Λόγος ἐπικήδειος
εἰς τόν μακαριστόν Βασίλειον Σταυρίδην,
Ἄρχοντα Διδάσκαλον τοῦ Εὐαγγελίου καί Καθηγητήν τῆς
Ἱ. Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης
(ὑπό Πανοσιολ. Τριτεύοντος
κ. Νήφωνος)
(Πάνσεπτος Πατριαρχικός Ναός, 21.02.2016)
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Πενθηφόρος ὁμήγυρις,
Φθάνει γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἡ ὄντως φοβερά ὥρα τοῦ θανάτου, ὡς κλέπτου ἐν νυκτί. Τήν ἐλευσί του δέν ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό πρίν˙ περισσότερον, ὅμως, διαισθανόμαστε τήν φυγήν τοῦ ἀνθρώπου ἀπό δίπλα μας, τήν ἀντιλαμβανόμαστε μέ ὅλες μας τίς αἰσθήσεις. Ὁ συνάνθρωπός μας, ὁ φίλος μας, ὁ γείτονάς μας, ὁ συγγενής μας, τό ἀγαπημένο μας πρόσωπο, ἐκεῖνος μέ τόν ὁποῖον μέχρι χθές συνομιλούσαμε καί συμπνευματιζόμεθα, πλέον ἐγκαταλείπει τόν ἀγῶνα τῆς πίστης ἐδῶ στήν στρατευομένη Ἐκκλησία καί πορεύεται πρός τόν Κύριον, ὥστε νά λάβη πεῖρα τῆς ἀδεκάστου Δικαιοσύνης Του ἀλλά καί τοῦ Θείου Ἐλέους, ἐφ’ ὅσον βεβαίως τό ἐκζητοῦσε ὅσο ζοῦσε.
Διαβάστε ολόκληρο τον Επικήδειο Λόγο στη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου