Ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Ανδρέας στην Αγία Τριάδα Σταυροδρομίου

Την Παρασκευή 10 Μαρτίου ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου Ανδρέας, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής της Πατριαρχικής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης, χοροστάτησε με την ευλογία και την κανονική άδεια του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στον περικαλλή Ναό της Αγίας Τριάδος της περιωνύμου Κοινότητος Σταυροδρομίου. 

Πριν από την απόλυση ο Μητροπολίτης Ανδρέας εκφώνησε τον κάτωθι λόγον: 

«Πατέρες και αδελφοί, χριστιανοί και χριστιανές, αγαπητέ πάτερ Γεννάδιε πρώην Σχολάρχα της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής, άγιε Δευτερεύοντα, άγιοι ιεροψάλτες που τόσο ωραία μάς ψάλλατε, 

Τελούμε σήμερα και ολοκληρώνουμε τους Β’ Χαιρετισμούς και Σεπτή Πατριαρχική προτροπή ευρισκόμεθα εδώ στον περιώνυμο Ναό του Πέραν και επιτελούμε την Ακολουθία των Χαιρετισμών. Θέλω να εκφράσω τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο για την κανονική άδεια την οποία μου έδωσε, τον Πατριάρχη του Γένους και της Ρωμηοσύνης, τον Πατριάρχη της μεγάλης λαμπρής Πατριαρχίας, τον Πατριάρχη ο οποίος αποτελεί τομή στην ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έτσι ώστε πλέον θα ομιλούμε για την «προ Βαρθολομαίου εποχή» και την «μετά Βαρθολομαίον εποχή». Όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Τρανουπόλεως κ. Γερμανό τον σεμνό, ειρηνικό, καλοπροαίρετο και καλοδιάθετο Ιεράρχη.

Κατά την ώρα της ακολουθίας αναρωτιόμουν τί σημαίνει να τελείς τους Χαιρετισμούς στην Κωνσταντινούπολη και θυμήθηκα το «μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, που ανεφώνησε και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος όταν εξελέγη επίσκοπος Σασίμων σε μια επαρχία όχι και τόσο σημαντική. Αλλά η επαρχία αυτή έλαβε πνευματική ευλογία μεγάλη και έμεινε στους αιώνες των αιώνων και συνεχίζει μέχρι σήμερα την διαποίμανσή της υπό του Σασίμων Γενναδίου. Σκέπτομαι ότι δεν μπορούμε να ομιλούμε για επαρχίες «πάλαι ποτέ διαλαμψάσας» διότι δεν υπάρχει επαρχία επισκοπική η οποία έχει επίσκοπο που να μπορεί να θεωρείται «πάλαι ποτέ διαλάμψασα» διότι ο επίσκοπος εύχεται, προσεύχεται, κοινωνεί και μνημονεύει σύνολο το ποίμνιό του το οποίο δεν είναι μόνον οι ζώντες αλλά και οι κεκοιμημένοι. Και οι κεκοιμημένοι όχι μόνο είναι πολλές φορές πολλαπλάσιοι των ζώντων αλλά τις περισσότερες φορές, σχεδόν πάντοτε αυτές οι κεκοιμημένες ψυχές είναι που κατευθύνουν την ζωή και την ιστορία του κόσμου τούτου. Συνεπώς το να βρισκόμαστε στο μικρό ποίμνιο το μόνο το οποίο δεν πρέπει να επικαλούμεθα είναι το μέγεθος του ποιμνίου διότι η χάρις του Θεού ηθέλησε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στη συνέχεια να βρεθεί σε αυτή την Πόλη με ένα ελάχιστο Ορθόδοξο ποίμνιο, μικρότερο και από αυτό της επισκοπής Σασίμων, όμως το ποίμνιο αυτό των Ορθοδόξων Χριστιανών τη στιγμή που η Πόλη είχε κατακλυστεί από τους Αρειανούς έγινε η κυρίαρχη εν Αγίω Πνεύματι δύναμις, όχι μόνο της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και της Αυτοκρατορίας: «Μικρόν μοι τὸ ποίμνιον; Ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ κρημνῶν φερόμενον. Στενή μοι ἡ μάνδρα; Πλὴν λύκοις ἀνεπίβατος, πλὴν οὐ παραδεχομένη λῃστήν, οὐδὲ ὑπερβαινομένη κλέπταις ξένοις» (Λόγος ΛΓ΄ πρὸς Ἀρειανοὺς καὶ εἰς ἑαυτόν). Αλλά ας θυμηθούμε και το του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιον «Μη φοβού, το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» και ας πορευόμεθα με την βεβαιότητα, με το αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός και με το αδιαπραγμάτευτο ιστορικό συμπέρασμα ότι εδώ στην Πόλη αυτή διαμορφώθηκε και δημιουργήθηκε η πνευματική και πολιτιστική παρακαταθήκη, η οποία εξακτινώθηκε σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Διότι για να διαμορφωθεί μία πολιτιστική και πνευματική παρακαταθήκη ο ουρανός και η γη συγκλίνουν προκειμένου να διαμορφωθεί ένα κέντρο πνευματικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, οικονομικό και στο κέντρο αυτό να εργαστούν όλες εκείνες οι δυνάμεις οι οποίες θα διαμορφώσουν την πνευματική παρακαταθήκη της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά την οικουμένη ολόκληρη. Συνεπώς ας μείνομε πιστοί εις το υπάρχον μέγεθος και εις το ποίμνιον, εις την πνευματική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας ιδιαίτερα σήμερα.

Και ας σκεφθούμε ότι η χάρις του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος φωτίζει τον Πρώτο μας και ας έχομε εμπιστοσύνη πάνω απ’ όλα εις την χάρη του Τριαδικού Θεού, η οποία κατευθύνει το μυστήριο της Εκκλησίας, το μυστήριο το οποίο αποκαλύπτεται διαρκώς μέσα στην πορεία της Εκκλησίας και αποκαλύφθηκε και εν μέσω των Προκαθημένων των κατά τόπους Εκκλησιών όπου υπό την προεδρία του Προκαθημένου της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου συνήλθαν εις την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης. Ας έχομε εμπιστοσύνη στους Πατριάρχας και στους Αρχιερείς οι οποίοι εν Πνεύματι Αγίω πορεύθηκαν και σε αυτή την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Ας ταπεινώσομε το δικό μας φρόνημα και τη δική μας βούληση και το δικό μας εγώ μπροστά στη βούληση, στο φρόνημα και στην απόφαση την εν Αγίω Πνεύματι της Εκκλησίας. Ας μην φοβούμεθα λοιπόν το μικρό ποίμνιο της Πόλεως ταύτης. Κάποτε και με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο ήταν μικρό και ελάχιστο και ας μην πτοούμεθα μέσα στα αριθμητικά δεδομένα των δικών μας λογισμών, των νοησιαρχικών και των εγκεφαλικών αποφάσεων και υπολογισμών. Ας αφήσομε τον εαυτό μας στη χάρη και στο έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου. Διότι πατέρες και αδελφοί, η Υπεραγία Θεοτόκος είναι το «αμυντήριον των αοράτων εχθρών» κι εκείνη γνωρίζει να προστατεύει τον πνευματικό της κόσμο, τον ουράνιο και τον επίγειο, κι εκείνη γνωρίζει επίσης ότι τα επίγεια συγχορεύουν με τους ουρανούς και συναγάλλονται όταν εμείς έχομε την πίστη μας και την ελπίδα μας εις την Εκκλησία, εις την εν τω κόσμω τούτω πορευομένη Εκκλησία δια της χάριτος της Υπεραγίας Θεοτόκου• Εις την Εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις την Κωνσταντινουπολίτιδα Εκκλησία, εις το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εις την Πόλη ταύτη η οποία καθόρισε την Ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με αυτές τις σκέψεις και με συγκίνηση πνευματική και ψυχική τελέσαμε τους Χαιρετισμούς εδώ στον περιώνυμο ναό του Πέρα εκζητούντες την χάρη όλων των Αρχιερέων, όλων των Πατριαρχών, των ιερέων, των ιερομονάχων, των ιεροδιακόνων και των πιστών χριστιανών οι οποίοι οικοδόμησαν τον περίλαμπρο τούτο ναό και μέσα σε αυτόν προσευχήθηκαν, λειτούργησαν, βαπτίστηκαν, εξοδιάστηκαν, παντρεύτηκαν και μέσα σε αυτό το ναό συνέδεσαν την ιστορία τους την πνευματική του προσώπου τους, αλλά και τη συλλογική της οικογένειάς των, της κοινωνίας και της Πόλεως ταύτης. Και δι’ όλων αυτών των ευλογιών και ευχών, δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου ας συνεχίσομε την πορεία μας προς την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή με την ελπίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου τότε που πήγαινε να ποιμάνει την επισκοπή Σασίμων αλλά και τότε που ήρθε εδώ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με το μικρό Ορθόδοξο ποίμνιο στο ναό της Αναστάσεως, το οποίο χάριτι Θεού στη συνέχεια γίνεται η κυρίαρχη πνευματική δύναμη της Αυτοκρατορίας. Εύχομαι σε όλους καλή συνέχεια στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και καλή δύναμη στον πνευματικό μας αγώνα. Αμήν.