ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΤΗΣ Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Του Γιάννη Γιγουρτσή

Καθηγητή της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής

Το πρώτο μισό της Μεγάλης Εβδομάδας χαρακτηρίζεται από την κατανυκτική ακολουθία του Νυμφίου, που συνεχίζεται και κορυφώνεται με τα Θεία Πάθη, την Ταφή και φυσικά τον θρίαμβο της Ανάστασης. Στον πατριαρχικό ναό η απαρέγκλιτη τήρηση της τάξης που ανάγει τις ρίζες της στην βυζαντινή εποχή, αλλά και η μουσική συνέπεια του Πατριαρχικού ύφους, συμβάλλουν όσο τίποτε άλλο στην διατήρηση και την προβολή του πνεύματος των ημερών. Ούτε υπερβολές ούτε απλοποιήσεις, τίποτα δεν είναι πολύ, τίποτα δεν είναι λίγο. 

Σε καμία εκκλησία δεν νιώθει κανείς το συναίσθημα που νιώθει όταν παρακολουθεί τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας (και όχι μόνο αυτές) στο Πατριαρχείο. Μόνο στο Άγιον Όρος μπορεί να συναντήσει κανείς παρόμοια τήρηση της τάξης, της παράδοσης και την αντίστοιχη κατάνυξη, όμως εκεί το κλίμα είναι διαφορετικό και αξίζει άλλης θεώρησης και άλλης ανάρτησης. 

Η εικόνα του Νυμφίου στον πατριαρχικό ναό δεν μπαίνει στο κέντρο του ναού, όπως γίνεται σε όλους τους υπόλοιπους, αλλά στο δεξί κλίτος και τίθεται δίπλα στην εφέστια εικόνα της Παναγίας Παμμακαρίστου. Υπάρχει όμως και ένας ακόμα λόγος. Στο κλίτος αυτό βρίσκεται και το ιερότερο ίσως κειμήλιο του Πατριαρχείου, το κομμάτι από την κολώνα της φραγκελώσεως, τον στύλο όπου δέθηκε και βασανίστηκε ο Ιησούς, πριν σταυρωθεί. 

Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο βρίσκεται ένα μεγάλο τμήμα της κολώνας αυτής. Το υπόλοιπο βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα και ένα μικρό μέρος στο Βατικανό. Εκεί λοιπόν, ο Πατριάρχης, συνοδευόμενος από τον Μ. Αρχιδιάκονο, τον Μ. Πρωτοσύγκελλο και την υπόλοιπη Πατριαρχική Αυλή θα πάει για να προσκυνήσει και να φιλήσει με την εικόνα του Νυμφίου, την στιγμή που η τάξη το προβλέπει. 

Στην συνέχεια, μετά τον Πατριάρχη, ακολουθούν με ιεραρχική σειρά τα μέλη της Πατριαρχικής Αυλής, ο αρχικλητήρας και οι κλητήρες και ακολούθως όλοι οι υπόλοιποι πιστοί. 

 Βαδίζοντας λοιπόν προς το Θείο Πάθος ομολογούμε και ελπίζουμε στην Ανάσταση του Κυρίου με καρδιά καθαρά και τεταπεινωμένη. 

Καλή Ανάσταση!