ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΣΕ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ 

ΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑΣ ΚΑΦΤΟΓΛΟΥ 

ΕΝ Τῼ ΚΑΘΕΔΡΙΚῼ Ι. ΝΑῼ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ 

ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ 

(5. 11. 2016) 

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

"Ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν, ἀποθνήσκει νέος". 

(Μένανδρος) 

Ἔφυγε ἡ Τριανταφυλλιὰ καὶ ἡ Ἱ. Μητρόπολις Χαλκηδόνος λυπεῖται γι' αὐτό. Ἔτσι εἶναι ὁ ἄνθρωπος, γεννᾶται, ἀνθίζει, μοσχοβολᾶ καὶ ὕστερα ξηραίνεται, χάνει τὴν γοητεία καὶ τὴν θεϊκὴν πολλάκις ὀμορφιά του. Σὰν τὰ λουλούδια. Μόνον ποὺ αὐτὰ ζοῦν μερικὲς ἡμέρες μόνον. "Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ• ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει" μᾶς ὑπενθυμίζει καὶ ὁ Ψαλμωδός (Ψαλμ. 102, 15). 

Διότι καὶ τὰ λουλούδια ὅπως καὶ τὰ δένδρα ὁμιλοῦν, αἰσθάνονται, πονοῦν, κλαῖνε καὶ χαίρονται. Ἀλλὰ ὄχι μόνον αὐτά. Γεννῶνται καὶ ἀποθνήσκουν καὶ πολλὰ ἄλλα, ἢ μεταβάλλονται ἐμπλουτιζόμενα ἢ ἀπισχνούμενα, ὅπως οἱ πολιτισμοὶ καὶ οἱ τέχνες, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἡ ζωή τους διαρκεῖ αἰῶνες. Καὶ μένει κανεὶς ἄναυδος πρὸ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Μυστηρίου τοῦ θανάτου. 

Ἡ Τριανταφυλλιά, Φιλίτσα, ὅπως τὴν ἀποκαλοῦσαν, γεννήθηκε τὸ 1956 καὶ ἔζησε, εὐτυχισμένη, 42 χρόνια μὲ τὸν σύζυγό της Φαίδωνα, τὴν ὡραία τότε καὶ πολυάριθμη ὁμογενειακὰ ἐποχὴ τοῦ Μοδιοῦ. Τὸ ζεῦγος συνδεόταν μὲ τὴν ἀνάδοχο οἰκογένεια τοῦ Φαίδωνα, τοῦ ἰατροῦ Ν. Παναγιωτίδη, τὴν Ἀρχόντισσα Αἰκατερίνη Χαρισιάδου, τὴν οἰκογένεια τοῦ Ἱεροψάλτου τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἀ. Γιάκα καὶ ἄλλους πολλούς. 

Ἐργάσθηκε ὡς σύμβουλος τῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Χαλκηδόνος καὶ τὰ τελευταῖα ὀκτὼ ἔτη διετέλεσε Πρόεδρος αὐτῆς, συνεχίζοντας κατὰ τὸ δυνατὸν τὸ ἔργον τῶν λαμπρῶν πολλάκις προγενεστέρων Κυριῶν μὲ διαφόρους εὐχαρίστους πολιτισμικὰς ἢ οὒ ἐκδηλώσεις, σὲ συνεργασία ἀργότερα μὲ τὸν Μορφωτικὸ Σύνδεσμο Μόδα, ὅπως κατὰ τὰ Χριστούγεννα, τὶς Ἀπόκριες, τὸ Πάσχα, μὲ γεύματα, διαλέξεις, θεατρικὲς παραστάσεις, συναυλίες, ἐκδρομὲς κ.ἄ. 

Ἐπὶ 30 χρόνια ἠσχολεῖτο καὶ ὡς ξεναγὸς γιὰ τοὺς τουρίστες, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ταίριαζε στὴν ἰδιοσυγκρασία της, ἐργαζομένη στὸ γραφεῖο Setur τοῦ V. Koç, καθὼς καὶ μὲ πολλὰ ἑλληνικὰ πρακτορεῖα. Ἡ Φιλίτσα δὲν ἀπέκτησε παιδιά, ἀγαποῦσε ὅμως τὰ ζῶα, ἴδιον κατ' ἐξοχὴν τῆς ἐποχῆς μας, ἦταν ἕνας ζωντανός, κοινωνικός, φιλάνθρωπος, λαλίστατος καὶ εὐχάριστος σὰν τὸ ὄνομά της ἄνθρωπος, μὲ χαμόγελο καὶ εὐγένεια, πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν ἐγκατέλειψε καὶ κατὰ τὴν μακρὰν περίοδον τῆς φοβερᾶς δοκιμασίας της. 

Εὐχόμεθα στὸν ἀγαπητὸν σύζυγόν της Φαίδωνα, ὑπομονὴν καὶ δύναμιν στὸ σκληρὸ αὐτὸ πλῆγμα ποὺ ἐδέχθη, καὶ ἐλπίδα γιὰ τὴν περαιτέρω ζωήν του. 

Ἀναπαύου λοιπὸν Φιλίτσα ἐν εἰρήνῃ (in pace).