Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΔΩΝΙΩΝ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΕΠΙ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 4Ε

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΔΩΝΙΩΝ κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΑΥΤΟΥ

(Φανάριον, 18.11 2012)

"Εὐλογητός ὁ Θεός καί πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ, καθώς ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρό καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καί ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, ἐν ἀγάπῃ προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διά Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν, κατά τήν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ, ἐν ᾗ ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳʺ.[1]

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Μακαριώτατε Πάτερ,

Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι

ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἐξοχώτατοι,

καί πάντες οἱ ἀγαπητοί καί ἐκλεκτοί παρόντες,

Ἐν τελείᾳ ταπεινώσει καί πλήρει ὑποταγῇ ἐνώπιον τῆς ἀνεξιχνιάστου βουλῆς τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί ἐν βαθείᾳ προσκυνήσει τοῦ ἁγίου θελήματος Αὐτοῦ, εὑρίσκομαι ἐνώπιον Ὑμῶν ἐν τῇ πληρότητι τῆς ἱερωσύνης μου, ἄρτι χορηγηθείσης μοι διά τῶν σεπτῶν χειρῶν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος καί τῶν συλλειτουργησάντων Αὐτῇ Σεβασμιωτάτων ἁγίων Ἀρχιερέων.

       Ὁμολογῶ ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ καί ἄνευ διαθέσεως ταπεινολογίας ὅτι ἔχω πλήρη συναίσθησιν τόσον τοῦ ὑψηλοτάτου τούτου ἀρχιερατικοῦ ὑπουργήματος, τό ὁποῖον Συνοδικῶς μοι ἐνεπιστεύθη ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅσον καί τῆς φθαρτότητος καί ματαιότητος τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, περί τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ λίαν προσφυῶς ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἤτοι τῆς προσκαίρου δόξης καί λαμπρότητος, τῶν θρόνων, τῶν ἐξουσιῶν, τοῦ πλούτου, τῶν ὑπεροψιῶν τοῦ βίου τούτου, καθ̉  ὅτι ἡ ἐπί εἰκοσαετίαν ταπεινή μαθητεία μου εἰς τάς αὐλάς ταύτας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας μέ ἐδίδαξε πλεῖστα ὅσα, τά ὁποῖα τηρῶ, ὡς πολύτιμον παρακαταθήκην, ἐν τῇ καρδίᾳ μου. Πρό εἰκοσαημέρου ἐδέχθην, ὡς ἐν συσσεισμῷ, τήν ψήφοις κανονικαῖς ἐκδηλωθεῖσαν ἐπίνοιαν τοῦ Παρακλήτου, τοῦ καλέσαντός με ʺὑπεισελθεῖν τόν Εὐαγγελικόν ζυγόν καί τήν Ἀρχιερατικήν ἀξίανʺ[2] καί ἤκουσα διά φωνῆς ἑνός τῶν ἀγγέλων, ὅστις ʺἐλάλησε μετ’ ἐμοῦ λέγων δεῦρο, δείξω σοι τήν νύμφην τήν γυναῖκα τοῦ ἀρνίουʺ[3]. Καί ἰδού σήμερον, ʺἐλέει καί οἰκτιρμοῖς καί φιλανθρωπίᾳʺ[4] ʺτοῦ ποιμένος τῶν προβάτων τοῦ μεγάλουʺ[5], ἐτελέσθησαν οἱ πνευματικοί γάμοι Ἀθηναγόρου τοῦ εὐτελοῦς καί ἀναξίου Ἱερομονάχου μετά τῆς λαμπρᾶς καί πανσεβάστου καί πεποικιλμένης νύμφης τῶν Κυδωνιῶν, ʺτῆς ἐρχομένης ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης καί πλυνάσης τάς στολάς αὐτῆς καί λευκανάσης αὐτάς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίουʺ[6].

Ἐνώπιον λοιπόν πάντων ὑμῶν ἵσταται ὁ μέχρι πρό τινος ταπεινός Ἱερεύς τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, ἐνδεδυμένος ʺδιά τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦʺ[7] τήν  ἀρχιερατικήν χάριν, συντετριμμένος καί τεταπεινωμένος, μή ἔχων νά ἀρθώσῃ λόγους καλλιεπεῖς,  καταλλήλους τῇ περιστάσει, εἰ μή μόνον τό, γενηθήτω τό θέλημα τοῦ Θείου τῆς Ἐκκλησίας Δομήτορος, Ὅστις ʺἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃʺ[8].

Διά τοῦτο καί δοξάζω, ὑμνῶ καί προσκυνῶ ἐδαφιαίως τό συμπλαστουργοσύνθρονον Πατρί τε καί Λόγῳ Θεῖον Πνεῦμα, τό ἐπικαθῆσαν ἐπί τῆς κεφαλῆς μου καί καταστήσαντά με κανονικῶς Ἐπίσκοπον τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς παροικούσης ἐν Κυδωνίαις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καί χηρευούσης ἀπό τοῦ ἔτους χίλια ἐννεακόσια ἑξήκοντα.

Εἶμαι δέ ἀπολύτως πεπεισμένος ὅτι πάντα ταῦτα συνετελέσθησαν χάρις εἰς τήν μητρικήν μεσιτείαν τῆς προστάτιδός μου Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὡς γνωστόν, ἐγεννήθην καί ἀνετράφην ἐντός ἑνός ἀμιγῶς Θεομητορικοῦ περιβάλλοντος, καθ̉  ὅτι ὁ Βοιωτικός Ὀρχομενός τελεῖ ὑπό τήν διαρκῆ  σκέπην καί ἄγρυπνον προστασίαν τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους. Ἐπέπρωτο δ̉  ἐν συνεχείᾳ νά μεταφυτευθῶ εἰς τήν κατ̉  ἐξοχήν πόλιν τῆς Θεοτόκου, διά νά διακονήσω ταῖς χρείαις τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν ἀπό τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Διό καί ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ ἀναφωνῶ, ἐξ ὅλης ψυχῆς καί διανοίας, πρός τήν Δέσποιναν τοῦ κόσμου: ʺΠῶς σου τήν χάριν ὑμνήσαιμι, καί τήν πολλήν πρός ἐμέ, τόν ἀνάξιον δοῦλόν σου, καθ̉   ἑκάστην πρόνοιαν, ἥν σαφῶς ἐπιδείκνυσαι; πῶς δέ σου φράσω τήν ἀγαθότητα, καί τήν ποικίλην ὄντως κυβέρνησιν; σύ οὖν καί ἔτι νῦν, εἰς ἀεί μου πρόστηθι, παντός κακοῦ, ζῶντα καί θανόντα με, ἐκλυτρουμένη Σεμνήʺ[9].

Ἐν συνεχείᾳ ὀφείλω νά ὑποβάλω χρεωστικῶς τήν ἐκ μέσης καρδίας εἰλικρινῆ εὐγνωμοσύνην μου πρός τήν Ὑμετέραν Θεοφρούρητον Παναγιότητα, διά τήν πρός τό ταπεινόν μου πρόσωπον ἐπιδειχθεῖσαν καί ἐπιδεικνυομένην Πατριαρχικήν Αὐτῆς ἐμπιστοσύνην,  πατρικήν στοργήν, εἰλικρινῆ ἀγάπην καί διαρκῆ προστασίαν διά τῶν ὁποίων καθημερινῶς μέ περιβάλλει, ὡς καί διά τήν εὐμενῆ εἰσήγησιν Αὐτῆς πρός τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον περί τῆς ἀνυψώσεώς μου εἰς τόν ἀρχιερατικόν βαθμόν. Διά τοῦτο, ἐπιτρέψατέ μοι, Παναγιώτατε,  ὅπως ἐπαναλάβω τούς λόγους τοῦ Διακόνου Ἰγνατίου, τοῦ διαζωγραφήσαντος τόν βίον καί τήν πολιτείαν τοῦ ἐκ τῶν Ἁγίων Προκατόχων Ὑμῶν Πατριάρχου Ταρασίου: ʺΕἰ ἐπιλήσομαί σου τῆς τοῦ Θεοῦ μνήμης ἔξω πέσοιμι, καί εἰ μή μνησθῶ σου, λήθης βυθοῖς ἀπορριφθείην, καί ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου κολληθείη· χρέος γάρ τοῦτο καί χρεῶν  ἁπάντων ἐμοί καθέστηκε τιμιώτατον τοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ παντοχόσε κεκτῆσθαι τό σόν μνημόσυνονʺ.[10]

Ὡσαύτως αἰσθάνομαι ἐπιτακτικήν τήν ἀνάγκην ὅπως εὐχαριστήσω θερμῶς τούς Σεβασμιωτάτους ἁγίους Ἀρχιερεῖς, τούς συγκροτοῦντας τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον, διά τήν ὁμόθυμον καί ὁμόφωνον ἐκλογήν μου εἰς τόν θρόνον τῆς ἱστορικῆς καί μαρτυρικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνιῶν, ὡς καί τήν ἐνταῦθα σεβασμίαν Ἱεραρχίαν τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ τούτου Θρόνου διά τήν ἐπιδειχθεῖσαν λεπτήν προσοχήν, πνευματικήν συμπαράστασιν καί ποικιλότροπον βοήθειαν αὐτῆς πρός τήν ἀναξιότητά μου.

Εἰς τόν ὅλως τιμητικῶς προσελθόντα ἐνταῦθα Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριον Ἱερώνυμον χάριτας ὁμολογῶ, οὐ μόνον διότι διά τῶν τιμίων χειρῶν Αὐτοῦ ἔλαβον τούς δύο πρώτους τῆς Ἱερωσύνης βαθμούς ἀλλά καί διά τά ὅσα ἀγαθά ἐλάλησεν εἰς τήν καρδίαν μου, λόγῳ τε καί ἔργῳ, κατά τήν διάρκειαν τῆς παρά τούς πόδας αὐτοῦ ταπεινῆς διακονίας μου, ἐκ τῆς ὁποίας τά μέγιστα ἐδιδάχθην καί ὠφελήθην, ὡς καί διά τήν πρός ἐμέ πολλήν πατρικήν αὐτοῦ ἀγάπην, τό ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον καί τήν ποικιλότροπον συμπαράστασίν του.

Εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Θηβῶν καί Λεβαδείας κύριον Γεώργιον ἀνήκει ὁ λόγος τῆς ἐκ βαθέων εὐχαριστίας μου, δι̉  ὅσα τόσον δαψιλῶς προσέφερε καί συνεχίζῃ νά προσφέρῃ εἰς ἐμέ, διά τά πατρικάς αὐτοῦ συμβουλάς, ὑποδείξεις, κατευθύνσεις καί νουθεσίας. Ὀφείλω μετά παρρησίας νά ὁμολογήσω, κατά τήν ἐπίσημον ὥραν ταύτην, ὅτι ἡ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ὁσίου Λουκᾶ Λεβαδείας διακονία μου, κατά τήν περίοδον τῆς ἡγουμενίας τοῦ σημερινοῦ Ποιμενάρχου ἡμῶν, ἀπέβη χάρις εἰς αὐτόν ἀληθής μαθητεία εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωήν καί τήν θυσιαστικήν προσφοράν διά τόν πλησίον, γενόμενος καθ’ ἑκάστην ὁ ἴδιος παράδειγμα πρός μίμησιν.

Εἰς τούς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ προσελθόντας λίαν προφρόνως σεβασμίους Ἱεράρχας ὑποβάλλονται θερμόταται εὐχαριστίαι διά τόν κόπον εἰς τό ὁποῖον ὑπεβλήθησαν.

    Ἀσπάζομαι μετ̉  αἰσθημάτων ἀδελφικῆς ἀγάπης καί ἀνυποκρίτου φιλίας τήν προσφιλεστάτην μοι Πατριαρχικήν Αὐλήν, ἀνταποδίδων οὕτω κατά τό ἐλάχιστον τά ὅσα καθ̉  ἡμέραν αὕτη πράττει δι̉  ἐμέ, περιβάλλουσά με διά μεγίστης ἀγάπης καί διαρκοῦς ἀρωγῆς.

Εἰς δύο ἱερά πρόσωπα τῆς ζωῆς μου, τήν σεβαστήν μου μητέρα καί τήν ἠγαπημένην μου ἀδελφήν, ὀφείλω χρεωστικῶς νά ἀναγράψω τάς θερμοτέρας τῶν εὐχαριστιῶν μου οὐ μόνον διά τήν φυσικήν αὐτῶν ἀγάπην καί στοργήν, ἀλλά καί διά τήν ἰδιαιτέραν, ἐν θυσιαστικῇ διαθέσει, συμπαράστασιν αὐτῶν ἐν παντί καί πάντοτε.

Τούς προσκυνητάς τῆς σημερινῆς ἐπιδημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὧν τήν πρώτην θέσιν κατέχει ἐν τῇ καρδίᾳ μου ὁ σεβάσμιος Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Κλήμης ὁ Ἀτταλιεύς, ὁ λευκανθείς ἐν αὐταπαρνήσει εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας, τούς προσκυνητάς, λέγω, ἐναγκαλίζομαι μετά πολλῆς ἀγάπης καί ἐξαιρέτου τιμῆς καί θερμῶς εὐχαριστῶ διά τήν πρόφρονα καί λίαν τιμητικήν προσέλευσιν καί συμπροσευχήν αὐτῶν. ʺΔώῃ αὐτοῖς Κύριος κατά τήν καρδίαν αὐτῶν καί πᾶσαν τήν βουλήν αὐτῶν πληρώσαιʺ[11].

Τήν στιγμήν ταύτην ἡ σκέψις μου στρέφεται εἰς τήν Χώραν τῶν Ζώντων, ἐκ τῆς ὁποίας αἱ μακάριαι ψυχαί τοῦ ὅλως αἰφνιδίως εἰς τούς οὐρανούς ἁρπαγέντος πολυσεβάστου Γέροντός μου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Νικοδήμου, τοῦ προσφιλοῦς γεννήτορός μου Παναγιώτου καί τοῦ σεβασμίου πάππου μου Κωνσταντίνου ὑπερίπτανται σήμερον εἰς τό Σεπτόν Κέντρον καί συμμετέχουν συναγαλλόμεναι καί συνευφραινόμεναι ἐπί τῇ χειροτονίᾳ μου. Εἴη ἡ μνήμη αὐτῶν αἰωνία καί ἄληστος, ἡ δέ ἀπό καρδίας εὐγνωμοσύνη μου ἄπειρος διά βίου παντός.

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Μακαριώτατε Πάτερ,

Κατακλείων τόν λόγον, ἐπιτρέψατέ μοι ὅπως θέσω τήν ἀρχιερατικήν διακονίαν μου ὑπό τό ἱερόν μαφόριον τῆς Θεομητορικῆς προστασίας καί χάριτος καί ἐπικαλεσθῶ, πρός ἐνίσχυσιν μου, τήν πρός Θεόν μεσιτείαν τοῦ πορφυρώσαντος τάς Κυδωνίας Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Χιοπολίτου, οὗτινος ἡ μνήμη τῇ 26ῃ τοῦ παρόντος μηνός.

Σύν πᾶσι τούτοις, ἐκζητῶ εὐλαβῶς καί τάς ἐκ τῶν οὐρανίων μονῶν εὐλογίας τῶν σεβασμίων προκατόχων μου Μητροπολιτῶν Κυδωνιῶν Γρηγορίου, ὅστις ʺἐνίκησε διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτοῦ, καί οὐκ ἠγάπησεν τήν ψυχήν αὐτοῦ ἄχρι θανάτουʺ[12], Εὐγενίου καί Ἀγαθαγγέλου, ὁμοῦ μετά τῶν προσευχῶν τῶν ἐκ τῆς Αἰολικῆς γῆς καταγομένων λογάδων τοῦ Γένους Ἠλία Βενέζη, Φωτίου Κόντογλου καί τοῦ διαπρεποῦς Λειτουργιολόγου Ἰωάννου Φουντούλη, τοῦ ταπεινοῦ καί πρᾴου Διδασκάλου τῆς ἱερᾶς ἐπιστήμης.

Καί ταῦτα μέν οὕτως· ʺτῷ δέ δυναμένῳ φυλάξαι πάντας ἡμᾶς ἀπταίστους καί στῆσαι κατενώπιον τῆς δόξης αὐτοῦ ἀμώμους ἐν ἀγαλλιάσει, μόνῳ σοφῷ Θεῷ σωτῆρι ἡμῶν, δόξα καί μεγαλωσύνη, κράτος καί ἐξουσία καί νῦν καί εἰς πάντας τούς αἰῶνας· ἀμήνʺ.[13]

[1]  Ἐφεσ. 1, 1-6

[2] Εὐχή τῆς χειροτονίας Ἐπισκόπου
[3] Ἀποκ. 21, 9
[4] ἐκ τῆς Θ. Λειτουργίας τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου
[5]  πρβλ. Ἑβρ. 13, 20
[6] πρβλ. Ἀποκ. 7, 14
[7] Ρωμ. 12, 1
[8] Ἀποκ. 6, 2
[9]   Θεοτοκίον τῶν Ἑσπερίων τῆς 29ης Ὀκτωβρίου
[10]  Ἰγνατίου Διακόνου, Βίος Ἁγίου Ταρασίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως,  

     Birmingham Byzantine and Ottoman Monographs 4, Aldershot 1998

[11] πρβλ. Ψαλμ. 19, 5
[12] πρβλ. Ἀποκ. 12, 11
[13] πρβλ. Ἰούδα 24-25

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προσφέρει εγκόλπιο στον νέο Μητροπολίτη Κυδωνιών Αθηναγόρα