Οι "Επτά Πάπαι" του Ρωμαιοκαθολικού θεολόγου Hans Küng

DE VIRIS VENERABILIS ET ’’ILLUSTRIBUS’’ 

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

"Πρέπει νὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ 

πληρώσει τὴν α-δωροδοκίαν". 

(W. Schneyder) 

Ὁ διαπρεπὴς Ἑλβετὸς Ρ/Καθολικὸς 87ετὴς "ἐπαναστατικοῦ" καὶ κριτικοῦ χαρακτῆρος θεολόγος Hans Küng ἐγεννήθη ἐν Λουκέρνῃ, ἐχειροτονήθη ἱερεὺς τὸ 1954. Ἐσπούδασε εἰς τὸ Γρηγοριανὸν Πανεπιστήμιον τῆς Ρώμης καὶ τὴν Σορβόννην. Ἐδίδαξε εἰς τὸ Τμῆμα Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Tübingen τῆς Γερμανίας. Τὸ Βατικανὸ ἦτο πάντοτε δι’ αὐτὸν ἀντικείμενον κριτικῆς καὶ τὸ κράτος ὅταν γιὰ διάφορα θέματα ἔκανε τὰ "στραβά" μάτια!. Μεταξὺ ἄλλων ἠμφεσβήτησε μὲ τὸ ἔργον του "Infaillible" τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα, -θανάσιμον ἁμάρτημα-, ὁπότε τοῦ ἀφηρέθη ἡ venia docenti εἰς τὸ Πανεπιστήμιον καὶ ἔτσι ἀνέλαβε τὸ ἀνεξάρτητον Ἰνστιτοῦτον Οἰκουμενικῶν Ἐρευνῶν εἰς τὸ Tübingen. Μετὰ τὴν συνταξιοδότησίν του εἶναι Πρόεδρος ἀπὸ τοῦ 1995 τοῦ Ἱδρύματος γιὰ μία Παγκόσμια Ἠθική. Ἔλαβε μέρος μαζὶ μὲ τὸν J. Ratzinger (Βενέδικτον ΙΣΤ΄) εἰς τὴν Β΄ Βατικανὴν Σύνοδον. Εἰργάσθη γιὰ τὴν κατάργησιν τῆς ἀγαμίας τῶν κληρικῶν, τὴν ὑποστήριξιν τῶν μικτῶν γάμων, τὴν ἀναγνώρισιν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ὁ ἔλεγχος τῶν γεννήσεων εἶναι προσωπικὴ εὐθύνη τοῦ καθενός, τὴν συμφιλίωσιν θρησκείας καὶ ἐπιστήμης, τὴν ἀνάγκην συνάψεως εἰρήνης μεταξὺ τῶν θρησκειῶν, τὸ ἀπαράδεκτον τῆς σεξουαλικῆς κακοποιήσεως τῶν παίδων κλπ., συνεχίζει δὲ νὰ ὑποστηρίζει μὲ σθένος τὰς ἀπόψεις του καίτοι ἀποτυχῶν. Ἔτσι μαζὶ μὲ τὸν L. Boff καὶ τὸν G. Guttiérez ἱδρυτὴν καὶ ὑποστηρικτὴν τῆς "Θεολογίας τῆς Ἀπελευθερώσεως", ἀνήκει εἰς τὴν χορείαν τῶν "μαύρων" προβάτων τοῦ Βατικανοῦ. Τί λέγει ὅμως τοῦτο, διὰ τὸν ἀποχριστιανισμὸν τῆς Εὐρώπης; Ὑπηρέτησεν διὰ βίου τὴν Ρ/Καθολικὴν Ἐκκλησίαν. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ αὐτὸ συνήντησε μίαν σειρὰν διαφόρων καὶ "πολυχρώμων" Παπῶν. 

Σήμερον στρέφεται πρὸς τὰ ὀπίσω καὶ γράφει εἰς τὸ νέον ἔργον του "Ἑπτὰ Πάπαι" διὰ τοὺς ἑπτὰ ἐξ αὐτῶν, τοὺς ὁποίους ἔζησε καὶ συνώδευσε μὲ προσωπικάς ἐμπειρίας: Τὸν ἀγέρωχον στιλάτον καὶ παραδοσιακὸν μὲ τὰς Professoren-διόπτρας Πῖον ΙΒ΄, τὸν ἐντόνως διαμφισβητούμενον διὰ τὰς τοποθετήσεις του μὲ τοὺς ναζιστάς, τὸν μέγαν μεταρρυθμιστὴν τῆς Ρ/Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τὸν πολύφερνον κατ’ ἄμφῳ καὶ συμπαθῆ, γνωστὸν δὲ καὶ ἐν τῇ Πόλει, Ἰωάννην ΚΓ΄ τὸν συγκαλέσαντα τὴν Β΄ Βατικανὴν Σύνοδον -εὐχόμεθα νὰ συγκληθεῖ ἐπὶ τέλους ἐπὶ Βαρθολομαίου Α΄ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη, μακρὰν ἐριστικῆς καὶ ἡγεμονιστικῆς θεολογίας πρὸς δόξαν καὶ ἔπαινον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας-, τὸν πολέμιον τοῦ ἀντισυλληπτικοῦ δισκίου Παῦλον ΣΤ΄, τὸν θεαματικῶς "ἀναπεσόντα" παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Γαμαλιήλ (Γερομελίτωνος) ἐν τῇ Capella Sixtina!, τὸν 33 ἡμερῶν -μήπως τοῦτο σχετίζεται μὲ τὸν 33ῆ βίον τοῦ Σωτῆρος!- Πάπαν δυστυχῆ Ἰωάννην Παῦλον Α΄, τόν "μυστηριωδῶς" ἀπελθόντα εἰς τὰς αἰωνίους μονάς, μὴ προφθάσαντα νὰ χαρεῖ τὴν Παπωσύνην του, ὅπως ἄλλοι χαίρονται τὴν Ἀρχιερωσύνην των καὶ μὲ τὰς Πολυαρχιερατικάς, τὸ νέον τοῦτο φροῦτον τὸ ὁποῖον σκανδαλίζει τοὺς πιστούς, τόν "Πάπαν τῶν θαυμάτων" Ἰωάννην Παῦλον Β΄, τὸν σὺν ἄλλοις διοργανώσαντα τὰς λαμπρὰς ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις ἐπὶ τῇ δισχιλιετηρίδι τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ τὴν μεγαλειώδη εἴσοδον εἰς τὸν ναὸν τοῦ San Paolo fuori le mura, κατὰ τὴν ὁποίαν εἶχεν τὴν χαρὰν νὰ συμμετέχει καὶ ὁ γράφων, ἐκπροσωπῶν τὸν Θρόνον, καὶ τὰς ἀθλητικάς του ἐνασχολήσεις, καὶ κυρίως Βενέδικτον ΙΣΤ΄ τὸν διαπρεπῆ ἐπιστήμονα εἰς ὃν ἐμαθήτευσαν οἱ ἀδελφοὶ ἅγ. Αὐστραλίας Στυλιανὸς καὶ Ἀδριανουπόλεως Δαμασκηνός (+), τὸν δυσχερῆ ἀντιμετωπίσαντα προβλήματα καὶ πρωτογνώρως παραιτηθέντα, ἵνα δύναται μακρὰν πλέον τῶν σύνηθων καὶ ἐπαχθῶν διαπλοκῶν τυρείας καὶ φατρίας (Φιλαδελφείας) νὰ ἀφιερωθεῖ ἐν ἡσυχίᾳ εἰς τὸ κελλίον τῆς γνώσεως καὶ ἐπιστήμης, ἄσπονδον δὲ ἐχθρὸν καὶ συνάδελφον τοῦ H. Küng ἀπὸ τῆς Καρδιναλοποιήσεως αὐτοῦ, καὶ τὸν σημερινὸν Φραγκῖσκον, τὸν ταπεινόν, φιλόπτωχον καὶ ἤρεμον παρὰ τὸ ἀργεντίνειόν του ταμπεραμέντο, φερέλπιδα δὲ τῆς ἀνανεώσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ἧς ἔχουσιν ἀνάγκην καὶ οὐκ ὀλίγαι ἕτεραι "ἀδελφαί"! 

Καὶ μετρᾶ ὁ H. Küng τούτους μὲ τὴν βιβλικήν-παλαιοχριστιανικὴν παράδοσιν καὶ τὸ πρόγραμμά του κυρίως διὰ μίαν μεταρρύθμισιν τῆς Κουρίας, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Δογμάτων. Μήπως διὰ τοῦτο καὶ ὁ Franciscus "ἀνενέωσε" τὴν Κουρίαν μέ "νέον αἷμα", ἔχων ὅμως τὴν φορὰν αὐτὴν δυσκολίαν ἐξευρέσεως ἀξίων νέων συνεργατῶν; "O Mama mia"…! Ἐνταῦθα ὁ Πολωνὸς καὶ ὁ Γερμανὸς Πάπας εὑρίσκονται εἰς ἰδιαιτέρως δυσχερῆ θέσιν, ἐνῶ ὁ Φραγκῖσκος δίδει ἐλπίδας τινάς. 

Ὁ H. Küng ἀνανεώνει τὴν κριτικήν του ἐπὶ τοῦ ἐὰν σήμερον δύναται εἰσέτι νὰ ἵσταται ἡ ἐκκλησιαστικοδιοικητικὴ κατανόησις τοῦ ἀλαθήτου. Διότι τὸ ἀποφασισθὲν κατὰ τὴν Α΄ Βατικανὴν Σύνοδον (1870) σχῆμα ἑνός "τακτικοῦ ἀλαθήτου" καὶ ἑνὸς ἐκτάκτου διδακτικοῦ ὑπουργήματος ἔχει διαμορφωθεῖ ὑπὸ τοῦ ἀργότερον ὡς αἱρετικοῦ καταδικασθέντος ἐγκληματίου Ἰησουΐτου J. Kleutgen.

Τὸ ἔργον αὐτὸ εἶναι κυρίως ἐκκλησιαστικοπολιτικόν, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ H. Küng παραθέτει τὰς βασικὰς ἀρχὰς δι’ ἓν ἀνανεωμένον παπικὸν ἀξίωμα1.

 __________________________________ 

1- H. Meesman, H. Küng, Sieben Päpste, Publik-Forum ἀρ. 18 (2015) 55.