Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τήν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου, 14ης Ἰουλίου, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἱεροκήρυκος κ. Βησσαρίωνος, τοῦ Ἱερολ. Διακόνου κ. Βαρθολομαίου Περδίκου καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Συμεών Φραντζελᾶ, Ἀρχικλητῆρος Αὐτοῦ, μετέβη ἀεροπορικῶς εἰς Ἀττάλειαν, ἔνθα, τήν Κυριακήν τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Δ’ Συνόδου, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ τοῦ Ὁσίου Ἀλυπίου, κατά τήν τελεσθησομένην Θείαν Λειτουργίαν, καί ηὐλόγησε τούς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους πιστούς. Ὁ Παναγιώτατος θά ἐπιστρέψῃ, σύν Θεῷ Ἁγίῳ, εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ, τήν Τετάρτην, 18ην ἰδίου.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΙΣΙΔΙΑΣ κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ
Παναγιώτατε Πάτερ, ἱστορική ἡ ἡμέρα αὐτή, κατά τήν ὁποῖα Οἰκουμενικός Πατριάρχης προεξάρχει λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων σέ ναό τῆς Ἀτταλείας. Ἦταν ἐπόμενον, μετά ἀπό τούς ἱερούς ναούς τῆς Ἰωνίας καί Αἰολίας, τῆς Καππαδοκίας καί τοῦ Πόντου, καθώς καί τοῦ Ἁγίου Νικολάου Μύρων νά ἔλθετε κι ἐδῶ.
Βαθειά ἡ εὐγνωμοσύνη μας πρός τό τίμιον πρόσωπό Σας, γιά τήν ἐδῶ παρουσία Σας σήμερα, παρ΄ὅλον τόν κόπον Σας τῶν τελευταίων ἡμερῶν. Ἤλθατε νά προστεῖτε τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν χιλιάδων Ἁγίων τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πισιδίας, στόν ἀπέρριτον αὐτόν Ἱερόν Ναόν, γιά τήν ἀνακαίνισιν καί ἐπαναλειτουργίαν τοῦ ὁποίου ζωηρῶς ἐνδιαφερθήκατε. Ἀπτόν σημεῖον τοῦ ἐνδιαφέροντος καί τῆς ἀγάπης Σας πρός τόν Ἱερόν αὐτόν Ναόν θα παραμένουν πάντα καί οἱ 6 μεγάλες ἀσημένιες κανδῆλες, τίς ὁποῖες ἐξ ἰδίων προσωπικῶς προσφέρατε. Εἶναι αὐτές οἱ κανδῆλες πού χαρίζουν τό ἱλαρόν φῶς τους στίς ἱερές εἰκόνες τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν, τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, πού ἵδρυσε τήν ἐδῶ Ἐκκλησίαν, καί τοῦ Ὁσίου Ἀλυπίου τοῦ Κιονίτου, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἀνηγέρθη ὁ ἱερός αὐτός Ναός.
Σᾶς εἴμεθα ἀκόμη εὐγνώμονες Παναγιώτατε, καί γιά τό ὅτι Σεῖς μέ Συνοδικήν Ἀπόφασιν, καθιερώσατε πρό τριετίας, νά συνεορτάζεται ἡ Σύναξις τῶν ἐν Πισιδίᾳ Διαλαμψάντων Ἁγίων μετά τῶν Θεοφόρων Πατέρων, τῶν συγκροτησάντων τήν Δ΄ἐν Χαλκηδόνῃ Οἰκουμενικήν Σύνοδον. Καί ὁ χρονικός αὐτός προσδιορισμός εἶναι ἰδιαίτερα εὔστοχος. Πρῶτον διότι στή Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος ἔλαβαν μέρος 19 Ἐπίσκοποι τῆς Πισιδίας καί Παμφυλίας, στήν ὁποία περιλαμβάνονται ἡ Σίδη καί ἡ Ἀττάλεια. Καί δεύτερον, διότι πρό καί ἀμέσως μετά ἑορτάζονται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας ξεχωριστά, τήν ἡμέρα τῆς μνήμης των, οἰ περισσότεροι Ἅγιοι τῆς Πισιδίας ὅπως: στίς 10 Ἰουλίου ὁ Ἅγιος Μάρτυς Βιάνωρ, 11 Ἰουλίου ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κίνδεος, αὔριο 16 Ἰουλίου οἱ 15.000 Μάρτυρες τῆς Πισιδίας, μεθαύριο 17 Ἰουλίου ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα.
Ὁ ἀριθμός τῶν ἐν Πισιδίᾳ διαλαμψάντων Ἁγίων δέν μπορεῖ νά ἐξακριβωθεῖ. Ἐκτός τῶν 60 Ἁγίων, τῶν ὁποίων εἶναι γνωστά τά ὀνόματα, καί τῶν ἐν Πισιδίᾳ μαρτυρησάντων 15.000 Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται γενικά, τά Συναξάρια ἀναγράφουν ἀνωνύμως, χωρίς κάν νά καθορίζουν τόν ἀριθμό τους, πλῆθος ἄλλων ἁγίων γυναικῶν καί παιδιῶν, πού ἔχουν μαρτυρήσει στήν Πισιδία.
Ὅπως π.χ. στό Συναξάριο τῆς 16ης Ἰουλίου ἀναγράφεται : «... ἐφόνευσαν ἄνδρας χιλιάδας δεκαπέντε, χωρίς τάς γυναίκας πού δέν τάς ἐμέτρηασν». Ἐπίσης στό Συναξάριον τῆς 28ης Σεπτεμβρίου ἀναγράφεται ὅτι οἱ τρεῖς γνωστοί Μάρτυρες Νίκων, Ἡλιόδωρος καί Νέων συνελήφθησαν μαζί μέ παιδιά καί παρθένους καί τελικά ὅλους τούς ἀποκεφάλισαν στό Φιλομίλιον τῆς Πισιδίας.
Ὡς πρός τήν χρονική περίοδο, πού ἔζησαν οἱ ἑορταζόμενοι Ἅγιοί μας, αὐτή ἐκτείνεται ἀπό τόν 1ον μέχρι τόν 19ον αἰῶνα.
Στή χορεία αὐτή τῶν Ἁγίων, πού γιορτάζουμε σήμερα, περιλαμβάνονται :
ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, μέ πρῶτον τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἀπό ἐδῶ ἀνέβηκε μέ τόν Ἀπ. Βαρνάβα, στά Ὀροπέδια τῆς ὀροσειρᾶς τοῦ Ταύρου καί κήρυξε τό Εὐαγγέλιο στήν περιοχή τῆς Πισιδίας.
ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ὅπως ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμων, πού εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπό τόν Ἀπ. Παῦλο.
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ὅπως ὁ Ἅγιος Κυπριανός, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας.
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ καί ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ὅπως ἡ Μεγαλομάρτυς Μαρίνα.
ΟΜΟΛΟΓΗΤΑΙ ὅπως ὁ Ἅγιος Γεώργιος Ἐπίσκοπος Πισιδίας.
ΟΣΙΟΙ, ὅπως ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Θαυματουργός.
Καί ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ, ὅπως ὁ ἐκ Σπάρτης τῆς Πισιδίας Ἱερομάρτυς Ἅγιος Ἀθανάσιος καί οἱ ἐξ Ἀτταλείας Νεομάρτυρες Ἅγιοι Ἀθανάσιος καί Γεώργιος.
Αὐτούς ὅλους τούς Ἁγίους μας ἤρθαμε σήμερα νά τιμήσουμε, νά ὑμνήσουμε, νά εὐχαριστήσουμε, γιατί διά μέσου τῶν αἰώνων κράτησαν ἀναμμένη τή λαμπάδα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀκόμη καί ἐν μέσῳ σκληρῶν διωγμῶν, γιά νά φθάσει μέχρι σέ μᾶς τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό τό Φῶς ἄς κατευθύνει τά βήματά μας καί κάθε ἐνέργειά μας στούς κρίσιμους αὐτούς καιρούς καί ἄς φροντίζουμε ἀκατάπαυστα νά τό μεταλαμπαδεύουμε σ΄ἐκείνους πού ἐξακολουθοῦν νά βρίσκονται «ἐν σκότει», «ἐν χῶρα καί σκιά θανάτου». (Ματθ. 4, 16).
Μά, εἶναι δυνατόν νά γίνει αὐτό ἀπό μᾶς στίς ἡμέρες μας; θά σκεφθοῦν κάποιοι. Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίνουν οἱ ἀμέτρητοι Ἅγιοι, πού γιορτάζουμε σήμερα. Οἱ συνθῆκες πού ἀντιμετώπισαν ἐκεῖνοι ἦσαν πολύ χειρότερες καί πιό ἐπικίνδυνες ἀπό τίς σημερινές. Καί τίς ἀντιμετώπισαν νικηφόρα μέ τή δυνατή τους πίστη καί τή θαυμαστή γενναιότητα, ἡ ὁποία μᾶς καταπλήττει, ὅταν διαβάζουμε τούς βίους τους.
Ἔχοντας λοιπόν, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπ. Παῦλος, γύρω μας, τόσο μεγάλη στρατιά μαρτύρων, ἄς ἀποτινάξουμε ἀπό πάνω μας κάθε φορτίο πού μᾶς δυσκολεύει στήν πνευματική μας πορεία, καί πρό παντός τήν ἁμαρτία, πού εὔκολα μᾶς καταπονεῖ, καί ἄς διαξάγουμε μέ ὑπομονή τόν πολύπλευρο πνευματικό μας ἀγῶνα, μέ τά μάτια προσηλωμένα στόν Ἀρχηγό μας Ἰησοῦ, πού μᾶς ἔδωσε τήν πίστη, τήν ὁποία Ἐκεῖνος δυναμώνει μέσα μας καί τήν τελειοποιεῖ». (Ἑβρ. 12, 1-2).
Εὐχηθεῖτε Παναγιώτατε, διά τῶν πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων μας, πού γιορτάζουμε σήμερα, νά μείνουμε ὅλοι μας πιστά καί συνεπή μέλη τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μέχρι θανάτου, καί νά ἀξιωθοῦμε καί μεῖς νά λάβουμε παρά τοῦ Ἀγωνοθέτου Κυρίου τόν «στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. 2, 10).
ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
ΕΝ Τῼ Ι.Ν. ΑΓ. ΑΛΥΠΙΟΥ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Πισιδίας καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ κύριε Σωτήριε,
Ἐξοχώτατε κ. Ἐπιτετραμμένε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμότατε κ. Γενικέ Πρόξενε αὐτῆς ἐν Σμύρνῃ,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μέ βαθεῖαν συγκίνησιν ἐχοροστατήσαμεν σήμερον διά πρώτην φοράν κατά τήν θείαν λειτουργίαν εἰς τόν προσφάτως ἐπαναποκτηθέντα καί ἀνακαινισθέντα μερίμνῃ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας καί ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ κυρίου Σωτηρίου ἱστορικόν ἱερόν ναόν τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀλυπίου τοῦ Κιονίτου καί ἐπετελέσαμεν μαζί μέ τήν μνήμην τῶν ἁγίων καί θεοφόρων πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τήν σύναξιν πάντων τῶν ἐν Πισιδίᾳ ἁγίων ἀπό Παύλου τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου ἕως Ἀθανασίου τοῦ νεομάρτυρος τοῦ ἐξ Ἀτταλείας, μαρτυρήσαντος τό ἔτος 1700.
Καί τήν συγκίνησιν ἡμῶν ταύτην ἐπαυξάνει ἡ παρουσία σας, τῶν ἐξ Ἀθηνῶν καί ἀλλαχόθεν συνδραμόντων καί συμμετεχόντων εἰς τό προσκύνημα τοῦτο τῆς εὐλαβείας καί τῆς ἀγάπης εἰς τόπους ἁγιασθέντας ὑπό τῶν ἐν εὐσεβείᾳ καί πίστει τελειωθέντων πατέρων καί ἀδελφῶν μας, εἰς τόπους ὅπου ζωηραί εἶναι ἀκόμη αἱ μνῆμαι τῶν οἰκείων σας, εἰς τόπους ὅπου ὑπάρχουν ἀκόμη τά ἴχνη τῆς ζωῆς καί τῆς δραστηριότητός των.
Τήν ἐπαυξάνει ὅμως καί ἡ ἐδῶ παρουσία τῶν σλαυοφώνων ἀδελφῶν μας, τῶν ἐσχάτων ἐγκατασταθέντων νέων κατοίκων εἰς τόπους παλαιούς, ἔργον καί τοῦτο τῆς θείας Προνοίας, τῆς τά πάντα πρός τό συμφέρον οἰκονομούσης, διά νά μή σβεσθῇ ὁλοτελῶς ἡ λυχνία τῶν ἐνταῦθα Ἐκκλησιῶν, ἀλλά νά συνεχίσῃ νά ὑμνῆται καί δοξάζηται εἰς τόν τόπον τοῦτον τῶν πρώτων χριστιανικῶν κοινοτήτων ἐν ἑτέραις γλώσσαις τό παντευλόγητον Ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Είς τό προσκύνημα ὅμως τοῦτο δέν εἴμεθα μόνοι. Μαζί μας εἶναι ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος μετά τοῦ συνεκδήμου του ἀποστόλου Βαρνάβα. Διέρχονται τήν Πισιδίαν, ὡς καί τότε, «καί λαλήσαντες ἐν Πέργῃ τόν λόγον κατέβησαν εἰς Ἀττάλειαν» (Πράξ. ιδ΄25). Μαζί μας εἶναι καί ἡ ἰσαπόστολος Θέκλα, ἡ μαθήτρια τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Μαζί μας οἱ ἅγιοι ἐπίσκοποι τῆς Σελευκείας, τῆς Ἀντιοχείας καί τῶν λοιπῶν πόλεων τῆς Πισιδίας. Μαζί μας καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Μαρίνα, ἡ ἐξ Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας, καί οἱ δεκαπεντακισχίλιοι μάρτυρες, οἱ ἐν Πισιδίᾳ μαρτυρήσαντες. Μαζί μας καί οἱ ὅσιοι οἱ ἀσκητεύσαντες ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς εὐλογημένης ταύτης γῆς, ὁμοῦ μετά τῶν ἐν ταῖς πολυαρίθμοις μοναῖς καί σκήταις τῆς παρά τήν Σπάρτην τῆς Πισιδίας λίμνης τοῦ Eǧirdir.
Χαίρονται καί ἀγάλλονται διότι διά πρώτην φοράν ἑορτάζονται καί τιμῶνται εἰς τόν τόπον τοῦτον εἰς τόν ὁποῖον ἡγίασαν καί τόν ὁποῖον καθηγίασαν διά τῶν αἱμάτων καί πνευματικῶν αὐτῶν ἀγώνων. Χαίρονται καί ἀγάλλονται καί αἱ ψυχαί τῶν κτιτόρων τοῦ ἱεροῦ τούτου ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἀλυπίου καί πάντων τῶν προαπελθόντων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν, διότι μετά πάροδον ἐνενήκοντα ἐτῶν καί μετά τάς ταλαιπωρίας καί τήν ἐρήμωσιν τήν ὁποίαν ὑπέστη ὁ ναός οὗτος ἵσταται καί πάλιν ἀκμαῖος ὡς τόπος λατρείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί πύλη τοῦ οὐρανοῦ διά τούς ἐν πίστει εἰσερχομένους καί προσευχομένους ἐν αὐτῷ.
Ζῶμεν ἕν θαῦμα, ὡς εὐστόχως ἐτόνισε καί ὁ ἱερώτατος ἀδελφός Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος τόν παρελθόντα Σεπτέμβριον κατά τήν τελετήν τῶν θυρανοιξίων. Καί τό θαῦμα ἔγκειται εἰς τό ὅτι οὐδείς ἠδύνατο πρό δεκαετίας νά φαντασθῇ ὅτι ὁ ἐρειπωμένος οὗτος ναός θά ἀνεκαινίζετο καί θά ὑπεδέχετο καί πάλιν πλήθη εὐλαβῶν χριστιανῶν. Καί ὅμως συνέβη! Καί ὅμως ὁ Θεός μᾶς ἠξίωσε νά ζήσωμεν καί τοῦτο τό θαῦμα, ὅπως καί πάντα ὅσα ζῶμεν καθ΄ἡμέραν, διά νά παρηγορώμεθα ἐκ τῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶν ἡμῶν καί νά ἐνισχυώμεθα εἰς τήν πίστιν ὅτι ὁ Θεός «δύνατι καί ἐκ λίθων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ» (Ματθ. γ΄9).
Μᾶς ἠξίωσε νά ζήσωμεν καί τοῦτο τό θαῦμα διά νά συνειδητοποιήσωμεν καί δι΄αὐτοῦ ὅτι τόσον ἡ πίστις μας ὅσον καί ἡ Ἐκκλησία μας διά θαυμάτων πορεύεται εἰς τόν κόσμον. Διότι θαῦμα ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι παρά τάς ποικιλωνύμους δυσχερείας καί τούς διωγμούς καί τούς κλύδωνας τῶν αἱρέσεων, διά τῶν ὁποίων διῆλθεν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ὡς αὕτη τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ τήν ὁποίαν ἀπέκρουσαν οἱ σήμερον τιμώμενοι ἐν Χαλκηδόνι συνελθόντες ἑξακόσιοι πεντήκοντα θεοφόροι Πατέρες τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διετήρησαν ἕως τῆς σήμερον ἀκαινοτόμητον τήν παρακαταθήκην τῆς πίστεως, τήν ὁποίαν παρέλαβε παρά τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί ἡ ὁποία ἐστερεώθη διά τῆς διδασκαλίας τῶν πατέρων αὐτῆς, διά τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων καί τῆς ἀσκήσεως τῶν ὁσίων αὐτῆς, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν καί τό αἰώνιον κάλλος της, τόν στέφανον καί τήν δόξαν της, τόν πλοῦτον καί τήν περιουσίαν της, τήν ἀποτεθησαυρισμένην ἐν οὐρανῷ.
Πρωτεύθυνον ρόλον εἰς τήν διατήρησιν ταύτης τῆς παρακαταθήκης τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως ἔχει ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως λαβοῦσα τοῦτον ὑπό τῆς Ἁγίας Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία διά τῶν ἀποφάσεών της ἀνέθεσεν εἰς αὐτήν οὐχί μόνον τήν ἐν τῇ πράξει ἄσκησιν δικαιοδοσίας ἐπί τῶν πλησιοχώρων ἐκκλησιαστικῶν διοικήσεως τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τῆς Θράκης, ἀλλά καί εἰς τάς ἐκτός τῶν ὁρίων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ἐν διασπορᾷ εὑρισκομένας χριστιανικάς κοινότητας. Διά τοῦτο καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως πάντοτε ἔδιδε τήν μαρτυρίαν τῆς πίστεως, ἀκόμη καί ἐάν τοῦτο προϋπέθετε τό ἰδικόν της μαρτύριον, καί δέν ἔπαυε ποτέ μεριμνῶσα ὑπέρ τῶν τέκνων αὐτῆς ὡς φιλόστοργος μήτηρ καί πνευματική τροφός εἴτε παρέμεινον εἰς τάς παλαιάς αὐτῶν κοιτίδας εἴτε ἠναγκάζοντο ἐκ τῶν ἱστορικῶν συγκυριῶν νά ἀναζητήσουν νέους τόπους ἐγκαταβιώσεως.
Ἀπόδειξιν τῆς θυσιαστικῆς αὐτῆς ἀγάπης καί στοργῆς τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι αὕτη παρέμεινεν ἀμετακίνητος ἀπό τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἕδρας ἀναμένουσα πάντοτε τά προσφιλῆ της τέκνα ὁθενδήποτε προερχόμενα καί χαίρουσα ὑποδέχεται αὐτά ἐπανακάπτοντα εἰς τάς πατρογονικάς ἑστίας.
Διό καί μετά πολλῆς χαρᾶς καί στοργῆς ὑποδεχόμεθα καί ἅπαντας ὑμᾶς σήμερον, ἐδῶ εἰς τήν Ἀττάλειαν, εἰς τόν τόπον ὅπου ἠκούσθη τό πρῶτον τό εὐαγγέλιον ὑπό τοῦ ἀποστόλου Παύλου, συγχαίροντες τόν ποιμενάρχην ὑμῶν, ἱερώτατον Ἀδελφόν Ἅγιον Πισιδίας, εἰς τόν ἱεραποστολικόν ζῆλον τοῦ ὁποίου ὀφείλομεν τήν ἀνακαίνισιν καί τόν καλλωπισμόν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἀλυπίου, διά τό σπουδαῖον ἐπίτευγμα αὐτοῦ. Συγχαίρομεν δέ καί πάντας ὑμᾶς τούς ποικιλοτρόπως συμβαλόντας καί ἐνισχύσαντας τό ἔργον τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἱεροῦ τούτου ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἀλυπίου.
Ἡ ἀνακαίνισις ὅμως αὕτη τοῦ χειροποιήτου ναοῦ ὑπενθυμίζει εἰς ἡμᾶς τό χρέος τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀχειροποιήτου ναοῦ τῶν ψυχῶν μας. Διότι, ὡς λέγει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἡμεῖς ναός Θεοῦ ἐσμεν ζῶντος» (Β΄Κορ. ς΄16), εἰς τόν ὁποῖον ἐνοικεῖ καί ἐμπεριπατεῖ ὁ Θεός· καί διά τοῦτο ὀφείλει νά εἶναι καθαρός καί λαμπρός διά νά τόν ὑποδέχηται καί διά νά μήν τόν ἀπωθῇ καί τόν ἐκδιώκῃ. Ἔχομεν καθῆκον νά ἀνακαινίζωμεν τόν ναόν τῶν ψυχῶν μας διά τῆς μετοχῆς εἰς τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, διά τοῦ πνευματικοῦ ἡμῶν ἀγῶνος καί τῆς μετανοίας, διά τῆς προσευχῆς καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, μιμούμενοι καί κατά τοῦτο πάντας τούς τιμωμένους σήμερον ἐν Πισιδίᾳ ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἠγωνίσθησαν διά νά εὐαρεστήσουν τῷ Θεῷ καί ἀπολαμβάνουν τώρα ἐν οὐρανῷ τόν στέφανον τῆς δόξης ἀναμένοντες καί ἡμᾶς, «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσιν» (Ἑβρ. ια΄40).
Συγχαίροντες διά μίαν εἰσέτι φοράν τόν ἅγιον Πισιδίας εὐχόμεθα πατρικῶς ὅπως ἡ σημερινή ἑορτή καί τό προσκύνημά μας εἰς τόν ἡγιασμένον τοῦτον τόπον ἀποτελέσῃ ἀφορμήν δι΄ἐντατικωτέραν προσπάθειαν ἀνακαινίσεως καί τοῦ ἔσω ἡμῶν ἀνθρώπου, καί ὅπως, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἀλυπίου καί πάντων τῶν ἐν Πισιδίᾳ διαλαμψάντων ἁγίων, διατηρῇ ὁ Θεός ἄλυπον τήν ζωήν ὑμῶν πάσας τάς ἡμέρας αὐτῆς.
Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου