ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

OIKOYMENIKOΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐκφράζει τήν ἔντονον αὐτοῦ ἀνησυχίαν διά τήν ἐπιδείνωσιν τῆς ἐξαπλουμένης ἀνά τόν κόσμον σήμερον βίας. Ἀπό τήν Ἀμερικήν ἕως τήν Ἀφρικήν, διά μέσου τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀσίας, αἱ ἤπειροι εὑρίσκονται ἀντιμέτωποι μέ φαινόμενα μισαλλοδοξίας, τά ὁποῖα ὄχι μόνον ἀποδυναμώνουν τήν παγκόσμιον εἰρήνην, ἀλλά καί ἀποτελοῦν ἰσαρίθμους ἀρνήσεις τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας. Ρατσιστικοί φόνοι, γενοκτονίαι, ἐθνοκαθάρσεις, ἀντισημιτισμός, καταστροφαί χώρων λατρείας κ.λπ. ἀποτελοῦν πράξεις βαρβαρότητος, αἱ ὁποῖαι πρέπει νά καταγγελθοῦν ρητῶς καί ἀπεριφράστως, ἰδιαιτέρως ὅταν διαπράττωνται ὑπό τό πρόσχημα τῆς θρησκείας. 

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀνησυχεῖ ἰδιαιτέρως μέ τήν κατάστασιν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, εἰς τήν Νιγηρίαν καί εἰς τό Σουδάν. Αἱ μεταξύ Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων συγκρούσεις εἰς τάς ἐν λόγῳ περιοχάς πρέπει νά ξεπερασθοῦν μέ τήν ἐνίσχυσιν τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, ὡς ἐκφράσεως τοῦ εἰρηνικοῦ δεσμοῦ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀνησυχεῖ ἐπίσης πολύ διά τό μέλλον τοῦ λαοῦ τῆς Συρίας καί τό μέλλον τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς τήν χώραν αὐτήν, ἀπευθύνει δέ ἔκκλησιν πρός ὅλους τούς πρωταγωνιστάς τῆς συγκρούσεως νά σιγήσουν τά ὅπλα λόγῳ τοῦ ἐπείγοντος χαρακτῆρος τῆς καταστάσεως ἐξ ἐπόψεως ἀνθρωπιστικῆς. 

Ἡ λύσις ὅλων αὐτῶν τῶν συγκρούσεων περνᾶ πρωτίστως ἀπό τόν διάλογον. Διότι, ἐκτός ἀπό τήν καλλιτέραν κατανόησιν τῶν διαφορῶν μας, ὁ διάλογος ἀποτελεῖ παράγοντα ἀλλαγῆς καί καταλλαγῆς. Ὡς ἐκ τούτου, οἱ θρησκευτικοί ἡγέται τοῦ κόσμου ἔχουν τήν ἠθικήν ὑποχρέωσιν νά ἀντισταθοῦν εἰς τόν πόλεμον καί νά προαγάγουν τήν εἰρήνην ὡς οὐσιαστικήν ἀναγκαιότητα. Οἱ θρησκευτικοί ἡγέται ὀφείλουν, εἰς τόν μεταξύ των διάλογον, νά τονίσουν μετ’ ἐμφάσεως τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ ἐντός ἑνός κόσμου ἀναταραχῆς. Ἡ θρησκεία δέν δύναται καί δέν πρέπει νά χρησιμεύσῃ ὡς ἔρεισμα τοῦ πολέμου καί τῆς συγκρούσεως, μέ τήν χρῆσιν ὡς μοχλοῦ τοῦ φονταμενταλισμοῦ καί τοῦ φανατισμοῦ δι’ ἀμιγῶς πολιτικούς σκοπούς. Πράγματι, ἐπαναλαμβάνομεν ἀόκνως ὅτι τό ἔγκλημα, τό ὁποῖον διαπράττεται ἐν ὀνόματι τῆς θρησκείας, ἀποτελεῖ ἔγκλημα κατά τῆς θρησκείας. Ὁ διάλογος ἀποτελεῖ τό μοναδικόν σημεῖον ἐλπίδος, τό ὁποῖον δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τήν ἀνέρευσιν τῆς εἰρήνης. Οὕτως, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐκφράζουν τήν ἀλληλεγγύην καί τήν συμπάθειάν των πρός ὅλας τάς κοινότητας, αἱ ὁποῖαι πλήττονται ἀπό τάς βιαιότητας αὐτάς. Ἀπευθύνουν εἰδικώτερον θερμήν ἔκκλησιν πρός ὅλας τάς Ὀρθοδόξους αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας, πρός ὅλας τάς Χριστιανικάς Ἐκκλησίας καί Κοινότητας, ὡς καί πρός τούς Διεθνεῖς Ὀργανισμούς, τά Κράτη καί κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, νά συμβάλουν εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης ἐπί τοῦ πολέμου καί τοῦ μίσους. 

Φανάριον, 14 Αὐγούστου 2012 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου