ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, TOΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ (10 Ὀκτωβρίου 2011)
Ὁσιολογιώτατε Ἀρχιμανδριτα κύριε Χρυσόστομε, Ἡγούμενε τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου, Ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Δοξολογοῦμεν τὸ Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι ἀξιώνει καὶ πάλιν τὴν ἡμετέραν Μετριότητα ὅπως προσέλθωμεν προσκυνηταὶ ἵνα ἀποθέσωμεν τὰ ἄνθη τῆς ἡμετέρας εὐλαβείας εἰς τὴν Θεοτόκον, ἐν τῷ Περιβολίῳ αὐτῆς, τῷ κεκοσμημένῳ μὲ τὰ ἄνθη τῶν ἀρετῶν τῶν ἐνταῦθα προσκαρτερησάντων τῇ προσευχῇ, τῇ ὑπακοῇ, τῇ ὑπομονῇ καὶ τῇ ταπεινώσει προαπελθόντων ἀλλὰ καὶ σήμερον θεαρέστως ἀγωνιζομένων πατέρων. Εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας τὴν Ἔφορον τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ τοὺς πρωτεργάτας τοῦ Ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ, Ἁγίους Πέτρον καὶ Ἀθανάσιον τοὺς Ἀθωνίτας, διότι χαρίζουν εἰς ἡμᾶς σήμερον τὴν ὑλικὴν καὶ πνευματικὴν ταύτην συνεστίασιν, ἐν ἀγάπῃ καὶ ἑνότητι. Βεβαίως, μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἐπανδρώνουν τὰς συνεργαζομένας εἴκοσι (καὶ πάλιν) Ἱερᾶς Μονὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρουσιάζονται κατὰ καιροὺς διαφωνίαι ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπισιν ὡρισμενων ζητημάτων. Ἐνίοτε δέ, καὶ τινες ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί καλοπροαιρέτως ἐκτιμοῦν ὅτι ὡρισμέναι ἀποφάσεις θὰ ἔδει νὰ παραλειφθοῦν ἢ ἐνεργειαί τινες νὰ πραγματοποιηθοῦν διαφόρως. Ἡ διαφορετικὴ ὅμως θεώρησις ἑνος θέματος δὲν πρέπει νὰ ὁδηγῆ εἰς τὴν ἀπόσχισιν τῶν ἐχόντων διαφορετικὴν γνώμην ἀπὸ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς τὴν πῆξιν σχισματικῆς ὁμάδος. Πρέπει νὰ περιορίζηται εἰς τὴν ἐποικοδομητικὴν ἀνταλλαγὴν ἀπόψεων καὶ εἰς τὴν προσπάθειαν ἀσκήσεως πειθοῦς τῶν ἐχόντων διαφορετικὴν γνώμην περὶ τῆς ὀρθότητος τῆς ἰδικῆς των ἀπόψεως. Αὐτο εἶναι τὸ ἐπιτρεπτὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ σύνηθες εἰς τὴν ἱστορίαν αὐτῆς.
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία διδάσκει εἰς ἡμᾶς ὅτι ὁσάκις οἱ διαφωνοῦντες ἠρκέσθησαν εἰς τὴν μετὰ ταπεινοφροσύνης καὶ εἰλικρινοῦς ἀγάπης πρὸς τὴν ἀλήθειαν ὑποβολὴν τῶν ἀπόψεων τῶν εἰς ἐκκλησιαστικὸν διάλογον, αἱ διαφωνίαι ἐξωμαλύνθησαν σὺν τῷ χρόνῳ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐσυνέχισεν ἡνωμένη τὴν ἱερὰν ἀποστολήν της. Ὁσάκις ὅμως οἱ ἔχοντες ἄλλην ἀντίληψιν ἐπί τινος θέματος, ἀνήγαγον τὴν διαφωνίαν εἰς κριτήριον τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς ἀληθείας, ὡδήγησαν τὴν Ἐκκλησίαν εἰς σχισματικὴν διάσπασιν, τὸ δέ σχίσμα διηωνίσθη καὶ πολλάκις αἱ σχισματικαὶ ὁμάδες, πεισμόνως καὶ ἀδιαλλάκτως ἐμμένουσαι εἰς τὰς ἀπόψεις αὐτῶν, διατηροῦνται ἕως τῆς σήμερον. Ἀντιθέτως, ἐὰν δὲν ἀναχθοῦν τὰ θέματα περὶ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν διαφορετικαὶ ἀπόψεις εἰς τοιαῦτα ἔχοντα πρωταρχικὴν σημασίαν, καταβληθῆ δὲ φιλάδελφος καὶ εἰλικρινῶς ταπεινὴ προσπάθεια πρὸς ἀλληλοκατανόησιν, οἱ διαφωνοῦντες ἀδελφοί, χάριτι Θεοῦ, εὑρίσκουν λύσεις ἱκανοποιούσας ἅπαντας καὶ οὕτως ἀποφεύγεται ἡ διάστασις αὐτῶν καὶ ἀποκαθίσταται ἡ πνευματικὴ κοινωνία καὶ ἑνότης ἐν Χριστῷ. Πολλάκις, ὁσιώτατοι πατέρες καὶ αδελφοί, ἐν τῷ ὑπερμέτρῳ ζήλῳ πρὸς ὑποστήριξιν τῶν ἐπί τινος ζητήματος πεποιθήσεών μας, λησμονοῦμεν τὴν σπουδαιότητα τῆς ἑνότητος ἡμῶν ἐν Χριστῷ, ἀποδίδομεν μείζονα, ἧς θὰ ἔδει, σημασίαν εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῆς γνώμης ἡμῶν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ θολοῦται ἡ διαύγεια τοῦ πνεύματος καὶ νὰ μὴ δυνάμεθα νὰ ἴδωμεν ὅτι χάριν μιᾶς δευτερευούσης σημασίας ῥυθμίσεως εἰς τὴν ὁποίαν ἀποδίδομεν πρωτεύουσαν σημασίαν, χάνομεν Αὐτὸν τὸν Χριστόν.
Ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί, μέλη τῆς ὑπὸ τὸν φίλτατον καὶ προσφιλῆ τῇ Μητρὶ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῇ ἡμετέρᾳ Μετριότητι Ἀρχιμιανδρίτην κύριον Χρυσόστομον ἀδελφότητος, Ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου τούτου Τόπου Ὑπεραγία Θεοτόκος, ηὐδόκησε νὰ ἀναθέσῃ εἰς ὑμᾶς τὴν σοβαρὰν ἀποστολὴν τῆς ἀναβιώσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, μετὰ τὴν ἄρνησιν τῶν παλαιῶν ἐσφιγμενιτῶν πατέρων νὰ ἐπανενταχθοῦν εἰς τὴν ἑνότητα τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερῶν Μονῶν. Ὡς γνωστόν, αἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱεραὶ Μοναὶ εἶναι, συμφώνως πρὸς τὸν Καταστατικὸν αὐτοῦ Χάρτην, εἴκοσι καὶ διὰ τῶν ἀντιπροσώπων αὐτῶν συνδιοικοῦν τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὑπὸ τὴν πνευματικὴν καὶ κανονικὴν ἐποπτείαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἀτυχῶς, oἱ πατέρες οἱ ὁποῖοι ἀπῆρτόν ποτε τὴν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἀπεσκίρτησαν τῆς εἰκοσάδος καί, παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας πατρικὰς καὶ ἀδελφικὰς προσκλήσεις τῶν τὲ ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Ἀθηναγόρου καὶ Δημητρίου, τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καὶ τῶν ἐκπροσώπων πασῶν τῶν λοιπῶν Ἱερῶν Μονῶν, ἐνέμειναν εἰς τὴν σχισματικὴν αὐτῶν κατάστασιν καὶ πεισμόνως ἠρνήθησαν μετ' ἐπάρσεως καὶ ἀδιαλλαξίας τὴν πνευματικὴν ἑνότητα καὶ σὺνεργασίαν μετὰ τῶν λοιπῶν δεκαεννέα Ἱερῶν Μονῶν.
Κατόπιν τούτου, ὡς εἶναι γνωστόν, ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μεριμνῶσα διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς κανονικῆς τάξεως, ἐχαρακτήρισεν, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, τοὺς ἐγκαταβιούντας εἰς τὸ κτηριακὸν συγκρότημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἔσφιγμένου ὡς σχισματικούς, καὶ συνεπῶς ὡς ἀντικανονικοὺς ἐνοίκους αὐτῆς, (δεδομένου ὅτι κατὰ τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπαγορεύεται ἡ εἰς αὐτὸ ἐγκαταβίωσις σχισματικῶν), καὶ ἀνασυνέστησε τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἐσφιγμένου, ὁρίσασα ὑμᾶς ὡς μέλη τῆς ἀδελφότητος αὐτῆς, ἡγούμενον δὲ ὑμῶν τὸν πρᾶον καὶ προσηνῆ γέροντά σας π. Χρυσόστομον. Οὕτως, ἀνέθεσεν εἰς ὑμᾶς ἕν δυσχερὲς καθῆκον, ἀφ’ ἑνὸς μὲν λόγῳ τοῦ πολέμου τὸν ὁποῖον ἐκήρυξαν καθ' ὑμῶν οἱ ἤδη σχισματικοὶ τέως ἐσφιγμενῖται μοναχοί, ἀφ' ἑτέρου δέ, διότι ἀντιμετωπίζετε τὰς γνωστὰς δυσχερείας τῆς στεγάσεώς σας καὶ ἐκ τρίτου διὰ τὸν λόγον ὅτι πολλοὶ τῶν χριστιανῶν δὲν ἀντιλαμβάνονται ὀρθῶς τὸν θεοφιλῆ σκοπόν σας καὶ σᾶς ἀναγκάζουν νὰ ταλαιπωρῆσθε ἐπεξηγοῦντες τὸ ὅλον πρόβλημα καὶ τὴν ὀρθότητα τῆς λύσεως εἰς τὴν ὁποίαν ἤλθετε ἀρωγοὶ ἐν ὑπακοῇ πρὸς τὴν καλέσασαν ὑμᾶς Μητέρα Ἐκκλησίαν. Ἀτυχῶς, ὁ φανατισμός, εὑρὼν ὡς συνεργὸν τὸν πειρασμόν, τὸν ἐπιθυμοῦντα τὴν διάσπασιν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἀνευρίσκει προσφυᾶ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῶν ἐσφαλμένων ἀπόψεων καὶ συσσωρεύει αὐτὰ ἐντός τῆς διανοίας καὶ τῶν καρδιῶν τῶν οὐ κὰτ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτῶν εἰς τοσοῦτον βαθμὸν ὥστε νὰ μὴ δύνανται νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν πλάνην των, οὔτε νὰ παρακολουθήσουν τὴν σκέψιν καὶ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ὀρθῶς σκεπτομένων ἀδελφῶν. Οἱ πλανηθέντες ἀδελφοί μας, τόσον πολὺ εἶναι προσκεκολλημένοι εἰς τὰ ἐσφαλμένα ἐπιχειρήματά των, καὶ εἰς ὅσα ὁ πλανῶν τοὺς ἀνθρώπους ὑποβάλλει εἰς αὐτοὺς πρὸς ἀπόκρουσιν τῆς ἀληθείας, ὥστε νὰ εἶναι τυφλοὶ δι' αὐτὴν καὶ κωφοὶ διὰ πᾶσαν ἄλλην σκέψιν πλὴν τῆς ἰδικῆς των. Ταῦτα πάντα ὅμως ἀνήκουν εἰς τὸ παρελθόν.
Καὶ ἐκ τοῦ Ἀντιπροσωπείου τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ἐσφιγμένου ἐπιθυμοῦμεν νὰ διευκρινίσωμεν, πρὸς ἄρσιν πάσης πιθανῆς παρεξηγήσεως, ὅτι ἡ ὑπόθεσις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν εἰσέτι ἐντὸς τῶν τειχῶν τῆς Μονῆς καὶ τῶν λοιπῶν ἐξαρτημάτων αὐτῆς παραμενόντων νὰ θεωρῆται παρ' ἁπάντων λήξασα. Ὁριστικῶς. Τὸ αὐτὸ βεβαίως ἰσχύει καὶ ἀπὸ διοικητικῆς — δικαστικῆς ἐπόψεως. Ἡ ἐξακολούθησις τῆς καταλήψεως, κολασθεῖσα ἤδη, καθὼς πληροφορού-μεθα, καὶ ὡς ποινικὸν ἀδίκημα, συνιστᾶ πρωτοφανῆ ἄσκησιν βίας ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καὶ ἐπικίνδυνον ἐκτροπὴν εἰς τὴν εὐαίσθητον περιοχὴν τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία μετὰ πολλῆς τῆς θλίψεως παρακολουθεῖ ὄργανά τινα ἀνεχόμενα εἰσέτι τὸ φαινόμενον τῆς καταλήψεως καὶ παρορῶντα τοὺς κινδύνους διὰ τὴν ἐν Ἁγὶῳ Ὄρει τᾶξιν, διὰ τὰ κειμήλια καὶ τὰ μνημεῖα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης, ἀλλὰ καὶ τὴν προσβολὴν κατὰ τῆς μόνης νομίμου ἀδελφότητος αὐτῆς, σύμπαντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Ὁσιώτατοι Ἐσφιγμενῖται Πατέρες, ἡ καθυστέρησις αὐτὴ καὶ ἡ προσβολὴ τὴν ὁποίαν εἰσπράττετε ἀδίκως ἐξ αὐτῆς δὲν θὰ πρέπει νὰ κάμψη τὸ ἀγωνιστικὸν φρόνημα ὑμῶν, ἐφ' ὅσον γνωρίζετε ὅτι ὑπηρετεῖτε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἐν ταυτῷ τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν καὶ κανονικότητα οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὴν πολιτειακὴν νομιμότητα. Ὁ δρόμος ἴσως ἀποδεικνύεται δύσβατος πλέον τοῦ ἐξ ἀρχῆς ὑπολογισθέντος, ἀλλὰ αἱ δυσκολίαι καὶ τὰ ἐμπόδια δέον μᾶλλον νὰ αὐξήσουν τὴν ὑπομονὴν καὶ ἐπιμονήν σας ἢ νὰ σᾶς ἀπογοητεύσουν. Οὕτώ πως θὰ εἶναι γλυκύτερος καὶ ὁ καρπὸς τῆς τελικῆς δικαιώσεως τῶν κόπων σας, εἰς τὴν ὁποίαν εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θὰ φθάσωμεν κινούμενοι εἰς τὸ πλαίσιον πάντοτε τῆς κανονικότητος καὶ τῆς νομιμότητος.
Εὐχόμεθα εἰς τὸν Θεὸν ὅπως διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τῶν πολλῶν Ἁγίων τοὺς ὁποίους ἀνέδειξεν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου, ἀποδοθῇ συντόμως ἡ χρῆσις τοῦ κεντρικοῦ κτηριακοῦ συγκροτήματος τῆς ἐν λόγῳ Ἱερᾶς Μονῆς εἰς τοὺς κανονικοὺς καὶ νομίμους μοναχοὺς αὐτῆς, πρὸς ἐγκαταβίωσιν καὶ πνευμιατικὴν ἄσκησιν καὶ προσευχὴν ἐν αὐτῇ, ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ σύμπαντος τοῦ κόσμου. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου