαυμάτων. Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, ο Οποίος εις κάθε εποχήν και εις παν γένος Χριστιανών Ορθοδόξων αναδεικνύει Αγίους, διαχρονικώς φανερώνει εις τον κόσμον τους καρπούς της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος!
Τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριον εχαρακτήριζεν ο νεανικός ενθουσιασμός, ο ιερός ζήλος δια την διάδοσιν του Ευαγγελίου μεταξύ των νέων και η ετοιμότης προς θυσίαν. Τον Όσιον Δημήτριον εχαρακτήριζεν η σιωπηλή υπομονή, η προσευχητική εγρήγορσις, η θυσιαστική αυταπάρνησις της κατά Θεόν ησυχίας. Και των δύο τον βίον εχαρακτήριζεν η θερμότης της πίστεως εις τον Χριστόν, η ακρίβεια εις την εφαρμογήν του θείου θελήματος, η προσοχή εις την μαρτυρίαν της ευαγγελικής αληθείας. Από δύο διαφορετικάς ατραπούς εβάδιζον και οι δύο ακριβώς την ιδίαν οδόν: Την οδόν της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας. Δηλαδή εβίωναν εξ ίσου τον Χριστόν, ο Οποίος είναι η μόνη Οδός που οδηγεί προς τον Πατέρα. Η αλήθεια την οποίαν εκφράζει το ιερόν Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως ήτο το περιεχόμενον της ψυχής και των δύο, παρά το γεγονός ότι ο πρώτος έζησε πριν από την συνοδικήν αποκρυστάλλωσιν της δογματικής ακριβείας. Δια τούτο και επλήρωσεν εξ ίσου αμφοτέρους η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Τι μαρτυρεί η μυροβλυσία του πρώτου; Τι διακηρύττει η αφθαρσία επί τόσους αιώνας του λειψάνου του δευτέρου; Τι σημαίνει ο ποταμός των θαυμάτων που επιτελούνται και από τους δύο; Τι φανερώνει η χαρά και η παρηγορία που αισθανόμεθα όταν προσκυνούμε τας ιεράς λάρνακας και τα λείψανά των;Ότι και οι δύο ήσαν σκεύη εκλογής του Παρακλήτου και χωρία ευρύχωρα της Χάριτός Του! Αυτή η Χάρις εκφράζεται ως μύρον, ως αφθαρσία, ως θαύμα, ως χαρά, ως παρηγορία. Χάρις άκτιστος, θεουργική, η οποία επλήρωσεν όχι μόνον την ψυχήν των Αγίων, αλλά και το σώμα των, δια να βλέπουν όσοι έχουν καθαράν πνευματικήν όρασιν ότι ο Θεός είναι μεθεκτός κατά τας ακτίστους Ενεργείας Του και όχι απρόσιτος και απροσπέλαστος εις την μεγαλειότητά Του! Θεός άπαξ ενανθρωπήσας, αλλά και διαρκώς σαρκούμενος κατά Χάριν εις τους Αγίους Του! Δι’ αυτό οι Άγιοι είναι ό,τι πολυτιμότερον έχομεν! Ό,τι παραμυθιτικώτερον! Ό,τι βεβαιοτικώτερον δια την δυνατότητα της σωτηρίας μας! Δι’ αυτό και ευγνώμων η σκέψις του λαού του Βουκουρεστίου στρέφεται ιδιαιτέρως σήμερον προς τον αείμνηστον Δημήτριον Χατζήν, η αποφασιστική επέμβασις του οποίου προ διακοσίων τριανταέξ ετών, εματαίωσε την εκ Ρουμανίας απομάκρυνσιν του ιερού λειψάνου του Οσίου Δημητρίου και ούτω ο Άγιος ευρίσκεται έως της σήμερον και σωματικώς εν μέσω των τέκνων του λαού του!
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω!
Η περίεργος οικονομική κρίσις, η οποία σοβεί εις τας ημέρας μας ανά τον κόσμον, είναι, όπως σοφώτατα σας έχει προ πολλού επισημάνει ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας και λίαν ημίν αγαπητός Αδελφός και Συλλειτουργός κ. Δανιήλ, απότοκον της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προ πολλού μαστίζει την ανθρωπότητα. Ελησμόνησαν οι άνθρωποι τον Θεόν, αγνοούν το θέλημά Του, περιφρονούν τα δικαιώματά Του. Έτσι ελησμόνησαν και τον άνθρωπον, δηλ. τον συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού. Ελησμόνησαν και την Δημιουργίαν όλην, το καλόν έργον του Θεού. Εκλείσθησαν εις την «αίθουσαν των κατόπτρων» του εγωϊσμού των, βλέπουν μόνον τον εαυτόν των με τας απαιτήσεις της πεπτωκυΐας φύσεως, έγιναν άπληστοι, αυτάρκεις εν τη μωρά σοφία του κόσμου τούτου, εκρέμασαν όλας τας ελπίδας των εις την οικονομίαν, την επιστήμην και την τεχνολογίαν, ανεζήτησαν εν τω σκότει του νοός των φως εις την φιλοσοφίαν και τας ιδεολογίας και προσπαθούν να παρηγορηθούν με την τέχνην, τον αθλητισμόν, τας περιηγήσεις κ.ο.κ. Αλλ’ όλα αυτά, όταν δεν είναι είδωλα και εκμαγεία του πατρός του ψεύδους, είναι πολύ ολίγα και πολύ μικρά δια να πληρώσουν το κενόν της ψυχής, να νοηματοδοτήσουν τον βίον, να χαρίσουν φως και ζωήν, να εξορκίσουν τον θάνατον. Αντιθέτως λειαίνουν περισσότερον την οδόν της απωλείας και κατατρώγουν την ψυχήν του ανθρώπου, ο οποίος αποκλίνει του προορισμού του και αστοχεί όλον και περισσότερον, έως ότου εις το τέλος κυριολεκτικώς δαιμονοποιείται. Η κρίσις, λοιπόν, των ημερών μας είναι μία δαιμονική κατάστασις, από την οποίαν δεν ημπορεί να μας εξαγάγη μία οικονομική εξισορρόπησις. Χρειάζεται πνευματική αποκατάστασις! Χρειάζεται υπομονή! Χρειάζεται ασκητική εγκράτεια! Χρειάζεται πνεύμα θυσίας! Χρειάζεται σταυρικόν φρόνημα! Χρειάζεται αγάπη! Δηλαδή, χρειάζεται Χριστός! Ο Σαρκωθείς, και Παθών, και Σταυρωθείς, και Αναστάς, και εις αιώνας Ζων Ιησούς Χριστός! Αυτός, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, λογοποιεί και νοηματοδοτεί τον βίον, καταργεί τας αποστάσεις της αμαρτίας, ενώνει τα διεστώτα, χαρίζεται δικαιοσύνην, διαλύει τον θάνατον, κάνει πραγματικότητα την κατά τα άλλα «ουτοπίαν» της αγάπης! Αυτόν τον Χριστόν, την ενυπόστατον Αγάπην, μας φανερώνει ο εορτάζων Όσιος Δημήτριος. Αυτόν μας καλεί να ακολουθήσωμεν δια να εξέλθωμεν από τα αδιέξοδα των ποικίλων κρίσεων. Αυτόν προβάλλει ως την μοναδικήν «Οδόν», και «Αλήθειαν», και «Ζωήν». Ο αγιασμός του διασαλπίζει ότι έχει δίκαιον! Οι πατέρες μας, οι οποίοι εν ταπεινώσει εβίωσαν τον Χριστόν, ήκουσαν την σιωπηρώς κραυγαλέαν φωνήν του Αγίου και εβάστασαν αγογγύστως τον σταυρόν των, ηκολούθησαν τον Κύριον, και Αυτός δεν επρόδωσε την ελπίδα των. Το ευσεβές Γένος των Ορθοδόξων απεδέχθη εν πίστει τον Γολγοθά και δια τούτο έγινε και γίνεται καθ’ ημέραν κοινωνόν του φωτός και της χαράς της Αναστάσεως! Με σταυροαναστάσιμον, λοιπόν, βίωμα και ιστορίαν, καλούμεθα να προχωρήσωμεν και σήμερον, «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθέμενοι».
Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, χαίρουσα επί τη μνήμη του προστάτου του Βουκουρεστίου Οσίου Δημητρίου και επί τη συμπληρώσει αιώνος και τετάρτου του αιώνος από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της πεφιλημένης Θυγατρός και ήδη Αδελφής αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, δεν ηθέλησεν, αγαπητοί, να εκπροσωπηθή εις τους ιερούς εορτασμούς σας δι’ ενός διακεκριμένου στελέχους Αυτής, αλλ’ απέστειλεν αυτόν τον Οικουμενικόν Πατριάρχην δια να διερμηνεύση προσωπικώς την αγάπην της, την στοργήν της, την χαράν της, την ικανοποίησίν της εφ’ οις πράσσετε αγαθοίς, και να δαψιλεύση εις άπαν το πλήρωμα της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας την ευλογίαν της και τας ευχάς της εις το «περισσεύειν μάλλον» εν Κυρίω!
Λοιπόν, αδελφοί αγαπητοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Κυρίω, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β Κορ. 13: 11), δια πρεσβειών του Οσίου Δημητρίου και πάντων των Αγίων. Αμήν!
Η περίεργος οικονομική κρίσις, η οποία σοβεί εις τας ημέρας μας ανά τον κόσμον, είναι, όπως σοφώτατα σας έχει προ πολλού επισημάνει ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας και λίαν ημίν αγαπητός Αδελφός και Συλλειτουργός κ. Δανιήλ, απότοκον της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προ πολλού μαστίζει την ανθρωπότητα. Ελησμόνησαν οι άνθρωποι τον Θεόν, αγνοούν το θέλημά Του, περιφρονούν τα δικαιώματά Του. Έτσι ελησμόνησαν και τον άνθρωπον, δηλ. τον συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού. Ελησμόνησαν και την Δημιουργίαν όλην, το καλόν έργον του Θεού. Εκλείσθησαν εις την «αίθουσαν των κατόπτρων» του εγωϊσμού των, βλέπουν μόνον τον εαυτόν των με τας απαιτήσεις της πεπτωκυΐας φύσεως, έγιναν άπληστοι, αυτάρκεις εν τη μωρά σοφία του κόσμου τούτου, εκρέμασαν όλας τας ελπίδας των εις την οικονομίαν, την επιστήμην και την τεχνολογίαν, ανεζήτησαν εν τω σκότει του νοός των φως εις την φιλοσοφίαν και τας ιδεολογίας και προσπαθούν να παρηγορηθούν με την τέχνην, τον αθλητισμόν, τας περιηγήσεις κ.ο.κ. Αλλ’ όλα αυτά, όταν δεν είναι είδωλα και εκμαγεία του πατρός του ψεύδους, είναι πολύ ολίγα και πολύ μικρά δια να πληρώσουν το κενόν της ψυχής, να νοηματοδοτήσουν τον βίον, να χαρίσουν φως και ζωήν, να εξορκίσουν τον θάνατον. Αντιθέτως λειαίνουν περισσότερον την οδόν της απωλείας και κατατρώγουν την ψυχήν του ανθρώπου, ο οποίος αποκλίνει του προορισμού του και αστοχεί όλον και περισσότερον, έως ότου εις το τέλος κυριολεκτικώς δαιμονοποιείται. Η κρίσις, λοιπόν, των ημερών μας είναι μία δαιμονική κατάστασις, από την οποίαν δεν ημπορεί να μας εξαγάγη μία οικονομική εξισορρόπησις. Χρειάζεται πνευματική αποκατάστασις! Χρειάζεται υπομονή! Χρειάζεται ασκητική εγκράτεια! Χρειάζεται πνεύμα θυσίας! Χρειάζεται σταυρικόν φρόνημα! Χρειάζεται αγάπη! Δηλαδή, χρειάζεται Χριστός! Ο Σαρκωθείς, και Παθών, και Σταυρωθείς, και Αναστάς, και εις αιώνας Ζων Ιησούς Χριστός! Αυτός, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, λογοποιεί και νοηματοδοτεί τον βίον, καταργεί τας αποστάσεις της αμαρτίας, ενώνει τα διεστώτα, χαρίζεται δικαιοσύνην, διαλύει τον θάνατον, κάνει πραγματικότητα την κατά τα άλλα «ουτοπίαν» της αγάπης! Αυτόν τον Χριστόν, την ενυπόστατον Αγάπην, μας φανερώνει ο εορτάζων Όσιος Δημήτριος. Αυτόν μας καλεί να ακολουθήσωμεν δια να εξέλθωμεν από τα αδιέξοδα των ποικίλων κρίσεων. Αυτόν προβάλλει ως την μοναδικήν «Οδόν», και «Αλήθειαν», και «Ζωήν». Ο αγιασμός του διασαλπίζει ότι έχει δίκαιον! Οι πατέρες μας, οι οποίοι εν ταπεινώσει εβίωσαν τον Χριστόν, ήκουσαν την σιωπηρώς κραυγαλέαν φωνήν του Αγίου και εβάστασαν αγογγύστως τον σταυρόν των, ηκολούθησαν τον Κύριον, και Αυτός δεν επρόδωσε την ελπίδα των. Το ευσεβές Γένος των Ορθοδόξων απεδέχθη εν πίστει τον Γολγοθά και δια τούτο έγινε και γίνεται καθ’ ημέραν κοινωνόν του φωτός και της χαράς της Αναστάσεως! Με σταυροαναστάσιμον, λοιπόν, βίωμα και ιστορίαν, καλούμεθα να προχωρήσωμεν και σήμερον, «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθέμενοι».
Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, χαίρουσα επί τη μνήμη του προστάτου του Βουκουρεστίου Οσίου Δημητρίου και επί τη συμπληρώσει αιώνος και τετάρτου του αιώνος από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της πεφιλημένης Θυγατρός και ήδη Αδελφής αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, δεν ηθέλησεν, αγαπητοί, να εκπροσωπηθή εις τους ιερούς εορτασμούς σας δι’ ενός διακεκριμένου στελέχους Αυτής, αλλ’ απέστειλεν αυτόν τον Οικουμενικόν Πατριάρχην δια να διερμηνεύση προσωπικώς την αγάπην της, την στοργήν της, την χαράν της, την ικανοποίησίν της εφ’ οις πράσσετε αγαθοίς, και να δαψιλεύση εις άπαν το πλήρωμα της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας την ευλογίαν της και τας ευχάς της εις το «περισσεύειν μάλλον» εν Κυρίω!
Λοιπόν, αδελφοί αγαπητοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Κυρίω, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β Κορ. 13: 11), δια πρεσβειών του Οσίου Δημητρίου και πάντων των Αγίων. Αμήν!
φωτογραφίες: Εκκλησία της Ρουμανίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου